Tricholoma equestre (gąska zielonka)


www.grzyby.pl| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Agaricales>Tricholomataceae>Tricholoma
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |

Tricholoma equestre (L.: Fr.) Kummer - gąska zielonka
synonimy: Tricholoma flavovirens (Pers.: Fr.) Lundell, Tricholoma auratum (Fr.) Gill. 20 mmna skraju piaszczystej drogi w lesie sosnowym (Pinus); typowe owocniki zagłębione w podłożu, z krępym trzonem 20 mmna skraju piaszczystej drogi w lesie sosnowym (Pinus); typowy owocnik zagłębiony w podłożu 20 mmmłode owocniki, dość nietypowo wydłużony trzon ponieważ rosną w głębokim mchu; grupa pod sosnami (Pinus) 50 mmgrupa w mchu pod sosnami 50 mmw lesie sosnowym
Owocnik
  Kapelusz żółtozielonkawy, może mieć oliwkowy, brązowy lub ochrowy odcień; powierzchnia włóknista, może być popękana na brązowo-rude łuseczki, sucha, wilgotna nieco lepka; 40-80(120) mm średnicy; młody półkulisty, potem rozpostarty, czasem z tępym garbkiem, brzeg początkowo podwinięty, z wiekiem pofałdowany.
  Blaszki siarkowożółte; wąsko przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem.
  Trzon zazwyczaj prawie cały zagłębiony w podłożu; jaśniejszy od kapelusza, siarkowożółty; 30-90 x 10-20 mm; walcowaty; powierzchnia gładka lub z kosmkami; pełny.
  Miąższ białawy do bladożółtego, niezmienny; smak łagodny; zapach świeżej mąki.

Zarodniki
   elipsoidalne, gładkie, 6-8 x 3.5-5 µm. Wysyp biały.

Występowanie
  Gatunek pospolity. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach od września do późnej jesieni. Zwykle w lasach iglastych na piasku, ale też w lasach liściastych i na trawiastych skrajach lasów.

Wartość
  Smaczny i poszukiwany grzyb jadalny.

Gatunki podobne
  Gąska zielonka ma dość charakterystyczny wygląd i trudno ją pomylić z innymi gatunkami.
  Inne gąskowate o żółtych blaszkach to: dość podobna ale posiadająca bardzo intensywny, odrażający zapach gąska siarkowa (Tricholoma sulphureum) i rycerzyk czerwonozłoty (Tricholomopsis rutilans) który ma czerwone łuseczki na kapeluszu i trzonie, jest większy i wyrasta na drewnie iglastych.
  Również podobny, wg. tych którzy się pomylili, jest śmiertelne trujący muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides) (fot.1). Ma on również zielonkawy kapelusz, za to białe blaszki, pochwę u podstawy trzonu i zwykle zachowany pierścień na trzonie. Jego zapach jest intensywnie słodkawy, ale palacz pewnie go nie wyczuje (palenie szkodzi!).





| Menu główne | Klucz do oznaczania grzybów >Agaricales>Tricholomataceae>Tricholoma
| Grzybowy kalendarz pór roku | Grzyby jadalne warte polecenia | Słowniczek pojęć |