Temat: Charakterystyka rodziny pszczelej.
1. Budowa pszczoły:
* oczy * nogi * skrzydła * żądło * koszyczek woskowy * łusaczki
2. Matka pszczela.
3. Pszczoła robotnica.
4. Truteń.
5. Gniazdo pszczele - nazwę taką nosi zespół plastrów na których żyje rodzina pszczela wraz z matką.
6. Pożytek pszczeli, zebrane przez pszczoły pyłki kwiatowe, nektar, spadz, stanowiące pokarm oraz surowiec przerabiany następnie na miód i pierzgę.
Wyróżnia się pozytek pszczeli wiosenny, zwany wczesnym, pozytek pszczeli letni oraz póżnoletni, zwany póżnym. Pożyek pszczeli stanowiący głównie żródło surowca
do wytwarzania miodu występuje zazwyczaj na przełomie czerwca i lipca, tj. podczas kwitnienia licznych roślin miododajnych, zwany jest pożytkiem pszczelim
głównym.
7. Nektar - słodki płyn wytwarzany przez miodniki kwiatowe w kwiatach zapylanych przez owady służący za przynętę i pokarm dla owadów. zawiera cukry proste
(glukozę, fruktozę) i substancje zapasowe. Z nektra pszczoły produkują miód.
8. Spadz, rosa miodowa.
9. Pierzga - pokarm larw pszczelich i młodych pszczół przyrządzany przez pszczoły zbieraczki.
Temat: Ule i przybory pasieczne.
1. Ul - jest pomieszczeniem dla pszczół, które daje im pszczelarz, po to aby mogły w nim rozmnażać i gromadzić zapasy.
2. Budowa ula: daszek ula, plaster nadstawkowy, nadstawka, rodnia, plaster z czerwień, miodem i pyłkiem mostek przedwytokowy, dennica, stojak ula
3. Gdzie można postawić ule?:
- w miejscu z dala od centrum miasta
- w miejscu gdzie występuje dostateczna ilość pożytku niezbędnego do egzystencji rodzin pszczelich
- w miejscu gdzie nie występują wstrząsy i hałasy
- w miejscu z dala od fabryk zanieczyszczających powietrze
- nie stawiać na nieosłoniętym, piaszczystym tarasie, gdyż dojdzie do przegrzania uli
4. Środki ochrony osobistej:
- kombinezon pszczelarski
- czapka pszczelarska
- rękawice pszczelarskie
5. Przybory pasieczne:
- podkurzacz
- dłuto pasieczne
- szczotki pasieczne
- inne przybory: skrobaczki, zmiotki, nóż pasieczny, stołek pasieczny
- miodarka
- topiarki do miodu
- odstojniki na miód
- cedzidła
- widelec do odsklepiania plastrów
6. Czynniki niezbędne do pracy w pasiece:
- spokój, czas wolny, odporność na jad pszczeli, pracowitość, wiedza na temat specyfiki rodziny pszczelej
Temat: Choroby pszczół i czerwiu.
1. Nosemoza - jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez sporowca pszczelnego. Pasożyt ten rozwija się w jelicie środkowym pszczoły doprowadzając do znacznego
upośledzenia procesów wchłoniania pokarmu, wystąpienia biegunki i skracania czasu życia pszczół. Rozwojowi choroby sprzyja okres zimowy,znacząca większość
pszczelarzy skupia się wyłącznie na farmakologicznym zwalczaniu tej choroby przy użyciu fumagiliny, zapominając często o profilaktyce i leczeniu.
2. Paraliż pszczół - są to choroby związane z występowaniem w rodzinie inwazji. Roztocz w czasie pobierania pokarmu wprowadza cząstki wirusa do organizmu
pszczoły powodując jej zakażenie.
3. Warroza - jest wywołana przez inwazję roztocza, odżywiającego się hemolimfą czerwia i pszczół dorosłych. Pasożyt do swojego rozwoju wykorzystuje czerw
trutowy jak i pszczeli.
4. Grzybica otorbielakowa - zwana potocznie grzybicą wapienną jest obecnie jedną z powszechnych chorób pszczół. Powoduje ona zamieranie czerwia pszczelego
i trutowego przed lub po jego zaklepieniu, a martwe larwy ulegają z czasem mumifikacji i przypominają wyschnięte kawałeczki kredy.
5. Zgnilec złośliwy (amerykański) - jest chorobą bakteryjną wywoływaną przez laseczkę czerwia. Powoduje ona zamieranie czerwia po jego zasklepieniu, a zamarły
czerw zmienia się w kleistą masę o charakterystycznym zapachu i dużej ciągliwości.
6. Zespół masowego ginięcia pszczoły miodnej - zespół chorobowy występuje masowo w koloniach pszczoły miodnej, objawiającej się gwałtownym i masowym ubytkiem
pszczół lotnych poza ulem, a w konsekwencji ginięciem większości chorych rodzin. Jego etiologia nie została wyjaśniona, ale wiąże się z nią wiele różnorodnych
czynników. Do pierwszych objawów choroby zaliczna jest zwykle zmniejszona opieka pszczół nad czerwiem.
7. Kiślica zgnilec łagodny lub europejski - ta choroba przczół wywołana jest przez bakterię. Choroba pojawia się w drugiej połowie wiosny, a jej wystąpienie
w dużej mierze uwarunkowane jest warunkami klimatycznymi (obniżenie temperatury), brakiem pożytku, zbyt dużym, żle ocieplonym gniazdem. Chorują młode larwy,
które tracą napięcie oskirka, zamierają,zmieniając się w brunatną masę a potem w strupek łatwo odchodzący od dna komórki w postaci łagodnej.
8. Szkodniki pszczeli i uli: taszczyn pszczeli, zmierzchnica trupia główka.
Temat: Typy uli.
1. Obecnie w Polsce najpopularniejsze są 4 typy uli: Wielkopolski, Dadanta, Warszawski poszerzony i Ostrowskiej.
2. Ul Wielkopolski - budowany w różnych wersjach jako typowy stojak, którego korpus mieści 10 ramek.
Cechy: wszystkie ściany są podwójne, dobrze izolowane; przekrój korpusu w rzucie poziomym stanowi kwadrat; typowy zestaw składa się z 2 korpusów i nadstawki,
mieszczącej o połowę niższe ramki lub z 3 korpusów, daszka i oddzielnej dennicy.
3. Ul Dadanta - 15 ramek.
4. Ul Warszawskiej Poszerzony - konstrukcja podobna do ula Dadanta - ściany ula, daszek, wylotki i mostek wylotkowy są takie same; mieści się w nim 15 ramek
gniazdowych; ramki nadstawkowe stanowią tylko około 1/3 wysokości ramek gniazdowych, ale są od nich kilka centymetrów szersze.
5. Ul Ostrowskiej - 10 plastrów w korpusie.
Temat: Kierunki użytkowania i rasy królików.
1. Ze względu na kierunek użytkowania:
* typ mięsny
* typ mięsno-futerkowy
* typ futerkowy
* typ wełnisty
2. Typ mięsny: Francuski Baran, Odporny na upały, Ciężar 5-9 kg, Uszy zwisające, Profil garbonosy, Waga minimalna doros. osob. powinna wynosić 5,5 kg.
3. Typ mięsno-futerkowy: budowa ciała harmonijna,tułów walcowaty,dobrze umięśniony; głowa osadzona mocno na krótkiej szyji; kończyny silne, średniodługie;
typ rasowy - głowa krótka, okrągła; okrywa włosowa gęsta, sprężysta, jedwabista, włosy pokrywowe o długości około 3 cm.
4. Typ futerkowy: posiadają okrywę włosową o gęstym podszyciu i krótkich włosach pokrywowych; ma stojące uszy i charakterystyczne wypukłe oczy; futra dzięki
zredukowanym częściowo włosom okrywowym są wykorzystywane do wyrobu imitacji skór innych gatunków zwierząt futerkowych.
5. Typ wełnisty: zwierzę osiąga wagę od 2,5 do 4,5 kg; jego tułów jest walcowaty,głowa krótka i gruba o szerokim czole; futro tego królika jest czysto białe i
składa się z długich, wełnistych włosów o długości nawet do 30 cm; wełnę uzyskuje się poprzez strzyżenie i wyczesywanie; roczna wydajność wełny waha się od
150 do 500 kg.
6. Rasy królików:
* rasy duże ważące powyżej 5,5 kg
* rasy średnie ważące 3,5-5,5 kg
* rasy małe ważące 2,0-3,5 kg
* rasy miniaturowe poniżej 2 kg
7. Rasy duże: Belgijki Olbrzym (BO); Belgijki Biały (BOB); Olbrzym Srokacz (OS); Francuski Baran (FB); Morawski Olbrzym (MO).
8. Rasy średnie: Angielski Baran (AB); Francuski Srebrzysty (FB).
9. Rasy małe: Rex (Rx); Mały Baran (MB); Szynszyl Mały (SM); Marburski (Ma); Kuna Mała (KM); Syjamski (SI); Ryś (Ry).
10. Rasy miniaturowe: Hermelin (He).
Temat: Żywienie królików.
1. Wymagania dobrej diety: siano, woda, granulat, warzywa i zielenina.
2. Młode króliki (w wieku od 8 tyg. do 8 miesiąca)
3. Królicze nastolatki (w wieku od 8 miesięcy do 1 roku)
4. Króliki dorosłe
5. Starsze króliki > 6 roku życia
6. Choroby królików:
* "zatkanie" przewodu pokarmowego
* rodzaje chorób zakażnych:
- paratyfus (salmoneloza)
- myksomaloza
- parchy
- liszaj strzygący
- zakażne zapalenie mózgu
- zakażne zapalenie płuc
- grużlica
- posocznica krwiotoczna
- kiła (krętkownica)
- tularemia
Temat: Rasy kotów.