Czechy (czes. Èesko), Republika Czeska (czes. Èeská republika)
państwo śródlądowe w Europie Środkowej. Od północnego wschodu graniczy z Polską, od zachodu i północnego zachodu z Niemcami, od południa z Austrią, a od południowego wschodu ze Słowacją. Stolicą i największym miastem Czech jest Praga. Kraj składa się z trzech historycznych krain
Czech właściwych, Moraw i czeskiej części Śląska[4]. Na powierzchni 78 866 km2 żyje ponad 10,5 mln osób, z czego 94% to Czesi. Państwo czeskie dzieli się na czternaście krajów. Czechy są republiką parlamentarną, demokratycznym państwem prawa o liberalnym systemie rządów, opartym na swobodnej rywalizacji partii i ruchów politycznych[5]. Głową państwa jest prezydent. Naczelnym organem władzy ustawodawczej jest parlament z Izbą Poselską i Senatem, władzy wykonawczej rząd z czternastoma ministerstwami, a władzy sądowniczej Sąd Konstytucyjny i Sąd Najwyższy. Czechy są członkiem wielu organizacji międzynarodowych, m.in. ONZ, Unii Europejskiej, NATO, strefy Schengen, Rady Europy, OECD i Grupy Wyszehradzkiej.
Początki państwowości czeskiej sięgają IX wieku, kiedy księstwa czeskie zostały zjednoczone przez Przemyślidów, panujących do 1306 r. W 1019 r. Brzetysław I zjednoczył Czechy i Morawy, a w 1085 r. Wratysław II został koronowany na króla. Wtedy też Czechy weszły w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W latach 1310
1437 na tronie zasiadali Luksemburgowie. Za czasów Karola IV Czechy, a przede wszystkim Praga, stały się centrum Świętego Cesarstwa Rzymskiego przeżywając swój największy rozkwit. Reformatorska działalność husytów wywołała wojny religijne z katolikami, które doprowadziły do spadku znaczenia Czech. Od 1526 r. na tronie zasiadali Habsburgowie, którzy wprowadzili rządy absolutystyczne. Po bitwie białogórskiej w 1620 r. rozpoczął się proces rekatolicyzacji i germanizacji kraju. W 1804 r. Czechy stały się częścią Cesarstwa Austriackiego i później Austro-Węgier. Niemniej przez cały okres panowania Habsburgów ziemiom czeskim przysługiwały różne atrybuty państwowości. Na przełomie XVIII i XIX w. doszło do odrodzenia narodowego. W wyniku I wojny światowej doszło do rozpadu Austro-Węgier i powstania Czechosłowacji, wspólnego państwa Czechów i Słowaków. Podczas II wojny światowej czeska część kraju weszła w skład III Rzeszy, podczas gdy Słowacja ogłosiła niepodległość jako niemiecki sojusznik. W 1945 r. doszło do ponownego zjednoczenia Czechosłowacji, która znalazła się w strefie wpływów ZSRR. W 1968 r. doszło do interwencji wojsk Układu Warszawskiego i likwidacji "socjalizmu z ludzką twarzą"
liberalnego czechosłowackiego komunizmu. Nastąpił okres tzw. "normalizacji", czyli wprowadzania radzieckich standardów. W 1989 r. nastąpiła pokojowa zmiana ustroju na kapitalistyczny, a w 1993 r. doszło do pokojowego rozdzielenia Czechosłowacji na Czechy i Słowację.