Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Aleksander A
oboda
 Wojna Sześciodniowa
Konflikt Izraelsko-Arabski
5  11 czerwiec 1967r.
Collegium Civitas
- 1 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
W wyniku niesamowicie sprzyjającego, niespotykanego wcześniej w historii
zbiegu okoliczności w 1948 roku po ponad 2000 latach odrodzić się mogło
państwo żydowskie, na terenach Ziemi Obiecanej  na wschodnim brzegu
Morza Śródziemnego. Nikt jednak, w tym czasie nie spodziewał się, że tereny
Palestyny staną się areną dla trwającego już od 57 lat konfliktu
Żydowsko  Arabskiego. Konflikt ten w przeciągu lat stał się samo nakręcającą
się spiralą przemocy, pięciokrotnie  w latach 1948, 1956, 1967, 1973, 1982 
zamieniającą się w otwarty konflikt zbrojny. W tym eseju chciałbym zarysować
krótki epizod zwany  Wojną Sześciodniową 1967r. . Konflikt, który na trwałe
zmienił oblicze Bliskiego Wschodu.
1. Stworzenie państwa Izrael i początek konfliktu Izraelsko  Arabskiego
Zakończone w 1945r. nazistowskie bestialstwa II Wojny Światowej, w
trakcie, której naród żydowski wycierpiał wiele niczym nieuzasadnionych
okrucieństw przekonały światową opinię publiczną o konieczności stworzenia
suwerennego państwa żydowskiego na terenie Palestyny oraz drugiego, wolnego
państwa arabskiego. Dodatkowe starania przedstawicieli ruchu syjonistycznego
oraz kończący się właśnie mandat brytyjski na terenach Palestyny umożliwiły
15 maja 1948r. utworzenie wymarzonego, suwerennego Państwa Izrael.
 29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych
przyjęło uchwałę zobowiązującą do utworzenia państwa Żydowskiego w Erec
Israel* i zażądało od jej mieszkańców, aby sami podjęli wszystkie kroki
niezbędne dla wykonania tej uchwały. To uznanie przez Narody Zjednoczone
*
Karta Niepodległości Państwa Izrael dla nazwania terenów Izraela używa terminu biblijnego  Erec Israel 
w języku polskim  Kraj Izraela , lub  Ziemia Izraela . Powszechnie używana nazwa  Palestyna dla określenia
tych ziem pochodzi od plemienia Filistynów, a rozpowszechniona została przez Rzymian.
- 2 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
prawa narodu żydowskiego do utworzenia własnego państwa jest
nieodwracalne.
Naturalnym prawem narodu żydowskiego jest, bowiem żyć, jak każdy inny
naród w suwerennej ojczyz
nie.
Dlatego też w dniu wygaśnięcia mandatu brytyjskiego nad Erec Israel
zebraliśmy się, członkowie Rady Narodowej, przedstawiciele żydowskiej
społeczności oraz ruchu syjonistycznego i na mocy naszego naturalnego i
historycznego prawa oraz na podstawie uchwały Zgromadzenia Ogólnego
Narodów Zjednoczonych proklamujemy niniejszym utworzenie państwa
żydowskiego w Erec Israel  Państwa Izrael. 1
Jednak już od pierwszych dni istnienia Żydzi musieli bronić swojej nowej
ojczyzny. Istniejące w tym rejonie państwa arabskie odmówiły uznania Izraela,
uważając działania przywódcy ruchu syjonistycznego Dawida Ben Guriona za
bezprawne. W 24 godziny po Deklaracji Niepodległości Państwa Izrael na jego
tereny wkroczyły armie Egiptu, Syrii, Iraku, Libii, oraz Transjordanii. Działania
zbrojne ciągnęły się do stycznia 1949r. Pomimo sześciu tysięcy poległych
młode państwo Izraela obroniło swoją niepodległość, znacznie poszerzając
swoje granice od pierwotnie zapisanych w planach ONZ dla regionu.
Wojna ta jednak nie rozwiązała problemu, była wręcz przeciwnie jego
początkiem. Na terenach Bliskiego Wschodu od zawsze ścierały się interesy
wielkich imperiów. Teraz, w obliczu  Zimnej Wojny Arabowie i Żydzi mieli
stać się marionetkami w rękach imperiów. Wszystkie następne starcia były
wynikiem skutecznego podjudzania nacjonalizmów przez obce siły próbujące
zbić swoje interesy cudzymi rękami. Tak właśnie było z Wojną Sueską z 1956r.
W lipcu 1956r. chcąc zacieśnić współpracę z ZSRR Gamal Abdel Naser 
egipski dyktator  wprowadził nacjonalizację Kanału Sueskiego i zablokował
żeglugę w Zatoce Akaba. W odpowiedzi na ten ruch Brytyjczycy i Francuzi
1
Cyt. za Deklaracją Niepodległości Państwa Izrael, Tel Awiw, 15maj 1948r.
- 3 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
zaczęli przygotowywać operację  Muszkieter mającą na celu odsunięcie
Nasera od władzy. Po tajnych negocjacjach Izrael przystąpił do koalicji
antyegipskiej. 29 paz
dziernika 1956r. Izrael poprowadził własną operacje
 Kadesz mającej na celu odblokowanie dostępu do ich jedynego, portu nad
Morzem Czerwonym - Ejlat. 5 listopada Amerykanie i Rosjanie nakazali
wszystkim stronom konfliktu przerwanie ognia. W lutym 1957r. zgodnie z
uchwałą ONZ Izrael wycofał się z półwyspu Synaj powracając do granic z przed
konfliktu. Na granicy między państwami pojawiły się siły stabilizujące ONZ. W
wyniku tego starcia Izrael umocnił swoją militarną pozycje w rejonie, zyskał
międzynarodowe zapewnienie wolnej żeglugi w zatoce Akaba. Przy współpracy
państw zachodnich żydowskiemu gabinetowi udało się osiągnąć istotne dla
siebie cele. Jednocześnie zaognione zostały i tak napięte relacje z Arabskimi
sąsiadami. Wojna ukazała całemu światu, że nie da się w prosty i szybki sposób
rozwiązać konfliktu arabsko  żydowskiego.
2. Dążenia do nowego konfliktu
Pomimo porażki z 1956r., Naser wciąż starał się kreować na przywódcę
krajów arabskich. Punktem spajającym ten ruch stać się miała sprawa Izraela i
kontaktów z ZSRR. Państwa arabskie miały kontaktować się z Sowieckim
mocarstwem tylko i wyłącznie za pośrednictwem Kairu. Polityka Nasera zaczęła
owocować skutkami już w 1958r. powołaniem wraz z Syrią wspólnego
organizmu międzynarodowego  Zjednoczonej Republiki Arabskiej, a w 1964r.
Egipt wraz z Jordanią powołały do życia OWP (Organizację Wyzwolenia
Palestyny), która to stać się w przyszłości miała główną siłą polityczną
Palestyńczyków. Organizacja dążyła do utworzenia samodzielnego państwa
- 4 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Palestyńskiego na całym obszarze brytyjskiego mandatu Palestyny, wśród
postanowień Karty OWP był również zapis o zniszczeniu państwa Izrael**.
Arabowie wspierali również ataki terrorystyczne na ludność Izraelską
radykalnych ugrupowań typu al-Fatah (utworzoną w końcu lat pięćdziesiątych).
Państwa Arabskie szeroko korzystały z licznych kontraktów zbrojnych
(myśliwce MIG 21 itd.) oraz pomocy sowieckich instruktorów (w dziedzinie
taktyki i prowadzenia nowoczesnych działań wojennych).
Izrael również przygotowywał się do następnego militarnego rozwiania. W
tym celu starał się zacieśniać kontakty z nowo powstałymi EWG, a w
szczególności nawiązał silną współpracę z Francją. W 1957r. w Dimonie (na
pustyni Negew) zaczęto prace nad reaktorem atomowym. Francuski wywiad
wojskowy prowadził wspólnie z Mosadem liczne akcje (m.in. w Rumunii i
Maroku dostarczano fałszywych dokumentów dla Żydowskich imigrantów).
Francja stała się również głównym producentem wyposażenia armii Izraela
(kontrakt ma naddz
więkowe myśliwce Mirage, oraz wspólne prace nad
pociskami powietrze-powietrze typu Matra). Współpraca wojskowa trwała do
lat sześćdziesiątych, natomiast kontakty polityczne ulegały pogorszeniu już
wcześniej ze względu na politykę francuskiego prezydenta de Gaulle a chcącego
uniezależnić się od dominacji Stanów Zjednoczonych i zacieśniania kontaktów z
ZSRR. Izraelski premier Lewi Eszkol również próbował poprawić stosunki
polityczne z drugą stroną konfliktu zimno-wojennego (miało to ułatwić
emigracje tamtejszych Żydów do Izraela), lecz w przeciwieństwie do działań
francuskich próby te okazały się nieskuteczne.
Sytuacja w regionie wraz z upływem czasu stawała się coraz bardziej
napięta. 13 listopada 1964r. syryjska artyleria ostrzelała Izraelski patrol w
rejonie rzeki Den. W odwecie armia Izraela użyła lotnictwa. Ten incydent
zapoczątkował regularną wymianę ognia, których ofiarami stała się ludność
**
Zapis ten został usunięty dopiero w 1988r., a w 1993r. Jaser Arafat  przywódca OWP  uznał prawo do
istnienia w pokoju i bezpieczeństwie państwa Izrael.
- 5 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
cywilna zamieszkująca rejon Górnej Galilei. Paz
dziernik i listopad 1966r. stały
się momentem nasilenia antyizraelskich ataków terrorystycznych, w odpowiedzi
13 listopada Izrael dokonał rajdu na tereny Jordanii i spacyfikował wieś Samu
(okolice Hebronu). 7 kwietnia 1967r. odbyła się wielka bitwa lotnicza między
Izraelem, a Syrią (strona arabska utraciła 6 nowoczesnych myśliwców typu MIG
21).
13 maja 1967r. sowiecki ambasador poinformował Egipt o koncentracji
wojsk izraelskich na granicy z Syrią, a pod koniec miesiąca dostał zapewnienie
o włączeniu się w konflikt, jeśli po stronie Tel Awiwu opowiedzą się USA.
Radzieckie informacje nie były prawdziwe, i do tej pory budzą wątpliwości, co
do celu, w jakim Sowieci przekazali fałszywe informacje. Czy miało to na celu
prowokacje wymierzoną w stronę USA (w owym czasie toczyła się już wojna w
Wietnamie), czy też władze radzieckie zostały oszukane przez własny wywiad?
Naser wykorzystał ten fakt do rozpoczęcia nowego konfliktu, który miał zatrzeć
wciąż świeżą porażkę z poprzedniego konfliktu. 14 maja jednostki egipskie
rozpoczęły przemarsz na tereny półwyspu Synaj. 16 maja Kair wysłał depeszę
do dowódcy sił pokojowych ONZ stacjonujących na granicy z Izraelem o treści
 Wydałem rozkaz wojskom ZEA, by były gotowe do akcji przeciw Izraelowi z
chwilą, gdy dopuści się on jakiejkolwiek agresywnego czynu wobec
jakiegokolwiek kraju arabskiego. W związku z tą instrukcją nasze wojska zostały
już skoncentrowane wzdłuż wschodniej granicy Synaju. W celu
zagwarantowania całkowitego bezpieczeństwa wszystkim jednostkom ONZ,
utrzymującym posterunki obserwacyjne wzdłuż naszych granic, proszę Pana o
wydanie rozkazu natychmiastowej ewakuacji wszystkich wojsk 2.
19 maja Sekretarz Generalny ONZ U Thant zawiadomił Zgromadzenie
Ogólne o wycofaniu sił***. Od tego momentu Egipt w pełni stał się
2
Depesza Egipskiego szefa Sztabu gen. Muhammad Fauzi z 16 maja 1967r. z godz. 10.00 cyt. za Andrzej
Chojnowski, Jerzy Tomaszewski   Izrael s.199
***
Było to złamaniem rezolucji z listopada 1956r., która regulowała statut tych jednostek. Według rezolucji
decyzję o usunięciu sił stabilizacyjnych mogło podjąć tylko i wyłącznie Zgromadzenie Ogólne ONZ.
- 6 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
odpowiedzialny za sytuację na granicy. Kolejnym krokiem Kairu było
rozpoczęcie blokady zatoki Akaba (22 maja),oraz żądanie powrotu do granic z
1947r. (29 maja).
Działania Egipskie naruszały wszystkie punkty z listy działań arabskich
naruszających bezpieczeństwo Izraela, czyli: koncentracji wojsk Egiptu na
półwyspie Synaj, utworzenie przez państwa arabskie wspólnego dowództwa
wojskowego, oraz blokady zatoki Akaba przez którekolwiek z tych państw.
Według planów obrony Izraela w przypadku wypełnienia tych trzech punktów
Tel Awiw musiał bronić własnego bezpieczeństwa. Stało się, więc jasne, że
nowe starcie jest tylko kwestią czasu.
3. Wojna Sześciodniowa  diametralna zmiana sytuacji w regionie
Wobec arabskich deklaracji o całkowitym zniszczeniu państwa Izrael w
trakcie zbliżającego się konfliktu, oraz pogarszającej się sytuacji na arenie
międzynarodowej (USA wydały deklaracje, iż nie będą dążyć do odblokowania
żeglugi w zatoce Akaba) rząd w Tel Awiwie 4 czerwca 1967r. podjął decyzje o
rozpoczęciu działań zbrojnych mających na celu wyprzedzenie arabskiego
uderzenia. Wojna rozpoczęła się w godzinach porannych dnia następnego.
W momencie ataku Izrael dysponował armią liczącą: 26 brygad
(11 pancernych, 11 piechoty, 4 spadochronowe), uzbrojonych w ok.1,3 tyś.
czołgów i 160 dział samobieżnych, 197 samolotów bojowych. A
ącznie
ok.250tys. doskonale wyszkolonych żołnierzy. Dodatkową przewagą była
znajomość zamierzeń przeciwnika, oraz jego rzeczywistych zasobów
- 7 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
zbrojnych(uzyskanych dzięki infiltracji sztabów wojskowych w krajach
arabskich).
Egipt posiadał 7 dywizji w tym 2 pancerne (ok. 100 tyś. żołnierzy)
zaopatrzonych w 900 czołgów, 200 dział samobieżnych i 900 dział holowanych,
oraz 385 samolotów bojowych. Taktyka działań zbrojnych Egiptu była oparta na
taktyce sowieckiej. Wojsko było słabo wyszkolone, brakowało sprawnego
systemu łączności, co najgorsze, morale było niezbyt wysokie. Pozostałe kraje
zaangażowane bezpośrednio w konflikt - Syria, Jordania oraz Irak  130 tyś.
żołnierzy (800 czołgów, 40 dział oraz nieznaną liczbę dział Irackich)
dysponowały ponadto 250 samolotami bojowymi. Zwrócić należy uwagę, iż
Iracki korpus (20 tyś. żołnierzy, 200 czołgów oraz nieznana liczba dział) nie
zdołała dotrzeć na terytorium objęte działaniami bojowymi.
Atak rozpoczął się o 7.10 od obezwładniającego ataku lotniczego, który w
przeciągu trzech godzin rozgromił lotnictwo Egiptu (większość maszyn nie
zdążyła nawet wzbić się w powietrze). W godzinę póz
niej ruszyły jednostki
naziemne. 7 czerwca zajęta została Strefa Gazy, a w nocy z 7 na 8 czerwca
podjęto ofensywę lądową zakończoną całkowitym zniszczeniem Egipskich
wojsk pancernych. 8 czerwca Izrael zajął obszar całego półwyspu Synaj.
Wieczorem tego samego dnia obydwie strony wyraziły gotowość do
zawieszenia broni, które zostało przyjęte w godzinach nocnych. Wydawało się
zarazem, że tak wielka porażka doprowadzi do obalenia prezydentury Nasera.
Złożył on nawet 9 czerwca gotowość do oddania urzędu, jednak masowe wiece
poparcia spontanicznie zorganizowane przez społeczeństwo uratowały
dyktatora. Winą za porażkę zaczęto obarczać  spisek egipskiej generalicji
przeciw Naserowi .
Od pierwszych godzin konfliktu Kairskie radio donosiło o niesamowitych
sukcesach armii. Działanie to miało na celu zachęcenie pozostałych państw
arabskich do włączenia się w konflikt. Syria oraz Jordania uległy propagandzie.
- 8 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Na syryjskich Wzgórzach Golan wzmożony został ostrzał Izraelskiej strony
granicy. 5 czerwca Amman zaś rozpoczął ostrzał oraz bombardowanie
Izraelskiej części Jerozolimy. Następnie armia jordańska wkroczyła do
pozostającej pod żydowską administracją części Jerozolimy. Przerzucane na
bieżąco z półwyspu Synaj oddziały izraelskie 6 czerwca przeszły do
kontrofensywy i następnego dnia zmusiły Jordańczyków do opuszczenia
Świętego Miasta. Straty Izraelczyków były większe niż na półwyspie Synaj,
gdyż władze zakazały wojsku używać artylerii oraz lotnictwa (ze wzglądu na
liczne zabytki oraz ludność cywilną). W trakcie walk o Jerozolimę reszta
jednostek Izraelskich zajmowała pozostałą część Zachodniego Brzegu rzeki
Jordan. Wieczorem 8 czerwca król Husajn (Jordański władca) zgodził się na
zawieszenie broni.
9 czerwca Izrael, po długich debatach**** podjął decyzję o zaatakowaniu
również Syryjskich Wzgórz Golan. Po 2 dniach ciężkich, granicznych bojów
syryjskie siły zostały rozbite, armia Izraelska przemieszczając się wzdłuż
południowego brzegu Jeziora Tyberiadzkiego kontynuowała ofensywę w głąb
arabskiego terytorium. 9 czerwca w trakcie sesji Rady Bezpieczeństwa ONZ
Damaszek zgodził się na rozejm. Izrael nie zamierzał jednak wstrzymywać
ofensywy zanim nie osiągnął wcześniej zamierzonych celów. Walki ustały
dopiero 10 czerwca 1967r. o godzinie 18.30 wobec groz
by interwencji Związku
Radzieckiego.
W trakcie działań bojowych Izrael stracił 759 zabitych i 3 tyś. rannych oraz
40 samolotów i 80 czołgów, Egipt 10  12 tyś. zabitych i 20 tyś. rannych,
Jordania 1 tyś. zabitych, 2 tyś. rannych, Syria 2,5 tyś. zabitych i 5 tyś. rannych.
****
Obawiano się reakcji ZSRR, o decyzji przesądziły jednak względy taktyczne  chęć zajęcia strategicznych
pozycji, z których Syria bez problemu ostrzeliwać mogła tereny Izraela powodując wiele ofiar.
- 9 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
4. Skutki  Wojny Sześciodniowej
Wojna Sześciodniowa była wielkim przełomem w historii nie tylko Izraela,
lecz również całego regionu. Wojska arabskich państw sprzymierzonych zostały
rozbite. Cały nowoczesny sprzęt sprowadzony ze Związku Radzieckiego i jego
satelitów dostał się w ręce Izraelczyków, bądz
uległ zniszczeniu. Izrael stał się
najbardziej liczącym na arenie międzynarodowej krajem regionu. Tel Awiw
zaproponował przeciwnikom negocjacje pokojowe, a nie tylko zawieszenia
broni. Izraelczycy uważali, że po tak olbrzymim zwycięstwie Arabowie zmienią
zdanie w tej sprawie. We wrześniu 1967r. w trakcie arabskiej konferencji w
Chartumie okazało się, iż arabskie stanowisko w sprawie Izraela zostało
nieprzejednane. Ich stanowisko brzmiało wciąż  NIE dla pokoju z Izraelem,
NIE dla negocjacji z Izraelem, NIE dla istnienia Izraela jako państwa .
Zwycięstwo Izraela doprowadziło do zmian na arenie międzynarodowej.
ZSRR i państwa Układu Warszawskiego (prócz Rumunii) odwołały swoich
ambasadorów z Tel Awiwu odbierając łatwość, z jaką Izrael rozgromił swoich
przeciwników za afront. Francja potępiła akcje Izraela i wprowadziła embargo
na dostawy broni, również tej już opłaconej, natomiast USA zaczęła dążyć do
zacieśnienia kontaktów.
Izrael zajmując Zachodni Brzeg Jordanu, Wzgórza Golan, Strefę Gazy oraz
pół. Synaj pozbył się koszmaru ostrzału swojego terytorium przez artylerię
Arabów, obecnie zaś sytuacja się odwróciła, to Kair, Damaszek i Amman
znalazły się w zasięgu taktycznego ostrzału. Sytuacja państwa żydowskiego po
czerwcu 1967r. nie rysowała się jednak tak różowo jak wydawać się może na
pierwszy rzut oka.
22 listopada 1967r. po długich naradach Rada Bezpieczeństwa ONZ
uchwaliła rezolucje 242 wzywając Izrael do wycofania się z terytoriów
okupowanych, a Arabów do uznania państwa Izrael. W tej kwestii państwa nie
- 10 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
były jednomyślne. Egipt, Jordania oraz Izrael ją przyjęły, Syria i reprezentująca
Palestyńczyków OWP odrzuciły. Tel Awiw twierdził, że przyjęcie uchwały jest
punktem wyjścia do negocjacji, Arabowie widzieli go w zwrocie zajętych
terytoriów.
Sytuacja strategiczna Izraela polepszyła się, lecz jednocześnie z zajęciem
nowych terenów zaostrzyło się stare zarzewie konfliktu z Arabami. W terenach
administrowanych po wojnie przez Izraelczyków znalazło się tereny
zamieszkiwane przez Arabów (ok. miliona ludzi), tych, którzy w roku 1948r.
uciekli do Transjordanii, po powtórnym zniewoleniu ich determinacja w walce
przeciwko okupantowi się tylko wzmocniła (liczne ataki terrorystyczne
nacjonalistów z organizacji  al Fatah ,  Czarny Wrzesień itp.). Arabską część
Jerozolimy włączono w terytorium Izraela i ogłoszono ją stolicą Izraela(decyzja
nie została uznana na arenie międzynarodowej). Reszty zajętych obszarów
wciąż oficjalnie nie włączono do państwa Izrael. Po zakończeniu działań
wojskowych przeszła pod administrację wojskową. Gdy stało się jasne, iż nie
ma szans na pokój z Arabami przekształcono ją w częściowo cywilną. Należy
zwrócić uwagę, iż Arabowie zostali dopuszczeni do sprawowania władzy
regionalnej.
W początkowym okresie wobec Arabów stosowano politykę pokojowego
współistnienia, wprowadzono swobodę przemieszczanie się i kontaktu z
Arabami po drugiej stronie granicy, zezwolono na zatrudnienie w przedwojennej
części Izraela. Postanowiono również podbić serca Palestyńczyków poprzez
poprawę ich warunków życia. Z drugiej jednak strony umożliwiono osiedlanie
się Żydów na nowo zajętych terenach (w latach 1967, 1973 powstały 43
kolonie), co rodziło niezadowolenie wśród Palestyńczyków. Polityka
współistnienia jak pokazały następne lata nie odniosła sukcesu. Palestyna
została zintegrowana gospodarczo. Arabom żyło się lepiej niż pod rządami
Ammanu , jednak okupacja została wciąż okupacją.
- 11 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Po Wojnie Sześciodniowej Izrael stał się ważnym mocarstwem regionu
Bliskiego Wschodu. Udowodnił, że będzie bronił własnej niepodległości, oraz
własnych interesów. Niszcząc armie Arabów i zajmując taktycznie ważne
regiony odsunął od siebie groz
bę zniszczenia. Błyskotliwe zwycięstwo nie dało
Izraelowi uznania w świecie arabskim, co od początku istnienia państwa jest
jego priorytetem w polityce zagranicznej. Zajęcie nowych terenów dało
bezpieczeństwo, ale nasiliło też problemy mniejszości arabskiej.
Konflikt z 1967r. pokazał siłę Izraelczyków, każdy logicznie myślący
człowiek zdawał sobie jednak sprawę, że nie jest to koniec konfliktu z Arabami.
Armie państw Arabskich zostały doszczętnie zniszczone, jednak wiadomym
było, że prędzej, czy póz
niej zostaną odbudowane i znów staną na granicy
Izraela i zagrożą jego suwerenności. Ten czarny scenariusz ziścił się w trakcie
Żydowskiego święta Jom Kippur (Dnia Pojednania). Izraelczycy po raz czwarty
musieli stanąć do walki w obronie prawa do własnego państwa,
samostanowienia jako wolnego, równego wszystkim innym narodom świata.
- 12 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Bliski Wschód po 1967 Izrael obecnie
- 13 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Spis Treści:
1. Stworzenie państwa Izrael i początek konfliktu Izraelsko - Arabskiego
2. . Dążenia do nowego konfliktu
3. Wojna Sześciodniowa  diametralna zmiana sytuacji w regionie
4. Skutki  Wojny Sześciodniowej
- 14 -
Aleksander A
oboda  Wojna Sześciodniowa. Konflikt Izraelsko-Arabski 5  11 czerwiec 1967r.
Bibliografia:
" Andrzej Chojnowski, Jerzy Tomaszewski   Izrael
Wyd. Trio, Warszawa 2001
" Aleksander Klugman   Izrael  ziemia świecka
Wyd. Iskry Warszawa 2001
" Konstanty Gebert   Wojna czterdziestoletnia
Wyd. Świat Książki, Warszawa 2004
" Doris Bensimon, Eglal Errera   Żydzi i Arabowie Historia
współczesnego Izraela
Wyd. Cyklady, Warszawa 2000
" Anna Radziwiłł, Wojciech Roszkowski   Historia 1956  1997
Wyd. Szk. PWN, Warszawa 2003
" Deklaracja Niepodległości Państwa Izrael, Tel Awiw, 15 maj 1948r.
Strony Internetowe:
encyklopedia.pwn.pl
pl.wikipedia.org
www.izrael.badacz.org
www.pitek.jpe.com.pl
- 15 -