Świdośliwa lamarcka - uprawa, sadzenie, pielęgnacja
Świdośliwa lamarcka jest rośliną bardzo polecaną do sadzenia w ogrodach działkowych i
przydomowych z racji na wysoką mrozoodporność i niskie wymagania glebowe. Wiosną zdobią ją
śliczne kwiaty, a jesienią pięknie przebarwiają się liście. Atrakcyjne są też owoce świdośliwy, nieco
przypominające borówkę amerykańską. Poznaj sekrety uprawy świdośliwy, zobacz jak
przeprowadzić jej sadzenie na działce i gdzie znalez
ć najlepsze sadzonki świdośliwy!
Świdośliwa lamarcka kwitnie wiosną na biało
Jak wygląda świdośliwa lamarcka
Świdośliwa lamarcka (Amelanchier lamarckii) to jeden z ponad dwudziestu gatunków roślin
należących do rodzaju świdośliwa. Gatunek ten pochodzi ze wschodniej Kanady. Przez dendrologów
czasem błędnie jest zaliczany do gatunku świdośliwa kanadyjska (Amelanchier canadensis). Roślina
ta może przybierać pokrój krzewu lub niewielkiego drzewa o wysokości 7 - 10 m oraz szerokości do
3 m. Zazwyczaj jednak sadzona w ogrodach w naszym klimacie nie przekracza wysokości 5 m.
Walory ozdobne świdośliwy lamarckiej ujawniają się już wiosną, gdy na przełomie kwietnia i maja
roślina obficie rozkwita drobnymi, białymi kwiatami, zebranymi w krótkie grona o dł. do 4 cm.
Wraz z kwiatami na roślinie pojawiają się liście. Liście świdośliwy są eliptyczne lub
lancetowatoeliptyczne, krótko i ostro zaostrzone na wierzchołku oraz zaokrąglone u nasady.
Osiągają długość 4-10 cm. Ich brzegi są drobno piłkowane. Młode liście są brązowawe i biało
owłosione, póz
niej stają się szarozielone. Jesienią przebarwiają się na atrakcyjną żółto-czerwoną
barwę, stanowiąc dodatkową ozdobę krzewu w tym okresie.
Owoce świdośliwy, często porównywane do jagód borówki wysokiej(amerykańskiej), są kuliste,
purpurowoczerwone, w miarę dojrzewania stają się coraz ciemniejsze. Dojrzewają w lipcu ale na
roślinie mogą pozostawać dość długo. Posiadają liczne walory odżywcze i wybornie smakują. Są
soczyste i słodkie. Doskonałe do spożycia na surowo, można je też suszyć (suszone przypominają
rodzynki) oraz przyrządzać z nich kompoty. Często są dodawane do ciast i wykorzystywane jako
składnik dżemów. Jeżeli wszystkich owoców nie zbierzemy z krzewów, będą one przyciągać liczne
ptaki - szpaki, kwiczoły, rudziki, sroki, dla których stanowią doskonały przysmak.
Świdośliwa lamarcka rodzi kuliste, niewielkie owoce, przypominające jagody
Świdośliwa lamarcka - sadzenie
Sadzonki świdośliwy sprzedawane są zazwyczaj jako jednopędowe rośliny w pojemnikach. Dzięki
temu bryła korzeniowa rośliny jest dobrze rozwinięta i nie ma ryzyka jej uszkodzenia. Najlepszym
terminem sadzenia jest wiosna lub jesień, ale jak większość roślin w pojemnikach, sadzonki
świdośliwy mogą być sadzone przez cały okres wegetacyjny.
Świdośliwa lamarcka ma niewielkie wymagania glebowe, jednak młodym, nowo sadzonym roślinom
dla dobrego przyjęcia się warto zapewnić nieco lepsze warunki, niż te wymagane przez starsze
egzemplarze. Najlepiej zatem przeprowadzićsadzenie świdośliwy do gleby żyznej, umiarkowanie
wilgotnej, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, na stanowisku dobrze nasłonecznionym.
Świdośliwa lamarcka - sadzonki w pojemnikach oferowane przez Sadowniczy.pl
Warto też wiedzieć, że roślin nie trzeba sadzić bardzo gęsto. Dzięki odrostom korzeniowym szybko
się rozrastają, tworząc z czasem gęste zarośla czy żywopłoty.
Świdośliwa lamarcka - uprawa i pielęgnacja
Świdośliwa lamarcka wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych. Jest bardzo tolerancyjna
wobec pH i struktury gleby. Najlepiej jednak rośnie na glebach próchniczych, piaszczysto-gliniastych
o pH 6,0 do 7,5. W naszym klimacie jest też w pełni mrozoodporna. To bez wątpienia predysponuje
ją do uprawy amatorskiej na działkach i w ogrodach przydomowych. Trzeba jednak pamiętać,
że świdośliwa lamarcka z
le znosi suszę oraz duże zanieczyszczenie powietrza.
Rozmnażanie świdośliwy jest bardzo łatwe. Roślina sama rozrasta się przez odrosty korzeniowe.
Świdośliwy rozmnaża się też przez sadzonki zielne i półzdrewniałe, odkłady oraz z nasion. Czasem
można też nabyć egzemplarze szczepione na podkładkach z irgi.