Technologiczność konstrukcji części klasy wał
Proces wytwarzania wałów można zaliczyć do najprostszych spośród typowych części
maszyn, jednakże analiza technologiczności konstrukcji zawsze jest opłacalna. Jej
przeprowadzenie umożliwia uproszczenie procesu technologicznego i skrócenie czasu
wykonania operacji.
Analizując poprawność konstrukcji wałów z punktu widzenia technologii należy zwrócić
uwagę na następujące elementy [3, 12, 14]:
- jeżeli półfabrykatem do produkcji ma być pręt walcowany to wał powinien być tak
zaprojektowany, aby jak najmniejsza objętość materiału została przetworzona na wióry,
- przejście z jednej średnicy wału w drugą powinno być tak zaprojektowane, aby można
je było uzyskać w wyniku toczenia znormalizowanym narzędziem,
- powierzchnie stożkowe na wale powinny być tak zaprojektowane, aby zapewnić
swobodny dobieg i wybieg dla narzędzia,
- należy unikać jeżeli to tylko możliwe wykonywania krótkich otworów osiowych, gdyż
wymaga to usunięcia nakiełka i w związku z tym zazwyczaj jest operacją końcową
procesu technologicznego,
- rowki wpustowe znajdujące się na różnych stopniach wału o ile to możliwe powinny
posiadać tę samą szerokość, należy również pamiętać o zapewnieniu dobiegu i wybiegu
dla narzędzia.
Materiały i półfabrykaty do produkcji wałów
Wały pracują na ogół w ciężkich warunkach, wskutek występowania obciążeń zmiennych.
Dlatego materiałom stosowanym na wały w zależności od charakteru pracy są stawiane
odpowiednio duże wymagania wytrzymałościowe.
Najczęściej stosowanym materiałem jest stal 40 lub 45. W przypadku wałów bardziej
odpowiedzialnych stosuje się stale stopowe: chromoniklowe, chromowe, lub chromo-
niklowo-molibdenowe. Możliwe też jest stosowanie w uzasadnionych przypadkach żeliwa
modyfikowanego i sferoidalnego [1].
Wały gładkie o średnicach do 150 mm (wyjątkowo 200 mm) wykonuje się z prętów
walcowanych Dla większych średnic lub w razie zwiększonych wymagań
wytrzymałościowych stosuje się półfabrykaty kute lub prasowane.
Wały stopniowane w produkcji jednostkowej i małoseryjnej wykonuje się z pręta lub z
odkuwek kutych swobodnie. Natomiast w produkcji wielkoseryjnej stosuje się odkuwki
matrycowe [1 ,3, 12].
Półfabrykaty stalowe o zawartości węgla do 0,5% podlegają przed obróbką normalizacji,
gdy zaś zawartość węgla jest większa  zmiękczaniu. Odlewy powinny być poddane
odprężaniu.