nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
Nieoficjalne tłumaczenie
By LizziElizabeth & Killowa & wojciechsylwia
Rozdział 3
Clara mówi mi, że musi wrócić do domku, a ja tam stoję, ręka mi mrowi
od jej dotyku. Jest część mnie, która chce tylko wyrzucić z serca to wszystko, co
przeczuwam, że się jej przydarzy. Zamiast tego broda mi drży na myśl o
słowach, które zawisły by między nami jak gradowe chmury. Nawet nie znam
tej dziewczyny. Jak mam jej powiedzieć, że dręczy mnie przeczucie zbliżającej
się jej śmierci?
Nie mogę się powstrzymać i pytam odwracającą się do wyjścia Clarę.
- Wszystko w porządku?
- Tak dlaczego? marszczy się.
- Tylko zastanawiałam się. Ogromna gula utknęła mi w gardle. - Mówiłaś,
że jesteś tutaj z rodzicami?
Clara kiwnęła głową, jej twarz skrzywiła się w zakłopotaniu.
- To dobrze, mówię nieco uspokojona, że nie jest sama.
- Och, tak, dobrze, chichocze, - wakacje z rodzicami& zabawę czas zacząć.
- Nie jest tak z
le. Kiwam głową i skupiam się na jej twarzy, zastanawiając
się, czy powinnam powiedzieć coś więcej. Ale co, jeśli powiem i ona mi nie
uwierzy? Albo co gorsze, jeśli pomyśli, że jestem zwariowałam i już nigdy nie
zechce ze mną rozmawiać?
- Powinnam już iść, mówi cofając się a ja dziwnie się z tym czuję.
Tym razem pozwoliłam jej odejść, obawiając się, że poinformowanie jej
teraz, zepsuło by nasze przyszłe relacje. Wiem, że będę bardziej wiarygodna,
gdy poznam więcej szczegółów, ujawniających się w koszmarach sennych, a
znanych tylko jej.
Potrzebuję czegoś na sen.
Zmieniam błękitne prześcieradło na moim łóżku i otwieram wszystkie
okna w pokoju, spodziewając się, że balsamiczne powietrze z plaży i słony
zapach oceanu pomogą mnie ukołysać do snu. Wpełzam między świeże
prześcieradła i obejmuję amulet wiszący wokół mojej szyi. Ma on kształt małej
szmaragdowozielonej szklanej butelki, nawleczonej na srebrny łańcuch. To
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
urodzinowy prezent od matki, który przypomina jej mnie. To naprawdę
znaczyło wiele. Kocham to. I fakt, że zna mój gust - nie stara się na siłę narzucić
mi swojego przez kupowanie mi jakichś perfum, które ona uwielbia - mówi mi,
że szanuje kogoś, kim jestem i w co wierzę.
Zdejmuję korek z butelki i zwilżam palec olejkiem lawendowym. Słodki
ziołowy zapach pomaga mi się trochę skoncentrować na przygotowaniach do
odpoczynku. Smaruję olejkiem miejsca, gdzie krew pulsuje mi pod skórą: szyję,
czoło, podbródek i oba policzki, a następnie wyjmuję moje pudełko snu z
nocnego stolika.
Jest to małe drewniane pudełko, które kupiłem na pchlim targu na
początku lata - gładkie, złote drzewo sosnowe z chromowanym zawiasem i
dopasowanymi zamkami. Leżę w łóżku, koncentrując na odległym dz
więku
odpływu - fale odbijają się od skał, cofających je do morza. Wówczas otwieram
pudełko snu i ustawiam obok siebie tak, bym mogła złapać moje sny - a wtedy
one nie uciekną mojej świadomości jak ostatniej nocy.
Przewróciłam się na bok, żeby mój policzek oparł się o sproszkowany
piasek i poczułam jakby ciepły wietrzyk unosić się ponad mną niczym koc. A
jednak marznę. Kule się w pozycji embrionalnej i koncentruję na słońcu
świecącym prosto na mnie. Ale to nie pomaga. Ocieram nogę o nogę i czuję
gęsią skórkę.
- Stacey & Ktoś szepcze za mną. Żeński głos, myślę.
Próbuję otworzyć moje oczy, obrócić się i spojrzeć, ale powieki są jakby
zlepione i nie mogę nimi poruszyć. Bardziej się skupiam, ale już niczego więcej
nie słyszę - tylko dalekie wycie wiatru i szum oceanu tworzącego przybrzeżne
fale.
Biorę głęboki oddech, by uciszyć bicie serca i wyobrażam sobie zimne
powietrze gnające wokół mnie w jednym długim i pękatym wirze.
- Nie mów nikomu, kontynuuje jej głos.
- Clara? Chcę spytać, ale jest tak, jakbym nie mogła mówić. Czuję ruch
warg, ale nie wydobywa się z nich głos.
- Jeśli powiesz, będę wiedziała. Jest teraz bliżej. Mogę poczuć jej lodowaty
oddech na karku. - Jeśli powiesz, sprawię, że zapłacisz.
Chcę się odwrócić, ale jestem tu dosłownie przymarznięta. Zęby mi
szczękają, broda drży, a skórę kąsają żądła chłodu. Dalej nasłuchuję i próbuję
wyrównać oddech by odegnać strach, ale mam wrażenie jakbym w płucach
miała wypełnione kropelkami lodu, czyniącymi każdy oddech trudniejszym,
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
zimniejszym i płytszym.
Po kilku sekundach, nie słyszę niczego prócz zimna - długi i ostry wrzask
wdzierający się do moich uszu. Zastanawiam się, czy już poszła, czy zostawiła
mnie tutaj, bym zamarzła na śmierć.
- Jestem tutaj, Stacey, szepcze, czytając moje myśli.
Czuję, że zaczynam odtajać - mój oddech ociepla się, szum w uszach staje
się łagodniejszy. W tle, pośród dz
więku fal, słyszę jej płacz. Dochodzi gdzieś z
przodu, z poziomu piasku, jak leżała. Wyciągam do niej uwolnioną z bezruchu
rękę i dotykam czegoś miękkiego, palcami szarpię jej włosy.
- Nic nie mów, błaga.
Otwieram oczy, ale potrzebuję chwili, by odzyskać ostrość widzenia.
Teraz mogę ją zobaczyć; leży na boku odwrócona przodem do mnie. Jest tak
blada, jakby była spowita w woal. Natężam wzrok i dostrzegam zauważam
kapiącą czerwień. Spływa po jej plecach i krzywiz
nie nogi. Jak krew.
Moje ciało trzęsie się od zimna, które znów pełznie po mnie.
- Stacey, woła głos.
Ruszam wargi, by odpowiedzieć, ale znów nic nie mówię.
- Stacey -
Chwile zajmuje mi zrozumienie, że ten głos jest inny, głębszy.
- Pora wstawać, Śpiąca Królewno, mówi.
Znów poruszam wargami, by odpowiedzieć, ale dalej nic nie mogę
powiedzieć. Coś przykrywa moje usta, utrudniając mi oddychanie. Chwytam
ciężko oddech i to mnie budzi. Otwieram szeroko oczy. Jestem nadal w łóżku,
nadal w moim pokoju. I Jacob stoi nade mną.
- Czy dobrze się czujesz? pyta, machając rękę. - Dlaczego jesteś taka
zimna? Okrywa mnie.
Ale nie mogę odpowiedzieć od razu. Obrazy koszmaru nadal płyną mi w
głowie; zamykam pudełko snu i dociskam zamek, by mój sen nie mógł uciec.
- Nie chciałem cię przestraszyć, kontynuuje, - ale musimy porozmawiać.
Kiwam głową i próbuję kontrolować oddech, koncentrując się na
powietrzu wydobywającym się z moich ust, by widzieć, czy jest widoczne z
powodu chłodu. Ale nie jest, chociaż moje ciało nadal trzęsie się z zimna.
- Miałam następny koszmar.
- O czym?
Zaciskam zęby, by nie paplać i zamiast odpowiedzieć, przysuwam się do
otwartego okna. W oddali burzy się ocean, obmywając skały, porzucając długi
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
odcinek plaży. Spoglądam wokoło, prawie oczekując ujrzeć tam Clarę. Ale jej
tam nie ma - tylko ludzie uprawiający parami jogging, grupa trenująca jogę i
garstka spacerowiczów. Skupiam się na chmurach, starając się dostrzec w nich
różne kształty - księżyc, słońce, olbrzymiego motyla. Coś, by spróbować osłabić
to uczucie ciemności, które zaległo tak ciężko w moim sercu. Ale widzę tylko
zaczerwienienie, plamy koloru wirującego wewnątrz mojej głowy i boję się, że
mrok opanowuje mnie coraz bardziej.
- Czy możesz opowiedzieć mi o tym Jacob wstaje z łóżka i kładzie ręce na
moich ramionach od tyłu.
Obracam się przodem do niego, gdy strużka krwi spływa po mojej
wardze.
Tłum. Rozdziału: wojciechsylwia.
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)