Wiesław Graszka1
Roman Wojtynek2
STAN AKTUALNY I PRZYSZA
E ZAMIERZENIA GUGIK
W ODNIESIENIU DO PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH
W POLSCE
Streszczenie
W artykule został omówiony stan prac związanych z modernizacją podstawowej osnowy
geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej, przedstawione najważniejsze uregulowania
prawne i proponowany zakres ich nowelizacji oraz czynniki warunkujące proces integracji
osnów Polsce z osnowami europejskimi. Wymienione zostały również przedsięwzięcia
wymagane zdaniem Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii do zakończenia procesu
integracji osnów podstawowych dowiązania ich do europejskich układów odniesienia.
1 WST
P
Podjęta w 2004 r. przez Radę Europy i Parlament Europejski inicjatywa INSPIRE
(Infrastructure for Spatial Information in Europe), zmierza do integracji geograficznych
danych przestrzennych we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Jednym z warunków tej
integracji jest przyjęcie jednolitego układu odniesień przestrzennych i systemów
współrzędnych co wymaga zarówno przyspieszenia prac związanych z opracowaniem
definicji i standardów europejskiego układu (układów) odniesienia jak również wykonania w
krajach członkowskich niezbędnych prac pomiarowych i obliczeniowych. Polska, mimo, że
dowiązanie podstawowej osnowy geodezyjnej do europejskiego układu odniesienia zostało
rozpoczęte w 1992 r. z chwilą wykonania pomiarów na punktach fundamentalnych EUREF-
POL, a usankcjonowane prawnie w 2000 r. również musi przyspieszyć realizację
przedsięwzięć związanych głównie z integracją osnowy wysokościowej, ale także
grawimetrycznej i magnetycznej.
2 PODSTAWY PRAWNE
Definicja osnowy geodezyjnej podana jest w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r.
Prawo Geodezyjne i kartograficzne (Pgik) (Dz. U. z 2000 r. nr 100, poz. 1086 z póz
n. zm.)
natomiast art. 3 ust. 1 ustawy Pgik stanowi, że  Podstawę do wykonywania prac geodezyjnych
i kartograficznych stanowią osnowy geodezyjne opracowane w państwowym systemie
odniesień przestrzennych .
Parametry techniczne państwowego systemu odniesień przestrzennych zawiera
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie państwowego systemu
odniesień przestrzennych (Dz. U. nr 70, poz. 821). Zgodnie z Rozporządzeniem państwowy
system odniesień przestrzennych tworzą:
1
Specjalista Departamentu Geodezji i Systemów Informacji Geograficznej, GUGiK
2
Dyrektor Departamentu Geodezji i Systemów Informacji Geograficznej, GUGiK
1) geodezyjny układ odniesienia EUREF-89 będący rozszerzeniem europejskiego
układu odniesienia ETRF;
2) układ wysokości normalnych odniesionych do średniego poziomu Morza
Bałtyckiego, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie k. Sankt Petersburga
(Federacja Rosyjska);
3) układy współrzędnych płaskich prostokątnych oznaczone symbolami  1992 i
 2000 .
Przytoczone powyżej Rozporządzenie stanowi również, że  układ współrzędnych płaskich
prostokątnych, oznaczony symbolem  1965 , oraz lokalne układy współrzędnych mogą być
stosowane do dnia 31. grudnia 2009 r. .
Zgodnie z art. 7a pkt 4 ustawy Pgik Główny Geodeta Kraju zakłada podstawowe osnowy
geodezyjne, grawimetryczne i magnetyczne. Dla przypomnienia należy dodać, że podział
osnów geodezyjnych na podstawową i szczegółową zawarty jest w ż 4 Instrukcji Technicznej
G-1  Pozioma osnowa geodezyjna wymienionej w załączniku nr 1 do Rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów
technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie
(Dz. U. nr 30, poz. 297).
Odnosząc się do przytoczonych powyżej przepisów wypada zauważyć, że wydawane one
były w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku i stad nie przystają częstokroć do potrzeb
wynikających z przystąpienia Polski do Unii Europejskiej oraz nie uwzględniają postępu
technicznego związanego z wdrożeniem satelitarnych metod obserwacji. Uregulowania takie,
odnoszące się w szczególności do osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych,
zawiera projekt nowelizacji ustawy Pgik, nad którym pracuje komisja sejmowa (przy udziale
przedstawicieli GUGiK, terenowej administracji geodezyjnej, stowarzyszeń i instytucji
naukowych). Główne zmiany prawa w zakresie osnów zmierzają między innymi do:
1) redefinicji osnów: geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych;
2) wprowadzenia definicji satelitarnych stacji permanentnych obserwacji GNSS
(Global Navigation Satellite Systems);
3) nałożenia na Głównego Geodetę Kraju obowiązku utrzymywania państwowego
systemu odniesień przestrzennych i powiązania go z międzynarodowymi systemami
odniesień;
4) wprowadzenia obowiązku stosowania państwowego systemu odniesień
przestrzennych przez organy administracji publicznej.
Proponowane zmiany umożliwią organom służby geodezyjnej i kartograficznej zakładanie
sieci stacji referencyjnych i stopniowe odstąpienie od modernizacji osnów klasycznych, a
także spowodują ujednolicenie układów współrzędnych w bazach danych i materiałach
kartograficznych tworzonych przez organy administracji rządowej i samorządowej.
3 GEODEZYJNA OSNOWA PODSTAWOWA
3.1 Geodezyjna osnowa pozioma
Geodezyjna osnowa pozioma w Polsce obejmuje około 6880 punktów osnowy I klasy,
około 64 600 punktów osnowy II klasy, około 1 273 000 punktów osnowy III klasy i około
4 100 000 punktów osnowy pomiarowej3. W skład osnowy poziomej I klasy wchodzą: 11
fundamentalnych punktów EUREF-POL, 348 punktów POLREF (stanowiących fizyczną
realizację układu EUREF-89 w Polsce) i około 6520 punktów sieci astronomiczno-
geodezyjnej (SAG) i sieci wypełniającej (SW). Z kolei osnowa pozioma II klasy składa się z
około 6 400 punktów pomierzonych z wykorzystaniem GNSS (w tym 554 punkty wojskowej
sieci geodezyjnej) oraz około 58 200 punktów sieci wypełniającej (SW) oraz dawnych sieci
poligonizacji precyzyjnej.
Sieć EUREF-POL została pomierzona w trakcie dwóch kampanii pomiarowych: w 1992 r.
i powtórnie w 2001 r. i wyrównana w nawiązaniu do europejskich stacji odniesienia.
Powtórne wyrównanie potwierdziło, że zmiany współrzędnych nie przekraczają 0,005 m w
składowych poziomych i 0,01 m w składowej pionowej co świadczy, że sieć nie wymaga
modernizacji, pamiętając, że do punktów EUREF-POL została pomierzona i wyrównana w
1995 r. sieć POLREF.
Wyrównanie osnowy I klasy (SAG i SW) zostało wykonane w 1996 r. w oparciu o dane
z wyrównania wykonanego w 1981 r. przez Centrum Informatyczne Geodezji i Kartografii.
Do powtórnego wyrównania układzie odniesienia EUREF-89 przyjęto:
- 338 punktów nawiązania (punkty POLREF lub ich punkty kierunkowe);
- 6539 punktów wyznaczanych (w tym 72 punkty poza granicami kraju);
- 45537 obserwacji kątowych;
- 4302 obserwacje kierunków;
- 1002 obserwacji liniowych.
Wykonana ocena dokładności położenia punktów po wyrównaniu wykazała, że ponad
95% punktów charakteryzowało się średnim błędem położenia nie przekraczającym 0,03 m,
przy czym najsłabszy punkt na obszarze Polski miał błąd położenia 0,082 m.
Wyrównanie osnowy szczegółowej II klasy (sieci klasycznej) zostało przeprowadzone
w sześciu grupach, powstałych z połączenia grup obserwacji wykorzystanych podczas
wyrównania w układzie 1965-86 (Jednolita Sieć Astronomiczno Geodezyjna  JSAG). Do
ostatecznego wyrównania włączono następujące grupy obserwacji: grupa 1  Wielkopolska
(Wrocław, Opole, Poznań), grupa 2  Pomorze (Bydgoszcz, Szczecin, Gdańsk), grupa 3 
Roztocze (Rzeszów, Lublin, Zamość), grupa 4  Podgórze (Kraków, Bielsko-Biała), grupa 5 
Małopolska (Radom, A
ódz
, Kielce), grupa 6  Mazury (Białystok, Warszawa, Olsztyn,
Suwałki), grupa 7  Śląsk.
Średni błąd położenia punktów po wyrównaniu dla 95% punktów nie przekroczył 0,05 m,
w tym dla 65% punktów 0,02 m, a maksymalne błędy położenia punktów w poszczególnych
grupach wahały się od 0,112 m do 0,148 m.
3
Dane z początku 2004 r.
25o
14o 24o
55o
55o 15o 16o 22o 23o
17o
18o 19o
20o 21o
Gdańsk
GDAN
54o
54o
LAM6
Lamkówko
53o
53o
BOGO
BOGI
Borowa Góra
Poznań
POZN
CBKA
BOR1
Warszawa
Borowiec 52o
52o
JOZ3
Józefosław
WROC
51o
51o
Wrocław KLOB
LELO
TARG
KATO
50o
50o
WODZ
ZYWI
49o
49o
25o
14o
15o 23o 24o
16o
17o 18o
20o 21o 22o
19o
3.2 Wielofunkcyjny system pozycjonowania satelitarnego
3.2.1 Aktywna Sieć Geodezyjna ASG-PL
W lutym 2003 r. został uruchomiony pilotowy projekt systemu pozycjonowania ASG-PL
składający się z sześciu automatycznych, bezobsługowych stacji referencyjnych i centrum
obliczeniowego. Zasadnicza część systemu obejmuje swoim działaniem obszar woj. śląskiego
oraz rejon Krakowa. Ponadto do sieci ASG-PL zostały włączone stacje permanentnych
obserwacji GPS pracujące w ośrodkach naukowych i wyższych uczelniach geodezyjnych
(rys.1).
Rys. 1 Rozmieszczenie stacji referencyjnych udostępnionych w systemie ASG-PL
Pod koniec 2003 r. zostały wykonane testy działania systemu obliczeniowego ASG-PL
oraz opracowany projekt wytycznych technicznych regulujących wykorzystanie tego systemu.
W 2004 r. stacje sieci ASG-PL zostały rozbudowane o opcję udostępniania poprawki
DGPS/RTK a Centrum Zarządzania ASG-PL zostało wyposażone w mobilny odbiornik
geodezyjny, przeznaczony do kontrolowania prawidłowości rozsyłania poprawek. Należy
dodać, że serwis obliczeniowy został udostępniony użytkownikom na stronie www.asg-pl.pl i
do czasu zakończenia wszystkich testów dane będą udostępniane nieodpłatnie.
3.2.2 Wielofunkcyjny system precyzyjnego pozycjonowania
satelitarnego ASG/EUPOS
Od 2002 r. przedstawiciele Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii uczestniczą w
pracach Międzynarodowego Komitetu Sterującego EUPOS� (International Steering
Committee) działającego pod patronatem Europejskiej Akademii Środowiska Miejskiego
(European Academy of the Urban Environment) w Berlinie. W pracach Komitetu Sterującego
poza Polską uczestniczy czternaście krajów: Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Niemcy,
Węgry, Litwa, A
otwa, Macedonia, Rumunia, Rosja, Serbia, Słowacja i Słowenia. Głównym
zadaniem Komitetu Sterującego jest koordynacja budowy systemu EUPOS� na obszarze
Europy Środkowej i Wschodniej.
Polska część systemu EUPOS� po nazwą ASG/EUPOS4 będzie składała się z 75
naziemnych stacji referencyjnych. Stacje będą odbierały sygnały z dwóch satelitarnych
systemów nawigacyjnych: GPS i GALILEO. Transmisja danych pomiędzy elementami
systemu będzie realizowana poprzez bezpieczne połączenia dedykowane. Usługi dla
użytkowników końcowych będą oferowane poprzez publiczne systemy telekomunikacyjne, tj.
Internet, sieci komórkowe (GSM/GPRS obecnie i UMTS w przyszłości) oraz radiowe
systemy rozsiewcze pracujące w zakresie fal ultrakrótkich.
System będzie koordynowany poprzez Krajowe Centrum Zarządzania (National Service
Centre - NSC) oraz docelowo dwa Regionalne Centra Zarządzające (Regional Management
Centres - RMC). Krajowe Centrum Zarządzania będzie wspomagane przez Krajowy Komitet
Sterujący, skupiający ekspertów posiadających wiedzę i doświadczenie w sprawach
technicznych i organizacyjnych, związanych z budową systemów nawigacyjnych. Przy
budowie ASG/EUPOS zostaną wykorzystane doświadczenia zebrane w trakcie budowy
pilotowego systemu ASG-PL na obszarze województwa śląskiego. Planowane rozmieszczenie
stacji systemu ASG/EUPOS zostało przedstawione na rys. 2.
4
Aktywna Sieć Geodezyjna/ European Position Determination System
Rys 2 Lokalizacja stacji referencyjnych ASG/EUPOS5
3.3 Przeliczenie osnowy szczegółowej III klasy
Jak zostało wspomniane w rozdz. 2 układ współrzędnych  1965 i układy lokalne mogą
być stosowane jedynie do końca 2009 r. Departament Geodezji i Systemów Informacji
Geograficznej w ramach sprawowanego nadzoru wysłał w 2003 i 2004 r. do starostów ankiety
w celu rozpoznania liczby stosowanych układów lokalnych oraz sprawdzenia postępu prac
przy przeliczaniu współrzędnych do układu współrzędnych płaskich prostokątnych  2000 .
Opracowanie ankiet pozwoliło z jednej strony rozpoznać stan zaawansowania prac
związanych z wprowadzeniem układu  2000 (rys. 3), a z drugiej przeciwdziałać stosowaniu
metod nie zapewniających wymaganej dokładności.
Ankieta z 2004 r. wykazała ponadto, że układ  2000 jest w niewielkim stopniu
stosowany w bieżących pracach geodezyjnych, przy czym najszerzej wykorzystuje się go
przy
zakładaniu i modernizacji osnów  użycie układu  2000 zadeklarowało 28% powiatów.
III klasa
90 %
Osn. Pomiarowa
80 %
Mapa
70 %
60 %
50 %
40 % Ni e
Zakończone
r ozpoczęte
lub
30 %
w trakcie realizacji
20 %
10 %
0 %
Rys. 3 Stan zawansowania prac związanych z przeliczaniem osnowy do układu  2000
Oceniając wyniki ankiety należy stwierdzić, że stan zaawansowania prac związanych z
wprowadzaniem układu  2000 nie przekracza 30%, a co gorsza powiaty, które jeszcze nie
przystąpiły do wprowadzania układu  2000 na swoim terenie, w większości nie mają
skonkretyzowanych planów co do terminu realizacji tych prac.
3.4 Geodezyjna osnowa wysokościowa
Podstawowa geodezyjna osnowa wysokościowa obejmuje 62 punkty niwelacji satelitarnej
wyznaczone w układzie EUVN97 (European Vertical GPS Reference Network) około 16 100
reperów I klasy i około 25 600 reperów II klasy. W pobliżu granic znajdują się 23
5
Ostateczna lokalizacja stacji referencyjnych systemu ASG/EUPOS zostanie przedstawiona w
projekcie technicznym, którego opracowanie jest planowane na koniec kwietnia 2005 r.
fundamentalne punkty wysokościowe wykorzystywane do przewiązań polskiej osnowy
wysokościowej z osnowami krajów ościennych, a wzdłuż wybrzeża Bałtyku 3 mareografy
powiązane z osnową wysokościową I klasy. Ponadto do osnowy wysokościowej I klasy
zostały dowiązane punkty EUREF-POL i POLREF (w tym punkty precyzyjnej sieci
geodynamicznej).
W 2003 r. zostało zakończone wstępne wyrównanie sieci niwelacyjnej I klasy,
pomierzonej w latach 1999-2002. Siec ta składa się z 382 linii niwelacyjnych o średniej
długości około 47 km podzielonych na 16 150 odcinków. Przebieg linii niwelacyjnych I klasy
wraz z położeniem punktów wysokościowych przedstawiony został na rys. 4. Wyrównanie
zostało wykonane metodą najmniejszych kwadratów w systemie wysokości normalnych
a błąd średni pomiaru m0 wyniósł 0,88 mm/"km.
Rys. 4 Położenie punktów osnowy wysokościowej I klasy i siec linii niwelacji precyzyjnej
W celu porównania wyników ostatnich pomiarów w tabeli 1 zostały zestawione wyniki
kampanii niwelacji precyzyjnej wykonane w Polsce. Należy podkreślić, ze w świetle
integracji polskiej osnowy wysokościowej z systemami wysokościowym krajów Unii
Europejskiej, szczególnie istotna była III kampania niwelacyjna, której wyniki zostały
włączone zarówno do wyrównania stosowanego w Polsce układu Kronsztadt-86 jak i do
układu europejskiego UELN (United European Levelling Network) z poziomem odniesienia
w Amsterdamie. Przedstawione w tabeli dane odnoszące się do wyników IV kampanii
niwelacyjnej należy traktować jako wyniki wstępne, albowiem zarówno system wysokości jak
i poziom odniesienia zostaną określone po zdefiniowaniu europejskiego systemu wysokości i
ponownym wyrównaniu osnowy I klasy.
Dla powiązania krajowej osnowy wysokościowej zostały wykonane przewiązania
graniczne: w 2002 r. ze Słowacją (6 przewiązań) a w 2004 r. z Czechami (8 przewiązań ) i z
Niemcami (5 przewiązań). Uwzględniając wykonane wcześniej przewiązanie z Litwą
możliwe stało się wyrównanie osnowy wysokościowej wokół basenu Morza Bałtyckiego.
Tabela 1. Kampanie niwelacji precyzyjnej w Polsce (osnowa I klasy)
Wyszczególnienie I-kampania II-kampania III-kampania IV-kampania
Okres pomiarów 1926-1937 1947-1955 1974-1982 1999-2002
Długość linii 10 046 km 10 200 km 17 015 km 17 516 km
niwelacyjnych
Liczba linii/ odcinków 121/ 5907 116/ 8820 371/ 15827 382/ 16150
Liczba poligonów 36 23 135 157
System wysokości normalny/ normalny normalny normalny
ortometryczny
Poziom odniesienia Amsterdam Kronsztad Kronsztad Kronsztad
Dokładność
1.04mm/"km 0.78mm/"km 0.91mm/"km 0.88mm/"km
W tym miejscu warto przytoczyć zalecenia przyjęte na zakończenie warsztaty ów
 Vertical Reference System for Europe (System odniesienia wysokości dla Europy), które
zostały zorganizowane przez Niemiecki Federalny Urząd Kartografii (BKG) i Geodezji, przy
udziale dwóch organizacji międzynarodowych: Joint Research Centre i Eurographics6.
1) wstępna definicja układu wysokościowego i poziomu odniesienia dla Europy
zostanie opracowana do końca września 2004 r.;
2) na początku 2005 r. zostanie zaprezentowany wstępny model geoidy europejskiej
EGM97 a model końcowy będzie przedstawiony w 2007 r.;
3) w 2006 r. zostanie wykonane nowe wyrównanie układu wysokości UELN95 w
oparciu o nowe dane, dostarczone w latach 2004-2005 przez kraje europejskie;
4) integracja danych niwelacyjnych, grawimetrycznych i satelitarnych (GPS
i GALILEO) zostanie zakończona w 2009 r.;
6
Warsztaty odbyły się w siedzibie BKG w Frankfurcie n. Menem w dniach 4-7.04.2004 r.
5) wszystkie kraje wykonają niezbędne przewiązania graniczne celem określenia różnic
wysokości pomiędzy narodowymi poziomami odniesienia.
Modernizacja osnowy wysokościowej II klasy jest następnym etapem prac podjętych
w związku z dowiązaniem do europejskiego poziomu odniesienia. W 2003 r. został
zakończony przegląd punktów osnowy wysokościowej II klasy dla obszaru całego kraju
(łącznie 25 644 punktów) oraz rozpoczęte zostały pomiary osnowy na obszarze woj.
mazowieckiego. Prace pomiarowe i obliczeniowe będą kontynuowane w latach następnych (w
latach 2004-2005 województwa: łódzkie, małopolskie świętokrzyskie, kujawsko-pomorskie,
wielkopolskie) a w 2008 r. planowane jest wykonanie wyrównania całej osnowy
wysokościowej II klasy.
3.5 Wymagane działania
O ile można przyjąć, że podstawowa pozioma osnowa geodezyjna jest już zintegrowana
z europejskim układem odniesienia to integracja osnowy wysokościowej zostanie
przeprowadzona w najbliższych latach. W 2005 roku planowane jest przekazanie danych
wysokościowych z terenu Polski do EuroGraphics7. Jednakże, w celu zapewnienia sobie
wpływu na ostateczną definicję europejskiego układu wysokościowego wskazane byłoby
wzięcie czynnego udziału w pracach obliczeniowych.
Zakłada się, że do czasu przyjęcia definicji nowego europejskiego systemu
wysokościowego w pracach geodezyjnych będzie stosowany dotychczasowy układ Kronsztad
86, w związku z tym wskazane byłoby również kontynuowanie przewiązań granicznych z
Białorusią, Rosją i Ukrainą.
W ciągu najbliższych lat głównym zadaniem GUGiK związanym z podstawową osnową
poziomą będzie budowa wielofunkcyjnego systemu precyzyjnego pozycjonowania
satelitarnego ASG/EUPOS. Ponadto wzmocniony zostanie nadzór i kontrola nad
przeliczaniem punktów osnowy szczegółowej III klasy do państwowych układów
współrzędnych płaskich prostokątnych  2000 i  1992
4 PODSTAWOWA OSNOWA GRAWIMETRYCZNA I
MAGNETYCZNA
W ostatnich latach GUGiK rozpoczął prace zmierzające do modernizacji Centralnego
Banku Osnów Geodezyjnych i wprowadzenia danych dotyczących podstawowej osnowy
grawimetrycznej i magnetycznej. Zostały także założone dwa absolutne punkty
grawimetryczne: Zakopane i Kasprowy Wierch, tworzące górską, grawimetryczną bazę
kalibracyjną jak również wykonane absolutne pomiary przyspieszenia siły ciężkości
na obydwóch punktach, a także przewiązania osnowy grawimetrycznej Polski i Słowacji. W
2003 i 2004 r. wykonano we współpracy z Zarządem Geografii Wojskowej Sztabu
Generalnego WP pomiary deklinacji magnetycznej na kilkuset punktach podstawowego
zdjęcia magnetycznego kraju.
7
Prace obliczeniowe prowadzi ośrodek Federalnego Urzędu Geodezji i Kartografii Niemiec w Lipsku
 W ciągu najbliższych lat prace modernizacyjne zostaną ograniczone do przeglądu i
uzupełnienia stabilizacji punktów podstawowej osnowy grawimetrycznej (głównie na
południowych obszarach kraju oraz punktów Krajowej Bazy Grawimetrycznej), a także
dokończenie przewiązań grawimetrycznych z krajami ościennymi. Ponadto przewiduje się
wykonanie pomiarów elementów pola magnetycznego na magnetycznych punktach
wiekowych w ramach kampanii pomiarowej krajów europejskich.
5 ZAKOC
CZENIE
Jak już wcześniej wspomniano, w najbliższych latach wysiłki Głównego Urzędu Geodezji
i Kartografii związane z modernizacją osnowy geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej,
skupią się na budowie wielofunkcyjnego systemu precyzyjnego pozycjonowania satelitarnego
ASG/EUPOS i połączeniu go z systemami nawigacyjnymi w krajach ościennych a także na
dokończeniu pomiaru osnowy wysokościowej II klasy i wyrównaniu podstawowej osnowy
wysokościowej w europejskim systemie wysokości.
Ponadto będą kontynuowane działania związane z opracowaniem standardów
i wytycznych technicznych dotyczących osnów. Prace te w połączeniu z nowelizacją ustawy
Prawo geodezyjne i kartograficzne stworzą podstawę do pełnej integracji osnów w Polsce
z europejskim systemem odniesień przestrzennych.
Opracowano na podstawie nw. materiałów:
1) Analiza uwarunkowań przejścia z istniejących w Polsce lokalnych układów
współrzędnych do państwowego układu współrzędnych  2000 , Warszawa, 2004 r.;
2) Analiza wyników pomiarów i wyrównania sieci grawimetrycznej pomierzonej w
latach 1994-1998, Warszawa, 1998 r.;
3) Ekspertyza dotycząca podstawowych założeń nowego państwowego systemu
współrzędnych w Polsce, Warszawa, 1993 r.;
4) Sprawozdanie z wyrównania polskiej sieci niwelacji precyzyjnej I klasy, Warszawa,
2004 r.;
5) Sprawozdanie techniczne z wyrównania sieci astronomiczno-geodezyjnej i
wypełniającej w układzie  1992 stanowiącej poziomą osnowę geodezyjną I klasy,
Warszawa, 1996 r.;
6) Sprawozdanie techniczne z wyrównania poziomej osnowy geodezyjnej II klasy w
układzie  1992 , Warszawa, 1996 -1998 r.