Kiedy kolec krzaka pobieleje, to wtedy wrócę do domu
Wychodzę by zobaczyć co tam jest
I nie wiem gdzie pójdę
I nie wiem co zobaczę
ale postaram się nie przynosić tego do domu.

Niczym poranne słońce, twe oczy podążają za mną
Wzrokiem mnie oplatasz, jak przeklęty proszek
Bo wszystko co chcę jest tu i teraz, ale to już było i odeszło
Nasze odwieczne zamiary są nieco za długie.

Daleko, daleko stąd, gdzie niedochodzą głosy, gdzie nikogo nie ma, ty wciąż jesteś
Daleko, daleko stąd, gdzie nie trzeba podejmować decyzji, gdzie czas nie ma znaczenia, ty wciąż jesteś.

W świetle pełni księżyca słucham strumienia
I pomiędzy ciszą słucham twojego wołania
Jednak nie wiem kim jestem i nie wierzę kim się stałem
Ale jeśli wrócę do domu, czy kiedykolwiek go opuszczę
THE BLACK GHOTS