scyntylator druk

imię i nazwisko rok

grupa

zespół

WFiIS

Paweł Rumian

III

Adam Skorek

temat

nr ćwiczenia

Fizyka i technika

Komparator i jego zastosowania 4

Jądrowa

data wykonania

data oddania

zwrot do

data oddania:

data zaliczenia

OCENA

poprawy

Licznik scyntylacyjny - detektor promieniowania jonizującego. Podstawę działania jest zjawisko scyntylacji, zachodzące w niektórych substancjach pod wpływem bombardowania ich cząstkami naładowanymi: podczas przechodzenia przez scyntylator cząstki jonizującej wytwarzane ją jony i elektrony, które z kolei są źródłem emisji fotonów, obserwowanej w postaci błysków świetlnych.

Obecnie detektory scyntylacyjne są budowane w postaci sond składających się:

• kryształu scyntylacyjnego,

• fotokatody,

• fotopowielacza,

• przedwzmacniacza wraz z dyskryminatorem.

Najczęściej wykorzystywanymi kryształami do tych detektorów jest NaI(Tl) (jodek sodu aktywowanym talem), natomiast najstarszym znanym scyntylatorem jest ZnS (siarczek cynku), który w początkowym okresie służył również do pokrywania ekranów lamp kineskopowych. Ze względu na znaczne wzmocnienie sygnału, pewność działania (w tym odporność na wysokie temperatury nawet do 120°C) wykorzystywane są często w badaniach wykorzystujących techniki jądrowe (np. geofizyka, badanie procesów przemysłowych metodami izotopowymi). Istotną wadą liczników scyntylacyjnych z kryształami scyntylatorów nieorganicznych jest ich możliwość stosowania dla energii promieniowania gamma dopiero od linii ameryku 241Am (59.5 keV). Przy czym widmo takiego licznika składa się zazwyczaj z:

• tzw. ogonu comptonowskiego (związany z rozpraszaniem comptonowskim absorbowanego promieniowania),

• główny pik absorpcji,

• w przypadku emisji przez źródło kilku linii promieniowania gamma, pik sumacyjny.