Wracając-skoro mielibyśmy kupić nowe czołgi (krajowe, licencyjne-wszystko jedno) za

ogromne pieniądze, to wobec faktu, że nic by one nie wniosły w stosunku do obecnie

użytkowanej generacji, a za kilkanaście lat stałyby się moralnie i generacyjnie przestarzałe w

stopniu, którego modernizacja nie wyrówna, z racji wprowadzenia IV generacji czołgów

podstawowych (tak, MY DZIŚ wiemy, że ona jest "tuż, tuż" od przełomu lat 80. i 90.

ubiegłego wieku-założę się, że WÓWCZAS mało kto tak o tym myślał, przynajmniej do okolic

2005...), uważam, że lepiej pozyskać za mniejszą kasę używane czołgi podstawowe III

generacji i je zmodernizować, zmodernizować Twarde i gdy tylko pojawią się możliwości ku

temu, na bazie doświadczeń z produkcji i modernizacji własnych wozów, trzeba rozpocząć

nowy program.

Idealny rozwój sił pancernych według mnie powinien wyglądać następująco:

-produkcja Twardych tak, jak było (lub trochę więcej, żeby starczyło dla 4 batalionów i

szkolenia, ewentualnie niewielkiej rezerwy)

-pozyskanie Leopardów 2 z Niemiec czy skądinąd dla 6-8 batalionów (zależnie od stanu

finansów)

-jednoczesne przekazanie do rezerwy od 250 do 400 T-72M1, wyremontowanych i

zakonserwowanych (połowa jako rezerwa do "szybkiego" rozkonserwowania, połowa w 3-4

miesiące)

-opracowanie i wdrożenie modernizacji Twardego obejmującej co najmniej usunięcie luzów

na łożysku oporowym wieży, wymianę stabilizacji, wymianę armat, wdrożenie na większą

skalę pocisków Pronit lub lepszych, montaż/wymianę termowizji (jak starczy pieniędzy-

można zrobić więcej)

-opracowanie i wdrożenie modernizacji części/wszystkich (zależnie od perspektyw)

Leopardów 2 (według klucza zaproponowanego niedawno przez MON)

-w międzyczasie podjęcie studiów nad czołgiem nowego pokolenia, oraz etapu B+R, tak, by

pierwsze egzemplarze mogły wejść do służby w około 10-12 lat po wejściu do służby

pierwszego zmodernizowanego Twardego (uważam, że minimum to odporność na znaną

amunicję 140mm w zakresie kątów bezpiecznego manewrowania w wypadku kadłuba,

napęd hybrydowy, można się zastanowić nad zastąpieniem generatora/ów diesla reaktorem

torowym, armata Rheinmetall L/55 lub inna lepsza, niż L/44, ewentualnie-nowa metoda

miotania pocisków, jak EM, EP itd, wieża oczywiście bezzałogowa, może lżej opancerzona od

kadłuba, do tego APS, może na szczeblu kompanii niewielki dron rozpoznawczy-zależnie od

możliwości przemysłu i finansów państwa; zresztą koszty eksploatacji można obniżyć na

przykład poprzez szerokie zastosowanie pancerza modułowego i na czas służby pokojowej

zastępować można pancerz "prawdziwy" lekkim ekwiwalentem gabarytowym)

-płynna wymiana wpierw Twardych (przekazywanych do rezerwy), potem w miarę

możliwości Leopardów (również; w rezerwie powinna być co najmniej 1/4 posiadanych

1

wozów "liniowych", raczej 1/2 lub nawet więcej, o ile środki pozwalają)

-złomowanie T-72M1 (lub eksport, jeśli to możliwe)

-wyprodukowanie "PT-XX" w ilości takiej, by obsadzić wszystkie posiadane bataliony

czołgów (9-12-15, zależnie od stanu finansów kraju i od zagrożeń), kompanię (batalion?)

szkolną (a może lepiej tylko wozy w linii i trenażery?) oraz kilkadziesiąt wozów (batalion?)

jako "rezerwę modernizacyjną", tak, by można było jednocześnie wdrażać całe bataliony

nowozmodernizowanych pojazdów, bez straty wozów w linii (jak to się będzie działo z

Leopardami na przykład)

-5/10/15/20 lat po wdrożeniu podjęcie prac nad modernizacją PT-XX (zależnie od potrzeb i

stanu finansów Polski)

-zależnie od potrzeb i stanu finansów podjęcie prac nad następcą PT-XX, ewentualnie zakup

licencji za granicą, przejęcie wozów używanych do zastąpienia rezerwowych Leopardów i

Twardych na zapchajdziurę

-wdrażanie nowego pojazdu

-przesuwanie PT-XX do rezerwy

-złomowanie Twardych i Leopardów (lub eksport, jeśli to możliwe)

-...

2