Walsh Mary Caswell: Ukryte źródła nadziei - Rozdział 12

Kawałek chleba

Moja przyjaciółka Lea była jeszcze w łonie matki, gdy
wyzwolono obózkoncentracyjny Auschwitz i jej matka wyszła na
wolność. Lea powiedziała mi, żepytała kiedyś mamę, jak zdołała
przeżyć potworności obozu. Matka opowiedziałajej następującą
historiÄ™:
Więźniowie nie dostawali wystarczającej ilości jedzenia. Nie
było nikogo, ktonie byłby głodny, ale był tam mężczyzna, który
był bardziej chory i słabszy niżona. Wiedziała, że nie pożyje
on długo na tej odrobinie jedzenia, którąotrzymywał. Chociaż
jej własna racja była mizerna, postanowiła zostawiać
trochęswojego chleba, aby go dawać temu mężczyźnie. Nie było
łatwo to zrobić. Musiałachować ten chleb, a następnie przemycać
go do mężczyzny, wiedząc, że jeżeli jązłapią, zostanie zabita.
Każdego dnia zastanawiała się nad tym, jak odłożyć ischować tę
odrobinę chleba, aby ją dać choremu mężczyźnie. Codziennie
udawałosię jej znaleźć jakiś sposób. I przeżywała dzień po
dniu, przechodząc przez niedające się opisać cierpienia.
Powiedziała, że przy życiu utrzymywało ją nie to,co jadła, ale
ta odrobina chleba, którą dawała.

Znajdować Boga w dawaniu

Starą żydowską tradycją jest trzymanie w domu pudełka, w
którym składa siępieniądze dla biednych. Takie pudełko mieli
nawet ubodzy ludzie, gdyż wedługtej tradycji wszyscy mamy coś
do dania. Był zwyczaj wkładania czegoś do tegopudełka przed
przystÄ…pieniem do modlitwy.
Dawanie nie tylko przyczynia się do sprawiedliwości na
świecie, ale równieżotwiera szerzej nasze serca na przyjęcie
Boga. Dajemy nie tylko dlatego, żeinni potrzebują naszych
darów, ale także dlatego, że dawanie jest potrzebnenam. Gdy
chorujemy lub cierpimy, często wydaje się nam, że niewiele mamy
dodania. Nie mamy tej siły co dawniej. Możemy czuć się
bezużyteczni albo martwićsię, że jesteśmy ciężarem dla innych.
Jednak ważna jest wiedza, że niezależnieod tego, jak słabi lub
biedni jesteśmy, Bóg nadal nas potrzebuje, by czynić tenświat
lepszym.
Umieść pudełko albo inny pojemnik w łatwo dostępnym miejscu:
pod łóżkiem, nabiurku lub tam, gdzie się modlisz. Przed
odmówieniem modlitwy, włóż do pudełkapieniądze, tyle ile
możesz. Potem przekaż te pieniądze komuś, kto jest wpotrzebie.
Może oprócz pieniędzy zechcesz dawać jeszcze coś innego.
Połóż obok pudełkadługopis i bloczek papieru. Przeznacz parę
minut na to, żeby się wyciszyć iskoncentrować. Pomyśl o tym, co
masz do dania innym; nie o tym, co dawniejmogłeś dawać, ani nie
o tym, co może będziesz mógł dać w przyszłości, ale otym, co
masz do dania dzisiaj. Może masz jakiś talent. Może mógłbyś
ofiarowaćswój czas. Zwróć uwagę na małe rzeczy. Uśmiech lub
słowo zachęty dla ciężkopracującej pielęgniarki, jeżeli akurat
jesteÅ› w szpitalu, modlitwa za kogoÅ›,kto jej potrzebuje, kartka
pocztowa wysłana do kogoś, kto jest samotny - są tomałe, drobne
dary, które mogą wnieść Boże światło w życie innych ludzi.
Zanimodmówisz modlitwę, włóż coś do pudełka. Włóż pieniądze do
pudełka dla biednych,ale zapisz też na kartce i włóż do pudełka
inne dary, które postanawiaszofiarować. Pamiętaj, że twoje
życie ma nieskończoną wartość. Bóg cię potrzebuje.

Czytanie i modlitwa

Czemu wydajecie pieniÄ…dze na to, co nie jest chlebem? I
waszą pracę - na to, conie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść
będziecie przysmaki i dusza waszazakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie,posłuchajcie Mnie, a
dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze:są to
niezawodne łaski dla Dawida. [...] Podobnie jak ulewa i śnieg
spadają znieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi,
nie użyźnią jej i niezapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie
dla siewcy i chleb dla jedzącego, taksłowo, które wychodzi z
ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierwnie dokona
tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa
(Iz 55,2­3. 10­11).
Panie, Boże, chleb, który jemy, utrzymuje nasze ciała, ale
chleb, który dajemy,utrzymuje nasze dusze, nadając naszemu
życiu sens i cel i pozwalając zachowaćprawość, nawet w czasie
bezsensownego i trudnego do zniesienia cierpienia.
Pragnę spełnienia, ale Ty karmisz mnie pragnieniem.
Pragnę pewności siebie, ale Ty karmisz mnie wiarą.
Pragnę bezpieczeństwa, ale Ty karmisz mnie nadzieją.
Pragnę spokoju, ale Ty karmisz mnie tęsknotą.
PragnÄ™ zrozumienia, ale Ty karmisz mnie tajemnicÄ….
Pragnę miłości, a Ty stawiasz mnie wobec osób, których mam
kochać.
Dziękuję Ci, Boże, za to, że karmisz moją duszę pragnieniem
Ciebie.