Estetyka I 03
Arystoteles, Poetyka
Zakończyliśmy na określeniu  sztuki mimetyczne .
Podział poezji (epopeja, tragedia, komedia, dytyramb)  różnią się: środkami, przedmiotem i
sposobem naśladowania.
Każda posługuje się: rytmem, słowem i melodią. (sama melodia i rytm  to muzyka, która też
może się pojawić w sztuce tragicznej, sam rytm  to taniec)  środki
Przedmioty: ludzie lepsi niż są w rzeczywistości, gorsi, albo tacy, jakimi są w istocie 
przedmiot naśladowania, co wynika z póz
niejszego dookreślenia  tragedia jako
przedstawienie działających postaci.
Sposób naśladowania: albo poprzez opowiadanie (Homer) albo przez ukazania faktycznie
działających postaci.
Arystoteles pisze o instynkcie naśladowania  także jako podstawie nauki człowieka. Z tego
powodu też sztuki naśladowcze dostarczają człowiekowi przyjemności.
y
ródła sztuk dramatycznych  improwizacja:
Definicja tragedii u Arystotelesa:
Problem zróżnicowania języka:
Ponieważ w tragedii pojawiają się działające postacie  istotną częścią tragedii musi stać się
widowisko teatralna  kosmos opseos, a także śpiew i wysłowienie (jako charakterystyczny
sposób wypowiadania się).
Postacie działające muszą się wykazywać pewnymi cechami myślenia i charakteru.
Naśladowczym przedstawieniem akcji jest fabuła: uwaga! Z tego wynika, że akcja jest
pojęciem szerszym niż fabuła. Tak też jest to pojęcie używane w teorii literatury. Fabuła  u
Arystotelesa i dla wielu póz
niejszych badaczy czy krytyków  to jest to, co widać na scenie.
Układ wydarzeń tak, jak go widzą odbiorcy. Akcja obejmuje także to, czego nie widać
bezpośrednio na scenie. To także to, co jest jedynie opowiedziane oraz to, czego my się
możemy jedynie domyślać.
Składniki tragedii:
Dla tragedii najważniejsze jest dzianie się:
Tragedia potrafi dostarczyć przyjemności bez widowiska i bez aktorów. Czyli w lekturze, bez
teatru.