motyw boga Nieznany

Motyw Boga

Biblia - ukazuje cz�łowieka w stosunku do Boga, opis stworzenia œwiata - wszystko co jest stworzone pochodzi od Boga ,

Hymn o mi�łoœci - mi�łoœ�Ś jest cech�ą Boga, a zbawienie bêdzie oznak�ą tej mi�łoœci.

Ks. Koheleta fragment �śWszystko ma swój czas" - Kohelet w ko�ącowych rozwa�żaniach stwierdza, �że wszystko pochodzi od Boga,

�śPrzypowieœ�Ś o talentach" - wszystko, czym jesteœmy i co posiadamy jest darem Bo�żym, talentem nam powierzonym.

Narodziny i �życie Chrystusa, dzieje apostolskie i przeœladowanie pierwszych chrzeœcijan.

�łredniowiecze

-teocentryzm- Bóg jest przyczyn�ą wszelkiego bytu i bytem najwy�ższym.

�śLegenda o œw. Aleksym" - tylko cz�łowiek cnotliwy mo�że ze spokojem oczekiwa�Ś œmierci, po której zostanie zbawiony.

�śPieœ�ą o Rolandzie" - �śBóg, honor i ojczyzna" - najwa�żniejsze wartoœci rycerza, Roland poprzez sw�ą rycersk�ą œmier�Ś wyra�ża bezwzgledn�ą wiernoœ�Ś Bogu.

�śRozmowa Mistrza Polikarpa ze œmierci�ą" - Bóg przychyla siê do modlitewnej proœby Mistrza, �śby uŸrza�ł œmier�Ś w jej postawie" co œwiadczy o Jego wszechobecnoœci.

�śPos�łuchajcie bracia mi�ła" - Matka Boska namawia kobiety, aby prosi�ły Boga, Bóg jest mi�łosierny.

Renesans

Jan Kochanowski:

hymn �śCzego chcesz od nas, Panie" - utwór ten jest pochwa�ł�ą Boga. Chwa�ła niewidzialnego Boga poprzez widzialny œwiat. Bóg jako artysta, œwiat to dzie�ło sztuki. Poczucie trwa�łoœci i

niezmiennoœci œwiata logicznie uporz�ądkowanego i kierowanego przez Bosk�ą m�ądroœ�Ś, wolê i opatrznoœ�Ś. Bóg jest doskona�ły, idealny i taki te�ż stworzy�ł œwiat.

fraszka �śNa dom w Czarnolesie" - apostrofa do Boga, proœba o dobre, uczciwe �życie.

pieœni: �śChcemy sobie by�Ś radzi", �śMi�ło szale�Ś kiedy czas po temu" - ho�łd z�ło�żony Bogu przez poddanego mu, mi�łuj�ącego Go cz�łowieka,

treny: X - Jan Kochanowski zw�ątpi�ł w �życie po œmierci, w Boga, do którego mia�ł zaufanie, w obliczu nieszczêœ�Ś nawet wiara upad�ła.

XI - nie jesteœmy w stanie zmieni�Ś decyzji Boga.

Barok

M. Sêp - Szarzy�ąski - Bóg karz�ący, Bóg jako Chrystus Król, oddalenie siê, daleki do osi�ągniêcia

D. Naborowski �śMarnoœ�Ś" - dramatyczne �życie cz�łowieka, ale nale�ży to przyjmowa�Ś ze spokojem, wierzy�Ś w Boga jako przeznaczenie. Musimy by�Ś pobo�żni, aby móc nie ba�Ś siê œmierci ci�ągle musimy mie�Ś wzgl�ąd na Boga.

Romantyzm

Adam Mickiewicz:

�śDziady" : Widzenie ks. Piotra - �śPanie czym�że ja jestem przed Twoim obliczem?...prochem i niczem" - personifikacja ojczyzny, jest ofiara niewinna, tak jak Chrystus.

Wielka Improwizacja - bunt i bluŸnierstwo Konrada, który domaga siê od Boga �śrz�ądu dusz", Bóg milczy.

�śPan Tadeusz" - Jacek Soplica przyj�ą�ł imiê Robak - wyraz skruchy i pokory wobec Boga.

J. S�łowacki - �śSmutno mi Bo�że" - ton �ża�łobny, elegijny, dominuje smutek i zaduma, dostrzeganie podobie�ąstwa do modlitwy (Bóg, wieczór). Zrezygnowany podmiot w�ątpi w skutecznoœ�Ś wiary.

Z. Krasi�ąski - �śNie-Boska komedia" - przeciwko i bez Boga, krwawa komedia, zas�ługuje raczej na Bo�ży gniew. Zako�ączenie utworu - cudowne pojawienie siê Chrystusa i zwyciêstwo dobra nad z�łem.

C. K. Norwid - �śMoja piosnka" (II) - �śTêskno mi Panie..." - refleksja nad w�łasnymi uczuciami, w�łasnym losem. Têsknota za ojczyzn�ą (gniazdo bocianie, zwyczaj pok�łonu w imieniu Chrystusa)

Pozytywizm

H. Sienkiewicz - �śQuo vadis" - obraz pierwszych chrzeœcijan.

M�łoda Polska

J. Kasprowicz - "Hymny" - bunt wobec Boga, wizja zag�łady, ko�ąca œwiata, Bóg karz�ący, surowy sêdzia obojêtnie patrzy na to co dzieje siê poni�żej, niemy.

�śKsiêga ubogich" - Bóg jest dobrotliwym staruszkiem, który wszystko wybaczy.

T. Mici�ąski - [Jam ciemny jest wœrod wichrów p�łomie�ą Bo�ży]-wszystko pochodzi od Boga, nawet z�ło.

�śAnake" - szatan buntuje siê przeciwko harmonii gwiazd, jednostka uosabiaj�ąca bunt cz�łowieka przeciw boskiemu porz�ądkowi.

Wspó�łczesnoœ�Ś

J. Twardowski - �śPodziêkowanie", �śDaj nam", �śSpieszmy siê" - Ksi�ądz-poeta prezentuje w swojej poezji uk�ład Bóg-cz�łowiek oparty na najwa�żniejszym z przykaza�ą Boskich, na przykazie mi�łoœci, Bóg jest bliski cz�łowiekowi, przejawia siê w jego zwyk�łym �życiu, darach i radoœci ziemskiej, pe�łnym istnieniu.

Hanna Krall - �śZd�ą�ży�Ś przed Panem Bogiem" - wyœcig, chê�Ś uprzedzenia Boga, próba wydarcia �życia: �śPan Bóg ju�ż chce zgasi�Ś œwieczkê, a ja muszê szybko os�łoni�Ś p�łomie�ą wykorzystuj�ąc Jego chwilow�ą nieuwagê. Niech siê pali cho�Ś trochê d�łu�żej, ni�ż On by sobie tego �życzy�ł."

Albert Camus - �śD�żuma" - dla dr Rieux niewiara staje sie si�ł�ą i oparciem. Na nikogo nie zrzuca odpowiedzialnoœci, nie ma pyta�ą, pretensji do Boga dlaczego do tego dopuœci�ł. �ś�łmier�Ś stanowi porz�ądek œwiata. Mo�że lepiej jest dla Boga dlaczego do tego dopuœci�ł. Walczy ze wszystkich si�ł ze œmierci�ą nie wznosz�ąc oczu ku temu niebu gdzie on milczy. Paneloux - uwa�ża d�żumê za karê rzucon�ą przez Boga na grzeszników, jedynym sposobem odwrócenia plagi jest modlitwa i pokuta : Mi�łoœ�Ś do Boga jest trudn�ą mi�łoœcia.

T. Ró�żewicz - �śBez" - œwiat bez Boga. Wspó�łczesnego cz�łowieka cechuje brak wiary, Bóg przestaje by�Ś potrzebny, nie zauwa�żamy momentu odejœcia od Boga.

Cz. Mi�łosz - �śPiosenka o ko�ącu œwiata" - wiersz nie neguje Boga, przyjêcie, �że koniec œwiata nastêpuje ka�żdego dnia dla jakiegoœ cz�łowieka.

�śOEcomomia divina" - œwiat bez Boga by�łby chaosem, byt bez Boga nie ma podstaw, ludzie grzesz�ąc prowokuj�ą Boga, chc�ą znaku, chocia�ż kary.

�śWiara" - cierpienie nadaje sens �życiu, widzi Boga w œwiecie, wiersz to akceptacja œwiata.

�śNadzieja" - nadzieja, czyli wiara w to, �że istnieje coœ wiêcej ni�ż œwiat widzialny.

�śMi�łoœ�Ś" - kolejne wymaganie, prawda wiary, s�łu�ży�Ś Bogu nale�ży nawet jeœli nie rozumiemy : �śto nic, �że czasem nie wie czemu s�łu�ży�Ś, nie ten najlepiej s�łu�ży kto rozumie".

�śHeroizacja i deheroizacja postaci w literaturze wojennej i powojennej"

Wybuch drugiej wojny œwiatowej mia�ł wielki wp�ływ na dzia�łalnoœ�Ś twórców literatury polskiej. Od tego czasu ich twórczoœ�Ś nale�ży do epoki nazwanej na razie wspó�łczesnoœci�ą. Charakteryzuje siê ona poszukiwaniem nowych form. Autorzy staraj�ąc siê jak najdok�ładniej odda�Ś zachowania siê ludnoœci w realiach wojennych przedstawiaj�ą bohatera w ró�żny sposób. Jedni starali siê nie wywy�ższa�Ś jednostki ponad resztê, inni znów czuli siê zobowi�ązani do przekazania pokoleniom wielkich czynów, których autorami byli mali zwykli ludzie. Jeszcze inni wi�ązali ze sob�ą obydwa te sposoby w celu osi�ągniêcia wczeœniej zamierzonego celu.

Sposobem relacji, która wystêpuje w �śZd�ą�ży�Ś przed Panem Bogiem" Hanny Krall, a wynikaj�ącym z postawy dr Edelmanna jest deheroizacja. Doktor wrêcz nalega, aby opisywanych przez niego ludzi autorka przedstawi�ła jako normalnych obywateli pe�łni�ących lepiej lub gorzej swoje obowi�ązki. D�ą�ż�ąc do jak najprawdziwszego przedstawienia wydarze�ą doktor wystrzega siê jakiegokolwiek wywy�ższania jednostek, poniewa�ż czytelnik móg�łby skoncentrowa�Ś uwagê na bohaterskich czynach a nie na przes�łaniu jakie posiada utwór czyli na wiernym opisie zdarze�ą w getcie, zachowa�ą i przemyœle�ą ludzi uwiêzionych.

Z podanych przyczyn, to jest poprzez chê�Ś przedstawienia zachowa�ą cywila w oblê�żonym mieœcie tak�że autor �śPamiêtników z powstania warszawskiego" - Miron Bia�łoszewski deheroizuje zagro�żonych warszawiaków, do których sam nale�ży. Przedstawia on doœwiadczenia cywila nie zaanga�żowanego w militarne zmagania, przedstawia œwiat schronów, podwórek, skrytych przejœ�Ś i kana�łów, �życie wype�łnione strachem, ucieczk�ą do stopniowo zacieœniaj�ących siê przestrzeni �życiowych oraz zdobywaniem po�żywienia i wody. Tak w�łaœnie przedstawia siê �życie cywila w tamtych warunkach. Nie jest ono niczym wielkim, nie jest bohaterskie, jest po prostu ci�ąg�łym zagro�żeniem i lêkiem.

Chê�Ś przedstawienia bohatera jako zwyk�łego cz�łowieka widoczna jest tak�że w �śMedalionach" Zofii Na�łkowskiej. Na przyk�ładzie kilku osób chce ukaza�Ś losy tysiêcy ludzi. S�ą to zazwyczaj ludzie proœci, niewinni, przyjmuj�ący biern�ą postawê wobec wojny. Nie maj�ą poczucia swej bohaterskoœci, znaj�ą jedynie swoj�ą niedolê.

Mo�żna jednak doszuka�Ś siê w tym utworze elementów heroicznych. Postaciami przedstawianymi w sposób heroiczny s�ą na pewno Greczynki, które �śœpiewa�ły jakby by�ły zdrowe".

W dwojaki sposób ukazuje swych bohaterów tak�że Borowski w �śOpowiadaniach". Bez heroizmu przedstawia tych, którzy �śbyli Ÿli, okrutni, bo chcieli prze�ży�Ś". W stosunku do nich autor stosuje narracjê bihewiorystyczn�ą, czyli ogranicza siê do opisu zachowa�ą ludzkich bez przemyœle�ą i monologów wewnêtrznych. Uwa�ża on, �że cz�łowiek zlagrowany, to znaczy ten który postanowi�ł prze�ży�Ś w obozie, pozbawiony jest sfery uczuciowej. Dlatego te�ż na œmier�Ś z honorem, bêd�ąc�ą w warunkach obozowych jedyn�ą mo�żliwoœci�ą zachowania cz�łowiecze�ąstwa, decyduj�ą siê jedynie ludzie œwie�żo przybyli maj�ący poczucie swej wartoœci jak�ą posiadali bêd�ąc wolnymi. S�ą to jednostki w pewien sposób wybitne, wywy�ższone ponad poziom ogó�łu. Nale�ż�ą do nich miêdzy innymi stara kobieta bior�ąca trupy dzieci, a tak�że dziewczyna, która wskakuje do ciê�żarówki ze œwiadomoœci�ą swej bliskiej œmierci.

Podobnie post�ąpi�ł Henio z �śPocz�ątku" - Andrzeja Szczypiorskiego. �śPrzyj�ą�ł przeznaczenie z podniesion�ą g�łow�ą" wracaj�ąc do getta, gdzie czeka�ła go pewna œmier�Ś. Jak wiêc wida�Ś w realiach wojennych jednostk�ą wybitn�ą mo�żna pozosta�Ś niemal�że jedynie poprzez poœwiêcenie swego �życia dla wy�ższych idei.

Taki sposób kreowania bohatera przyjmuje w �śInnym œwiecie" Gustaw Herling Grudzi�ąski. Heroiczn�ą postawê bohaterów swego utworu dostrzega w ich d�ą�żeniu do ratowania swej godnoœci. Przyk�ładem takiej heroicznej postawy mo�że by�Ś posta�Ś Kostylewa opalaj�ącego sobie rêkê w p�łomieniu aby tylko nie pracowa�Ś dla Rosji a tak�że Natalia Lwowna pope�łniaj�ąca samobójstwo �śna piê�Ś minut przed wyrokiem". Fin Karinen podejmuje próbê ucieczki, która od samego swego pocz�ątku skazana jest na niepowodzenie. Mimo to jej plan podtrzymuje go na duchu i pomaga mu przetrwa�Ś gdy�ż �ścz�łowiek nie mo�że �ży�Ś, nie wiedz�ąc po co �żyje." Jedynym przyk�ładem postawy heroicznej bez poœwiêcania swego �życia by�ła g�łodówka Polaków. Taka forma sprzeciwu, protestu wymaga�ła w warunkach obozowych ogromnej si�ły woli i wielkiego zaparcia.

W literaturze o tematyce wojennej realizatorem twórczoœci, w której wystêpuje heroizm jest Czes�ław Mi�łosz. W wierszu �śBallada" sk�łada on ho�łd matce rozpaczaj�ącej po stracie syna. Jednoczeœnie utwór opisuje losy Gajcego, któremu wiersz ten jest poœwiêcony. Autor opisuje jego czyny, pomimo �że jego œmier�Ś dla innych nic nie znaczy a nawet �śmówi�ą, �że wstydzi�Ś siê trzeba, �że niedobrej broni�ł sprawy". Mi�łosz dostrzega w losie Gajcego tragiczne losy pokolenia Kolumbów oraz niedolê wielu polskich matek, na które wspó�łczeœni nie powinni by�Ś obojêtni. Temat obojêtnoœci ludzi wobec cierpie�ą lub œmierci innych poeta podejmuje tak�że w wierszu �śCampo di Fiori". Przedstawia zachowania ludzi w stosunku do bohaterów w dwóch p�łaszczyznach historycznych; to jest przedstawia egzekucjê Giordana Bruno na tytu�łowym Campo di Fiori w Rzymie a tak�że dzie�ą powstania w getcie warszawskim kiedy za jego murami przy dŸwiêkach weso�łej muzyki w s�łoneczny wiosenny dzie�ą krêci�ła siê karuzela i bawili siê warszawiacy nie zauwa�żaj�ąc tragedii bohatersko broni�ących siê �Żydów.

Zobojêtnienie ludzi na losy innych jest tak�że tematem wiersza Tadeusza Ró�żewicza �śMatka ocalonych". Przedstawia w tym wierszu ob�ł�ąkan�ą po stracie dzieci matkê, ale najbardziej przera�ża go obojêtnoœ�Ś ludzi na cierpienie innego cz�łowieka.

Baczy�ąski widzi w heroizmie, tak samo zreszt�ą jak w patriotyzmie, jedyn�ą drogê do ocalenia cz�łowiecze�ąstwa. W wierszu �śPokolenie" przyrównuje m�łodych ludzi, których najpiêkniejsze lata przypad�ły na �śczas wielkiej próby", do bohaterów �śiliady" mówi�ąc:

�śNie wiedz�ąc, czy my karty iliady rzeŸbione ogniem w b�łyszcz�ącym z�łocie, czy nam postawi�ą z litoœci chocia�ż,

nad grobem krzy�ż".

Tak jak w �śBalladzie" Mi�łosza tak i u Baczy�ąskiego w �śElegii o�Ś ch�łopcu polskim" wystêpuje motyw zrozpaczonej po œmierci syna matki. Przypomina ona jego niedolê i cierpienia:

�śhaftowali ci, syneczku, smutne oczy rud�ą krwi�ą,

malowali krajobrazy w �żó�łte œciegi po�żóg,

wyszywali wisielcami drzew p�łyn�ące morze".

Jest tak�że przekonana o tym, �że jej syn nie by�ł zwyk�łym cz�łowiekiem, ale by�ł jednostk�ą wybitn�ą, obdarzon�ą wielkim uczuciem. Matka wie o tym, �że jej syn pozosta�ł do ko�ąca wierny Bogu i ojczyŸnie - �śZanim pad�łeœ, jeszcze ziemiê prze�żegna�łeœ rêk�ą. Czy to by�ła kula, synku, czy to serce pêk�ło?" Jego œmier�Ś, na polu walki, tak podobna do sposobu umierania œredniowiecznych rycerzy, pozosta�ła symbolem wiary i patriotyzmu ówczesnego m�łodego pokolenia.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wojny w Imie Boga Nieznany
Motyw Boga
motyw boga
motyw tanca w literaturze Nieznany
UMOWA SPOLKI Nieznany
00110 9942b2b7d9e35565ed35e862c Nieznany
CISAX01GBD id 2064757 Nieznany
SGH 2200 id 2230801 Nieznany
insurekcja kosciuszkowska (2) Nieznany

więcej podobnych podstron