Wstęp.
(1,1-4)

Paweł, sługa boży, apostoł Jezusa Chrystusa dla wiary wybranych bożych i poznania prawdy, a ta jest dla pobożności,
2 ku nadziei życia wiecznego; co przyobiecał przed wiekami Bóg, który nie kłamie;
3 objawił zaś w swoim czasie słowo swoje przez nauczanie, które mi zostało powierzone na rozkaz Zbawiciela naszego, Boga:
4 Tytusowi, miłemu synowi w wspólnej wierze: Łaska i pokój od Boga Ojca i Jezusa Chrystusa Zbawiciela naszego.

I. O OSTATECZNYM URZĄDZENIU KOŚCIOŁÓW NA KRECIE (1,5-16)

O USTANOWIENIU KAPŁANÓW PO MIASTACH.

5 Dlatego zostawiłem cię na Krecie, abyś to naprawił, czego nie dostaje i ustanowił po miastach kapłanów, jak i ja ci to poleciłem.
6 Jeśli kto jest bez zarzutu, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nie obwiniane o rozwiązłość, albo nieuległe.
7 Albowiem biskup ma być bez zarzutu, jak szafarz boży: nie pyszny, nie gniewliwy, nie winopilca, nie gwałtownik, nie chciwy
szkaradnego zysku;
8 ale gościnny, dobrotliwy, trzeźwy, sprawiedliwy, święty, powściągliwy,
9 trzymający się tej prawdziwej mowy, odpowiadającej nauce, żeby mógł zachęcać przez zdrową naukę, a tych, co się sprzeciwiają, przekonywać.

O WALCE PRZECIW BŁĘDNOWIERCOM.

10 Wielu bowiem jest nieposłusznych, próżnomównych i zwodzicieli a najwięcej wśród tych, co są z obrzezania;
11 tych trzeba zbijać, gdyż wywracają całe domy, ucząc, jak nie należy, dla szkaradnego zysku.
12 Powiedział ktoś z nich, własny ich prorok: "Kreteńczycy zawsze kłamliwi, złe bestie, brzuchy leniwe."
13 To świadectwo jest prawdziwe. Dla tej przyczyny karć ich ostro, aby byli zdrowi w wierze,
14 nie słuchali żydowskich baśni i przykazań ludzi, odwracających się od prawdy.
15 Czystym wszystko czyste, skalanym zaś i niewiernym nic nie ma czystego, ale skalany jest ich umysł i sumienie.
16 Oświadczają, że Boga znają, lecz uczynkami się zapierają, gdyż są obmierzli i niedowierzający, a do żadnego uczynku dobrego niezdatni.

II. WSKAZÓWKI DO SPRAWOWANIA PASTERSKIEGO URZĘDU (2,1 - 3,11)

2
JAK POUCZAĆ RÓŻNE STANY.

1 Ty zaś mów to, co przystoi zdrowej nauce.
2 Aby starcy byli trzeźwi, skromni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.
3 Podobnie starsze niewiasty, w ubiorze jak święte, nie rzucające oszczerstw, nie pijące wiele wina, uczące dobrego;
4 aby uczyły młodsze niewiasty roztropności, żeby mężów swoich kochały, dzieci swe miłowały;
5 roztropne, czyste, trzeźwe, starające się o dom, dobrotliwe, mężom swoim uległe, aby słowo boże nie było bluźnione.
6 - Młodzieńców także napominaj, aby byli trzeźwi.
7 Siebie samego dawaj we wszystkim za przykład dobrych uczynków, w nauce, w prawości, w powadze;
8 słowo zdrowe, nienaganne, aby przeciwnik czuł szacunek, nie mogąc nic złego o nas powiedzieć.
9 Słudzy, aby byli posłuszni panom swoim, podobający się we wszystkim, nie sprzeciwiający się,
10 nie oszukujący, aby okazywali we wszystkim dobrą wierność, aby dla nauki Zbawiciela naszego Boga byli we wszystkim chlubą.

Z ŁASKĄ WSPÓŁDZIAŁAĆ.

11 Albowiem wszystkim ludziom okazała się łaska Boga Zbawiciela naszego
12 I naucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, trzeźwo i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie,
13 Oczekując spełnienia się błogosławionej nadziei i przyjścia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa,
14 który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud przyjemny, starający się gorliwie o dobre uczynki.
15 To mów i napominaj i przekonywaj z całą powagą. Niech cię nikt nie lekceważy.

3
CNOTY ŻYCIA SPOŁECZNEGO.

1 Napominaj ich, aby zwierzchnościom i władzom byli poddani, rozkazu słuchali, do każdego dobrego uczynku byli gotowi;
2 nikogo nie lżyli, nie byli kłótliwi, ale skromni i okazywali wszelką łagodność względem wszystkich ludzi.
3 Albowiem kiedyś byliśmy i my nierozumni, niewierni, błądzący, oddani pożądliwościom i różnym rozkoszom, żyliśmy w złości i w zazdrości, znienawidzeni i wzajem się nienawidzący.
4 Lecz gdy się okazała dobroć i ludzkość Zbawiciela naszego Boga,
5 nie dla uczynków sprawiedliwości, które myśmy uczynili, ale dla swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym;
6 a wylał go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa Zbawiciela naszego,
7 abyśmy usprawiedliwieni łaską jego, stali się według nadziei dziedzicami życia wiecznego.

UNIKAĆ BŁĘDNOWIERCÓW.

8 Wierna to mowa; i chcę, abyś ty to potwierdzał, żeby wierzący w Boga, starali się przodować w dobrych uczynkach. Te rzeczy są dobre i pożyteczne ludziom.
9 Głupich zaś rozpraw i rodowodów i kłótni i sporów zakonnych unikaj, bo są niepożyteczne i próżne.
10 Człowieka heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj,
11 wiedząc, że kto jest taki, jest przewrotny i grzeszny, a jest własnym sądem potępiony.

Zakończenie listu.
(3,12-15)

POLECENIA I POZDROWIENIA.

12 Gdy poślę do ciebie Artemasa albo Tychika, spiesz się, byś do mnie przybył do Nikopolu, bo tam postanowiłem zimować.
13 Zenasa, biegłego w Prawie i Apolla starannie na drogę zaopatrz, aby. im na niczym nie zbywało.
14 Niech zaś i nasi uczą s1g w dobrych uczynkach przodować na konieczne potrzeby, żeby nie byli bezużyteczni.
15 Pozdrawiają cię ci wszyscy, co są ze mną. Pozdrów tych, co nas miłują w wierze. Łaska boża z wami wszystkimi. Amen.