Populistyczne filmy Rene Claira z lat 30.
Właściwie Rene Lucien Chomette, ale wybrał nazwisko Claire- Światło. Wpisał się w
nurt awangardy filmowej lat 20 jednym filmem  Antrakt z 1924 roku. Kolejnymi
filmami odchodził od artystycznych eksperymentów ku rozrywce. Jego ulubionym
gatunkiem stała się komedia. Ale to nie było dziadostwo, bo robił je z wyczuciem i
wdziękiem.
Jest to jeden ze znaczących reżyserów lat 30 we Francji, obok Pagnola, Guitriego i Vigo,
ale każdy z nich robił odmienne kino, jeżeli chodzi o styl i poetykę. Głównie kręcił
komedie.
Robił komedie przez 4 dekady we Francji, następnie w Anglii i USA.
LATA 20. koniec epoki niemej:  Dwóch nieśmiałych 1928,  Słomkowy kapelusz 1928.
LATA 30. Włączył się w kino dz
więkowe :
«ð Filmy sonore et parland czyli dz
więkowe i mówione
«ð Filmy chantant czyli Å›piewane
 Pod dachami Paryża 1930- to pierwszy Francuski film dz
więkowy
Śpiewak uliczny Albert poznaje śliczną Polę. Odtąd pracują razem - on spiewa, ona
sprzedaje nuty. Drań Fred na próżno próbuje ich poróżnić. Szczęście kochającej się
pary zakłóca jednak policja, która przez pomyłkę oskarża Alberta o kradzież i
aresztuje go. W czasie, gdy on siedzi w więzieniu, jego przyjaciel Luis opiekuje się
Polą. Kiedy Albert wychodzi na wolność, dowiaduje się, że oboje się kochają... Po
bójce z przyjacielem rezygnuje jednak z dziewczyny, widząc szczerość ich uczuć.
Milion (Le million) 1931, René Clair. Koniec lat dwudziestych charakteryzowaÅ‚ siÄ™
fascynującą samą ludzką mową i muzyką płynącymi z ekranu. Wczesne lata trzydzieste to
okres poszukiwań zmierzających do nadania artystycznego kształtu kinu dz
więkowemu. W
zakresie tych doÅ›wiadczeÅ„ kluczowÄ… rolÄ™ odegraÅ‚ francuski reżyser René Clair. Trzy jego
filmy  "Pod dachami Paryża", "Milion" i "Niech żyje wolność"  zrealizowane w latach
1930-1932 przyniosły wielką ilość rozwiązań uznanych za wzorcowe w twórczym
zastosowaniu dz
więku. Najwybitniejszym z nich jest "Milion". Oparty na prostym farsowym
pomyśle  pogoni za marynarką z loteryjnym losem w kieszeni  odznacza się prawdziwą
wirtuozerią formalną. Posiada zręczną intrygę, znakomite tempo, wyraziste postacie i
dowcipny dialog. Ale nade wszystko jest dosłownie przepojony muzyką, która w sposób
zgoła matematyczny rytmizuje ruch w obrazie i montaż ujęć. Dominują partie wokalne, które
stale towarzyszÄ… akcji  popychajÄ…c jÄ… do przodu, komentujÄ…c, operujÄ…c dowcipem obrazowo-
muzycznym. W konsekwencji "Milion" często określano jako  filmowy balet lub  filmową
operetkę . Szereg clairowskich pomysłów, zwłaszcza posługujących się kontra-punktem
obrazu i dz
więku, weszło na stałe do antologii filmowych rozwiązań formalnych, jak na
przykład zastosowanie odgłosów z meczu rugby jako tła do sceny walki o marynarkę.
Zarówno "Milion", jak i inne filmy Claira stały się podstawą francuskiego populizmu
filmowego, którego bohaterami byli przeciętni mieszkańcy wielkich miast lub
prowincjonalnych miasteczek. Ich charaktery były uproszczone, a przeżywane historie
niezbyt skomplikowane. Słowem  clairyzm określano twórczość komediową z prostą fabułą
i znaczÄ…cÄ… rolÄ… warstwy muzycznej.
Filmy te wzbogaciły konwencję komedii o dowcipne dialogi i bon moty, o piosenki i muzykę
(towarzyszącą akcji i wyznaczająca rytm montażu). Bohaterowie nie są burżujami, ale z
niższej klasy społecznej tzw. petit peuple np. robotnicy, lumpenproletariat, czy bohema
artystyczna.
 14 lipca z 1932 roku. Historie prostych ludzi kończące się miłością szczęśliwą. Akcja w
robotniczych dzielnicach Paryża. Humor miesza się ze wzruszeniem. Miał duże społeczne
oddziaływanie.
 Niech żyje wolność 1931. Jest to groteskowa historia przyjaz
ni biedaka i bogacza. W
wymowie dzieło bardzo radykalne. Wielka fabryka fonografów (produkcja taśmowa,
automaty) zamienia robotników w maszyny. Udręczenie 2 głównych bohaterów, jeden jest
zamknięty w więzieniu a drugi tkwi zamknięty z gabinecie dyrektorskim. Postacie to Emil
(Henri Marchand) i Louis (Raymond Cordy). Kompozytor muzyki  Georges Auric, znany z
tego filmu jest utopijny marsz. Produkowała niemiecka wytwórnia Tobis (francuski oddział
Sonore), który oskarżył Chaplina o plagiat tego filmu w  Modern Times z 1936 roku.
Podczas procesu Clair powiedział  całe kino brało lekcje od Chaplina. Jeśli go zainspirował
mój film, to jest to dla mnie zaszczyt . Podziwiał go. Tobis przegrało proces.
 Ostatni miliarder 1934 r. , bardzo społeczny wydz
więk. Akcja w operetkowym
państewku Casinario, pokazał skutki kryzysu wskutek dyktatury. Dobre gagi, ale zbyt ciężka
ideologia jak na komedie. Zły moment premiery ze względu na dojście Hitlera do władzy w
33 roku i faszystowski zamach stanu w Paryżu w 34 roku. Ludziom nie było do śmiechu.
Film został odrzucony przez publiczność, reżyser się obraża i na zaproszenie Aleksandra
Kordy wyjeżdża do Anglii i tam robi  Upiór na sprzedaż 1935r. , w którym konfrontuje
obyczaje Brytyjczyków i Amerykanów.
Jego twórczość z lat 30. Zainspirowała filmy związane z ideologią Frontu Ludowego we
Francji. LATA 40 i 50. Po wybuchu wojny emigruje do USA i robi filmy w Hollywood.
Miał na początku problemy z aklimatyzacją w USA. Już z I filmem tam miał kłopoty, ale przy
pomocy innego imigranta z Europy Josepha Pasternaka, udało mu się i w 1942 roku  Płomień
Nowego Orleanu . Uważał że to najlepszy film jaki zrobił w USA. Utwór parodiował
sentymentalno-romantyczną konwencję, dużo wdzięku, którego Amerykanie nie
zaakceptowali i film okazał się finasową klapą. Póz
niej zrobił jeszcze  Ożeniłem się z
czarownicą w 1943 w Paramouncie, następnie  Zdarzyło się jutro 1944 i  Dziesięciu
małych Indian 1945, co było adaptacją  Dziesięciu małych Murzynków Agaty Christie-
hahaha. W każdym razie mega sukces. A w latach 50. Kontynuował tendencje z lat
poprzednich.