Roman Dmowski nazwał Troczewskiego w artykule napisanym po powrocie z pogrzebu i zamieszczonym w Gazecie Warszawskiej (26.IX.28) "najwierniejszym sługą ojczyzny" i tak określił jego rolę: "...tacy ludzie... równoważą bilans moralny narodu. Jeden taki człowiek wyrównywa znaczną część tego bilansu, zapełnia w nim tę pustkę, którą wytwarza cały szereg innych, patrzących na ojczyznę, jak na pełne koryto, szukających tylko, co by od niej wyrwać dla swej korzyści, dla zaspokojenia swych ambicji lub swej próżności, jakby użyć jej kosztem. Przy swej skromnej, cichej roli Troczewscy to olbrzymie pozycje w bilansie narodowym". [Stanisław Kozicki, "Historia Ligi Narodowej", str. 396.]