Opis dżungli -  Księga dżungli Rudyard Kipling
 Dżungla pełna jest ludów rozmaitych, z których żaden nie lubi, by go
niepokojono, toteż niewykształconemu i nieznającemu praw, obyczajów
i haseł wielkie wszędzie zagraża niebezpieczeństwo . Kipling ukazuje
dżunglę na wzór społeczeństwa, w którym panują określone prawa.
Wszyscy mieszkańcy winni je znać i przestrzegać ich, jeśli nie chcą się
narazić na wielkie niebezpieczeństwo. Największe niebezpieczeństwa,
jakich obawiają się zwierzęta, to ogień, który może zniszczyć całą
dżunglę oraz wścieklizna, zaraz
liwa choroba, na którą nie znają
przecież lekarstwa.
Kipling niewiele mówi o samym wyglądzie dżungli, niektóre tylko
miejsca, jak na przykład opuszczone miasto zostają zarysowane
bardziej szczegółowo. Autor skupia się przede wszystkim na
panujących w dżungli prawach i zwyczajach. Najwięcej dowiadujemy
się o zwyczajach wilków, ale różne przygody Mowgliego ukazują też
inne zwierzęta i ich własne prawa. Jak uczy Baloo, dżungla dzieli się
pomiędzy zwierzęta powietrza, ziemi i wody. Wśród wysokich drzew
żyją przede wszystkim ptaki, a także małpy. Te ostatnie ukazane
zostały jako stworzenia wyjątkowo głupie. Jako jedyne nie potrafią się w
żaden sposób zorganizować, nie mają nawet własnego języka. Woda to
oczywiście królestwo ryb.
Na ziemi żyją między innymi wilki, które łączą się w stada, dzięki czemu
są znacznie silniejsze i mogą sprawniej polować. Wśród wilków panuje
wyraz
na hierarchia, wynikająca z doświadczenia i fizycznej siły.
Drapieżniki pogardzają padlinożercami, szanują natomiast
niedz
wiedzia, który jest silny, a mimo to woli się żywić miodem i
roślinami niż zabijać.
Mowgli, ludzkie dziecko wychowane przez wilczą rodzinę, należy po
trochu do wszystkich tych światów. Potrafi biegać po ziemi, wspinać się
po drzewach, a także pływać. Dlatego Baloo uczy go praw panujących
w każdej zwierzęcej społeczności.
Wśród zwierząt panuje też obowiązek grzeczności. Każde naruszenie
cudzych terenów łowieckich wymaga uzyskania zgody, każde
naruszenie cudzego spokoju, przeprosin, a każda wina, kary. Jednak
 Prawo dżungli powiada, że kara umywa wszelką winę i ustają po niej
urazy. Jest to wielką zaletą onego prawa .
Dżungla z opowiadań R. Kiplinga jest miejscem doskonale
zorganizowanym, w którym zwierzęta poruszają się swobodnie,
natomiast ludzie okazują się bardzo słabi. Nie znają bowiem jej
prawdziwego oblicza i nie starają się go poznać. Dżungla ta jednak nie
wiele ma wspólnego z prawdziwym życiem zwierząt.