1. Komornikowi sądowemu:

a. nigdy nie przysługuje skarga konstytucyjna;

b. może przysługiwać wniosek do TK;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

2. Zakładowi Gospodarki Komunalnej:

a. przysługuje skarga konstytucyjna, jeżeli wykonuje funkcje władcze;

b. przysługuje skarga konstytucyjna, jeżeli działa w formie spółki pracowniczej;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

3. Rozporządzenie Prezydenta RP kodeks zobowiązań:

a. nie może być przedmiotem kontroli Trybunału Konstytucyjnego ze względu na utratę mocy obowiązującej;

b. nie może być przedmiotem kontroli Trybunału Konstytucyjnego ze względu na wejście w życie przed wejściem w życie Konstytucji RP;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

4. O formalnej niedopuszczalności pytania prawnego do TK przesądza:

a. istnienie orzeczenia TK o zgodności aktu normatywnego z Konstytucją RP mającego być przedmiotem pytania prawnego;

b. istnienie orzeczenia TK o niezgodności aktu normatywnego, który miałby być przedmiotem pytania prawnego;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

5. Utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego następuje wskutek:

a. uchylenia aktu normatywnego przez prawodawcę;

b. wskutek orzeczenia interpretacyjnego afirmatywnego Trybunału Konstytucyjnego

c. w żadnym z powyższych przypadków.

6. Przesłanką kontroli aktu normatywnego, który utracił moc obowiązującą na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym jest:

a. istnienie ostatecznego rozstrzygnięcia, które wydano przed utratą mocy obowiązującej aktu normatywnego;

b. realna możliwość przywrócenia ochrony praw wskutek wyroku TK;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

7. Kontrolę aktów prawa miejscowego sprawuje:

a. wojewódzki sąd administracyjny;

b. Trybunał Konstytucyjny;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

8. Samodzielne podstawą skargi konstytucyjnej może być naruszenie:

a. Art. 31 ust. 3 Konstytucji RP;

b. Art. 217 Konstytucji RP

c. Żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

9. Trybunał Konstytucyjny nie ma kompetencji do kontroli:

a. norm prawa Unii Europejskiej;

b. uchwał powiększonych składów SN, którym nie nadano moc zasady prawnej;

c. obie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.

10. Pominięciem prawodawczym może być:

a. niewydanie rozporządzenia wymaganego przez ustawę;

b. luka aksjologiczna;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

11. W orzecznictwie TK przyjęto, że bezpośrednie stosowanie Konstytucji RP może polegać na:

a. samoistnym zastosowaniu przez sąd normy konstytucyjnej w braku przepisu ustawowego;

b. odmowie zastosowania przez sąd przepisu ustawowego niezgodnego z Konstytucją RP;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

12. W orzecznictwie Izby Cywilnej SN dominuje stanowisko, zgodnie z którym:

a. orzeczenie TK o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją RP z zasady wywiera skutek prospektywny, chyba że TK w sentencji określi w odmienny sposób zakres skuteczności wyroku;

b. orzeczenie TK o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją RP z zasady wywiera skutek prospektywny, chyba że TK w sentencji lub uzasadnieniu określi w odmienny sposób zakres skuteczności wyroku;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

13. Na gruncie Konstytucji RP Trybunał Konstytucyjny może orzekać:

a. wyłącznie o aktach normatywnych wskazanych w art. 87 Konstytucji RP;

b. wyłącznie o aktach aktach normatywnych wskazanych w art. 93 Konstytucji RP;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

14. Art. 190 ust. 4 Konstytucji RP:

a. jest konstrukcją przejętą z dawnej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym;

b. nie może być podstawą skargi konstytucyjnej;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

15. Uczestnikiem każdego postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym jest: a. Rzecznik Praw Obywatelskich, jeżeli zgłosi swój udział w postępowaniu;

b. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

16. Związanie TK granicami wniosku, pytania prawnego lub skargi konstytucyjnej oznacza:

a. zakaz orzekania o niezgodności z Konstytucją RP przepisów, które nie zostały wprost wskazane przez wnioskodawcę;

b. zakaz uwzględniania przez TK innych przepisów Konstytucji RP niż wskazane w petitum lub uzasadnieniu wniosku, pytania prawnego lub skargi konstytucyjnej;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

17. Trybunał Konstytucyjny orzeka w formie wyroku w sprawach:

a. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa;

b. zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych;

c. przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej.

18. Zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej biegu można wnieść:

a. w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia;

b. w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia;

c. w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia postanowienia.

19. Z wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją przepisów prawa może wystąpić:

a. 25 senatorów;

b. 100 posłów;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

20. Nieograniczoną legitymację wnioskową w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym ma:

a. Krajowa Rada Sądownictwa;

b. Prezes Najwyższej Izby Kontroli;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

21. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie:

a. zawsze z chwilą ogłoszenia w "Monitorze Polskim";

b. zawsze z chwilą ogłoszenia na rozprawie albo doręczenia stronom;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

22. Podstawą skargi konstytucyjnej nie mogą być:

a. przepisy proceduralne, choćby miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy;

b. przepisy ustrojowe;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

23. Trybunał Konstytucyjny umarza postępowanie:

a. jeżeli akt normatywny będący przedmiotem zaskarżenia został uchylony;

b. w przypadku śmierci skarżącego;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

24. Wyczerpaniem drogi sądowej uprawniającym do wniesienia skargi konstytucyjnej jest:

a. wniesienie skargi kasacyjnej w postępowaniu administracyjnym;

b. wniesienie skargi o wznowienie postępowania cywilnego;

c. wniesienie kasacji w postępowaniu karnym.

25. TK nie może kontrolować:

a. zgodności z Konstytucją RP preambuły aktu normatywnego;

b. przepisów aktu normatywnego z preambułą Konstytucji RP;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

26. Artykuł 32 Konstytucji RP (ogólna zasada równości):

a. nie może być samodzielnym wzorcem kontroli konstytucyjności prawa;

b. może być podstawą skargi konstytucyjnej, jeżeli jednocześnie zarzucono naruszenie wolności lub prawa wskazanego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

27. Przepis umowy międzynarodowej podpisanej lecz jeszcze nie ratyfikowanej:

a. może być przedmiotem wniosku Marszałka Sejmu do TK o prewencyjna kontrolę konstytucyjności;

b. może być przedmiotem pytania prawnego;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

28. Konstytucja RP gwarantuje ochronę roszczeń odszkodowawczych:

a. jako aspektu konstytucyjnego prawa własności;

b. tylko wtedy, gdy wynikają z niezgodnych z prawem działań władzy publicznej;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

29. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych może wystąpić do TK o:

a. abstrakcyjną kontrolę aktu normatywnego w imieniu swoich członków;

b. konkretną kontrolę aktu normatywnego w imieniu swoich członków;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

30. Zakładowa Organizacja Związkowa Związku Zawodowego Pracowników Politechniki Wrocławskiej:

a. nie może wystąpić do TK ze skargą konstytucyjną;

b. może wystąpić do TK z wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją aktu normatywnego;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

" Skomentuj pytania "

31. Sądy powszechne nie mają kompetencji, aby:

a. samodzielnie oceniać zgodność z Konstytucją aktów podustawowych;

b. odmówić zastosowania ustawy niezgodnej z Konstytucją;

c. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

32. W sytuacji, gdy sąd powszechny stwierdza niezgodność aktu podustawowego z Konstytucją RP:

a. Nie może odmówić zastosowania tego aktu w rozpoznawanej sprawie;

b. Jest zobowiązany przedstawić pytanie prawne Trybunałowi Konstytucyjnemu;

c. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

33. Sformułowanie: "przepis X nie jest niezgodny z art. Y Konstytucji" użyte w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego oznacza:

a. że przepis X jest zgodny z art. Y Konstytucji;

b. że art. Y Konstytucji nie może stanowić adekwatnego wzorca kontroli przepisu X;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

34. Jeżeli Trybunał Konstytucyjny określa inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego:

a. Naczelny Sąd Administracyjny przyjmuje retroaktywny, natomiast Sąd Najwyższy Izba Cywilna prospektywny skutek wyroku Trybunału;

b. NSA przyjmuje prospektywny, natomiast Sąd Najwyższy Izba Cywilna
retroaktywny skutek wyroku;

c. Żadna ze wskazanych odpowiedzi nie jest prawidłowa. 35. Tzw. "przywilej korzyści" może posiadać istotne znaczenie w przypadku:

a. Wszelkich wyroków interpretacyjnych;

b. Wszelkich wyroków zakresowych;

c. Wyroków odraczających utratę mocy niekonstytucyjnego aktu normatywnego.

36. Trybunał Konstytucyjny nie posiada kompetencji kontrolnych w stosunku do:

a. zaniechań prawodawczych;

b. pominięć prawodawczych;

c. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

37. Skarga konstytucyjna może dotyczyć:

a. zgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z Konstytucją;

b. zgodności ustawy lub innego aktu normatywnego z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie;

c. obie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.

38. Naruszenie prawa do równego traktowania przez władze publiczne, określonego w art. 32 ust. 1 Konstytucji:

a. Nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi konstytucyjnej;

b. Może stanowić samodzielną podstawę skargi konstytucyjnej w sytuacji nie objętej innymi prawami i wolnościami konstytucyjnymi;

c. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

39. Gwarancję odszkodowania dla osoby bezprawnie pozbawionej wolności można odnaleźć w:

a. Art. 77 ust. 1 Konstytucji;

b. Art. 41 ust. 5 Konstytucji;

c. Prawidłowa jest odpowiedź a i b.

40. Prawo do wniesienia skargi konstytucyjnej określone w art. 79 ust. 1 Konstytucji: a. nie może stanowić samodzielnego zarzutu skargi konstytucyjnej;

b. może stanowić samodzielny zarzut skargi konstytucyjnej, jednak skarga musiałaby dotyczyć rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego;

c. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

41. Prawo do wniesienia skargi konstytucyjnej nie dotyczy:

a. cudzoziemców ubiegających się o prawo azylu, niezależnie od rodzaju naruszonego prawa;

b. naruszenia prawa azylu w Rzeczpospolitej Polskiej;

c. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa. 42. O niekonstytucyjności przepisu prawa w odróżnieniu od niekonstytucyjności wykładni prawa można mówić w sytuacji, w której :

a. Wykładnia przyjęta w ostatecznym rozstrzygnięciu opiera się na jednoznacznej wykładni literalnej;

b. Wykładnia przyjęta w ostatecznym rozstrzygnięciu odpowiada wykładni dominującej w orzecznictwie Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sąd Administracyjnego;

c. Prawidłowa jest odpowiedź a i b.

43. Ostateczne orzeczenie zostało doręczone Janowi K. w dniu 6 października. Z powodu powodzi, która odcięła od świata kancelarię radcy prawnego reprezentującego Jana K. skarga konstytucyjna została złożona dopiero w poniedziałek, w dniu 8 stycznia. W takiej sytuacji:

a. Termin do wniesienia skargi konstytucyjnej upłynął i nie może zostać przywrócony;

b. Termin do wniesienie skargi konstytucyjnej upłynął, ale może zostać przywrócony ze względu na działanie siły wyższej;

c. Żadna ze wskazanych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

44. Sytuacja, w której źródłem naruszenia praw konstytucyjnych jest wadliwość stosowania prawa a nie wadliwość samego przepisu, może prowadzić do:

a. odmowy nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej;

b. umorzenia postępowania ze względu na niedopuszczalność wydania orzeczenia;

c. sytuacji określonej w punktach a i b.

45. Trybunał Konstytucyjny wydał orzeczenie interpretacyjne. W oparciu o to orzeczenie spółka akcyjna, w której Skarb Państwa posiada większość akcji, z inicjatywy mniejszościowego akcjonariusza - Jana K. dochodzi wznowienia postępowania. Skarga spółki o wznowienie zostaje odrzucona z powołaniem się na uchwałę III PZP 2/09. W takiej sytuacji:

a. Spółka może wnieść skargę konstytucyjną, gdyż naruszono w stosunku do niej art. 190 ust. 4 Konstytucji;

b. Spółka ani żaden inny podmiot nie mogą wnieść skargi konstytucyjnej;

c. Spółka nie może wnieść skargi konstytucyjnej, skargę może wnieść jednak Jan K., gdyż w stosunku do niego naruszono art. 190 ust. 4 Konstytucji.

46. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego wydanym w postępowaniu cywilnym zostały naruszone prawa i wolności konstytucyjne Jana K. Ten wniósł skargę kasacyjną, która nie została jednak przyjęta do rozpoznania, po 4 miesiącach rozpoznawania sprawy przez Sąd Najwyższy. W takiej sytuacji:

a. skarga konstytucyjna w ogóle nie jest dopuszczalna, gdyż wniesienie skargi kasacyjnej nie wpływa na bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej;

b. skarga może być dopuszczalna, ale nie w związku z naruszeniem praw i wolności Jana K. przez Sąd Apelacyjny. O dopuszczalności skargi konstytucyjnej będzie decydował jej przedmiot;

c. żadna ze wskazanych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

47. Sąd Apelacyjny naruszył prawa i wolności Jana K wyrokiem wydanym w postępowaniu cywilnym. Jan K. wniósł skargę kasacyjną, która po 7 miesiącach rozpoznawania sprawy została w nieznacznej części uwzględniona w drodze wyroku reformatoryjnego (Sąd Najwyższy zmienił w części zaskarżony wyrok). W takiej sytuacji, zakładając, że przedmiotem ew. skargi nie były przepisy regulujące postępowanie kasacyjne:

a. skarga konstytucyjna byłaby dla obu stron dopuszczalna, gdyż wyrok reformatoryjny stanowi obecnie ostateczne orzeczenie w sprawie;

b. skarga konstytucyjna byłaby niedopuszczalna dla obu stron;

c. żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

48. Śmierć skarżącego po wniesieniu skargi konstytucyjnej:

a. skutkuje umorzeniem postępowania przed Trybunału Konstytucyjnego z powodu braku aktualności naruszenia;

b. skutkuje obligatoryjnym zawieszeniem postępowania przed Trybunałem do czasu zakończenia postępowania spadkowego;

c. żadna ze wskazanych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

49. Skarżącym może być:

a. podmiot realizujący funkcje władzy publicznej, jeżeli naruszone prawa i wolności nie wiążą się z wykonywaniem tej władzy;

b. podmiot gospodarczy, którego działalność oparta jest na własności publicznej, jeżeli naruszone prawa i wolności nie wiążą się z naruszeniem praw majątkowych tego podmiotu;

c. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

50. Wskaż nieprawdziwe zdanie. Przepis art. 190 ust. 4 Konstytucji przyznaje m.in. prawo do:

a. wznowienia innych rozstrzygnięć niż orzeczenia sądowe lub ostateczne decyzje administracyjne;

b. wzruszenia orzeczeń sądowych oraz decyzji administracyjnych w inny sposób niż w drodze wznowienia postępowania;

c. wznowienia postępowania na podstawie innych rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego niż orzeczenie o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane wzruszane orzeczenie.

51. Skargę konstytucyjną składa się w:

a. Czterech egzemplarzach;

b. Pięciu egzemplarzach;

c. Sześciu egzemplarzach.

52. Przymus radcowsko-adwokacki odnosi się:

a. Do całości postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym;

b. Wyłącznie do sporządzenia skargi konstytucyjnej;

c. Wyłącznie do sporządzenia skargi konstytucyjnej oraz zażalenia na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu.

53. Nie stanowi elementu zasady proporcjonalności pytanie:

a. czy badana norma jest w stanie doprowadzić do zamierzonych przez ustawodawcę skutków?;

b. czy badana norma jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest powiązana?;

c. czy badana norma w optymalny sposób realizuje potrzebę ochrony interesu publicznego?.

54. Zasada falsa demonstratio non nocet:

a. nakazuje odmowę nadania biegu skargom kierowanym przeciwko stosowaniu prawa;

b. pozwala nadawać dalszy bieg skargom konstytucyjnym, w których problem konstytucyjny zostaje błędnie oznaczony;

c. zakazuje stwierdzenia niezgodności z Konstytucją regulacji, która może być wyłożona w sposób zgodny z Konstytucją.

55. W przypadku składania skargi przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu w skardze należy wskazać:

a. datę doręczenia skarżącemu orzeczenia o przyznaniu mu pełnomocnika z urzędu;

b. datę doręczenia pełnomocnikowi pisma informującego o tym, że został on ustanowiony do sporządzenia skargi konstytucyjnej skarżącego;

c. datę doręczenia skarżącemu pisma informującego o tym, który adwokat lub radca prawny został wyznaczony do sporządzenia skargi konstytucyjnej.

56. Aktualność naruszenia oznacza, że:

a. w chwili wnoszenia skargi obowiązuje akt normatywny, na podstawie którego dokonano naruszenia praw i wolności konstytucyjnych;

b. w chwili wnoszenia skargi konstytucyjnej skarżący pozostaje ograniczony w swoich prawach;

c. żadna z ww. odpowiedzi nie jest prawidłowa.

57. Umorzenie postępowania przed TK następuje w każdym przypadku gdy:

a. akt normatywny w zakwestionowanym zakresie utracił moc obowiązującą przed wydaniem orzeczenia przez Trybunał;

b. wydanie orzeczenia jest zbędne;

c. gdy skarga konstytucyjna nie odpowiada warunkom formalnym.

58. Wskaż nieprawdziwe zdanie: Uznanie przez Trybunał Konstytucyjny, że wydanie orzeczenia jest konieczne dla ochrony konstytucyjnych wolności i praw,

a. Jest możliwe tylko w sytuacji, w której przepis kontrolowany dotyczy praw i wolności konstytucyjnie chronionych;

b. Jest możliwe tylko w sytuacji, w której nie istnieje alternatywny instrument prawny służący do przywrócenia stanu zgodności z Konstytucją;

c. Przesądza, że Trybunał Konstytucyjny stwierdzi w orzeczeniu merytorycznym niezgodność z Konstytucją badanej regulacji.

59. Przedmiotem skargi konstytucyjnej nie może być przepis:

a. który nie został powołany w sentencji ostatecznego rozstrzygnięcia jako jego podstawa;

b. który został błędnie powołany w sentencji rozstrzygnięcia jako jego podstawa;

c. dotyczący kwestii ubocznej lub wpadkowej.

60. Ponowne orzekanie w tej samej sprawie przez Trybunał Konstytucyjny jest zawsze zbędne, jeżeli:

a. Trybunał stwierdził już niezgodność z Konstytucją badanej regulacji, nie odraczając jednocześnie utraty mocy niekonstytucyjnego przepisu;

b. ustawodawca wydał nowe przepisy identyczne w treści z przepisami, co do których Trybunał stwierdził niezgodność z Konstytucją;

c. jeżeli Trybunał kontrolował już dany przepis, a skarżący nie powołał nowych wzorców kontroli.