WIELKOŚĆ
SYMBOL
JEDNOSTKA
WZÓR
ZASTOSOWANIE
FIZYCZNA
CIĘśAR (SIŁA
F
1N
F = m ⋅ g Pozwala obliczyć wartość
c
GRAWITACJI)
m- masa ciała
ciężaru ciała o masie m.
g- przyspieszenie grawitacyjne niuton
m
N
g ≈ 10
= 10
s 2
kg
SIŁA WYPORU
F
1N
F = ρ ⋅ g ⋅ V
Pozwala obliczyć wartość
w
w
ρ
siły wyporu działającej na
- gęstość cieczy
ciało o objętości V
V - objętość zanurzonego ciała całkowicie zanurzone
w cieczy o gęstości ρ.
GĘSTOŚĆ
ρ
kg
m
Pozwala obliczyć gęstość
SUBSTANCJI
ρ =
3
ciała o masie m i objętości
m
V
V.
m- masa substancji
ki log ram
V-objętość substancji
metr szescienny
CIŚNIENIE
p
1 Pa
F
Pozwala obliczyć ciśnienie
paskal
p =
na powierzchni S, gdy
S
znana jest wartość siły
F- siła nacisku(parcie)
1 N
S- pole powierzchni
działającej równomiernie na
1Pa=
2
tę powierzchnię.
1 m
CISNIENIE
p
1 Pa
p = ρ ⋅ g ⋅ h Pozwala obliczyć ciśnienie
HYDROSTATYCZNE
ρ - gęstość cieczy
panujące w cieczy o
(CIŚNIENIE
gęstości ρ na głębokości h.
CIECZY)
g- przyspieszenie ziemskie h- wysokość słupa cieczy PRĘDKOŚĆ
v
m
s
Pozwala obliczyć szybkość
v =
ciała w ruchu jednostajnym
s
t
s- droga
metr
t- czas
sekunda
v = a ⋅ t Pozwala obliczyć szybkość
a- przyspieszenie
w ruchu jednostajnie
przyspieszonym
DROGA
Pozwala obliczyć drogę,
s
m
metr
s = v ⋅ t jaką pokonuje ciało
poruszające się ze stałą
szybkością v w czasie t.
2
a ⋅ t
Pozwala obliczyć drogę,
s =
jaką pokonuje ciało
2
poruszające się ze stałym
przyspieszeniem a w czasie
t.
s = 2 π r
Pozwala obliczyć drogę
w ruchu jednostajnym po
okręgu promieniu r.
DŁUGOŚĆ FALI
λ
m
Pozwala obliczyć długość
metr
λ =
v
fali rozchodzącej się
v ⋅ T
λ =
lub
f
z szybkością v, gdy znamy
jej okres T lub częstotliwość v- prędkość fali
f fali.
f- częstotliwość
CZĘSTOTLIWOŚĆ
f
1 Hz
1
=
Pozwala obliczyć
herc
f
cz
T
ęstotliwość drgań, gdy
1
znamy czas jednego drgania
1Hz=
T- okres
(czyli okres T).
s
PRZYSPIESZENIE
a) z definicji
m
Pozwala obliczyć wartość
a
2
s
v
∆
przyspieszenia w ruchu
a =
prostoliniowym jednostajnie
t
∆
przyspieszonym.
metr
a - wektor przyspieszenia
sekunda kwadrat
v
∆ - przyrost prędkości
∆ t - przyrost czasu
Pozwala obliczyć wartość
b) z II zasady dynamiki Newtona
przyspieszenia ciała o masie F
m, jeśli znamy wypadkową
a =
m
siłę działającą na to ciało.
PĘD CIAŁA
p
m
p = m ⋅ v Pozwala obliczyć wartość
kg ⋅
m- masa ciała
p
s
ędu ciała o masie m,
v- prędkość ciała
poruszającego się
z szybkością v.
PRACA
1J
a) mechaniczna
Pozwala obliczyć pracę
W
dżul
w przypadku,gdy stała siła
W = F ⋅ s działa zgodnie z
J
1 = N
1
⋅ m
F- siła
przemieszczeniem.
s- droga
1J
Pozwala obliczyć pracę
dżul
b) prądu elektrycznego
prądu elektrycznego
J
1 = V
1 ⋅1 A ⋅ s
1
wykonaną w czasie t.
W = U ⋅ I ⋅ t też W = P ⋅ t U- napięcie prądu elektrycznego I- natężenie prądu elektrycznego t- czas
MOC
1W
a) mechaniczna
Pozwala obliczyć moc
P
a) m
wat
W
urządzenia.
P =
J
1
1W=
t
s
1
W- praca
t- czas
1W
b) prądu elektrycznego
Pozwala obliczyć moc
wat
W
prądu.
U ⋅ I
też
P =
P=
t
1W=1V⋅1A
U- napięcie prądu elektrycznego I- natężenie prądu elektrycznego
I J
a) kinetyczna
Pozwala obliczyć energię
E
2
m ⋅ v
kinetyczną ciała o masie m
E =
k
poruszającego się
2
z szybkością v.
E - energia kinetyczna
k
m- masa ciała
v- prędkość ciała
Pozwala obliczyć energię
b) potencjalna grawitacji
potencjalną ciała na
E = m ⋅ g ⋅ h wysokości h nad wybranym
P
E - energia potencjalna
poziomem.
P
m- masa
g- przyspieszenie grawitacyjne
h- wysokość na jakiej ciało się
znajduje
czasami wzór ma postać
∆ E =m⋅ g ⋅ h
∆
P
h
E
2
2
P
∆ = −
E
E
E
P
P
P
1
2
h
E
h
∆ = h − h
1
P
2
1
1
ziemia Pozwala obliczyć przyrost
energii wewnętrznej ciała,
c) wewnętrzna
któremu dostarczono ilość
E
= Q + W
ciepła Q i nad którym
W
Q- ciepło
wykonano pracę W.
W- prace dostarczone do układu (I zasada termodynamiki)
CIEPŁO lub
Q
1J
Q = m ⋅ c ⋅ T
∆
Pozwala obliczyć ilość
CIEPŁO
ciepła pobranego lub
WŁA
Q
ŚCIWE
J
1
c =
oddanego przez ciało
m ⋅ T
∆
o masie m wykonane
k
1 g ⋅ K
1
Q- ciepło
z substancji o cieple
J
1
m- masa
właściwym c przy ogrzaniu
c- ciepło właściwe
k
1 g ⋅1 C
°
∆
(ochłodzeniu) o ∆ T .
T - przyrost temperatury NATĘśENIE PRĄDU I 1A
q
U
Pozwala obliczyć natężenie
ELEKTRYCZNEGO
=
lub
=
amper
I
I
pr
t
R
ądu, gdy znamy ładunek q
1A=
przepływający przez
q- ilość ładunku elektrycznego 1 C
V
poprzeczny przekrój
lub
A = 1
1
t- czas przepływu ładunku 1 s
Ω
1
U- napięcie prądu elektrycznego przewodnika w czasie t.
R- opór elektryczny(rezystancja) OPÓR
R
1Ω
U
Pozwala obliczyć opór
ELEKTRYCZNY
om
R =
przewodnika, gdy jest znane
(REZYSTANCJA)
I
napięcie U i natężenie prądu V
1
I płynącego w tym
1Ω=
przewodniku.
1 A
NAPIĘCIE PRĄDU
U
1V
W
Pozwala obliczyć napięcie
ELEKTRYCZNEGO
wolt
U =
między dwoma punktami
q
pola elektrostatycznego, gdy J
1
U = I ⋅ R ← z prawa Ohma znamy pracę wykonaną przy
1V=
przemieszczeniu ładunku q
C
1
między tymi punktami.
a) szeregowo
Pozwala obliczyć opór
Rz
1Ω
OPÓR ZASTĘPCZY
om
zastępczy odbiorników
Rz = R1 + R2 + …
połączonych szeregowo
b) równolegle
Pozwala
1
1
1
=
+
+
(po przekształceniu)
...
R
R
R
obliczyć opór zastępczy
Z
1
2
odbiorników połączonych
równolegle.
TRANSFORMATOR
U
n
Wyraża związek między
W
w
- ZALEśNOŚĆ
=
liczbą zwojów w uzwojeniu
U
n
P
p
pierwotnym (np) i wtórnym
U - napięcie prądu (n
W
w) transformatora
elektrycznego
i maksymalnym napięciem
na końcach zwojnic.
n - liczba zwojów
w
SPRAWNOŚĆ
η
W
Pozwala obliczyć sprawność
wykonana
URZĄDZENIA
η =
⋅100%
urządzenia.
Wwożożo
ZDOLNOŚĆ
Z
1D
1
Pozwala obliczyć zdolność
SKUPIAJĄCA
=
dioptria
Z
skupiającą soczewki.
SOCZEWKI
f
1
D
1
=
f -ogniskowa
m
ZAMIANA STOPNI
T
1K
T = t + 273
Pozwala temperaturę t
CELSJUSZA NA
T – temperatura w oC
zapisaną w stopniach
KELWINY
Celsjusza wyrazić
w kelwinach.