Obywatelstwo Unii
Europejskiej
Oprac.własne M. Bainczyk, oraz
na podstawie J. Barcz (red.),
Prawo UE, Zagadnienia
systemowe
Obywatelstwo UE
Ustanowienie obywatelstwa – kontekst polityczny; od swobody przepływu pracowników do obywatela UE
Podstawy prawne instytucji
Nabycie, charakter prawny, pojęcie obywatelstwa
Prawa i obowiązki obywatela UE
Najważniejsze obszary zastosowania obywatelstwa
UE
Polityki UE związane z obywatelstwem UE: pojęcie
przestrzeń wolności bezpieczeństwa i
sprawiedliwości
Artykuł 20 TFUE
1. Ustanawia się obywatelstwo Unii. Obywatelem Unii jest każda osoba mająca przynależność Państwa Członkowskiego. Obywatelstwo Unii ma charakter dodatkowy w stosunku do obywatelstwa krajowego, nie zastępując go jednak.
2. Obywatele Unii korzystają z praw i podlegają obowiązkom przewidzianym w Traktatach. Mają między innymi prawo do:
a) swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich;
b) głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach lokalnych w Państwie Członkowskim, w którym mają miejsce zamieszkania, na takich samych warunkach jak obywatele tego Państwa; c)korzystania na terytorium państwa trzeciego, w którym Państwo Członkowskie, którego są obywatelami, nie ma swojego przedstawicielstwa, z ochrony dyplomatycznej i konsularnej każdego z pozostałych Państw Członkowskich, na takich samych warunkach jak obywatele tego Państwa;
d) kierowania petycji do Parlamentu Europejskiego, odwoływania się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz zwracania się do instytucji i organów doradczych Unii w jednym z języków Traktatów oraz otrzymywania odpowiedzi w tym samym języku.
Prawa te są wykonywane na warunkach i w granicach określonych przez Traktaty i środki przyjęte w ich zastosowaniu.
Prawa ekonomiczne związane z
obywatelstwem
SWOBODNY
PRZEPŁYW
KAPITAŁU
SWOBODNA
SWOBODNY
RYNEK
PRZEDSIęBIORCZ
PRZEPŁYW
WEWNĘTRZNY
OśCI
TOWARÓW
SWOBODNY
PRZEPŁYW
PRACOWNIKÓW
Artykuł 45
TFUE
1. Zapewnia się swobodę przepływu
pracowników wewnątrz Unii.
2. Swoboda ta obejmuje zniesienie wszelkiej
dyskryminacji ze względu na
przynależność państwową między
pracownikami Państw Członkowskich w
zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia
i innych warunków pracy.
Obywatelstwo UE
Prawo do swobodnego
przemieszczania się i
przebywania na terytorium Państw
Członkowskich
Artykuł 21
TFUE
1. Każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych
w Traktatach i w środkach przyjętych w celu ich wykonania.
2. Jeżeli dla osiągnięcia tego celu działanie Unii okazuje się konieczne, a Traktaty nie przewidują niezbędnych kompetencji, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą wydać przepisy ułatwiające wykonywanie praw określonych w ustępie 1.
3. W takich samych celach, jak te określone w ustępie 1, i jeżeli Traktaty nie przewidują uprawnień do działania, Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, może przyjąć środki dotyczące zabezpieczenia społecznego lub ochrony socjalnej. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim.
Prawo obywateli Unii i członków ich rodzin do
swobodnego przemieszczania się i pobytu na
terytorium Państw Członkowskich
rozwinięte w dyrektywie nr 2004/38/WE wydanej przez PARLAMENT EUROPEJSKI I RADĘ UNII
EUROPEJSKIEJ
dyrektywa jest aktem prawnym, którego przepisy muszą zostać wprowadzone, najczęściej w formie ustawy, do
prawa krajowego
Dyrektywa jako instrument harmonizacji prawa w PCZ
Dyrektywa pozwala państwom członkowskim na pewną
swobodę w realizowaniu celów prawa wspólnotowego
zawiera regulacje o charakterze ramowym, państwa
członkowskie dopasowują przepisy do warunków
panujących w danym kraju
Najważniejsze rozwiązania zawarte w dyrektywie
dotyczącej prawa przemieszczenia się i pobytu w
innych PCZ
Prawo wyjazdu i prawo wjazdu do innych
PCZ
Rodzaje pobytu oraz warunki legalności
pobytu w innym PCZ
Ograniczenia prawa pobytu i szczegółowe
przesłanki ich zastosowania
Implementacja dyrektywy do prawa
krajowego
pobyt stały
prawo pobytu
w innym
państwie
członkowskim
do 3 m-cy bez
formalności innych
niż wymóg
posiadania ważnego
powyżej 3 m-cy
dowodu tożsamości
lub paszportu
Artykuł 5
Prawo wjazdu
1.
….Państwa Członkowskie przyznają obywatelom Unii
prawo wjazdu na ich terytorium z ważnym
dokumentem tożsamości lub paszportem oraz
przyznają prawo wjazdu na ich terytorium członkom
rodziny, którzy nie są obywatelami jednego z Państw
Członkowskich, z ważnym paszportem.
W stosunku do obywateli Unii nie nakłada się obowiązku posiadania wiz wjazdowych lub równoważnych
formalności.
5.
Państwo Członkowskie może wymagać od
zainteresowanych osób zgłoszenia swojej obecności
na jego terytorium w racjonalnym i nie
dyskryminującym terminie. Niedopełnienie takiego
wymogu przez zainteresowane osoby może podlegać
proporcjonalnym i nie dyskryminującym karom.
prawo do pobytu stałego – art. 16
1.
Obywatele Unii, którzy legalnie zamieszkują w
przyjmującym Państwie Członkowskim, przez
nieprzerwany okres pięciu lat mają prawo stałego pobytu w tym Państwie. Prawo to nie podlega warunkom
przewidzianym w rozdziale III.
3.
Ciągłości pobytu nie naruszają przejściowe okresy
nieobecności nieprzekraczające ogółem sześciu miesięcy w roku lub dłuższe okresy nieobecności z powodu
obowiązkowej służby wojskowej, lub okres nieobecności obejmujący 12 kolejnych miesięcy z ważnych powodów,
na przykład ciąży i porodu, poważnej choroby, studiów, kształcenia zawodowego lub oddelegowania w innym
Państwie Członkowskim lub państwie trzecim.
Osobom, które nabyły prawo stałego pobytu, wydawany jest dokument to poświadczający.
Art. 24 Zasada równego
traktowania
1.Z zastrzeżeniem specjalnych przepisów
wyraźnie określonych w Traktacie i prawie
wtórnym wszyscy obywatele Unii
zamieszkujący na podstawie niniejszej
dyrektywy na terytorium przyjmującego
Państwa Członkowskiego są traktowani na
równi z obywatelami tego Państwa
Członkowskiego w zakresie ustanowionym
w Traktacie
OGRANICZENIA W PRAWIE
WJAZDU I PRAWIE POBYTU
powody ograniczeń: zagrożenie porządku
publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub
zdrowia publicznego
oparte na indywidualnym zachowaniu danej
osoby, które musi stanowić rzeczywiste,
aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie
narażające jeden z podstawowych interesów
społecznych
osoby są powiadamiane na piśmie o każdej
decyzji
osoba może wnieść odwołanie
Implementacja dyrektywy
2004/38/WE do prawa polskiego
USTAWA z dnia 14 lipca 2006 r. o
wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego
terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i
członków ich rodzin
Dz.U. z 2006 r. Nr 144, poz. 1043 z późn.
zmianami