Romantyzm w Europie (Anglia, Francja, Niemcy, Rosja).











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Romantyzm w Europie
(Anglia, Francja, Niemcy, Rosja).










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




I. Romantyzm w
Europie - wstęp. Romantyzm jako prąd kulturalny jest
zjawiskiem historycznym ogromnie złożonym, m.in. dlatego, że ogarnął
wszystkie dziedziny życia (sztukę, filozofię, politykę,
obyczajowość), a poza tym przybierał różne kształty w poszczególnych
krajach Europy, zależnie od panujących tam stosunków politycznych,
społeczno-obyczajowych, itp. Nie wszędzie narodził się w tym samym
czasie i nie wszędzie objawiał się w podobny sposób.
Narodził się i rozwijał ten prąd pod wpływem zjawisk
wywołanych przez rewolucje burżuazyjne, przy czym największe
znaczenie miała oczywiście Wielka Rewolucja Francuska. Najwcześniej
pojawiły się pierwsze jaskółki nowego kierunku w Anglii, gdzie
rewolucja miała miejsce już w latach 1640-60. W Rosji natomiast
rewolucji burżuazyjnej w ogóle nie było, dlatego romantyzm ma tu
inny charakter niż w zachodniej Europie. Podobnie w Polsce kierunek
ten przybrał odmienne cechy uwarunkowane brakiem niepodległego bytu
i dominującym znaczeniem drobnej szlachty, która u nas odgrywała
podobną rolę do tej, jaką miało mieszczaństwo na Zachodzie.
W niektórych krajach Europy romantyczny kierunek rozwijał
się ewolucyjnie, bez specjalnych wstrząsów (np.: Anglia, Niemcy), w
innych miały miejsce tzw. przełomy romantyczne (np.: Francja,
Polska). Wszystko to zależało od warunków historycznych danego
kraju. Rewolucje burżuazyjne zupełnie zmieniały strukturę
społeczną krajów, w których się odbywały. Do głosu doszła nowa
warstwa społeczna - mieszczaństwo, dotychczas usuwana od życia
politycznego i kulturalnego przez uprzywilejowane klasy feudalne.
Powstał w ten sposób nowy krąg społeczny odbiorców kultury, musiała
więc nastąpić także zmiana w samej kulturze, gdyż gust i potrzeby
kulturalne nowej warstwy były inne niż panującej poprzednio elity
dworskiej i feudalnej. Tym nowym kierunkiem w kulturze stał się
właśnie romantyzm. Rozwój romantyzmu związany był z ruchami
rewolucyjnymi i wolnościowymi, które szerzyły się w pierwszej
połowie XIX wieku, po upadku zdobyczy Wielkiej Rewolucji,
spowodowanym zwycięstwem reakcyjnych sił (monarchia burżuazyjna
Ludwika Filipa we Francji, rządy Świętego Przymierza w Rosji,
Austrii i Prusach). Najważniejsze zrywy rewolu- cyjno-wolnościowe to
kolejno : powstanie greckie w 1824r., powstanie dekabrystów z
1825r., powstanie listopadowe z 1831r. II. Romantyzm w
muzyce. - Ludwig van Beethoven - niemiecki kompozytor, autor
koncertów na instrumenty solowe z towarzyszeniem orkiestry, uwertur,
poematów symfonicznych, pieśni, a przede wszystkim dziewięciu
monumentalnych symfonii - Karol Maria Weber - twórca
romantycznej opery, autor "Wolnego strzelca", w której wystąpiły
fantastyczne motywy ludowe - Meyerbeer - twórca tzw.
Wielkiej Opery, autor "Hugenotów" - Franz Schubert - autor
pełnych rom. liryzmu utworów symfonicznych i fortepianowych oraz
nastrojowych pieśni - Feliks Mendelssohn - Bartholdy - autor
dzieł symfonicznych i fortepianowych oraz lustrator muzyczny
Szekspirowskiego "Snu nocy letniej" (stąd pochodzi właśnie znany
marsz weselny) - Robert Schuman - twórca pieśni, utworów
symfonicznych i fortepianowych, a także typowo romantycznego
koncertu na fortepian z orkiestrą - Ferenc Liszt - wirtuoz
gry fortepianowej, rozpowszechnił poemat symfoniczny i wprowadził do
muzyki motywy zaczerpnięte z węgierskiego folkloru -
Fryderyk Szopen - autor nowych form pianistycznych - ballad
muzycznych, a także polskich mazurków i polonezów, etiud -
Hector Berlioz - pogłębił tzw. muzykę programową, mającą odtworzyć
konkretne treści obrazowe, przeżyciowe, a nawet epicko-narracyjne,
autor "Symfonia fantastyczna" - Richard Wagner - reformator
muzyki operowej w kierunku zmiany tradycyjnej opery na "dramat
muzyczny" III. Romantyzm w malarstwie. - Joseph
William Turner - wybitny pejzażysta, malarz obrazów o nastroju
impresjonistycznym - John Constable - romantyczny
pejzażysta, pokazujący przyrodę w jej "codziennym" wyglądzie
- Eugene Delacroix - wybitny portrecista, ale i autor
obrazów o tematyce historycznej (np.: "Wolność wiodąca lud na
barykady" - Theodor Gericault - pejzażysta, autor obrazów
przedstawiających ludzkie dramaty IV. Romantyzm w Anglii
- William Szekspir - prekursor angielskiego preromantyzmu,
stworzył nowy typ teatru i dramatu; przez romantyków był uznany
prekursorem nowego nurtu - Samuel Richardson - autor utworów
sentymentalnych (np.: "Klaryssa, czyli historia młodej damy",
"Pamela, czyli cnota nagrodzona"), - James MacPherson -
autor "Pieśni Osjana" - motywy zaczerpnięte ze staroceltyckich
pieśni ludowych, charakterystyczny dla angielskiego preromantyzmu
jest kult wieków średnich - Thomas Percy, Samuel Coledridge
i William Wordsworth - autorzy "Ballad lirycznych" i twórcy
manifestu nowej poezji oraz twórcy kierunku zwanego "szkołą jezior"
- nastrojowość, melancholijna zaduma, sięganie do pieśni ludowych,
tendencja do wzorowania się w poezji na mowie potocznej -
Walter Scott - twórca nowoczesnej powieści historycznej -
"Waverley", "Rob Roy", "Hrabia Robert z Paryża" - George
Byron - autor poematów ("Wędrówki Childe Harolda"), powieści
poetyckich ("Giaur") i dramatów, twórca nowego typu bohatera
romantycznego uosabiającego zasadnicze konflikty epoki; wprowadził
do poezji orientalizm - Charles Dickens - powieściopisarz
realistyczny, autor powieści obyczajowych zawierających krytycyzm
niesprawiedliwych praw angielskich; w jego powieściach odnajdujemy
ostrą satyrę i łagodny humor - "śmiech przez łzy" - "Opowieść
wigilijna" , "David Copperfield", "Klub Pickwicka" V.
Romantyzm w Niemczech. - Johann Wolfgang Goethe -
sentymentalistyczny poeta, w którego twórczości dominowały nastroje
buntu i dążenia do odzyskania dawnej potęgi Rzeszy prowadzące do
kultu średniowiecza oraz postawa "bólu istnienia"; autor dramatów :
"Goetz von Berlichingen", "Faust", powieści "Cierpienia młodego
Wertera", ballad o charakterze ludowym ( "Śpiewak", "Król elfów")
- Friedrich Schiller - autor dzieł , w których jako
przedstawiciel młodej generacji Niemców najdobitniej wyraził dążenia
wolnościowe ("Zbójcy", "Intryga miłości"); autor ballad
("Rękawiczka") nawiązujących do wieków średnich - Johann
Gottfried Herder - przedstawiciel nurtu ludowego w preromantyzmie
niemieckim, autor pieśni ludowych z całego świata - "Głosy ludów w
pieśniach" - Johann Gottlieb Fichte - filozof niemieckiego
romantyzmu - w sztuce widział w pewnym stopniu realizację
"absolutu", tj. pierwotnego i powszechnego pierwiastka warunkującego
byt, a w artyście widział postać natchnionego geniusza -
August Wilhelm Schlegel - poeta i krytyk literacki, a jednocześnie
wybitny filolog, tłumacz Szekspira i Calderona; dokonał podziału
literatury na starożytną i nowożytną (przy czym do tej drugiej
zaliczył lit. chrześcijańską); w poezji rom. Schlegel widział
"zbliżenie rzeczy najbardziej przeciwnych"; - Friedrich
Hegel - twórca zasady dialektycznej tzw. triady heglowskiej TEZA -
ANTYTEZA - SYNTEZA - Friedrich von Hardenberg ( ps. Novalis)
- autor nie dokończonej powieści "Heinrich von Ofterdingen"
- Ludwig Tieck - teoretyk dramatu i entuzjasta Szekspira
oraz tłumacz jego dzieł; najbardziej znane jego utwory to
udramatyzowane baśnie ludowe, np.: "Kot w butach" - Heinrich
Kleist - wybitny dramaturg - "Rozbity dzban", "Książe Homburgu",
"Bitwa w lesie toutoburskim"; twórczość Kleista to : patriotyzm oraz
nurt realistyczny - Ernest Theodor Amadeus Hoffmann - autor
fantastycznych powieści, w których występują motywy diabelskie, a
bohaterowie przeżywają stany psychopatyczne ("Diabelskie eliksiry"),
a także kompozytor ("Ondyna" - ludowo fantastyczna opera) -
Heinrich Heine - poeta, autor utworów lirycznych, poematów i
powieści oraz pamiętników; popierał idee Rewolucji Francuskiej,
Napoleona ("Grenadierzy") i sprzeciwiał się despotyzmowi pruskiemu,
za co, po klęsce cesarza Francuzów, został uznany za zdrajcę i udał
się na emigrację do Paryża; poezja Heinego to : ironia,
przełamywanie nastroju, nastrój romantyczno-poetycki często
załamywany motywami prozy i brzydoty ("Rozmowa w stepach
Paderbornu"); Heine nie był zdecydowanym zwolennikiem poezji rom.,
której krytyczną ocenę dał w szkicu "Szkoła romantyczna"; jako poeta
wolności był sympatykiem Polski (szkic "O Polsce") VI.
Romantyzm we Francji. - Jean Jacques Rousseau - prekursor
romantyzmu francuskiego, autor romansu "Nowa Heloiza", zwolennik
idei powrotu do natury, idei demokratycznych i kultu uczucia
- Germaine de Staael - poetka rewolucyjna, wrogo odnosząca
się do cesarstwa Napoleona i z tego powodu emigrowała do Szwajcarii;
podróżowała po całej Europie - "O Niemczech" , "O literaturze i jej
powiązaniach z instytucjami społecznymi"; podzieliła literaturę
europejską na : lit. Południa ( poezja starożytnej Grecji i Rzymu
oraz poezja klasyków XVII-wiecznych) i Północy (niemiecka, angielska
i skandynawska) - Francois Rene de Chateaubriand - zaciekły
monarchista i papista, w trakcie rewolucji przebywał w Ameryce;
autor opowiadania "Rene" oraz monumentalnych dzieł ("Geniusz
chrystianizmu, czyli piękno religii chrześcijańskiej",
"Męczennicy"), w których dowodził wyższość legend chrześcijańskich
nad mitami pogańskimi, tak uwielbianymi przez klasyków -
Alphonse de Lamartine - poeta, prozaik, w młodości przyjmował
postawę bierną, często przybierającą charakter kontemplacyjnej
ucieczki od rzeczywistości (zbiory wierszy "Medytacje", "Nowe
medytacje"), a w latach dojrzałych wybitny polityk (rozprawa
"Historia żyrondystów") - Victor Hugo - największy z
romantyków francuskich, dokonał przełomu romantycznego we Francji,
np.: dramat "Cromwell" stanowił swego rodzaju manifest romantyczny i
przykład nowego typu dramaturgii; ideowo dramaturgia Hugo wyraża
tendencje republikańskie i demokratyczne; Hugo był autorem licznych
powieści ("Nędznicy", "Katedra Marii Panny w Paryżu", Człowiek
śmiechu") i wierszy (zbiory "Ody i ballady", "Liście jesienne",
"Pieśni o zmierzchu") - Alexander Dumas (ojciec) - autor
powieści historycznych - przygodowych i awanturniczych - twórca
romansu historycznego - George Sand - autorka przesyconych
liryzmem powieści "Indiana" , "Leila", w późniejszym okresie
skierowała się ku sprawom społecznym i emancypacji kobiet -
Prosper Merimee - autor prozy powieściowo-nowelistycznej i dramatów
(zbiór krótkich utworów dramatycznych "Teatr Klary Gozul" - krytyka
arystokracji i klerykalizmu) oraz powieści historycznych, a także
tłumacz Gogola, Puszkina - Alfred de Vigny - pisarz i
poeta-pesymista uciekający od rzeczywistości w sferę ideałów, które
znajdował w feudalnej przeszłości (przeciwieństwo Hugo), autor
powieści "Cinq Mars", "Niewola i wielkość żołnierza" -
Alfred de Musset - poeta zamknięty w kręgu liryki elegijnej, m.in.
zbiór wierszy miłosnych "Noce" oraz autor powieści autobiograficznej
"Spowiedź dziecięcia wieku" VII. Romantyzm w Rosji.
- Aleksander Bestużew, Paweł Muchanow, Eugeniusz Oboleński,
Aleksander Odojewski, Konrad Rylejew - grupa poetów związanych z
dekabrystami, którzy wysuwali najśmielej hasła wolnościowe -
Aleksander Puszkin - przez pewien czas związany z dekabrystami, stąd
w jego poezji często powtarzają się idee wolnościowe ("Pismo na
Sybir") i poematów ("Eugeniusz Oniegin", "Rusłan i Ludmiła"); proza
Puszkina to : opowiadania "Córka kapitana", "Dama pikowa"; Puszkin
to także autor dramatu romantycznego "Borys Godunow" -
Michał Lermontow - w jego poezji charakterystyczny jest silny nurt
ludowości (poemat "Demon"); autor powieści, np.: "Bohater naszych
czasów" - Mikołaj Gogol - autor ukraińskich opowiadań
ludowych pełnych fantastyki ludowej oraz opowiadań i powieści (
"Nos", "Szynel", "Martwe dusze") i komedii ("Rewizor", "Ożenek")
- Taras Szewczenko - wybitny poeta i pisarz romantyczny
pochodzenia ukraińskiego oraz uzdolniony malarz był bojownikiem o
wolność polityczną i społeczną swego narodu; w swej poezji ukazywał
piękno ziemi ukraińskiej w nastrojowych romantycznych obrazach; za
swą działalność (współpracował z rosyjskimi i polskimi spiskowcami)
i przekonania został skazany na zesłanie; spopularyzował także w
poezji rom. formę ludowej ukraińskiej dumy i dumki;








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000