Formacje roślinne
Formacja roślinna jest podstawową jednostką fizjonomicznej klasyfikacji roślinności.
Obejmuje zbiorowiska o podobnym wyglądzie zewnętrznym, bez uwzględnienia składu
gatunkowego, np. las, bór, łąka, sawanna.
Ekoton  strefa przejściowa między dwiema różnymi biocenozami (formacjami), np.
między puszczą a sawanną. Zamieszkuje ją wiele organizmów z przyległych biocenoz, a
nadto ma ona swe własne gatunki. Powyższe zjawisko nazywa się efektem styku.
Sukcesja  przekształcanie się jednej formacji roślinnej w inną.
Las
Jedna z najważniejszych formacji, jest zbiorowiskiem roślinnym, w którym główną rolę
odgrywają drzewa. Można w nim wyróżnić przynajmniej trzy warstwy: drzewostan 
warstwa dorosłych drzew o zwartych koronach, tworzących powałę lasu, podszycie 
warstwa krzewów i młodych drzew (odrostów) oraz warstwa runa, w której występują
krzewinki, rośliny zielne, mchy i kiełkujące młode drzewka i krzewy. Czwartą warstwę
tworzy  edafon. Młody drzewostan, którego drzewa na wysokości ok. 130 cm od ziemi
mają średnicę 12 14 cm, nazywamy drągowiną. Odrastający dopiero las nazywamy
młodnikiem, nieco starszy zagajnikiem. Do lasów zaliczamy:
Bór (las iglasty)  las uwarunkowany bielicowym podłożem glebowym w strefie
umiarkowanego klimatu. Głównymi składnikami drzewostanu są różne gatunki świerka,
sosny i modrzewia, daglezja, a z drzew liściastych  osika, brzozy, i jarząby. W runie
charakterystyczne są krzewinki z rodziny wrzosowatych: wrzos, borówki, a w wilgotnych
borach bagno, czyli rozmaryn leśny.
Dżungla  wilgotny, bagienny las strefy tropikalnej, niekiedy oznaczany jako las
równikowy. Las wiecznie zielony na ubogich glebach o dużej bujności roślin i o bardzo
szybkim rozkładzie materii organicznej, dlatego w glebie brak ściółki i warstwy
próchniczej. Ogromne bogactwo drzew, wielowarstwowy ich układ, obfitość lian i
epifitów, pospolite zjawisko kauliforii.
Galeriowy  las strefy sawannowej, rosnący wzdłuż rzek i czerpiący wodę z poziomu
wód gruntowych.
Grąd  las strefy umiarkowanej na podłożu gleb brunatnych leśnych. W skład jego
drzewostanu wchodzą głównie grab, dęby, lipy, jesion, klony, a w bardziej oceanicznych i
górskich odmianach grądu również buk, który tworzy nieraz główny składnik
drzewostanu: wtedy las nazywa się buczyną. Jest to las zrzucający liście na zimę, stąd w
jego runie rośnie wiele roślin kłączowych i cebulkowych, kwitnących wczesną wiosną,
zanim powała leśna zacieni dno lasu.
A
ęg  las rosnący na madach nadrzecznych, na terenach zalewowych, czyli łęgach.
Jego drzewostan składa się z gatunków znoszących okresowe zatopienie korzeni,
głównie wierzb, topoli, jesionu, dębów. Odznacza się bujnością runa i poszycia, licznymi
roślinami pnącymi. Szczątkową postacią lasu łęgowego jest nadrzeczna wiklina z
rzadkimi drzewiastymi wierzbami i topolami oraz gęstwiną krzewiastych wierzb (łozina),
używanych na faszynę.
Mieszany  las w strefie umiarkowanej na glebach słabo kwaśnych. W warstwie drzew
prócz drzew liściastych, zrzucających liście na zimę, występują również drzewa
szpilkowe (iglaste): sosny, świerki, jodły, modrzewie.
Monsunowy  las strefy gorącej o klimacie okresowo suchym, z suszą w zimowym
półroczu. W drzewostanie występują warstwy drzew zrzucających liście na okres suszy,
a pod ich okapem warstwa drzew wiecznie zielonych, zazwyczaj o skórzastych liściach.
W podszyciu liczne bambusy.
Namorzynowy  inaczej las mangrowy lub formacja krzewiasta rosnąca w pasie
morskich przypływów i odpływów w strefie gorącej. Składa się ze słonoroślowych drzew i
krzewów z licznymi korzeniami powietrznymi i oddechowymi.
Ols  oles  las liściasty z przewagą olszy w drzewostanie, niekiedy jesionu. Występuje
na glebach podmokłych, głównie bagiennych. Ols właściwy (olszyna typowa) składa się z
olszy czarnej, czasem z domieszką brzozy omszonej.
Parkowy  las na przejściu ze strefy leśnej do obszarów zbyt suchych dla lasu. Jest to w
zasadzie mozaika płatów i kęp leśnych lub pojedynczo rosnących drzew w obszarze
formacji zielnych, stepów lub sawanny.
Puszcza  naturalne, rozległe zbiorowisko leśne, w małym stopniu zmienione przez
gospodarkę ludzką lub zupełnie pierwotne. Niekiedy nazwa nadawana większym
kompleksom leśnym.
Równikowy  las strefy równikowej, wiecznie zielony, nie wykazujący rytmu
wegetacyjnego, z wielogatunkowym drzewostanem, wilgociolubnymi drzewami. Częste
są w nim liany i nasienne porośla.
Sawannowy  suchy las w Afryce nazywany  miombo, w Ameryce Pd.  katinga (biały
las). Rzadki świetlisty las o niskim drzewostanie, składający się z drzew i krzewów
zrzucających liście na okres suszy lub sucholubnych. o bardzo drobnych liściach, lu
bezlistnych, ciernistych i kolczastych, z domieszką sukulentów pniowych i łodygowych.
Świetlisty  las, w którym drzewostan nie jest zwarty. Dzięki rozrzedzeniu powały leśnej
dno lasu otrzymuje dużo światła. Jest to las występujący w klimacie o niedostatku
wilgoci.
Tajga  las szpilkowy, uwarunkowany borealnym klimatem, rosnący na bielicowych
glebach. Głównymi składnikami drzewostanu są różne gatunki świerka, jodły, sosny,
modrzewia, z drzew liściastych  gatunki brzozy, jarzębu oraz osika.