Formacja Biblijna  Kurs Lektorski
BIBLIA WST
P
PISMO ŚWI
TE składa się z ST i NT
Hebr. BERIT, gr. DIATEKE, pol. PRZYMIERZE, TESTAMENT
BIBLIA oznacza KSI
GI. PISMO ŚWI
TE jest zbiorem ksiąg napisanych przez ludzi pod
natchnieniem Ducha Świętego. Księgi te zawierają słowo Boże skierowane do człowieka. W
nich Bóg objawia prawdę o człowieku i o zbawieniu. SKA
ADA się z 46 ksiąg ST i 27 NT
PODZIAA

Księgi Historyczne
W ST opowiadają najpierw o początkach ludzkości i świata, a następnie o historii narodu
wybranego do II w przed Chr. W NT opowiadają dzieje Jezusa z Nazaretu i przedstawiają
listy pierwotnego Kościoła
Księgi Dydaktyczne
Tzn. mądrościowe, pouczające. W ST są to zbiory religijnej poezji hebrajskiej, przysłów
pieśni, psalmów. W NT są to listy napisane przez Apostołów.
Księgi Prorockie
W ST są to zbiory wyroczni prorockich, a w NT jest to tylko jedna księga, Apokalipsa Św.
Jana. Księga ta objawia losy przyszłego Kościoła aż do powtórnego przyjścia Chrystusa
POWSTANIE STAREGO TESTAMENTU
Etap I, od żVIII w. Do 7 r. P. narodzeniem Chrystusa, to wydarzenia historyczne dotyczące
historii narodu wybranego, np. Abraham, wyjście z niewoli egipskiej, niewola babilońska.
Etap II to ustny przekaz i pierwsze próby spisania, do niewoli babilońskiej.
Etap III, to ostateczna redakcja ksiąg, po niewoli babilońskiej
POWSTANIE NOWEGO TESTAMENTU
EWANGELIE
A. historia Jezusa Chrystusa, Jego życie, nauczanie
B. ustne przepowiadanie Ewangelii i pierwsze próby spisania, lata ok. 30 do 70r. Po
Chrystusie
C. redakcja pisemna
Pozostałe Księgi NT
Natchnienie Biblijne, oznacza nadprzyrodzone działanie Ducha Św. Na ludzi biorących
udział w powstaniu Biblii, sprawiające, że słowa Pisma Świętego są równocześnie
prawdziwym słowem Boskim i ludzkim.
Rodzaje Natchnienia
- natchnienie pastoralne, oznacza wpływ Ducha Świętego na czyny ludzkie, które póz
niej
zostały w Biblii opisane.
- Natchnienie oralne, oznacza wpływ Ducha Świętego na ludzi wypowiadających słowa,
które póz
niej zostały spisane w Biblii.
- Natchnienie skrypturystyczne, oznacza wpływ Ducha Świętego na osoby, które spisywały
słowo Boże.
Pismo Święte posiada dwóch autorów, Ducha Świętego i człowieka.
ŚWI
TOŚĆ BIBLII
Jeżeli Bóg jest autorem zarówno prawa moralnego, jak i Biblii, to Biblia nie może pochwalać
czynów moralnie złych, a ganić czynów dobrych. Na tym właśnie polega świętość Biblii.
Biblia opisuje zbawcze działanie jednego i tego samego Boga, będące wyraz
ną realizacją
jednego planu. Plan ten odsłaniają kolejno wszystkie księgi obu Testamentów.
ST jest w pełni zrozumiały w świetle nowego, a Nowy wypełnieniem Starego.( Stary
Testament jest zapowiedzią Nowego, a Nowy jego wypełnieniem. )
KANON PISMA ŚWI
TEGO
Jest zbiór natchnionych przez Boga ksiąg, przyjętych przez Kościół i uznanych przez niego za
nieomylną regułę wiary i moralności z racji zawartej w nich, objawionej przez Boga prawdy.
KSI
GI DEUTEROKANONICZNE
Są to księgi, co do których w pierwszym Kościele były wątpliwości, czy są natchnione. Są one
zawarte w kanonie Pisma Świętego. ( Ba, Tb, Jdt, 1 Mch, 2 Mch, Syr, Mdr, fragmenty Est
10,4-16 ; Dn 3,24-90; 13-14 )
KSI
GI PROTOKANONICZNE
Są to pozostałe księgi kanoniczne.
APOKRYFY
Są to księgi, co do których Kościół pierwotny miał wątpliwości i które nie weszły do kanonu
KANON 46 KSI
G ST I 27 NT został przyjęty przez Kościół na przełomie IV / V wieku.
Uroczyście potwierdził to SOBÓR TRYDENCKI w żVI wieku.
PRZEKA
ADY PISMEA ŚW.
Septuaginta ( Lżż ) przekład grecki ( najstarszy )
Wulgata ( Wlg ) najbardziej znany przekład łaciński z IV w Św. Hieronima.
SENS PISMA ŚWI
TEGO
Sens wyrazowy oznacza sens nadany tekstom Pisma świętego przez natchnionych autorów.
Każdy fragment Pisma św. posiada tylko jeden sens wyrazowy. Sens typiczny wynika z tego,
że Biblia jest dziełem Bosko-ludzkim. Sam Bóg może nam przekazać w Piśmie św. treści, które
nie są widoczne na pierwszy rzut oka. Ten głębszy sens można odkryć po przeczytaniu całej
Biblii. Sens typiczny istnieje w Biblii dlatego, że ST jest zapowiedzią Nowego a NT
wypełnieniem Starego. Wydarzenia zapowiadające ze ST nazywamy typem, a wydarzenia w
NT antytypem. Stąd bierze się układ czytań w Liturgii Słowa w niedzielę. ( Stary Testament
zawiera około 600 proroctw )
PISMO ŚWI
TE:
Stary Testament:
Księga Rodzaju ( Rdz )
Księga Kapłańska (Kpł )
Księga Liczb ( Lb )
Księga powtórzonego prawa ( Pwt )
Księga Jozuego ( Joz )
Księga Sędziów ( Sdz )
Księga Rut ( Rt )
1 Księga Samuela ( 1 Sm )
2 Księga Samuela ( 2 Sm )
1 Księga Królewska ( 1 Krl )
2 Księga Królewska ( 2 Krl )
1 Księga Kronik ( 1 Krn )
2 Księga Kronik ( 2 Krn )
Księga Ezdrasza ( Ezd )
Księga Nehemiasza ( Ne )
Księga Tobiasza ( Tb )
Księga Judyty ( Jdt )
Księga Estery ( Est )
.
.
.
Nowy Testament:
Cztery Ewangelie
Dzieje Apostolskie
Trzynaście listów Św. Pawła
List do Hebrajczyków
Inne Listy
Apokalipsa Św. Jana
Hbr 5,6  7 . 9 . 11 . 13 c ; 7 , 8
Oraz rozdział
Rozdział
;
Rozdział podzielony
Nazwa księgi Wersety I jeszcze werset
na trzy części a, b, c
Symbolika liczb:
7  doskonałość
4  liczba święta
6  liczba rozboju, niedoskonałości, tego co niedoskonałe
10  liczba uprzywilejowana
12  liczba potomstwa
Siedem reguł czytania Biblii
Po pierwsze:  Szukać słowa Pana ( Am 8, 12 )
W Biblii chodzi bardziej o treść niż o formę i o środki wyrazu. Dlatego jedynie duże
zainteresowanie samą Biblią może spowodować podjęcie trudów z jej lekturą. Biblia rości
sobie prawo ukazywania ludziom drogi życia w postaci  Słowa Bożego . Dlatego zarówno
Żydzi, jak i chrześcijanie stale po nią sięgają i nie szczędzą trudu, by ją dobrze odczytać.
Także dla ludzi współczesnych to jej prawo może stać się bodz
cem do lektury Pisma św.
Refleksja nad Am 8, 11-12 wskazuje na warunki do tego konieczne.
 Oto nadejdą dni  wyrocznia Pana Boga  gdy ześlę głód na ziemię, nie głód chleba, ani
pragnienia wody, lecz głód słuchania słów Pańskich. Wtedy błąkać się będą od morza do
morza, z północy na wschód będą krążyli, by znalez
ć słowo Pańskie, lecz go nie znajdą.
Warunkiem owocnej lektury Biblii jest odkrycie w sobie głodu słowa Pana. Biblia zawiera w
sobie słowa życia wiecznego. Można również odnieść do niej wezwanie:  Panie do kogo
pójdziemy? Tylko ty masz słowa życia wiecznego ( j 6,68 ).
 Dozwól nam czasu dla rozważania skrytości prawa Twojego i nie zamykaj go przed
pukającymi doń. Nie na próżno bowiem chciałeś, żeby napisano tyle kart ciemnych, pełnych
tajemnic. Nie mają lasy te jeleni swoich, chroniących się w nie i rzez
wiących się,
przechadzających się i karmiących się, odpoczywających i przeżuwających? O Panie! Dodaj
mi siły i otwórz te lasy przede mną! Oto głos Twój rozkoszą moją, głos Twój przemagający
nad gwarem innych rozkoszy. Daj to, co kocham; kocham bowiem, i że kocham, Twoim jest to
darem. Nie opuszczaj daru Twojego, nie pogardzaj rośliną spragnioną. ( Św. Augustyn,
wyznania )
Po drugie:  Kto czyta, niech rozumie ( Mk 13, 14 )
Dla współczesnego człowieka uważna lektura Biblii jest bardzo trudna. Kto chce zrozumieć
to, co przeczytał, musi skoncentrować się nad tekstem, pogrążyć się w nim zupełnie i na jakiś
czas odwrócić myśli od innych zajęć. Potrzebne jest skupienie i pełna głębia. Dobrze jest
zarezerwować sobie w rozkładzie dnia lub tygodnia określony czas; taką porę, w której mamy
poczucie spokoju i dobre usposobienie. Ważne jest też miejsce.
Po trzecie:  Jak mogę zrozumieć, jeżeli mi nikt nie wyjaśni? ( Dz8,31 )
Nawet w najlepszym przekładzie Biblia jest księgą obcą. Aby zorientować się w świecie Biblii
potrzebne jest, aby przynajmniej na początku pozwolić sobą pokierować.
 Kochaj Pismo Św., a odwieczna Mądrość umiłuje cię, kochaj ją, a będzie ci służyć, czcij ją,
a Ona obejmie cię swoimi ramionami. (Św. Hieronim, List 130 )
Po czwarte:  Codziennie badali Pismo, czy istotnie tak jest ( Dz 17,11 )
Kto pragnie poznać Biblię, musi ją stale czytać. Jest rzeczą bardzo pożyteczną, aby czytać
tekst powoli i głośno. Pierwotnie Pismo Św. było pomyślane jako lektura przeznaczona do
wysłuchania w czasie nabożeństw liturgicznych. Teksty, które wydają się niezrozumiałe lub
które już dla nas nie mają bezpośredniego znaczenia ( np. długie spisy imion, rytualne
przepisy ) można pominąć. Pytania, które rodzą się przy osobistej lekturze, można zapisywać.
W przyszłości, przy częstej lekturze, sami znajdziemy odpowiedzi na niektóre kwestie. Chcąc
jakiś urywek dobrze zrozumieć, można podzielić go na mniejsze odcinki i rozważać w całym
kontekście. Przeczytane teksty można porównywać z tekstami paralelnymi, lub wyjaśniać za
pomocą innych wypowiedzi, np. ze ST. Dla lepszego zapamiętania można podkreślić
( różnymi kolorami ), stawiać znaki np.: ? ( czegoś nie rozumiem ), ! ( coś jest dla mnie
bardzo ważne, zrozumiałe w moim życiu ), ( coś jest skierowane szczególnie do mnie ).
Zwróci to naszą uwagę przy następnej lekturze, będziemy nie jako oswojeni. Bardzo pomaga
uczenie się na pamięć ważniejszych tekstów. Będą one nam stale towarzyszyły i staną się
wsparciem przy lekturze i modlitwie. Od dawna utarła się praktyka czytania Pisma Św. z
namysłem, tzn. czytelnik zatrzymuje się na krótko przy każdym zdaniu, powtarza słowa i
dokonuje refleksji nad znaczeniem tekstu. Jest to pewna forma medytacji, która prowadzi
prosto do modlitwy.
 Czytajmy Pismo Św., ale czytajmy je tak, jak czytali je ojcowie, którzy przekazali nam, w
jaki sposób można najlepiej wyciągnąć zeń pożytek: czytamy je klęcząc! Czytamy ja nie z
krytycznym nastawieniem, nie z niedorzeczną ciekawością, prowadzącą jedynie do
zrozumiałości, czytajmy z cierpieniem głodnego serca. Powiedziano nam, że tam jest życie i
tam jest światło. Dlaczego nie mamy spróbować, zakosztować nieco z tego smaku, który nam
może ono zaofiarować. ( P. Claudel, Umiłowanie Pisma Św. )
Po piąte:  Mów, Panie, bo sługa Twój słucha ( 1 Sm 3,9 )
Zewnętrzna postawa jest tylko wtedy szczera, gdy odzwierciedla zewnętrzne nastawienie.
Czytelnik przepełniony szacunkiem zapomina o sobie i o swoich pragnieniach. Dobrze jest
przed lekturą Biblii zatrzymać się na moment i skupić się w sobie. Uświadomić sobie
obecność kogoś innego, Kto jest celem i spełnieniem ludzkiego pragnienia dobra i szczęścia.
Kto czyta Biblię  na kolanach , daje poznać, że nie uważa własnej swej wiedzy za najwyższy
autorytet, ale gotów jest przyjąć jej pouczenie. Człowiek pyszny nie rozumie Biblii. Bóg nie
wymaga ślepej wiary. Szacunek wobec Słowa Bożego nie wymaga wyrzeczenia się danego
nam rozumu, ale używania go z pokorą.
Po szóste  Wprowadzajcie słowo w czyn, a nie bądz
cie tylko słuchaczami słowa ( Jk 1,22 )
Każda lektura Biblii, jako słowa Bożego, musi odznaczać się gotowością, by wypełnić wolę
Bożą zawartą w Piśmie Św. Nie oznacza to, że należy każdy tekst traktować jak wskazówkę
konkretnego postępowania. Biblia podaje przede wszystkim wiadomości o wielkich czynach
Bożych, których szczytowym punktem jest Bosko  ludzkie dzieło miłości Jezusa oraz Jego
zmartwychwstanie. W tym sensie całe Pismo Św. jest  ewangelią ( dobrą nowiną ) i tak jest
pomyślane, by w świecie śmierci i cierpienia przekazać nam nadzieję i zachęcić do
cierpliwości. W liście Św. Jakuba słuchacz jest porównany do człowieka przeglądającego się
w lustrze. Tego, co tam widzi, nie powinien zapomnieć, ale wprowadzić w czyn ( Jk 7,1-3 ).
Słowo Boże przekazane nam w Biblii ma na celu uformować słuchacza i czytelnika na  męża
Bożego . O każdym chrześcijanie można powiedzieć w sposób przenośny to, co Św. Paweł
napisał w 2 Kor 3,1-3, nazywając wspólnotę koryncką  listem Chrystusa , napisanym przez
niego dzięki Jego przepowiadaniu i udzieleniu Ducha. Każdy dzięki lekturze Biblii i
wprowadzeniu jej w czyn może stać się  listem Chrystusa , a przez to w pewnym sensie samą
 Biblią , która przecież została ustanowiona po to, aby wszyscy ją czytali i przekazywali jako
słowo Boże. Nic nas nie może zwolnić od odpowiedzi dawanej naszym życiem na słowo Boże.
Po siódme:  Litera zabija, Duch ożywia. ( 2Kor 3,6 )
Kto dzisiaj czyta Biblię nie zwracając uwagi na jej Twórcę, ten naraża się na
niebezpieczeństwo zatrzymania się tylko na literze i zatraceniu jej pełnego sensu.
Zrozumienie jest możliwe dzięki Duchowi Świętemu, który inspirował Biblię, który
wprowadza do jej pełnej prawdy i udziela życia po przez żywe słowo Boże:  Duch ożywia .
Duchowe zrozumienie nie zatrzymuje się na literze, ale zwraca uwagę na to, co Duch Św.
chce przez nią powiedzieć. Może to poznać tylko ten, kto pozwala, by Duch Św. prowadził go
przez całe jego życie. Celem spotkania z Biblią jest przeobrażenie nas w nowego człowieka
mocą udzielającego życie Ducha.
MODLITWA PRED CZYTANIEM PISMA ŚWI
TGO:
Boże, który swoim Słowem i Duchem przekazujesz nam Twoje życie, oświeć nasz umysł i
umocnij naszą wolę tak, byśmy zawsze umieli pełnić Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana
naszego. Amen.
MODLITWA PO CZYTANIU PISMA ŚWI
TEGO:
Panie Boże, dziękuje Ci za łaskę otrzymaną za pośrednictwem Twojego słowa. Spraw, by ta
łaska wydawała w nas obfity owoc, oczyszczając nas z wszelkich grzechów i jednocząc na
zawsze z Tobą. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.