Każda osoba badana znajduje się w
p warunkach:
I. Pomiary zmiennej Y nie będą niezależne; będą one ze sobą w jakimś (jakim?)
stopniu skorelowane;
II. W odniesieniu do niektórych zmiennych zależnych może wystąpić efekt
sekwencyjny, efekt serii, efekt przeniesienia, efekt transferu, efekt
zmęczenia, efekt wprawy czy efekt wyuczenia; wynik z i-tego poziomu A może być
zależny od wyniku z i-1 poziomu. Można się pozbyć efektu serii jeżeli sensowne
i możliwe jest losowe eksponowanie poziomów A osobie. Jeżeli: p = 3, to badacz
musiałby uwzględnić 3! (trzy silnia: 1 x 2 x 3 = 6) możliwych porządków
ekspozycji poziomów A. Może to wyglądać następująco przy poziomach: I, II,
III:
1. I, II, III
2. I, III, II
3. II. I, III
4. II, III, I
5. III, I, II
6. III, II, I
Porządek ekspozycji może być potraktowany jako czynnik A o 6 poziomach (a1,
..., a6) i wbudowany w plan eksperymentalny z liczebnością kratki minimum n =
2. Jeżeli stwierdzimy nieistotność czynnika A, to możemy być pewni, że nie
wystąpił efekt przeniesienia.