Wykład 2
Samopomoc
•
wychodzenie z opresji własnymi siłami, bez niczyjej pomocy
•
pomoc wzajemna jest uważana za formę samopomocy
•
nie ma ingerencji osoby profesjonalnej
Co łączy formy samopomocy:
•
nacisk na wyzwolenie uśpionych sił wewnętrznych oraz na ten rodzaj zrozumienia, który płynie z bezpośredniej styczności z problemem lub potrzeba
•
samostanowienie - poleganie na sobie konieczność korzystania z własnych zasobów
•
istota różnicy to kładzenie nacisku na zasoby wewnętrzne w przeciwieństwie do interwencji zewnętrznych
Czym się różni pomoc psychologiczna profesjonalna od nieprofesjonalnej?
•
podobne intencje, ale często odmienny sposób widzenia osoby której pomoc jest udzielana
•
powody udzielania pomocy:
empatia (współczucie),
system wartości,
podzielenie się własnym doświadczeniem
•
sposoby udzielania pomocy (świadomość konsekwencji określonych interwencji)
1
Osoba korzystająca z profesjonalnej pomocy psychologicznej Podstawowe założenia dotyczące człowieka i cele psychoterapii w ujęciu:
•
psychoanalitycznym
•
behawioralno-poznawczego
•
psychologii humanistycznej
•
podejścia systemowego
•
najważniejsze założenia wspólne-integracja
Psychoterapia w podejściu psychoanalitycznym
Cel: zmiana właściwości wewnątrz psychicznych człowieka stąd poprawa samopoczucia ustąpienie objawów, zmiana funkcjonowania, uświadomienie treści podświadomych
Warunki realizacji:
•
uwolnienie tłumionych uczuć
•
wgląd (możliwość dotarcia do nieuświadomionych wcześniej treści, ułatwiają go konfrontacja, klaryfikacja i interpretacja)
•
zmiana interpersonalnych umiejętności utrwalonych w relacjach wczesnodziecięcych
•
nabycie zdolności odróżniania rzeczywistości od fantazji
•
w toku terapii pojawia się regresja (powrót do wcześniejszych faz rozwojowych), jest to możliwe w wyniku wolnych skojarzeń i bardzo nikłego udziału terapeuty
•
projekcja, szczególnie ważna jest projekcja pacjenta na terapeutę (przeniesienie uczuć z innej ważnej, znaczącej osoby na terapeutę)
Techniki: swobodne skojarzenia, klaryfikacja (nazwanie tego, co się dzieje z pacjentem, łączenie z przypuszczeniami wyjaśniającymi dlaczego pacjent tak się zachowuje, np. „Pan unika mówienia na ten temat, widocznie ma pan przykre wspomnienia związane z tą sytuacją) i konfrontacje (powiedzenie klientowi co się z nim dzieje, np. „Pan unika mówienia na ten temat”), interpretacje (uogólniony wniosek, ze wskazaniem źródeł sytuacji w przeszłości pacjenta), analiza i interpretacja oporu
Psychoterapia: to zmiana osobowości której zakres jest wyznaczony interpretacją terapeuty na temat uczuć, doświadczeń i zachowań ujawnianych przez pacjenta
Psychoanaliza: procedura badania procesów umysłowych nie dostępnych w inny sposób (wg Z. Freuda)
* Na psychoanalizę nie przyjmuje się wszystkich, występuje pewna wstępna kwalifikacja. Musi być duża motywacja do wglądu w siebie. Freud nie przyjmował
na terapię osób z psychozami i osób w wieku menopauzalnym/andropauzalnym (gdyż zmiany hormonalne w tym okresie zmieniają funkcjonowanie somatyczne pacjenta i bardzo trudno zdefiniować, które objawy mają podłoże psychogenne) oraz osób z dewiacjami seksualnymi (często nie mają motywacji do zmiany).
* Popęd libidalny – wg Freuda nie tylko popęd do seksu, ale do połączenia się z drugim człowiekiem, do przeżywania wraz z nim pozytywnych emocji 2
Psychoterapia behawioralno-poznawcza
•
Wszelkie zachowania są efektem uczenia się
•
Źródła nieadaptacyjnych nawyków: warunkowanie klasyczne,
warunkowanie instrumentalne, modelowanie
•
trzy kategorie nawyków: zachowania, emocje, myśli (wszystkie trzy kategorie mogą być redukowane)
Cel:
•
wytworzenie akceptowanych i przystosowawczych reakcji na bodźce, które doprowadziły do objawów chorobowych
•
przewarunkowanie najczęściej dotyczy wyciszenia lęku związanego z określonymi zachowaniami
•
zachowanie uwarunkowane okolicznościami, w których żyje stąd uczenie kontrolowania okoliczności tak by usunąć zachowania nieprzystosowane Techniki: trening relaksacyjny, systematyczna desensytyzacja (łączy modyfikacje siły bodźca budzącego lęk, wraz z umiejętnością utrzymywania stanu spokoju), techniki ekspozycyjne, trening asertywności
Psychoterapia: zmiana irracjonalnych przekonań dotyczących siebie lub/i świata (ludzie powinni spełniać nasze potrzeby, ludzkie szczęście zależy od przyczyn zewnętrznych)
3