TALIZMAN
Byli sobie pewnego razu królewicz i królewna, którzy przeżywali jeszcze miodowe miesiące.
Czuli się bezgranicznie szczęśliwi, niepokoiła ich tylko jedna myśl; czy zawsze będą tacy
szczęśliwi jak obecnie. Dlatego pragnęli mieć talizman, który by potrafił zabezpieczyć ich przed
niesnaskami w małżeństwie. Często słyszeli o człowieku, który mieszkał w lesie i był poważany
przez wszystkich za swoją mądrość: potrafił dać dobrą radę w każdym nieszczęściu i w każdej
biedzie. Królewicz i królewna udali się więc do niego i opowiedzieli, co im leżało na sercu.
Wysłuchawszy ich, mądry człowiek powiedział:

Podróżujcie po wszystkich krajach świata i gdy spotkacie zgodne małżeństwo, poproście,
aby wam dali mały skrawek bielizny, jaką mają na sobie, i noście go zawsze przy sobie. To jest
najlepszy sposób.
Królewicz z królewną wsiedli na konie i odjechali. Wkrótce posłyszeli o pewnym rycerzu,
który podobno miał wieść szczęśliwy żywot ze swą małżonką. Udali się więc na zamek i
zapytali ich sami, czy rzeczywiście byli tak radzi ze swego małżeństwa, jak głosiła fama.

Tak jest
brzmiała odpowiedź.
Tylko jednego nam brak: nie mamy dzieci.
Tu więc nie można było znaleźć talizmanu i królewicz z królewną musieli pojechać dalej, aby
znaleźć w pełni zadowolone małżeństwo.
Przybyli do miasta, w którym
jak słyszeli
mieszkał uczony człowiek żyjący ze swą żoną w
największej harmonii i zadowoleniu. Poszli do niego i zapytali podobnie jak poprzednio, czy
istotnie jest tak szczęśliwy w swym małżeństwie, jak to ludzie opowiadają.

Tak, jestem szczęśliwy
odpowiedział mąż
moja żona i ja żyjemy z sobą doskonale, ale
mamy za dużo dzieci, sprawiają nam one wiele zmartwień i kłopotów.
A więc i tu nie można było znaleźć talizmanu i królewicz z królewną pojechali dalej po kraju,
wypytując się wszędzie o zadowolone małżeństwa, ale nikt się nie zgłaszał.
Pewnego dnia, gdy jechali konno przez pola i łąki
zauważyli niedaleko od drogi pastucha,
który radośnie przygrywał na fujarce. W tej samej chwili podeszła do niego kobieta z dzieckiem
na ręku, prowadząc małego chłopczyka. Gdy pastuch ją zobaczył, wyszedł jej naprzeciw,
przywitał się z nią serdecznie i wziął od matki małe dziecko, całował je i pieścił. Pies pastucha
388
podszedł do chłopca, lizał jego małą rączkę, szczekał i skakał z radości. Tymczasem kobieta
postawiła garnczek, który przyniosła, i powiedziała:

Siadaj, stary, i jedz.
Mąż usiadł i zabrał się do jedzenia, ale pierwszy kęs dał małemu dziecku, drugi podzielił
między chłopca i psa. Królewicz i królewna widzieli i słyszeli to wszystko. Podeszli teraz bliżej i
przemówili do nich:

Wy jesteście chyba szczęśliwym i zadowolonym małżeństwem?

Jesteśmy istotnie szczęśliwym małżeństwem
odpowiedział mąż.
Dzięki Bogu! Żaden
królewicz i królewna nie mogliby być szczęśliwsi od nas.

W takim razie, posłuchajcie
powiedział królewicz
zróbcie nam przysługę, której nie
pożałujecie. Dajcie nam mały skrawek koszuli, którą macie na sobie.
Na te słowa pasterz i jego żona spojrzeli dziwnie po sobie; wreszcie mężczyzna powiedział:

Bóg świadkiem, że z przyjemnością dalibyśmy wam nie tylko skrawek, ale nawet całą
koszulę, gdybyśmy ją mieli, ale nie posiadamy na sobie ani jednej nitki.
I tak nic nie załatwiwszy królewicz z królewną musieli pojechać dalej. Znudziła im się
wreszcie ta długa, bezcelowa włóczęga i wracali do domu. Kiedy przejeżdżali koło chatki
mądrego człowieka, czynili mu wymówki, że dał im taką złą radę. Opowiedzieli mu wszystkie
swoje przygody w podróży.
Wtedy ten mądry człowiek uśmiechnął się i powiedział:

Czy rzeczywiście jechaliście na próżno? Czy nie przyjeżdżacie do domu bogatsi w
doświadczenie?

Owszem
odpowiedział królewicz
przekonałem się, że zadowolenie jest rzadkim dobrem
na tej ziemi.

A ja się nauczyłam
powiedziała królewna
że po to, by być zadowolonym, nie trzeba nic

tylko właśnie być zadowolonym.
Wtedy królewicz podał królewnie rękę, spojrzeli na siebie z niewymowną miłością, a mądry
człowiek pobłogosławił ich i rzekł:

Znaleźliście prawdziwy talizman w waszym sercu. Strzeżcie go wiecznie, a nigdy duch
niezadowolenia nie będzie miał nad wami władzy.