ECCLESIASTES, KSIĘGI SALOMONOWE...





































































Dziejopisarstwo



Hagiografia



Biblia
i apokryfy



Kazania
i mowy



Modlitwy



Poezja
religijna



Poezja
świecka



Dramat



Publicystyka



Varia



Opracowania























ECCLESIASTES, KSIĘGI
SALOMONOWE...
(fragmenty)
ECCLESIASTES, Księgi
Salomonowe, ktore polskim wykładem kaznodziejskie
mianujemy. Bowiem ten kaznodzieja Salomon mądry
przez niniejsze księgi naucza nas wzgardzić ten
świat marny. Gdzie więc jesli pilnie przeczytać
będziemy, niemały pożytek i pocieszenie nasze
weźmiemy.Przemowa do wiernego
krześcijanina:Ktory wiernie naśladujesz
Boga nawysszego,Musisz wzgardzić rozkosz
świata mizernego;Tego uczy Salomon i
Ecclesiastes jego,Czci sobie - ta jest ścieżka
prawa do niego.Tu mądrość i naukę czerpaj,
przyjacielu miły,Jesli chcesz przyć wrychle
miedzy niebieskie siły.[...]O
marności świata tego, ustawicznie przemiennego, a
iże też wydworzonym gadaniu a w chciwości pisma
umieniu jest marność a udręczenie
duchu.Capitulum pirwe.Słowa
Ecclesiastes, syna Dawida, krola
jerozolimskiego.Marność nad marności, rzekł
Ecclesiastes, marność nad marności a wszytki
rzeczy marność. Co ma człowiek więcej ze wszej
prace swej, jenże ją pracuje pod słońcem? Rodzaj
przeminie a rodzaj iny nastaje, ale ziemia na
wieki w trwałości zostaje. Wschodzi słońce i
zachodzi, a na mieśce swe zasie przychodzi; tamże
sie odnowi, przez południe sie toczy, a chyli sie
ku pułnocy. Oświeca wszytki rzeczy, wokoł wychadza
duch a w swe sie okręgi nawraca. Wszytki rzeki do
morza płyną, a morza nie przybywa. Do tegoż mieśca
płyną rzeki, zasie z ktoregoż wychodziły aby potem
płynęły. Wszytki rzeczy trudne są, nie może ich
człowiek wysłowić mową. Nie nasyca sie oko
widzenim ani ucho napełnia sie słyszenim. Co jest
to, co już było? Jedno to, ktoreż jeszcze będzie.
Co jest to, co sie już stało? Jedno też, ktore sie
jeszcze ma stać. Niz nie masz pod słońcem nowego,
ani kto rzec może: Oto to jest nowe. Bowiem iż
jest to przebiegło wieki tymi, ktore przed nami
były. Nie będzie przednich rzeczy pamiątka, ani
tych, ktore sie potem staną; będzie wspominanie u
tych, ktorzy będą czasow naposledniejszych. Ja,
Ecclesiastes, byłem krol izdraelski w Jeruzalem, a
ułożyłem w umyśle mem szukać a wypytać mądrze o
wszytki rzeczach, ktore sie dzieją pod słońcem. To
zaprządnienie wielce złe jest dał Bog synom
ludzkim, aby obierali sie z nim. Widziałem wszytki
rzeczy, ktore sie dzieją pod słońcem, a oto
wszytki rzeczy prożne a udręczenie duszne.
Przewrotni ludzie z ciężkością naprawieni bywają,
a błaznow tych jest bez czysła. Rozmawiałem w
sercu mojem rzekąc: Oto wielki uczynionem a
przeszedłem wszytki mądrością, ktorzy byli przede
mną w Jeruzalem, a rozum moj spatrzył jest wiele
rzeczy mądrze a uznałem je. Wydałem serce moje
abych umiał opatrzność i też nauczenie błędow a
szaleństwa. A poznałem, że i w tych rzeczach jest
praca a udręczenie duchu, przeto iż przywiele
mądrości, jest wiele rozgniewania, a kto przydawa
umienie, przydawa i
pracę.[...]Fragmenty przekładu
biblijnej Księgi Eklezjastesa autorstwa
Hieronima z Wielunia (Spiczyńskiego), wydanego
drukiem w Krakowie u Hieronima Wietora w 1522
roku. Transkrypcja na podstawie wydania: W. Wydra,
W.R. Rzepka, Chrestomatia staropolska,
Wrocław 1984, s.
330-331.