3. Wzór aktu oskarżenia w postępowaniu prywatnoskargowym wraz z powództwem...
3. WZÓR aktu oskarżenia w postępowaniu
prywatnoskargowym
wraz z powództwem adhezyjnym
(miejscowość), (data)1
Sąd Rejonowy w (& )
(& ) Wydział Karny2
(adres)
Oskarżyciel Prywatny3:
Agata Nowak reprezentowana
przez radcę prawnego/adwokata (& )
 pełnomocnika z wyboru4
Adres do korespondencji:
Kancelaria Radcy Prawnego/Adwokacka
(& )
(adres)
Oskarżony:
Tomasz Kowalski zamieszkały w (& )
(adres)
Prywatny akt oskarżenia5
wraz z powództwem adhezyjnym6
przeciwko: Tomaszowi Kowalskiemu oskarżonemu o przestępstwo z art. 157 ż 2 KK
W imieniu oskarżyciela prywatnego Agaty Nowak, jako pełnomocnik z wyboru,
powołując się na udzielone mi pełnomocnictwo procesowe, stanowiące załącz-
nik do niniejszego aktu oskarżenia, na podstawie art. 59 ż 1 KPK w zw. z art. 487
KPK oskarżam:
Tomasza Kowalskiego zam. w (& ); obywatela (& ), PESEL (& ), o wykształce-
niu (& ), z zawodu (& ), obecnie pracującego w charakterze/na stanowisku (& )/
niepracującego/utrzymującego się z prac dorywczych; o dochodach ok. (& )
złotych miesięcznie, kawalera/żonatego, ojca (& ) dzieci w wieku: (& ) lat, (& )
lat i (& ), posiadającego na utrzymaniu (& ) dzieci i żonę/konkubinę, karanego/
niekaranego7
o to, że:
w dniu (& ) rano, około godziny (& ) w (& ), w rejonie ulicy (& ), w wykonaniu
z góry powziętego zamiaru, brutalnie zaatakował Agatę Nowak uderzając ją kil-
kukrotnie pięścią w twarz, czym spowodował u niej naruszenie czynności narzą-
du ciała trwające nie dłużej niż 7 dni,
 to jest o przestępstwo z art. 157 ż 2 KK,
23
Prawo karne
Część I. Prawo karne
a ponadto:
1) na podstawie art. 62 KPK wnoszę o zasądzenie od Tomasza Kowalskiego na rzecz
Agaty Nowak kwoty 3000,00 (słownie: trzy tysiące) zł tytułem naprawienia
szkody,
2) na podstawie art. 626 KPK wnoszę o zasądzenie od oskarżonego na rzecz
oskarżycielki prywatnej kosztów postępowania w wysokości (& ).
Na podstawie art. 24 ż 1, art. 28 ż 1, art. 31 ż 1 oraz art. 485 KPK sprawa podle-
ga rozpoznaniu przez Sąd Rejonowy w (& ) w trybie prywatnoskargowym8.
Uzasadnienie9
(W uzasadnieniu należy szczegółowo opisać stan faktyczny i prawny zdarzenia; należy
opisać, co się stało, ze szczególnym uwzględnieniem opisu czynności, które wyczerpują
znamiona zarzucanego oskarżonemu czynu, należy precyzyjnie opisać poszczególne do-
wody), np.:
w dniu (& ) około godziny (& ) oskarżycielka prywatna Agata Nowak przechodzi-
ła ul. (& ) kierując się do (& ) w celu (& ). Agacie Nowak towarzyszyła (& ). Pod-
czas drogi do sklepu, nieoczekiwanie do pokrzywdzonej podbiegł mężczyzna
i z zaskoczenia uderzył ją kilkakrotnie pięścią w twarz po czym szybko zbiegł
z miejsca zdarzenia. Świadkiem zdarzenia był/była (& ).
Pokrzywdzona oraz świadkowie (& ) zapamiętali napastnika, którym był oskar-
żony Tomasz Kowalski, mieszkający (& ). Powodem napaści było (& ). W wyniku
napaści oskarżonego Agata Nowak odniosła obrażenia ciała w postaci (opisać szcze-
gółowo jakich obrażeń wskutek zdarzenia doznał pokrzywdzony). Z załączonej opinii
lekarskiej wynika, że naruszenie czynności narządu ciała nie przekracza 7 dni.
Dowody na okoliczność przebiegu inkryminowanego zdarzenia oraz jego na-
stępstw:
1) zeznania świadka (& ),
2) zeznania świadka (& ),
3) dokumenty znajdujące się w aktach sprawy (& ) Prokuratury Rejonowej
w (& ),
4) opinia lekarska
(& ).
Uzasadnienie powództwa adhezyjnego
(Należy wskazać uzasadnienie faktyczne i prawne powództwa cywilnego wraz z dowo-
dami; w zależności od okoliczności, podstawę prawną może stanowić art. 62 KPK w zw.
z np. art. 415, 448, 444, 445, art. 24 ż 1 zd. 3 KC).
Ponadto, pokrzywdzona wskazuje, że  biorąc pod uwagę brutalny charakter
działania oskarżonego i rozmiar powstałych obrażeń  kwota żądanego zadość-
uczynienia nie jest wygórowana. Wyrok w niniejszej sprawie powinien mode-
rować poziom świadomości prawnej społeczeństwa, w zakresie piętnowania
chuligańskich i brutalnych zachowań sprawców. Żądana kwota zadośćuczynie-
nia stanowi absolutnie minimalny wyraz sankcji cywilnoprawnej za agresywne
zachowanie Tomasza Kowalskiego wobec całkowicie bezbronnej starszej osoby.
24
Prawo karne
3. Wzór aktu oskarżenia w postępowaniu prywatnoskargowym wraz z powództwem...
Niezmiernie istotne są prewencyjne cele niniejszego postępowania i społeczne
oddziaływanie wydanego w sprawie orzeczenia. Osoba oskarżonego wykazuje
wysoką demoralizację. Brutalność ataku, jego całkowita bezpodstawność i bez-
sensowność, jak również rozmiar wyrządzonych obrażeń pokrzywdzonej wy-
maga zdecydowanej reakcji sądu karnego.
Radca prawny/Adwokat
(podpis)10
Lista osób podlegających wezwaniu na rozprawę11:
Oskarżony:
Tomasz Kowalski
Świadkowie: (& )
Biegły: (& )
Oskarżyciel prywatny:
Agata Nowak
Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego:
(& ) radca prawny
Radca prawny/Adwokat
(podpis)
Wykaz innych dowodów, których przeprowadzenia na rozprawie głównej do-
maga się oskarżyciel prywatny:
(& )
(& )
(& )
Radca prawny/Adwokat
(podpis)
Załączniki:
1) odpis aktu oskarżenia dla oskarżonego12,
2) odpis pełnomocnictwa,
3) dowód uiszczenia opłaty tytułem zryczałtowanych kosztów postępowania13,
4) lista adresów osób podlegających wezwaniu na rozprawę (załącznik zawiera
tylko dane adresowe do wiadomości sądu),
5) ewentualne dowody.
1
Kodeks karny nie przewiduje odrębnego terminu do wniesienia prywatnego
aktu oskarżenia. Jedynym ograniczeniem czasowym do wniesienia prywatnego
aktu oskarżenia są terminy przedawnienia karalności dla przestępstw prywatno-
skargowych określone w KK. Zgodnie z art. 101 ż 2 KK, karalność przestępstwa
ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy po-
krzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie póz
niej jednak
niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. Jeżeli zaś dokonanie przestępstwa
25
Prawo karne
Część I. Prawo karne
zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia roz-
poczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił (art. 101 ż 3 KK). Bieg tego terminu
przerywa zarówno wniesienie prywatnego aktu oskarżenia, jak i wniesienie skargi
do Policji (uchw. SN z 15.4.1971 r., VI KZP 79/70, OSNKW 1971, Nr 6, poz. 84). Bieg
ten przerywa także złożenie przez pokrzywdzonego, przed upływem terminu,
o którym mowa w art. 101 ż 2 KK, zawiadomienia o przestępstwie, które przez
organy ścigania i pokrzywdzonego było traktowane jako czyn ścigany z urzędu
(wyr. SN z 1.6.1994 r., II KRN 79/94, OSNKW 1994, Nr 7 8, poz. 47). Ponadto,
z treści przepisów art. 101 ż 2 i art. 102 KK wynika, że karalność przestępstwa
ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem 5 lat od zakończenia wyżej
wskazanego rocznego okresu, jeżeli do czasu zakończenia tego okresu wszczęto
postępowania przeciwko osobie (wyr. SN z 6.7.2004 r., V KK 149/04, OSNwSK
2004, Nr 1, poz. 1243).
Roczny okres przedawnienia karalności przestępstwa prywatnoskargowego,
przewidziany w art. 101 ż 2 in princ. KK i liczony od momentu dowiedzenia się
przez pokrzywdzonego o osobie sprawcy przestępstwa, wiąże także prokurato-
ra. Może on objąć takie przestępstwo ściganiem przed upływem terminu 3 lat,
ale zarazem przed upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się
o osobie sprawcy przestępstwa.
Wybrane orzecznictwo:
1. Termin przewidywany w art. 101 ż 2 KK jest liczony od momentu dowiedzenia się
przez pokrzywdzonego o osobie sprawcy (tak postanowienie SN z 4.3.2010 r., II KK
233/09, Prok. i Pr. 2010, Nr 7 8, poz. 7/6).
2. W razie ustalenia dopiero na rozprawie, że czyn ścigany przez prokuratora jako
przestępstwo publicznoskargowe zawiera jedynie znamiona przestępstwa ściganego
skargą prywatną, prokurator może objąć ściganie takiego czynu jedynie przez stosow-
ne działanie, wyrażające w dowolnej formie, ale w sposób niebudzący wątpliwości,
jego wolę co do takiego ścigania, a więc przez odpowiednie oświadczenie do protoko-
łu rozprawy, a gdyby nie doszło w sprawie do uprzedzenia, o jakim mowa w art. 399
ż 1 KPK, także np. przez wniesienie apelacji od wydanego wyroku; powstrzymanie się
od takiego działania, a więc zaniechanie, nie może być uznane za objęcie ściganiem,
a tym samym oznacza, że sąd orzekał przy braku skargi uprawnionego oskarżyciela
(wyr. SN z 23.4.2008 r., V KK 5/08, OSNIK 2008, Nr 8, poz. 64).
2
Obowiązek wskazania organu, do którego kierowane jest pismo wynika
z art. 119 ż 1 pkt 1 KPK.
3
Obowiązek wskazania oznaczenia stron oraz adres wnoszącego pismo wynika
z art. 119 ż 1 pkt 2 KPK.
4
Nie ma przymusu adwokacko-radcowskiego, pokrzywdzony może działać oso-
biście albo przez pełnomocnika.
5
Uprawnienie pokrzywdzonego do złożenia prywatnego aktu oskarżenia wy-
nika z bezpośredniego naruszenia bądz
zagrożenia dobra prawnego czynem,
który należy do katalogu przestępstw ściganych w trybie prywatnoskargowym.
O zakwalifikowaniu danego przestępstwa jako ściganego w trybie prywatnoskar-
26
Prawo karne
3. Wzór aktu oskarżenia w postępowaniu prywatnoskargowym wraz z powództwem...
gowym przesądzają m.in. przepisy prawa karnego materialnego, wśród których
można wymienić: umyślne i nieumyślne lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 ż 4 KK),
zniesławienie (art. 212 ż 4 KK), zniewagę (art. 216 ż 5 KK), naruszenie nietykalno-
ści cielesnej (art. 217 ż 3 KK). Katalog przestępstw ściganych w trybie prywatno-
skargowym uregulowanym w art. 485 499 KPK kształtują również, oprócz prawa
karnego materialnego, także ustawy pozakodeksowe, np. art. 46 ust. 2 PrPras.
Uprawnionym do wniesienia i popierania oskarżenia prywatnego jest pokrzyw-
dzony. Wniesienie oskarżenia polega na skierowaniu do właściwego sądu pry-
watnego aktu oskarżenia albo na złożeniu ustnej lub pisemnej skargi do Policji,
natomiast popieranie takiego oskarżenia polega na prawie do występowania
przed sądem w charakterze czynnej strony postępowania prywatnoskargowego
na każdym jego etapie.
Status oskarżyciela prywatnego można nabyć w następujący sposób:
1) poprzez wniesienie prywatnego aktu oskarżenia (art. 487 488 KPK),
2) poprzez złożenie oświadczenia o przyłączeniu się do postępowania wytoczo-
nego przez innego pokrzywdzonego (art. 59 ż 2 KK),
3) składając oświadczenie o podtrzymaniu aktu oskarżenia, jako prywatnego
wniesionego przez prokuratora, który póz
niej odstąpił od oskarżenia (art. 60
ż 4 KPK)  w tym przypadku, mamy do czynienia z występowaniem postę-
powania przygotowawczego prowadzonego wcześniej przez prokuratora
w sprawie prywatnoskargowej,
4) oraz poprzez złożenie oświadczenia o wejściu w prawa zmarłego oskarżyciela
prywatnego (art. 61 ż 2 KPK) (zob. T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępo-
wania karne, s. 299).
W razie wniesienia przez jednego z pokrzywdzonych prywatnego aktu oskarże-
nia, pozostali mogą przyłączyć się do postępowania jako oskarżyciele prywatni
na zasadzie określonej w art. 59 ż 2 KPK. Przyłączenie następuje przez złożenie
oświadczenia, zarówno w formie pisemnej, jak i ustnej z wpisem do protokołu.
Jeżeli inny pokrzywdzony złoży akt oskarżenia, to należy go potraktować jako
oświadczenie o przyłączeniu do postępowania, ponieważ ze względu na zawi-
słość sprawy nie jest możliwe wszczęcie kolejnego postępowania (zob. A. Hofmań-
ski i in., Komentarz, t. 1, s. 353; J. Grajewski i in., Komentarz, s. 243). Pogląd ten
przyjęto również w orzecznictwie stwierdzając, że: istniejąca tożsamość przedmiotu
procesu karnego wyłącza proceduralną możliwość bądz
to jednoczesnego toczenia się kilku
postępowań o ten sam czyn (lis pendens), bądz
też możliwość ponownego pociągnięcia
danej osoby do odpowiedzialności karnej, również i w trybie prywatnoskargowym (zob.
wyrok SN z 5.2.1992 r., II KRN 446/91, OSNKW 1992, Nr 5 6, poz. 43).
Jeżeli w sprawie prywatnoskargowej prokurator wszczął postępowanie lub przy-
łączył się do niego zgodnie z art. 60 ż 1 KPK, postępowanie toczy się z oskarżenia
publicznego w trybie prywatnoskargowym lub zwyczajnym. Ponadto, w sprawach
o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego nie obowiązuje, odnosząca się
wyłącznie do czynów ściganych z urzędu, zasada legalizmu z art. 10 ż 1 KPK.
Akt oskarżenia w sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego może ograniczyć
się do wskazania osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania
27
Prawo karne
Część I. Prawo karne
dowodów, na których opiera się oskarżenie (art. 487 KPK). Jednak należy pod-
kreślić, iż w przypadku sporządzania tego rodzaju aktu oskarżenia przez pro-
fesjonalnego pełnomocnika pożądane jest, aby ten rodzaj pisma procesowego
sporządzony został profesjonalnie, z zachowaniem wymogów określonych
w art. 332 i 333 ż 1 KPK i oczywiście art. 119 ż 1 KPK (zob. szerzej uwagi z przy-
pisu 5 dotyczącego wzoru aktu oskarżenia oskarżyciela posiłkowego).
Wybrane orzecznictwo:
1. Jeżeli tym samym czynem naruszono lub zagrożono dobro prawne więcej niż jednej
osoby, to każda z nich ma prawo wystąpienia z oskarżeniem prywatnym, gdyż każda
osoba czująca się pokrzywdzona zniesławiającymi wypowiedziami pod swoim adresem
ma prawo wystąpić z aktem oskarżenia w postępowaniu prywatnoskargowym (post.
SN z 2.8.2002 r., IV KKN 566/98, niepubl.).
2. Zasada jedności czynu wyłącza proceduralną możliwość zarówno jednoczesnego toku
kilku postępowań o ten sam czyn, jak i ponowne osądzenie tego samego czynu również
w trybie prywatnoskargowym. Jeżeli jedną wypowiedzią sprawcy dwie lub więcej osób
zostało zniesławionych (znieważonych), a konstrukcja tego zniesławienia jest niepo-
dzielna, to osądzenie czynu na skutek skargi jednego z pokrzywdzonych zamyka proces
dla innych (art. 17 ż 1 pkt 1 KPK), skoro na czas nie przyłączyli się do oskarżenia
(art. 59 ż 2 KPK) (wyr. SO z 8.5.2008 r., II Ka 157/08, KZS 2008, Nr 6, poz. 81).
6
Podstawą tego roszczenia jest art. 62 KPK, zgodnie z którym pokrzywdzony
może do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej wytoczyć prze-
ciw oskarżonemu powództwo cywilne w celu dochodzenia w postępowaniu
karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestęp-
stwa. Przepisy KPK określają warunki dopuszczalności powództwa adhezyjnego
w procesie karnym (art. 62 i 65 KPK), katalog podmiotów uprawnionych do jego
wytoczenia (art. 62 64 KPK), przyjęcie oraz odmowę przyjęcia powództwa (art. 65
i 67 KPK), pozycję procesową powoda cywilnego (art. 66 KPK), a także wiele kwe-
stii szczegółowych związanych z dochodzeniem roszczeń cywilnych w procesie
karnym. Pozostałe zagadnienia dotyczące tej kwestii uregulowane zostały w prze-
pisach o wyrokowaniu (art. 415 KPK), o postępowaniu nakazowym (art. 503 i 506
ż 4 KPK) oraz o kosztach procesu (art. 642 645 KPK). Przepisów o powództwie
cywilnym nie stosuje się w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, w którym
to postępowaniu ta instytucja nie jest w ogóle znana, ani w postępowaniu i spra-
wach o przestępstwa i wykroczenia skarbowe, w którym to postępowaniu, zgodnie
z art. 113 ż 2 KKS, wyłączone jest stosowanie przepisów o pokrzywdzonym.
Wybrane orzecznictwo:
1. Powództwo adhezyjne w procesie karnym jest związane (połączone) z postępowaniem
karnym przez fakt, że dotyczy ono roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio
z popełnienia przestępstwa (art. 62 KPK). Zatem właściwy do jego rozpoznania jest ten
sąd meriti, który jest właściwy do rozpoznania zasadniczego przedmiotu postępowania
karnego, tj. kwestii odpowiedzialności karnej osoby oskarżonej przez oskarżyciela o za-
rzucony jej czyn, opisany i zakwalifikowany w akcie oskarżenia jako przestępstwo (tak
wyr. SN z 12.6.2007 r., IV KK 38/07, Prok. i Pr. 2009, Nr 1, poz. 5).
2. Zamieszczenie w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa wzmianki o odszkodo-
waniu nie jest równoznaczne ze zgłoszeniem powództwa cywilnego w rozumieniu
28
Prawo karne
3. Wzór aktu oskarżenia w postępowaniu prywatnoskargowym wraz z powództwem...
art. 62 KPK, dlatego powoduje konieczność pouczenia o potrzebie wytoczenia powódz-
twa. W braku takiego pouczenia opóz
nienie w dochodzeniu roszczenia wywołane błęd-
nym przeświadczeniem o skutecznym zgłoszeniu roszczenia wraz z zawiadomieniem
o przestępstwie podlega uwzględnieniu przy ocenie zarzutu przedawnienia w świetle
art. 5 KC (tak wyrok SN  Izba Cywilna z 28.1.2009 r., IV CSK 386/08, Legalis).
3. Powód cywilny, który w toku rozprawy cofnął pozew, zachowuje prawa strony do
czasu uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w przedmiocie
powództwa cywilnego (tak uchwała SN  Izba Karna z 25.11.1999 r., I KZP 40/99,
OSN Izba Karna 2000, Nr 1 2, poz. 6).
4. W przypadku gdy sąd w postępowaniu karnym, rozpatrując apelację albo kasację wnie-
sioną tylko co do rozstrzygnięcia czy: w powództwie cywilnym, dochodzi do wniosku,
że w tym zakresie sprawa powinna być rozpoznana ponownie, to zgodnie z unormo-
waniem art. 16 albo 17 pkt 4 KPC w zw. z art. 70 KPK, uchyla wydane w tym postę-
powaniu wyroki w zaskarżonej części, a więc co do powództwa cywilnego, i przekazuje
sprawę do rozpoznania w postępowaniu cywilnym właściwemu rzeczowo i miejscowo
sądowi rejonowemu albo okręgowemu (tak wyrok SN  Izba Karna z 17.10.2001 r.,
IV KKN 466/99, OSN Izba Karna 2002, Nr 1 2, poz. 9, s. 73).
7
W opisie oskarżonego wystarczy podanie imienia, nazwiska, miejsca zamiesz-
kania osoby oskarżonej. Pozostałe elementy podajemy w zakresie, w jakim są one
znane osobie wnoszącej pismo procesowe.
8
Wymóg wynikający wprost z art. 332 ż 1 pkt 5 KPK oraz z ż 234 RegProkR, który
stanowi, że wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy następuje przez
wymienienie nazwy sądu i jego siedziby oraz powołanie przepisów uzasadniają-
cych właściwość miejscową i rzeczową. W kwestii właściwości sądu zob. szerzej
uwagi z przypisu 8 do aktu oskarżenia oskarżyciela posiłkowego. Odmienności
postępowania prywatnoskargowego przejawiają się w następujących elementach:
1) złagodzone zasady składania skargi (art. 487 488 KPK);
2) możliwość mediacji i ugody (art. 489 ż 2, art. 493, 494 KPK);
3) względnie obowiązkowe posiedzenie pojednawcze (art. 489 492 KPK);
4) uproszczenia w kierowaniu sprawy na rozprawę (art. 495 KPK);
5) dopuszczenie skutecznego odstąpienia od oskarżenia (art. 496 KPK);
6) dopuszczenie oskarżenia wzajemnego;
7) brak postępowania przygotowawczego;
8) ingerencja prokuratora w oskarżenie wzajemne;
9) wyłączenie stosowania art. 335 KPK.
9
W uzasadnieniu należy przytoczyć fakty i dowody, na których oskarżenie się
opiera, a w miarę potrzeby wyjaśnić podstawę prawną oskarżenia i omówić oko-
liczności, na które powołuje się oskarżony w swej obronie (art. 332 ż 2 KPK).
Zob. szerzej uwagi z przypisu 10 do aktu oskarżenia oskarżyciela posiłkowego.
10
W kwestii podpisu zob. uwagi z przypisu 11 do aktu oskarżenia oskarżyciela
posiłkowego.
11
Lista osób podlegających wezwaniu na rozprawę jest jednym z wymogów for-
malnych aktu oskarżenia wynikających z art. 333 ż 1 pkt 1 KPK.
29
Prawo karne
Część I. Prawo karne
12
W przypadku gdy oskarżonych jest dwóch lub więcej należy dla każdego z nich
dołączyć po 1 odpisie aktu oskarżenia.
13
Oskarżyciel prywatny składa przy akcie oskarżenia lub wraz z oświadczeniem
o przyłączeniu się do toczącego się postępowania lub podtrzymaniu oskarżenia,
od którego prokurator odstąpił, dowód wpłacenia do kasy sądowej zryczałto-
wanej równowartości wydatków (art. 621 ż 1 KPK). Wysokość ryczałtu ustala
Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwym ministrem do spraw
finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, mając na uwadze przeciętne
koszty postępowania oraz zasadę dostępu do sądu (art. 621 ż 2 KPK). Zgodnie
z ż 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.5.2003 r. w sprawie wysokości
zryczałtowanej równowartości wydatków w sprawach z oskarżenia prywatnego
(Dz.U. Nr 104, poz. 980), kwota ta wynosi 300 zł. Uzupełnienie braku opłaty nastę-
puje w trybie art. 120 ż 1 KPK i podlega skutkom wskazanym w ż 2 tego przepisu.
Sąd na podstawie art. 623 KPK zwalnia osobę w całości lub w części od wyłożenia
kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu pisma procesowego, jeżeli
wykazała ona, że ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość
dochodów wyłożenie ich byłoby zbyt uciążliwe.
30
Prawo karne