Fronda - Archiwum - Nr 06 TABLE.main {} TR.row {} TD.cell {} DIV.block {} DIV.paragraph {} .font0 { font:8.0pt "Arial", sans-serif; } .font1 { font:9.5pt "Arial", sans-serif; } .font2 { font:11.0pt "Courier New", monospace; } .font3 { font:9.0pt "Times New Roman", serif; } #divMenu {font-family:sans-serif; font-size:10pt} #divMenu a{color:black;} #divMenu a:visited{color:#333333;} #divMenu a:hover{color:red;} self.name = 'dol' /******************************************************************************** Submitted with modifications by Jack Routledge (http://fastway.to/compute) to DynamicDrive.com Copyright (C) 1999 Thomas Brattli @ www.bratta.com This script is made by and copyrighted to Thomas Brattli This may be used freely as long as this msg is intact! This script has been featured on http://www.dynamicdrive.com ******************************************************************************** Browsercheck:*/ ie=document.all?1:0 n=document.layers?1:0 ns6=document.getElementById&&!document.all?1:0 var ltop; var tim=0; //Object constructor function makeMenu(obj,nest){ nest=(!nest) ? '':'document.'+nest+'.' if (n) this.css=eval(nest+'document.'+obj) else if (ns6) this.css=document.getElementById(obj).style else if (ie) this.css=eval(obj+'.style') this.state=1 this.go=0 if (n) this.width=this.css.document.width else if (ns6) this.width=document.getElementById(obj).offsetWidth else if (ie) this.width=eval(obj+'.offsetWidth') // this.left=b_getleft this.obj = obj + "Object"; eval(this.obj + "=this") } //Get's the top position. function b_getleft(){ if (n||ns6){ gleft=parseInt(this.css.left)} else if (ie){ gleft=eval(this.css.pixelLeft)} return gleft; } /******************************************************************************** Checking if the page is scrolled, if it is move the menu after ********************************************************************************/ function checkScrolled(){ if(!oMenu.go) { oMenu.css.top=eval(scrolled)+parseInt(ltop) oMenu.css.left=eval(scrollex)+parseInt(llef) } if(n||ns6) setTimeout('checkScrolled()',30) } /******************************************************************************** Inits the page, makes the menu object, moves it to the right place, show it ********************************************************************************/ function menuInit(){ oMenu=new makeMenu('divMenu') if (n||ns6) { scrolled="window.pageYOffset" ltop=oMenu.css.top scrollex="window.pageXOffset" llef=oMenu.css.left } else if (ie) { scrolled="document.body.scrollTop" ltop=oMenu.css.pixelTop scrollex="document.body.scrollLeft" llef=oMenu.css.pixelLeft } var sz = document.body.clientWidth; if(!sz) sz = window.innerWidth-20; oMenu.css.width=sz oMenu.css.visibility='visible' ie?window.onscroll=checkScrolled:checkScrolled(); } //Initing menu on pageload window.onload=menuInit; wieść do jednej z dwóch konkluzji: że społeczeństwo powinno to zrobić dla swojego własnego dobra, albo że społeczeństwo nie powinno tego robić dla dobra jednostki. Raz jeszcze wracamy do pytania o wartości. Ktoś mógłby dowodzić, że ludzie są z natury (tj. biologicznie) biseksualni (zważywszy na dane, które widziałem, dotyczące ludzkiej seksualności, może to być prawdą). Jednakże, o ironio!, jeśli jest to prawdą, wówczas argument, że homose-ksualizm jest sprawą wyboru, jest wzmocniony, a nie osłabiony. Ponieważ wszyscy mamy biseksualne tendencje i większość z nas z powodzeniem po-hamowywuje nasze homoseksualne popędy, w takim razie w oczywisty sposób homoseksualizm może być często zarówno przezwyciężony, jak i wybrany, l raz jeszcze jesteśmy przy naszym pierwotnym pytaniu: jaki ideał seksualny społeceństwo powinno pielęgnować - małżeństwo heteroseksualne czy też homoseksualny seks? Konkluzja moja jest następująca: 1. Homoseksualizm może być spowodowany biologicznie (chociaż niema na to żadnego dowodu), ale z pewnością jest psychologicznie wbudowa- ny (być może w sposób nieusuwalny) w bardzo wczesnym wieku, w niektórychprzypadkach. Najprawdopodobniej można założyć, że takie jednostki zawszemiały pragnienia seksualne skierowane tylko względem swojej własnej płci.Mówiąc historycznie, tacy ludzie wydają się stanowić mniejszość pomiędzyludźmi zorientowanymi homoseksualnie. 2. W wielu przypadkach homoseksualizm nie wydaje się być wbudo- wany w sposób niemożliwy do usunięcia. Takie jednostki albo przesuwały sięw stronę homoseksualizmu z heteroseksualnych doświadczeń, albo zawszebyły biseksualne, albo też żyły w społeczeństwie, które zachęcało do homo- seksualizmu. Greenberg, który sympatyzuje z wolnościowymi ruchami gay-ów, pisze: „biologowie, którzy patrzą na większość cech jako na cechy odzie- dziczone oraz psychologowie, którzy sądzą, że preferencje seksualne są wdużym stopniu zdeterminowane we wczesnym dzieciństwie, zwracają niewie- le uwagi na fakt, że wielu gayów miało bardzo rozległe heteroseksualne do- świadczenia". 3. Dowody w sposób przemożny prowadzą do konkluzji, że w dużymstopniu to społeczeństwo, a nie jednostka dokonuje wyboru, czy homoseksu- alizm będzie szeroko praktykowany. To wartości społeczne, o wiele bardziejniż jednostkowe tendencje, determinują rozległość homoseksualizmu w spo- łeczeństwie. Tak więc możemy mieć dużą sympatię w stosunku do wyłączniehomoseksualnych jednostek, pozostając zarazem w mocnej opozycji co dospołecznej akceptacji homoseksualizmu. W ten sposób zachowujemy za- równo nasze serca jak i nasze wartości. CZY HOMOSEKSUALIZM JEST CHOROBĄ ? Społeczeństwo, mówiąc krótko, może uważać homoseksualizm zadobry lub zły, niezależnie od tego czy się chce czy nie. Społeczeństwo może także uważać homoseksualizm za normalny albo chorobliwy. Chociaż ojciec psychoanalizy Zygmunt Freud nie sądził, aby homoseksualizm sam w sobie oznaczał, że osoba jest chora, to jednak według własnych standardów rozwoju psychoseksualnego, uważał on seksualizm za zatrzymany rozwój. Jednak aż do roku 1973 psychiatria uważała homoseksualizm za chorobę. Aby zacytować jeden z niezliczonych przykładów, psychoanalityk dr Leo Rangell napisał, że nigdy nie spotkał homoseksualisty, u którego nie wytworzyłaby się fobia pochwy. W1973 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów usunęło homoseksualizm z oficjalnej listy chorób umysłowych w swoim Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychiatrycznych (Diagnostic and Statistical Manuał Psychiatrie Disorders). Aktywiści gayowscy użyli tego jako głównej broni w swojej walce o społeczną akceptację homoseksualizmu. Jednak z wielu względów decyzja APA nie rozwiązała kwestii, czy homoseksualizm jest chorobą, a sama kwestia może być nierozwiązywalna. Zważywszy na pomieszane moralne i osądzające zapisy psychiatrii, zwłaszcza od lat 60., jedyne, co można wywnioskować z decyzji APA, to fakt, że chociaż mogło to być zasadne, zorganizowana psychiatria dała nam niewiele powodów, by pokładać ufność w jej orzeczeniach w kwestiach naładowanych politycznie. Ze względu na subiektywny charakter terminu „choroba umysłowa", na potęgę gayowskich aktywistów oraz na polityczne poglądy kierownictwa APA (w przeciwieństwie do większości swoich członków), ten głos stowarzyszenia dla wielu obserwatorów nic nie oznacza. Jeżeli presja społeczna zmusiła psychiatrów w przeszłości, żeby nazywać homoseksualizm chorobą, jak możemy być pewni, że presja społeczna w naszych czasach nie zmusiła ich do określenia homoseksualizmu jako zachowania normalnego? Czy współcześni psychiatrzy znajdują się pod mniejszym presją społeczną niż byli ich poprzednicy? Wątpię. Odkładając więc na bok ambiwalencję wobec homoseksualizmu, postawmy pytanie w ten sposób: zakładając, że istnieje coś takiego jak normalność, czy jest normalna dla mężczyzny niezdolność do fizycznej miłości z kobietą (i vice ver-sa)? Przypuszczalnie są tylko trzy możliwe odpowiedzi: 1. Większość homoseksualistów możefizycznie kochać kobietę, aleodczuwają oni taki akt jako odrażający albo po prostu wolą fizyczną miłość zmężczyznami. 2. Tak, to jest normalne. 3. Nie, to nie jest normalne. Jeżeli dawana jest pierwsza odpowiedź, wtedy musimy przyznać, że homoseksualista wybrał swój homoseksualizm. Możemy wtedy pytać czy ktoś, kto wybiera miłość do tej samej płci, podjął tę decyzję na psychologicznie zdrowej podstawie. Jeżeli udzielana jest druga odpowiedź, to każdy z nas jest wolny w ocenie tej odpowiedzi przed samym sobą. Jeżeli o mnie idzie, nie uważam, aby niemożność mężczyzny do fizycznej miłości z kobietą mogła być określona jako normalna. Chociaż taki mężczyzna może być zdrową i wspaniałą ludzką istotą we wszystkich innych sferach życia - całkiem możli- 254 FRONDA PRZEDWIOŚNIE 1996 FRONDA PRZEDWIOŚNIE 1996 255 « Poprzednie  [Spis treści]  Następne » _uacct = "UA-3447492-1"; urchinTracker();