2 6 1 2 3 1
1 1 1 3 2 1
2 1 1 2 3 1
4 1 3 1 2 1
3 5 2 1 3 2
3 1 3 1 1 2
1 1 1 3 1 2

(a2=1) ^ (a3=1) ^ (a1=1) ^ (a4=3) ^ (a5=2) => (d=1)
(a1=2) => (d=1) [2]
(a1=4) => (d=1)
(a1=3) => (d=2) [2]
(a1=1) ^ (a2=1) ^ (a3=1) ^ (a4=3) ^ (a5=1) => (d=2)


Tym deskryptorem jest:

(a4=3) powstaje z obiektów o2,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a2=1) ^ (a3=1) ^ (a1=1) ^ (a4=3)

Ale jest sprzeczne z o7.
Skupiajac uwage na obiektach do których pasuje (a4=3), czyli o2,
szukam kolejnego najlepszego deskryptora, z najwiekszym pokryciem w klasie 1.
Tym deskryptorem jest:

(a5=2) powstaje z obiektów o2,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a2=1) ^ (a3=1) ^ (a1=1) ^ (a4=3) ^ (a5=2)

Ta kombinacja jest niesprzeczna, tworzymy z niej regułe postaci:

(a2=1) ^ (a3=1) ^ (a1=1) ^ (a4=3) ^ (a5=2) => (d=1)

W koncepcie 1 powstała juz reguła z obiektów: o2, stad przy szukaniu kolejnej pomijamy obiekty:
o2
Skupiamy uwage na tworzeniu reguł z konceptu 1.
Czyli rozwazamy obiekty o1 o2 o3 o4.
Najbardziej licznym deskryptorem i pierwszym z brzegu jest:

(a1=2) powstaje z o1 o3

Ta kombinacja jest niesprzeczna, tworzymy z niej regułe postaci:

(a1=2) => (d=1)

W koncepcie 1 powstała juz reguła z obiektów: o1 o3, stad przy szukaniu kolejnej pomijamy obiekty:
o1 o2 o3
Skupiamy uwage na tworzeniu reguł z konceptu 1.
Czyli rozwazamy obiekty o1 o2 o3 o4.
Najbardziej licznym deskryptorem i pierwszym z brzegu jest:

(a1=4) powstaje z o4

Ta kombinacja jest niesprzeczna, tworzymy z niej regułe postaci:

(a1=4) => (d=1)

W koncepcie 1 powstała juz reguła z obiektów: o4, stad przy szukaniu kolejnej pomijamy obiekty:
o1 o2 o3 o4
Skupiamy uwage na tworzeniu reguł z konceptu 2.
Czyli rozwazamy obiekty o5 o6 o7.
Najbardziej licznym deskryptorem i pierwszym z brzegu jest:

(a1=3) powstaje z o5 o6

Ta kombinacja jest niesprzeczna, tworzymy z niej regułe postaci:

(a1=3) => (d=2)

W koncepcie 2 powstała juz reguła z obiektów: o5 o6, stad przy szukaniu kolejnej pomijamy obiekty:
o1 o2 o3 o4 o5 o6
Skupiamy uwage na tworzeniu reguł z konceptu 2.
Czyli rozwazamy obiekty o5 o6 o7.
Najbardziej licznym deskryptorem i pierwszym z brzegu jest:

(a1=1) powstaje z o7

Ale jest sprzeczne z o2.
Skupiajac uwage na obiektach do których pasuje (a1=1), czyli o7,
szukam kolejnego najlepszego deskryptora, z najwiekszym pokryciem w klasie 2.
Tym deskryptorem jest:

(a2=1) powstaje z obiektów o7,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a1=1) ^ (a2=1)

Ale jest sprzeczne z o2.
Skupiajac uwage na obiektach do których pasuje (a2=1), czyli o7,
szukam kolejnego najlepszego deskryptora, z najwiekszym pokryciem w klasie 2.
Tym deskryptorem jest:

(a3=1) powstaje z obiektów o7,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a1=1) ^ (a2=1) ^ (a3=1)

Ale jest sprzeczne z o2.
Skupiajac uwage na obiektach do których pasuje (a3=1), czyli o7,
szukam kolejnego najlepszego deskryptora, z najwiekszym pokryciem w klasie 2.
Tym deskryptorem jest:

(a4=3) powstaje z obiektów o7,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a1=1) ^ (a2=1) ^ (a3=1) ^ (a4=3)

Ale jest sprzeczne z o2.
Skupiajac uwage na obiektach do których pasuje (a4=3), czyli o7,
szukam kolejnego najlepszego deskryptora, z najwiekszym pokryciem w klasie 2.
Tym deskryptorem jest:

(a5=1) powstaje z obiektów o7,

dokładam go do pierwszego deskryptora i tworze koniunkcje:

(a1=1) ^ (a2=1) ^ (a3=1) ^ (a4=3) ^ (a5=1)

Ta kombinacja jest niesprzeczna, tworzymy z niej regułe postaci:

(a1=1) ^ (a2=1) ^ (a3=1) ^ (a4=3) ^ (a5=1) => (d=2)

W koncepcie 2 powstała juz reguła z obiektów: o7, stad przy szukaniu kolejnej pomijamy obiekty:
o1 o2 o3 o4 o5 o6 o7


KONIEC