Człowiek wobec przestrzeni... Omów na przykładzie "Sonetów krymskich" Adama Mickiewicza.











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Romantyzm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Człowiek wobec
przestrzeni... Omów na przykładzie "Sonetów krymskich"
Adama Mickiewicza.










kategoria:   J.polski
zakres:   Romantyzm
dodano:   1999-08-17




"Sonety krymskie"
Adama Mickiewicza są z pozoru wspaniałym, obrazowym opisem z podróży
autora z Odessy na Krym latem 1825 roku. Autor zachwyca się
krajobrazami stepowymi, górskimi i wszelkim pięknem wschodu. Używa
wielu nazw orientalnych niezrozumiałych dla czytelnika nieznającego
kultury wschodniej ("Bakczysaraj", "Ajudah", "Czatyrdach", Balsazar,
Giraje, padyszach, minaret, itp.). W gruncie rzeczy poszczególne
sonety są jedynie symbolami i faktycznie opisują stan wewnętrzny
poety wygnanego z kraju rodzinnego i znajdującego się daleko od
niego. Koronnym utworem jest sonet "Stepy akermańskie" (I), który
mówi o ogromnej pustce w duszy autora. Pustka ta porównana jest do
ogromu przestrzeni stepowych, które powodują, że człowiek czuje się
wobec nich niczym i nie jest w stanie okiełznać tej dzikiej natury i
pustki. Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu, Wóz nurza się w
zieloność i jak łódka brodzi, (...) Już mrok zapada, nigdzie drogi
ni kurhanu; Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;
Mickiewicz szuka gwiazd, które mogłyby wskazać mu drogę do
domu, ale dla wygnańca nie ma znaków na niebie. W sonecie
"Burza" (IV) oszczędne relacjonowanie zdarzeń na zagrożonym
katastrofą okręcie symbolizuje skrajną rezygnację kogoś, kogo nawet
śmiertelne zagrożenie nie jest w stanie wyrwać z apatii. Widzimy
znów alegorię ojczyzny w postaci tonącego okrętu. Zdarto żagle, ster
prysnął, ryk wód, szum zawiei, Głosy trwożnej gromady, pomp
złowieszcze jęki, Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki, Słońce
krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei. Wobec wszelkich
przeciwieństw zdaje się nie być żadnej szansy dla autora, który
targany burzą losów chce zawinąć do macierzystego portu. Nadzieja
nie jest aż tak silna. Tak więc sonety mówią o uczuciach a
nie o miejscach i temat należałoby sformułować raczej: Człowiek
wobec bezsilności, bo tak właśnie czuł się Mickiewicz będąc na
wygnaniu. "Sonety krymskie" stanowiły wyraźny przełom w jego
twórczości. Po raz pierwszy nie udowadniał w nich bowiem zasadności
romantycznej wizji świata, ale uznawał ją za jedyną możliwą i z jej
perspektywy oceniał rzeczywistość. Wobec tej przestrzeni,
jakkolwiek by jej nie interpretować, człowiek ma świadomość
ograniczenia i niemożności zmiany tego stanu rzeczy. Nie jest w
stanie nawet opisać tego co czuje, bo słowa nie oddadzą 'kształtu'
uczuć. Tam widziałem - com widział, opowiem - po śmierci, Bo w
żyjących języku nie ma na to głosu.







Autor: Nieznany

Ocena : 1 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000