Dr inż. Krzysztof Schabowicz
BUDOWNICTWO OGÓLNE
WYKA
AD 14
Izolacje przeciwwilgociowe i przeciwwodne. Materiały,
schematy zabezpieczeń budynków
niepodpiwniczonych i podpiwniczonych.
WROCA
AW 2010
IZOLACJE WODOCHRONNE
Dobre zabezpieczenie obiektów budowlanych przed
działaniem wód gruntowych i opadów atmosferycznych
stanowi podstawowy warunek ich prawidłowej
eksploatacji.
IZOLACJE WODOCHRONNE
Zawilgocenie budowli może być spowodowane przez:
ż� wody atmosferyczne,
ż� wody gruntowe,
ż� wody powierzchniowe (np. rzeki),
ż� wody budowlane (technologiczne),
ż� wody powstałe na skutek kondensacji pary wodnej.
Wody gruntowe występują w postaci:
ż� wód błonkowych,
ż� wód kapilarnych,
ż� wód gruntowych wolnych - wywołują parcie hydrostatyczne.
Podciąganie kapilarne
Wysokość podciągania kapilarnego zależy od rodzaju gruntu, np.:
ż� w żwirach - 3-5 cm,
ż� w piaskach średnioziarnistych - 15 - 30 cm,
ż� w piaskach drobnoziarnistych - 30 - 50 cm,
ż� w piaskach pylastych - 50 - 200 cm,
ż� w pyłach - 2 - 5 m,
ż� w glinach- 5 - 15 m,
ż� w iłach - 15 - 50 m.
Podciąganie kapilarne
Najwyższy poziom wód gruntowych wolnych występuje
na wiosnę.
Wody gruntowe wolne mogą występować poniżej lub
powyżej poziomu posadowienia budowli.
W przypadku posadzek piwnic, należy w nich wykonać
izolację wodochronną gdy istnieje możliwość
bezpośredniego działania wód wolnych lub pośredniego
ich oddziaływania poprzez podciąganie kapilarne.
Izolacje wodochronne dzieli się na:
ż� izolacje przeciwwilgociowe, chroniące przed wodą nie
wywierającą parcia hydrostatycznego,
ż� izolacje przeciwwodne, chroniące przed wodą
wywołującą parcie hydrostatyczne,
ż� izolacje parochronne (paroizolacje).
Materiały stosowane do wykonywania
izolacji wodochronnych:
1) Materiały bitumiczne:
ż� asfalty,
ż� smoły i paki,
ż� papy,
ż� lepiki i preparaty gruntujące,
ż� asfaltowe kity i pasty uszczelniające,
ż� asfaltowe taśmy uszczelniające, uszczelki gąbczaste, sznury
uszczelniające.
Materiały stosowane do wykonywania
izolacji wodochronnych:
2) Materiały z tworzyw sztucznych:
ż� folie z pcw, polietylenowe, poliizobutylenowe (oppanolowe),
ż� kleje i lepiszcza do folii,
ż� taśmy dylatacyjne i uszczelniające,
ż� kity uszczelniające (olejowe, polistyrenowe, silikonowe,
poliuretanowe),
ż� żywice (epoksydowe, poliestrowe, silikonowe).
MATERIAA
Y DO WYKONYWANIA
IZOLACJI WODOCHRONNYCH
Materiały bitumiczne Materiały mineralne
Materiały z tworzyw sztucznych
Roztwory asfaltowe Folie (materiały rolowe)
Emulsje asfaltowe Płynne folie uszczelniające
Emulsyjne pasty asfaltowe Powłoki żywiczne
stosowane na zimno
Lepiki asfaltowe Kity uszczelniające
stosowane na gorąco
Lepiki smołowe Taśmy dylatacyjne
jednoskładnikowe
Izolacyjne masy asfaltowe Środki do hydrofobizacji
dwuskładnikowe
Laminaty polimerobitumiczne
Bentonity
Papy
Wyprawy uszczelniające
Kity asfaltowe
Tynki zaporowe
Masy zalewowe
Beton ni przepuszczający wody
Napływ wody na ścianę
Napływ wody na ścianę
Rodzaj podłoża i woda gruntowa Napływ wody (l/sm) Zakres
grunty bardzo słabo przepuszczalne, bez wody < 0,05 mały
spiętrzonej, brak wody powierzchniowej
grunty słabo przepuszczalne z woda. > 0,05-0,10 średni
infiltracyjną, brak wody powierzchniowej
grunty z wodą warstwową, wodą spiętrzoną, > 0,10-0,30 duży
trochę wody powierzchniowej
podłoże z warstwami wodonośnymi, obszary > 0,30-0,50 ekstremalny
z
ródeł, woda powierzchniowa
Napływ wody na płytę fundamentową
Napływ wody na płytę fundamentową
Rodzaj podłoża i woda gruntowa Napływ wody (l/sm2) Zakres
grunty bardzo słabo przepuszczalne < 0,001 mały
grunty słabo przepuszczalne 0,001 -0,005 średni
grunty przepuszczalne > 0,005-0,010 duży
grunty silnie przepuszczalne > 0,010 - 0,020 ekstremalny
Rodzaje izolacji wodochronnych
a) lekkie,
ochraniające budowlę przed przenikaniem
wody w kierunku poziomym (bocznym), np.
wody spływającej po ścianach
fundamentowych.
Są to izolacje bitumiczne bez wkładek,
izolacje z mas powłokowych lub środki
uszczelniające powierzchnię materiału
ściany.
Rys. Wykonywanie izolacji typu lekkiego:
1 izolacja pozioma układana na ławach,
2 izolacja pozioma pod stropem,
3  gruntowanie powierzchni,
4  izolacja powłokowa z lepiku
Rys. Fundamenty Rys. Fundamenty narażone na
narażone na działanie działanie wody przesączającej
wilgoci gruntowej się przez grunt
Rodzaje izolacji wodochronnych
b) średnie,
ochraniające budowlę przed wodą opadową
działającą bezpośrednio lub przed wodą
podciągającą kapilarnie.
Są to izolacje z materiałów bitumicznych z
najwyżej dwoma wkładkami, izolacje z mas
plastycznych bitumiczno-mineralnych, folii
itp.
Rodzaje izolacji wodochronnych
Schematy zastosowania izolacji
typu średniego:
a), b) izolacja dachów przed wodą
spływającą na zewnątrz lub przez
wnętrze budynku,
c) izolacja pionowa ściany
zewnętrznej budynku przed
przesączającą się wodą,
d) izolacja tarasów, przepustów,
zbiorników podziemnych i in. przed
przesączającą się wodą
1  izolacja typu średniego,
2  izolacja typu ciężkiego
Rodzaje izolacji wodochronnych
c) ciężkie,
zabezpieczające budowlę przed wodą
wywierającą parcie hydrostatyczne.
Są to izolacje bitumiczne z więcej niż
dwoma wkładkami, izolacje z folii, z
mas plastycznych lub blach.
Rodzaje izolacji wodochronnych
Rys. Schematy zastosowania
izolacji typu ciężkiego:
a) izolacja zewnętrzna budowli
przed wodą gruntową
naporową,
b) izolacja zewnętrzna budowli
przed wodą zaskórną
naporową,
c) izolacja wewnętrzna budowli
przed wodą gruntową lub
zaskórną naporową,
d) izolacja wewnętrzna
zbiornika
Drenaż
Woda spiętrzona, warstwowa i infiltracyjna występująca w gruncie stanowi
ciągłe zagrożenie dla zewnętrznych ścian piwnic.
Wg statystyk 90% szkód budowlanych w obrębie piwnic spowodowanych
jest przez zawilgocenie.
Przeciwwodne powłoki izolacyjne budynków są wystarczającym
zabezpieczeniem przed wilgocią gruntową pod warunkiem, że woda nie
spiętrzy się powyżej poziomu płyty fundamentu.
Drenaż
Zabezpieczeniem przed spiętrzaniem się wody przy ścianach piwnicznych
budynków jest właściwie dobrany system drenażu*, który może przejąć
nadmiar zalegającej wody i odprowadzić go do kanalizacji
ogólnospławnej.
Przy projektowaniu drenażu należy poznać warunki hydrogeologiczne a w
szczególności ilość napływającej wody. Przybliżone wielkości określa
tabela.
* Drenaż jest nieskuteczny praktycznie tylko w przypadku, kiedy woda
gruntowa występuje pod ciśnieniem - niezbędne jest wówczas wykonanie
w budynku drogiej i skomplikowanej izolacji przeciwwodnej typu
ciężkiego.
Schemat zależności
między wielkością
napływu wody na 1 m2
budowli a typem gruntu
rodzimego
Izolacja wodoszczelna
W celu zmniejszenia ilości wody działającej bezpośrednio na budowlę można
stosować drenaże opaskowe.
Rys. Izolacja wodoszczelna ścian i posadzki podziemia budynku
podpiwniczonego przy obniżeniu poziomu wody za pomocą drenażu
Długość średnica i spadek rur odpływowych przy napływie wody na ścianę
drenażu
średni duży ekstremalny
opaskowego
< 50 01OO/>O,5% 0125/>O,5% 0 200 / > 0,5% 0 200 / > 1,0%
<75 0 125/> 0,5% 0 160/> 0,5% 0 2OO/> 1,0% 0 200 / > 2,0%
< 100 0 125/ 0.5% 0 160/> 0,5% 0 200 / > 2,0% -
<150 0 160 / : 0,5% 0 200 / > 0,5% - -
<200 0 160 / - 0.5% 0 200 / > 1,0% - -
W zależności od ilości napływającej wody określa się przekroje rur
drenażowych, odpływowch i sposób ułożenia instalacji drenarskiej.
Dobór rur odpływu do kanalizacji (od najniższego punktu drenażu do
kanału ogólnospławnego).
Drenaż opaskowy
DRENAŻ OPASKOWY. Rozwiązanie drenażu opaskowego dla budynku o
powierzchni rzutu poziomego Ł� 200 m2 wraz ze schematem prowadzenia rur
drenarskich i lokalizacji studzienek płucząco-kontrolnych
Drenaż opaskowy - elementy
rury drenarskie - wymagają atestu na zdolność wchłaniania wody przy
spiętrzeniu wody do 0,2 m powyżej dna rury;
studzienki płucząco-kontrolne - instalowane przy każdej zmianie
kierunku instalacji drenarskiej (we wszystkich narożnikach budynku),
aby zawsze istniała możliwość przepłukania drenażu wodą na całej
długości; minimalna średnica 300 mm;
płyty drenarskie (sączące) - płyty osłaniające izolację wodoszczelną
ścian piwnicznych, które zapobiegają tworzeniu się zastoin wody przy
ścianie; mogą być wykonane z materiału porowatego o dużej
przepuszczalności dla wody, z polistyrenu ekstrudowanego z rowkami od
zewnętrznej strony, pokrytymi włókniną filtracyjną, itp.
włóknina filtracyjna - zapobiega zamuleniu żwirowej obsypki drenażu;
układana z 10 cm zakładem rozdziela żwir od ziemi w zasypie.
Drenaż
opaskowy
Drenaż Opaskowy - Odpływ (na podstawie systemu FR�NKISCHE,
opti-dr�n")
średnica maksymalna długość rury [m] przy napływie wody na ścianę
rury
mały średni duży ekstremalny
[mm]
DN 100 50 25 10 5
DN 125 100 50 20 10
DN 160 200 100 30 20
DN 200 300 150 60 30
DRENAŻ POWIERZCHNIOWY. Rozwiązanie drenażu powierzchniowego dla
budynku o powierzchni rzutu poziomego Ł� 200 m2 wraz ze schematem
prowadzenia rur drenarskich i lokalizacji studzienek płucząco-kontrolnych
Drenaż powierzchniowy
W drenażu opaskowym woda spod płyty fundamentowej odprowadzana
jest do opasujących budynek rur drenarskich przez otwory o średnicy 50
mm wykonane w ławach fundamentowych.
Warstwą drenującą pod płytą fundamentową powinien być płukany żwir o
uziarnieniu 8/16, ułożony w warstwie grubości co najmniej 15 cm i
oddzielony od gruntu włókniną filtracyjną. Warstwę żwiru należy od góry
zakryć folią, co zabezpiecza przed napłynięciem betonu podczas
wykonywania płyty fundamentowej.
Przy dużym napływie wody na płytę fundamentową drenaż opaskowy
może nie być wystarczający dla odprowadzenia piętrzącej się pod płytą
wody. Konieczne jest w takiej sytuacji uzupełnienie instalacji drenarskiej na
obwodzie budynku rurami odwadniającymi powierzchnię pod płytą
fundamentową. Drenaż powierzchniowy wykonuje się z rur o średnicy 100
mm, układanych ze spadkiem 0,5 %.
Drenaż
powierzchniowy
Drenaż powierzchniowy - odstępy w ułożeniu rur (na przykładzie systemu FR�NKISCHE
"opti-dr�n")
warstwa drenująca pod płytą maksymalne odstępy w ułożeniu rur [m]
fundamentową przy napływie wody na płytę fundamentową
uziarnienie grubość mały średni duży ekstremalny
warstwy
0/32 30 cm 8,0 4,0 2,5 2,0
8/16 z flzelina. 15 cm 40,0 18,0 12,0 9,0
Zawilgocenie ścian i cokołów
Najbardziej narażone na zawilgocenie od wód opadowych są cokoły budynku i
ściany zewnętrzne piwnic (ściany fundamentowe).
Rys. Zawilgocenie cokołów i ścian budynków rozpryskami wody deszczowej
a) cokół wysunięty, w ścianie ze zwykłym tynkiem,
b) cokół cofnięty w ścianie z okładziną kamienną,
c) cokół z gzymsem kamiennym,
1  ściana, 2 - tynk zewnętrzny, 3 - okładzina kamienna, 4 - gzyms kamienny, 5 -
opaska chodnikowa.
Opaski wokół budynków
Betonowa opaska wokół budynku
Opaska z płyt betonowych
Opaska z nawierzchnią z lastryka
Izolacja budynków niepodpiwniczonych
Izolacja budynków niepodpiwniczonych polega na
wykonaniu średniej izolacji poziomej ścian oraz lekkiej
izolacji zewnętrznej strony ścian fundamentowych i
fundamentów.
Izolacja budynków niepodpiwniczonych
1 - poziom terenu
2 - ława fundamentowa
3 - ściana fundamentowa
4 - izolacja pozioma
5 - izolacja pionowa
6 - zasypka wykopów
fundamentowych
7  drenaż poziomy
8  izolacja podposadzkowa
9 - poziom wody zaskórnej
10 - poziom wody qruntowej
11 - opaska chodnikowa
12 - warstwy konstr. podłogi
a) w gruntach przepuszczalnych o poziomie wody gruntowej poniżej
poziomu posadowienia fundamentów;
b) w gruntach nieprzepuszczalnych o poziomie wody jw.;
Budynek niepodpiwniczony
Przyziemie budynku
niepodpiwniczonego o ścianach
jednowarstwowych wykonanych
w technologii POROTHERM -
rozwiązanie z podłogą na
gruncie i cokołem z cegły
klinkierowej
Izolacja budynków podpiwniczonych
1  izolacja pionowa powłokowa,
2  izolacja pozioma z papy,
3  drenaż,
4  zasypka filtracyjna,
5  warstwa odsączająca,
6  piasek,
7  przestrzeń wentylowana,
8  podłoga drewniana na
legarach i słupkach murowanych,
9  gruzobeton,
10 otwór wentylacyjny
zabezpieczony kratką mosiężną.
Rys. Schematy zabezpieczeń przeciwwilgociowych i przeciwwodnych:
a) przy położeniu stropu powyżej 30 cm nad poziomem terenu;
b) przy położeniu stropu poniżej 30 cm nad poziomem terenu;
Izolacja
budynków
podpiwniczonych
Rys. Przykładowe rozwiązanie
izolacji (typu ciężkiego) części
podpiwniczonej budynku.
Budynek podpiwniczony
Przyziemie budynku
podpiwniczonego o ścianach
jednowarstwowych
wykonanych w technologii
POROTHERM - rozwiązanie z
jednowarstwową ścianą
piwniczną i cokołem w
układzie ściany szczelinowej
Wykonanie izolacji ław fundamentowych i
płyty podłogowej jednocześnie
Rozwiązanie fundamentów i izolacji przyziemia budynku.
Zamiast wylewki z chudego betonu wykonywanej między ławami
fundamentowymi w rozwiązaniu tym zastosowana jest płyta
żelbetowa, oparta na ławach fundamentowych, wchodząca pod
zewnętrzne ściany konstrukcyjne.
Zachodząca pod ściany fundamentowe płyta żelbetowa
zapobiega ścinaniu izolacji przeciwwodnych na skutek
nierównomiernego osiadania ław fundamentowych i wylewek
podłogowych. Drenaż opaskowy wokół budynku zapobiega
tworzeniu się zastoin wody opadowej na styku ław
fundamentowych i ścian piwnicznych.
Wykonanie izolacji ław fundamentowych i
płyty podłogowej
Na dnie wykopu wykonuje się warstwę
drenującą z grubego żwiru, zabezpieczoną
przed zamuleniem włókniną filtrującą. Na
poziomej izolacji przeciwwodnej
wykonywane są warstwy podłogowe -
najczęściej stanowi je tzw. podłoga
pływająca - izolacja termiczna z wełny
skalnej i wylewka betonowa.
W pomieszczeniach piwnicznych zakładana
jest pozioma izolacja przeciwwodna, łącząca
się z izolacją założoną pod ścianami nośnymi.
Pionową izolację przeciwwodna najlepiej jest
zabezpieczyć przed uszkodzeniami
mechanicznymi materiałem termoizolacyjnym
do stosowania w styku z gruntem.
Izolacja wodochronna budynków -
przykłady
Rys. Przykład połączenia izolacji pionowej ściany z izolacją ławy
fundamentowej oraz izolacją poziomą stropu w ścianie trójwarstwowej.
Okno piwniczne wykonane w studzience
poniżej poziomu terenu
Okno piwniczne wykonuje się w
niezależnej od ścian budynku
studzience betonowej,
zabezpieczonej od góry kratą
stalową. Dno studzienki powinno
znajdować się minimum 10 cm
poniżej zewnętrznego parapetu
okna piwnicznego.
Zasyp fundamentu pod
studzienką betonową należy
odpowiednio zagęścić.
Do izolacji fundamentów używane są folie grubości co najmniej 0,38 mm.
Wykonuje się z nich zarówno izolacje pionowe na bocznych ścianach
fundamentów, jak i poziome układane na ławach oraz na ścianach
fundamentowych przed wymurowaniem ścian parteru.
Cieńsze folie wykorzystuje się do izolowania podłóg na gruncie.
Zwykle do izolowania fundamentów używa się folii z polietylenu (wysokiej
gęstości - HDPE lub niskiej - LDPE) albo polichlorku winylu (PCW).
W sprzedaży są również folie z kauczuku syntetycznego (EPDM).
Do wykonania izolacji przeciwwilgociowych i średnich izolacji
przeciwwodnych polecane są folie z PCW oraz polietylenowe.
Do ciężkich izolacji przeciwwodnych zaleca się stosowanie jednej
warstwy folii EPDM.
Przy użyciu tych folii wykonuje się też izolacje poziome na ławach
fundamentowych, układając je przed wymu�rowaniem ścian
fundamentowych, a także pomiędzy zagłębioną w ziemi ścianą
fundamentową a ścianą parteru znajdującą się pod ziemią.
Folia tak ułożona w pełni zabezpiecza nośne ściany nadziemne przed
kapilarnym podciąganiem wody.
Obecnie są już na rynku folie płaskie (nazywane membranami),
które przykleja się do układanego na nich betonu.
Mają powłokę z tworzywa sztucznego, którą należy oderwać przed
ułożeniem zbrojenia i zabetonowaniem.
Rozwiązanie to pozwala zminimalizować ryzyko dostania się wody
do betonu konstrukcyjnego lub muru, gdy wykonawca popełni jakiś
błąd.
Folie tego typu zalecane są przede wszystkim do izolacji poziomej
płyty leżącej na gruncie.
Izolacja fundamentów z folii płaskiej
To, w którym miejscu zostanie
wykonana izolacja termiczna
fundamentów, wpływa na wybór
folii mającej chronić podziemne
części domu przed wodą i
wilgocią. Jeżeli izolację
termiczną ułożono od strony
zewnętrznej, wystarczającym
zabezpieczeniem przed wilgocią
będzie folia płaska między ścianą
fundamentu a termoizolacja
odporną na zawilgocenie. Gdy
izolację termiczną zrobiono od
wewnętrznej strony fundamentu,
zewnętrzną jego ścianę trzeba
koniecznie zaizolować masą
bitumiczną i zabezpieczyć
membraną kubełkową.
Izolacja fundamentów z folii tłoczonej
Podłoża, na których ma być ułożona
folia płaska, powinny być
odpowiednio przygotowane.
Betonowe lub te z zaprawy
cementowo-piaskowej muszą być
wygładzone, a tak zwane gruntowe
- utwardzone i w razie potrzeby
zagęszczone. Arkusze folii należy
układać na zakłady, które nie
powinny być mniejsze niż 10 cm.
Miejsce połączenia może być
zgrzewane albo sklejane. Jeżeli
folia nie ma warstwy klejącej, trzeba
zastosować specjalne taśmy lub
kleje. Tylko wtedy, gdy folia jest
układana na 20-centymetrowy
zakład, jej arkuszy nie trzeba
sklejać ani zgrzewać.
Podstawowymi klejami mocującymi folię do podłoża są lepiki asfaltowe
na zimno i kleje używane do łączenia tworzyw termoplastycznych.
Można też przymocować folię do podłoża betonowego w obrębie
zakładów, na przykład kołkami rozporowymi o długości nie mniejszej
niż 35 mm, stosując przy tym podkładki o średnicy około 40 mm.
Folii nie trzeba mocować do podłoża, gdy znajduje się na niej warstwa
dociskowa (na przykład murek dociskowy z cegły albo warstwa betonu).
Gdy folia płaska ma być izolacją podłogi na gruncie, układa się ją pod
warstwą ocieplenia, a gdy podłoga jest ocieplana wełną, również nad
nią.
Według nieco innych zasad układane są membrany, które przykleja się
do betonu. Membranę należy rozwijać czarną warstwą do podłoża i
układać pasmami na zakłady szerokości 7,5 cm.
Następnie odrywa się warstwę z tworzywa, a miejsce zakładów dociska
wałkiem, aby połączenia poszczególnych pasów były szczelne.
Po usunięciu warstwy z tworzywa zostaje odsłonięta powierzchnia z
preparatem zapewniającym skuteczną przyczepność.
Gdy membrana jest mocowana w niskiej temperaturze i wysokiej
wilgotności, brzegi rolki oraz środek adhezyjny na taśmie można lekko
podgrzać palnikiem gazowym lub podobnym urządzeniem - pomoże to
usunąć wilgoć.
Na tak przygotowanej membranie układa się beton.
Izolacja ścian i fundamentów z folii płaskiej
połączona z izolacją podłogi
Folie tłoczone powinny być wykorzystywane do robienia średnich i ciężkich izolacji
przeciwwodnych. Folie tłoczone są wykonywane z wysokoudarowego polietylenu
(HDPE) modyfikowanego przeciwutleniaczem i środkami utrudniającymi palenie.
Wytłoczenia mają kształt kubełków bądz
guziczków, dlatego folie są nazywane
kubełkowymi lub guziczkowymi. Ścianki wytłoczeń nie mają przewężeń, dzięki czemu
folia przenosi duże naprężenia.
Folie tłoczone mają grubość od 0,4 do 1 mm, przy czym wysokość
wytłoczeń wynosi najczęściej 8 mm.
Tylko najgrubsze folie mają głębsze wytłoczenia - nawet 20 mm.
Folie te są produkowane w różnych szerokościach: 1; 1,5; 2; 2,5; 3;
3,5; 4 m i sprzedawane w zrolowanych arkuszach długości 20 m.
Folie tłoczone mogą być układane bezpośrednio na ścianach tylko
wtedy, gdy dom jest wznoszony na gruncie o dużej
przepuszczalności (piaski, żwiry).
Jednak nawet wtedy nie jest możliwe wykonanie u dołu na tyle
szczelnego połączenia folii z murem, by podnosząca się woda nie
była w stanie wniknąć między nią a mur.
Dlatego konieczne staje się dodatkowe zabezpieczenie dolnej części
fundamentu izolacją z mas bitumicznych przynajmniej do wysokości
50 cm.
W gruntach spoistych ścianę fundamentową najpierw trzeba
zaizolować masą bitumiczną, a dopiero potem ułożyć folię tłoczoną.
Po pierwsze, zabezpiecza ona bitu�miczną powłokę przed
uszkodzeniem podczas zasypywania wykopów, a po drugie,
wytłoczenia neutralizują ruchy gruntu i umożliwiają szybkie
odwadnianie zaizolowanych masami fundamentów.
Niektóre folie mają niezwykle wytrzymałą warstwę zewnętrzną z
siatki w postaci geowłókniny poliestrowej, umożliwiającą powstanie
kanału odpływowego, który skutecznie odprowadza wodę gruntową.
Hydroizolacja cokołu
Rys. Hydroizolacja cokołu
(z opaską betonową)
Rys. Hydroizolacja cokołu
(z opaską żwirową)
Mocowanie folii tłoczonych
a.
Folie tłoczone są odporne na znajdujące
się w gruncie roztwory soli, kwasy
nieorganiczne, ługi, działanie grzybów,
bakterii, przerastanie korzeni, radon.
b.
Choć są wykorzystywane przede wszystkim
do izolacji pionowych, można z nich
zrobić także izolację podłogi na gruncie.
Doskonale sprawdzają się również jako
izolacja zawilgoconych ścian piwnic.
Ułożona od strony pomieszczenia oddziela
wilgotną ścianę od warstwy
wykończeniowej (na przykład tynku, płyty
gipsowo-kartonowej). Do tego celu służą
folie z wtopioną jednostronnie ażurową
Rys. Sposób
tkaniną poliestrową, która pełni funkcję
podkładu tynkarskiego. Pozwalają one na mocowania folii
otynkowanie zawilgoconych ścian, a
tłoczonej
wytworzona szczelina powietrzna
a) z profilem
umożliwia wysychanie ścian zagrożonych
b) z pasem bez
działaniem wilgoci.
wytłoczeń
Izolacja podłogi na gruncie
Folie kubełkowe - zarówno na powierzchniach
pionowych, jak i poziomych - łączy się na zakład,
wkładając wytłoczenia jednej folii w wytłoczenia
drugiej (na zatrzask). Szerokość zakładu powinna
wynosić nie mniej niż 20-30 cm - od sześciu do
dziesięciu wytłoczeń. Jest wprawdzie możliwość
bardziej ekonomicznego wykorzystania folii przez
zmniejszenie szerokości zakładów do 10-15 cm, ale
konieczne jest wtedy zastosowanie specjalnej
uszczelki butylowej lub folii, która na brzegach ma
Rys. Izolacja w drewnianej podłodze
paski kleju. Zakłady poszczególnych pasm folii
powinny być przesunięte względem siebie o 50 cm.
Folie tłoczone mocuje się do izolowanego podłoża
kołkami rozporowymi lub gwoz
dziami, pod którymi
umieszcza się podkładki uszczelniające
dopasowane do kształtu wytłoczeń. Górna krawędz

folii jest mocowana za pomocą specjalnych listew.
Są w nich otwory wentylacyjne pozwalające na
usuwanie wilgoci spod folii. Należy uważać, aby nie
zamknąć tych otworów podczas dalszych prac
budowlanych, na przykład tynkowania elewacji.
Rys. Izolacja w betonowej podłodze
Izolacja wodochronna STYROZOL
STYROZOL jest polimerowym systemem wodochronnym.
Wyrób produkowany jest w dwóch kolorach. Zróżnicowanie
kolorów - roztwór gruntujący żółty, a masa koloru
niebieskiego - umożliwia kontrolę prawidłowego, tj.
równomiernego i całkowitego pokrycia izolowanych
powierzchni.
Izolacja wodochronna STYROZOL -
zastosowanie
ż�do wykonywania poziomych i pionowych izolacji wodochronnych w budynkach
niepodpiwniczonych i podpiwniczonych,
ż�do izolacji podłóg układanych na gruncie,
ż�do izolacji tarasów dla ruchu pieszego, dla ruchu samochodowego i tzw. tarasów
zielonych,
ż�do wykonywania izolacji w balkonach i loggiach,
ż�do sklejania folii, a nawet papy między sobą i do podłoża,
ż�w pomieszczeniach "mokrych" do izolowania podłóg i ścian (kuchnie, łazienki,
natryski, baseny, pomieszczenia z mokrą produkcją),
ż�izolacja ze STYROZOLU tworzy bardzo dobrą paroizolację (opór równoważny 6
m) układana np. na powierzchni stropów żelbetowych,
ż�jako warstwy bezspoinowe eliminują możliwość powstawania nieszczelności,
jakie mogą wystąpić na połączeniach materiałów rolowych,
ż�przyklejając płyty izolacji termicznej (po przeschnięciu izolacji z masy), np. ze
styropianu czy wełny mineralnej, dobrze je stabilizują na ułożonej (często
pochyłej) powierzchni.
ż�materiał sprawdza się bardzo dobrze także w remontach nawierzchni,
wykonanych z płytek terkoty itp.
Izolacja ma dobre właściwości techniczne które przewyższają właściwości innych materiałów
izolacyjnych:
 wodoszczelność materiału określona została na 1,2 MPa (co odpowiada 120 m słupa wody, przy
grubości warstwy 0,2 0,3 mm. Inne masy izolacyjne mają określoną wodoszczelność na poziomie 0,2 0,7
MPa, przy grubości warstw 2 - 6 mm,
 wydłużenie względne przy rozciąganiu nowej izolacji wynosi 425 560%, podczas gdy dla innych mas
izolacyjnych wynosi 20 300%,
 adhezja (przyczepność do podłoża) betonowego i ceglanego warstwy gruntującej (STYROZOL G) wynosi
1,5 2,2 MPa, a masy powłokowo-klejącej (STYROZOL P) 1,4 1,5 MPa.
Hydroizolacja bezpowłokowa - wodoszczelne
fundamenty, ściany i dachy
Budowa obiektu w taki sposób, aby do wnętrza nie dostawała się wilgoć,
jest jednym z podstawowych wymogów, jakie inwestor stawia przed
projektantem i wykonawcą. Właściwe wykonanie hydroizolacji decyduje o
trwałości budynku i jego prawidłowej eksploatacji.
Rozwiązania standardowe przy dużym i długotrwałym obciążeniu wodą
gruntową okazują się niewystarczające i awaryjne, a usuwanie usterek
hydroizolacji i skutków ich wystąpienia jest zawsze bardzo kosztowne i
niezwykle trudne do wykonania. Na szczęście branża budowlana dysponuje
dziś technologiami, które umożliwiają zabezpieczenie budynków przed
wilgocią sposób trwały i niezmienny w czasie. Jedna z nich opiera się na
wykorzystaniu betonu wodoszczelnego i gwarantuje szczelność.
Podstawową cechą tego systemu zwanego potocznie "białą wanną" jest
przeniesienie funkcji bariery przeciwwodnej w masę elementu
konstrukcyjnego. Proponowana technologia daje gwarancję szczelności i
odporności na wody gruntowe i opady atmosferyczne niezależnie od
klimatu, temperatury oraz warunków gruntowych. Inżynierowie
uwzględniają wszystkie te czynniki w planowaniu konstrukcji, oraz
opracowują szczegóły technologii wykonania robót budowlanych. W
połączeniu z odpowiednim zbrojeniem, uszczelnieniem dylatacji oraz
zastosowaniem dodatkowych akcesoriów powstaje szczelna konstrukcja.
Hydroizolacja bezpowłokowa - wodoszczelne
fundamenty, ściany i dachy
Rozwiązanie w postaci tzw.
"białej wanny" stosowane jest
przykładowo jako zabezpieczenia:
ż� obiektów posadowionych poniżej
wód gruntowych,
ż� tarasów i dachów płaskich,
ż� parkingów podziemnych,
ż� niecek basenów.
Technologia betonu wodoszczelnego sprawdza się także w
elementach takich jak:
ż� zbiorniki retencyjne i p.poż.,
ż� oczyszczalnie ścieków.
Izolacje wodochronne - przykłady
Rys. Izolacja przeciwwilgociowa  falista płyta
bitumiczna (przykład)
1  Płyta fundamentowa
2  Bloczki betonowe ścian fundamentowych
3 - Izolacja przeciwwilgociowa
4  Membrana systemu hydroizolacyjnego
5  Alternatywnie membrana systemu hydroizolacyjnego
(z geowłókniną)
6  Listwa wykończeniowa
7 - Rura drenażowa
Rys. Przejście pionowej izolacji trzywarstwowej
w dwuwarstwową (przykład)
Izolacje wodochronne - przykłady
a.
a. połączenia izolacji przeciwwilgociowej
z powierzchniami poziomymi i pionowymi;
b. izolacja przeciwwilgociowa ocieplonej
ściany piwnicznej.
b.
1. podkład betonowy
2. izolocja przeciwwilgociowa izolacji poziomej
3. membrana
4. konstrukcja żelbetowa
5. izolacja przeciwwilgociowa izolacji pionowej
6. ścionkd pochyło
7. izolocja termiczna
8. mocowanie izolacji termicznej
9. Zamocowanie listwy wykończeniowej
10. fartuch ochronny
11. opaska betonowa
Izolacje wodochronne - przykłady
MOŻLIWOŚCI ZASTOSOWANIA MEMBRAN HDPE
Odporność na ciśnienie - 150 180 KN/m2
Wytrzymałość na temperatury -  50�C do 80�C
Izolacja płyt fundamentowych
1. Wielofunkcyjna membrana izolacyjna
Izolacja pozioma ław fundamentowych
5. Wytłaczana folia polietylenowa o wysokiej gęstości do wykonywania
poziomej izolacji fundamentów
Izolacja zewnętrznych ścian fundamentowych
1. Wielofunkcyjna membrana izolacyjna (w przypadku niewystępowania
wód gruntowych na odcinku budowy)
2. Membrana z zewnętrzną warstwą z geowłókniny poliestrowej,
przeznaczona na fundamenty i ściany (w przypadku niewystępowania
wód gruntowych na odcinku budowy)
Izolacja ścian wewnętrznych
3. Membrana umożliwiająca tynkowanie zawilgoconych ścian
1. Wielofunkcyjna membrana izolacyjna
Izolacja płyt stropowych
4. Membrana do izolacji stropodachów, stropów, tarasów i podłóg.
Dodatkowa warstwa podkładowa z pianki polietylenowej poprawia
izolacyjność dz
więkową i termiczną
Izolacja tarasów
1. Wielofunkcyjna membrana izolacyjna
4. Membrana do izolacji stropodachów, stropów, tarasów i podłóg.
Dodatkowa warstwa podkładowa z pianki polietylenowej poprawia
izolacyjność dz
więkową i termiczną
Izolacje wodochronne
W starych budynkach były często wykonywane izolacje wodochronne ścian
fundamentowych w postaci warstwy trudnoprzepuszczalnej, ubijanej gliny przy
samej ścianie fundamentowej.
Zniszczoną lub brakującą izolację przeciwwilgociową ścian piwnic można
odtworzyć lub wykonać poprzez:
ż� metodą mechaniczną, poprzez podcięcie muru i włożenie wkładki z papy
lub blachy,
ż� metodą chemiczną, poprzez wykonanie blokady chemicznej w ścianie
fundamentowej (poprzez hydrofobizację i uszczelnienie materiału ściany na
całej szerokości przekroju).
Nie wolno wykonywać izolacji pionowej zawilgoconych ścian
fundamentowych, gdyż powoduje to podniesienie poziomu podciągania
kapilarnego wody w ścianie. Przed wykonywaniem izolacji należy ściany
fundamentowe (piwnic) osuszyć. Dobrym częściowym rozwiązaniem jest
odkrycie ścian piwnic w celu zwiększenia powierzchni odparowywania wilgoci.
Odkrycie to można wykonać np. płytami falistymi lub specjalną folią
fundamentową (groszkowaną).
MATERIAA
Y BENTONITOWE
Odmienną grupę materiałów tworzą izolacje, w których zastosowano
bentonit sodowy - chemicznie obojętny ił pochodzenia wulkanicznego.
Bentonit staje się materiałem izolacyjnym dopiero w momencie kontaktu
z wodą. Pozostawiony swobodnie bentonit pęcznieje i zwiększa objętość
nawet 12 - 16 krotnie. Przy ograniczaniu swobody pęcznienia pod
wpływem wody z sypkiego bentonitu tworzy się nieprzepuszczalny żel,
który uniemożliwia przenikanie zarówno pary wodnej, jak i wody.
Najważniejszym warunkiem uzyskania szczelnej warstwy izolacyjnej jest
ograniczenie materiałom bentonitowym możliwości pęcznienia.
Właściwości bentonitu stwarzają możliwość samonaprawiania uszkodzeń
izolacji spowodowanych osiadaniem budowli lub skurczem betonu.
Budynków zabezpieczonych materiałami bentonitowymi nie trzeba otaczać drenażem.
Izolacje przeciwwodne w renowacji
starych budynków
Do najczęściej stosowanych materiałów i technologii w
renowacji przyziemia starych budynków należą:
" preparaty iniekcyjne do wykonania przepony poziomej -
preparaty na bazie związków krzemu
-np. AQUAFIN  F
" cementowe zaprawy wodoszczelne do wykonania izolacji
pionowych
" roztwory przekształcające sole rozpuszczalne znajdujące
się w murze, preparaty grzybobójcze, itp.
" paroprzepuszczalne mineralne tynki renowacyjne