00:01:39:Tłumaczenie ze słuchu: saudado
00:01:57:/Vicky i Cristina postanowiły spędzić lato w Barcelonie.
00:02:01:/Vicky kończyła pisać pracę magisterską|/o katalońskiej tożsamości,
00:02:03:/która stała się obiektem jej zainteresowań,|/dzięki fascynacji architekturą Gaudiego.
00:02:09:/Cristina przez ostatnie 6 miesięcy pisała, kręciła
00:02:11:/i występowała w 12-minutowym filmie,|/który następnie znienawidziła.
00:02:14:/Właśnie zerwała z kolejnym chłopakiem|/i tęskniła za zmianą otoczenia.
00:02:18:/Tak się złożyło, że dalecy krewni Vicky,|/którzy mieszkali w Barcelonie
00:02:22:/zaproponowali ugościć obie dziewczyny|/przez lipiec i sierpień.
00:02:26:/Te dwie przyjaciółki były z sobą blisko od czasu studiów,
00:02:28:/łączył je podobny gust i zdanie w wielu sprawach,
00:02:32:/ale w kwestii miłości trudno byłoby|/znaleźć dwie większe antagonistki.
00:02:38:/Vicky nie znosiła bólu i unikała walki.
00:02:40:/Była przyziemna i pragmatyczna.
00:02:42:/Wymagała od mężczyzny powagi i poczucia stabilizacji.
00:02:46:/Zaręczyła się z Dougiem, dlatego że był przyzwoity,|/odnosił zawodowe sukcesy
00:02:50:/i rozumiał na czym polega|/piękno zoobowiązań w związku.
00:02:54:Ja za tobą też tęsknię.
00:02:56:/W przeciwiństwie do Cristiny,|/która oczekiwała od miłości czegoś innego.
00:02:59:/Z niechęcią, lecz akceptowała cierpienie|/jako nieodzowny element wielkiej namiętności
00:03:03:/i była gotowa postawić swoje uczucia na szali.
00:03:07:/Jeśli zapytalibyście ją, w imię czego|/jest skłonna do takiego ryzyka,
00:03:11:/nie potrafiłaby wam odpowiedzieć.
00:03:13:/Ale wiedziała za to, czego nie chce.
00:03:15:/Nie chciała właśnie tego,|/co Vicky uważała za najcenniejsze
00:03:23:- Witajcie.|- Witaj Vicky
00:03:29:- Jesteś już taka dorosła|- Minęło sporo czasu
00:03:33:Witaj w Barcelonie
00:03:35:- Jestem Cristina|- Judy
00:03:37:- A to jest wasz pokój|- Idealnie
00:03:39:Umieściłam was razem
00:03:40:Dziekuję ci Judy, że zgodziłaś się mnie przyjąć.
00:03:42:To wszystko wypadło w ostatniej chwili,|w ogóle mnie nie znasz.
00:03:46:Bardzo miło z twojej strony,|że pozwoliłaś mi...
00:03:48:Tak dobrze, że w końcu coś się tu dzieje.
00:03:52:Od kiedy Argie wyjechała na studia|było tu strasznie cicho.
00:03:56:/Po tym jak dziewczyny się rozpakowały
00:03:58:/i mąż Judy- Mark wrócił z pola golfowego|/na tarasie podano lunch.
00:04:02:To piękny dom.
00:04:04:Naprawdę go pokochaliśmy.
00:04:06:Cóż, on łatwo nawiązuje przyjaźnie i mówi po hiszpańsku,
00:04:08:Tobie też nie idzie najgorzej.
00:04:10:Czym się zajmujesz Cristino?
00:04:12:Obecnie jestem... "na wolności"
00:04:16:Daj spokój.|Nakręciła film.
00:04:18:- Fascynujące.|- Ma 12 minut.
00:04:20:O czym?
00:04:22:O tym dlaczego, tak trudno pojąć miłość.
00:04:27:Nieźle, potężny temat jak na 12 minut.
00:04:31:Vicky a ty piszesz magisterkę o...
00:04:35:...o katalońskiej tożsamości.
00:04:39:I co planujesz po tym robić?
00:04:41:Sama nie wiem, może będę uczyła,|może będę kustoszem.
00:04:45:Wcale nie musisz niczego robić,|wkrótce wyjdziesz za tego cudownego faceta.
00:04:49:Wszystkie konflikty rowiążą się same,|gdy zajdziesz w ciążę.
00:04:55:Skoro już Judy zaplanowała ci przyszłość...
00:04:59:Za wasze wakacje w Barcelonie.
00:05:03:- Witajcie.|- Zdrowie.
00:05:07:/W następnych dniach Vicky i Cristinę|/pochłonęły artystyczne uroki miasta,
00:05:12:/w szczególności dzieła Gaudiego i Mirella.
00:05:28:/Pewnego razu Mark i Judy zaprosili dziewczyny|/na wspólny rejs jachtem Marka.
00:05:34:/Z uwagi na Cristinę, Mark i Judy wzięli ze sobą syna
00:05:38:/swoich biznesowych wspólników,
00:05:40:/młodego kawalera,|/który zdaniem Marka mógł się Cristinie spodobać.
00:05:42:Moim marzeniem jest zebrać tyle pieniędzy,|żeby móc odpłynąć na jakąś wyspę
00:05:44:i do końca życia tam nurkować.
00:05:50:Nurkowałaś już kiedyś?
00:05:53:/Niestety Charles i Cristina|/nie pochodzili z tej samej bajki.
00:05:57:/W tym czasie Vicky, badała życie Katalonii|/we wszystkich jego wymiarach.
00:06:01:/Brała nawet udział w wycieczkach|/po bazarach i miejscowych restauracjach,
00:06:03:/aby dogłębnie poznać katalońską kuchnię.
00:06:07:/W kojące, letnie noce dziewczyny|/wsłuchiwały się w dźwięki hiszpańskiej gitary,
00:06:11:/które zawsze w jakiś magiczny sposób poruszały Vicky.
00:06:29:/Pewnego wieczoru, Mark i Judy wzięli je|/na otwarcie galerii swoich przyjaciół.
00:06:33:/Przybyło wielu miejscowych artystów|/i kolekcjonerów dzieł sztuki.
00:06:36:- Podoba ci się tu?|- Tak, dziękuje, że nas zabraliście.
00:06:40:Kupujemy w tej galerii,|Mark zatrudnił tego artystę
00:06:42:żeby wykonał cykl obrazów do jego biura, na ściany.
00:06:48:Czy to ten artysta?
00:06:50:- Gdzie?|- Ten w czerwonej koszuli.
00:06:52:Nie, to nie on.
00:06:56:Alfred to... ten dżentelmen w lnianej marynarce.
00:07:02:To on.
00:07:06:A ten pan, nie wiem kim jest.
00:07:08:Mark, kim jest ten pan w czerwonej koszuli?
00:07:12:- Kto?|- Mężczyzna w czerwonej koszuli.
00:07:16:To malarz, pamiętasz Diego nam o nim opowiadał.
00:07:20:Miał burzliwy związek z tą piękną kobietą,|która zwariowała.
00:07:21:- Strasznie się kłócili i...|- No tak.
00:07:25:- Skandaliczny rozwód, to wszystko było w gazetach.|- Mój Boże.
00:07:29:Nazywa się Juan Antonio Gonzalo,
00:07:33:to był głośny rozwód, ona próbowała go zabić,|albo on ją...
00:07:37:Co takiego?
00:07:39:To była głośna sprawa w środowisku.
00:07:41:Nie pamiętam szczegółów, ale...
00:07:45:Nie obracamy się w tych artystycznych kręgach,|więc nie wiem dokładnie.
00:07:55:/Vicky z Cristiną wyszły z galerii i udały się na kolację.
00:07:59:/Przechodząc obok kościoła, chłonąc wieczorną bryzę,|/świętujących ludzi,
00:08:03:/W końcu gdzieś o północy,|/zakotwiczyły w restauracji.
00:08:08:Miło że, nie trzeba zawracać sobie głowy|tym czy coś będzie otwarte.
00:08:12:Powinniśmy się raczej martwić tym, kiedy zaśniemy.
00:08:18:Komu się tak przyglądasz?
00:08:20:Czy to nie jest ten malarz,|którego widziałyśmy w galerii?
00:08:24:No tak, ten malarz po głośnym rozwodzie.
00:08:30:Mark nam o nim powiedział.
00:08:32:Patrzy się w naszym kierunku.
00:08:34:Pewnie dlatego, że go zachęcasz do kontaktu.
00:08:36:Wcale nie.
00:08:38:O tak, rzucasz mu ukradkiem spojrzenia|przez cały wieczór.
00:08:40:- Ja tylko piję wino.|- Jasne.
00:08:44:Musisz coś jednak robić, bo on tu właśnie podchodzi
00:09:03:Amerykanki?
00:09:05:Cristina a to moja przyjaciółka Vicky
00:09:07:Jakie masz oczy?
00:09:13:Niebieskie.
00:09:15:Chciałbym was zabrać do Oviedo.
00:09:19:Gdzie?
00:09:21:Do Oviedo.
00:09:23:Na weekend, wyruszamy za godzinę.
00:09:25:A gdzie jest Oviedo?
00:09:27:To będzie bardzo krótki lot.|- Samolotem?
00:09:29:A co takiego jest w Oviedo?
00:09:31:Jadę zobaczyć pewną rzeżbę,|która jest dla mnie bardzo ważna.
00:09:34:Przepiękna rzeźba, spodoba się wam.
00:09:36:Prosisz nas, żebyśmy poleciały do Oviedo i wróciły tutaj?
00:09:42:Nie, zapraszam was na cały weekend.
00:09:44:Oprowadzę was po mieście,|dobre jedzenie, dobre wino...
00:09:50:Będziemy uprawiać miłość.
00:09:52:Kto dokładnie będzie uprawiał tą miłość?
00:09:56:Mam nadzieję, że cała nasza trójka.
00:09:58:Ja zapłacę.
00:10:00:Rany boskie, ten facet nie owija w bawełnę.
00:10:02:Senior, może w przyszłym wcieleniu.
00:10:06:A czemu nie?
00:10:08:Życie jest krótkie, życie jest smutne.
00:10:10:W życiu tyle jest bólu.
00:10:12:A to jest szansa na coś wyjątkowego.
00:10:14:A kim ty w zasadzie jesteś?
00:10:16:Juan Anatonio.
00:10:17:A ty jesteś Vicky.
00:10:21:A ty Cristina, prawda?
00:10:23:Albo na odwrót.
00:10:25:Może być nawet na odwrót, to nie ma znaczenia
00:10:29:bo i tak jedna z nas będzie ci podgrzewała łóżko.
00:10:31:Łapię o co ci chodzi.
00:10:33:Bo obie jesteście urocze i piękne.
00:10:35:Tak, dziękujemy, ale nie polecimy,|żeby z tobą uprawiać miłość
00:10:41:do żadnego uroczego, hiszpańskiego miasteczka.
00:10:43:Czy ona zawsze tak analizuje każdy inspirujący pomysł
00:10:47:po to, żeby...
00:10:53:wycisnąć z niego resztki uroku?
00:10:57:Muszę ci chyba powiedzieć, że...
00:11:00:w rzeczywistości mam zielone oczy.
00:11:04:Chryste, nie powiedziałabym że nasza niechęć|do skorzystania z oferty seksu
00:11:10:jest przeintelektualizowana.
00:11:12:Jeśli chciałbyś dołączyć i wybrałbyś|jakąś ogólnie przyjęta formę
00:11:16:komunikacji międzyludzkiej|np. wspólny drink, to nie ma sprawy.
00:11:18:Ale w tym wypadku, spróbuj zaproponować|swoje usługi innemu stolikowi.
00:11:24:Co cię uraziło w mojej propozycji?
00:11:26:Na pewno nie to,|że uważam was obie za piękne i ponętne.
00:11:30:Obraziło? Nie, to raczej bardzo zabawne|i szczerze mówiąc irytujące.
00:11:38:Mam tak wybujałą wyobrażnię|czy zrobiło się po prostu za późno?
00:11:40:Z przyjemnością pojadę z tobą do Oviedo.
00:11:44:Co?|Żartujesz sobie?
00:11:45:- Możemy to jeszcze omówić?|- Będziemy się dobrze bawić.
00:11:47:Powinnyśmy jechać, z przyjemnością pojadę.
00:11:49:Cristina możemy to przedyskutować innym razem?
00:11:51:Gdy zwróciłem na ciebię uwagę w galerii, zauważyłem, że
00:11:57:masz piękne usta,|takie pełne i zmysłowe.
00:12:01:Dziękuję.
00:12:03:No dobra, jeśli chcesz jechać...
00:12:05:Co do miłosnych uciech,|niczego nie mogę zagwarantować, bo często bywam kapryśna.
00:12:09:Nie negocjujmy tego jak umowy handlowej.
00:12:11:Podszedłem do was nie z myślą o podstępie,|ale ze szczerą propozycją.
00:12:15:Mam nadzieję, że to omówicie,
00:12:19:dacie mi tą przyjemność i polecicie ze mną do Oviedo.
00:12:21:Mam to szczeście,|że mój przyjaciel posiada samolot.
00:12:23:Pomieści całą naszą trójkę|a ja jestem bardzo dobrym pilotem.
00:12:27:No to jesteśmy bezpieczne.
00:12:30:Przemyślcie to.
00:12:34:Mam nadzieję, że żartujesz.
00:12:38:Ten facet jest piekielnie interesujący.
00:12:40:Co w nim interesującego,|chce nas obie zaciągnąć do łóżka.
00:12:44:Albo zadowoli sie jedną z nas,|w tym przypadku tobą.
00:12:46:Vicky, jestem już dużą dziewczynką.
00:12:48:Jeśli zechce, to się z nim prześpię albo i nie.
00:12:52:Cristina, to obcy facet.
00:12:54:To jest impulsywna decyzja,|nawet jak na ciebie.
00:12:56:I Podobno wyładowywał się na żonie.
00:13:00:Przynajmniej nie jest nakręcanym zombie.
00:13:04:To będzie świetna okazja,|żeby go poznać.
00:13:06:Nie, nie pojadę do Oviedo|z tym uroczym, damskim bokserem.
00:13:12:Pociąga cię jego agresywna natura,|ale mnie- nie.
00:13:15:A już z pewnością on nie jest przystojny.
00:13:17:A ja uważam, że jest bardzo przystojny.
00:13:19:Świetnie wygląda, jest naprawdę seksowny.
00:13:21:No pewnie, bo jesteś neurotyczką.
00:13:25:Ale powala swoim podejściem,|żadnej gadki-szmatki.
00:13:27:No coś ty, to właśnie była gadka-szmatka|Nie jadę do Oviedo.
00:13:31:Po pierwsze, nigdy nie słyszałam o Oviedo.
00:13:33:Nie widzę tu żadnej atrakcji.
00:13:35:Po trzecie, nawet gdybym nie była zaręczona|i mogła się zabawić z jakimś Hiszpanem
00:13:41:to nie wybrałabym jego.
00:13:43:- Słucham?|- Cześć.
00:13:45:Nie mogę teraz rozmawiać,|próbuję uratować Cristinę przed tragiczną pomyłką.
00:13:51:Co?|Nie, to co zwykle.
00:13:55:Oddzwonię.|Ja też cię kocham.
00:13:56:Jeśli wrócimy teraz do domu,|możemy się szybko spakować
00:14:00:i się z nim spotkać.
00:14:02:Od razu polubiłam tego faceta,|nie jest typem przesłodzonego pantofla.
00:14:08:Jest pomysłowy, ma artystyczną duszę.
00:14:10:Mówiąc o przesłodzonym pantoflu, masz na myśli Douga?
00:14:14:A kto tu mówi o Dougu?
00:14:16:To jakiś absurd,|podoba ci się sam pomysł wycieczki samolotem.
00:14:22:Nie wiem czemu jestem taka przerażona,|chyba że boję się siebie.
00:14:24:To się nazywa pomyłka, Cristina.
00:14:36:Przewidują małą burzę nad Oviedo,|ale to nic poważnego.
00:14:40:Nie ma się czym martwić.
00:14:41:Jak widać...
00:14:43:Jest spokojnie, tylko trochę trzęsie.
00:14:49:- Chcesz usiąść za sterem?|- Nie, dziękuję.
00:14:53:To naprawdę proste,|nawet prostsze niż jazda samochodem.
00:15:03:Z samego rana dotarli do celu
00:15:05:i udali się do hotelu,|który wybrał Juan Antonio.
00:15:09:Vicky upewniła się,|że wraz z Cristiną będą miały osobny pokój
00:15:13:tak jak i Juan Antonio.
00:15:15:Był zawiedziony, ale rozegrał to dobrze
00:15:19:Po kąpieli poszli zobaczyć rzeżbę,|która miała dla niego takie znaczenie.
00:15:23:Jesteś bardzo wierzący?|- Nie, nie jestem.
00:15:26:Sztuka polega na tym,|żeby życiem się rozkoszować.
00:15:28:Zaakceptować to, że nie ma żadnego znaczenia.
00:15:30:Nie ma znaczenia?|Nie sądzisz, że prawdziwa miłość nadaje życiu sens?
00:15:34:Tak, ale miłość przemija, zgodzisz się?
00:15:40:Kiedyś kochałem niezwykłą kobietę
00:15:44:i koniec końców...
00:15:50:Tak?
00:15:52:Przyłożyła mi nóż do gardła.
00:15:54:Mój Boże, to okropne.
00:15:56:Może zrobiłeś coś,|czym sobie na to zasłużyłeś?
00:16:00:/Juan Antonio zabrał gości na lunch,|/gdzie rozprawiali o sztuce i romantyźmie.
00:16:04:/Miał w zanadrzu mnóstwo historii o Marii Elenie,|/swojej byłej żonie
00:16:08:/którą jednocześnie krytykował i wywyższał.
00:16:11:/Udowodnił, że jest dobrym gospodarzem.
00:16:13:/Po południu zabrał je na spacer po zaułkach miasta.
00:16:15:/Zabawiał je opowieściami o mieście|/i robili sobie zdjęcia.
00:16:27:/Później kupili cukierki|/i pyszne ciasto domowej roboty w urokliwej cukierni.
00:16:39:/W dalszym ciągu dokumentowali swoją wycieczkę,
00:16:41:/wprawdzie Vicky nadal była sceptyczna,|/za to Cristina bawiła się wyśmienicie.
00:16:51:/Sprawa wspólnej nocy nie pojawiła się|/ aż do tego wieczora
00:16:54:/a Juan Antonio był tej nocy lekko podpity.
00:16:56:Dziękuję.
00:17:04:Skoro dzień już prawie dobiegł końca,
00:17:08:Nie przesadzę,|gdy zapytam czy dotrzymacie mi towarzystwa w moim pokoju?
00:17:14:Daj spokój, myślałam, że już to ustaliliśmy.
00:17:16:Chce ci tylko powiedzieć, że jest zaręczona.
00:17:18:W takim razie to jej ostatnie dni wolności.
00:17:22:Nie.|Zrozum, nie jestem wolna, jestem w związku.
00:17:24:Powiem ci jaką mam teorię,|a gdy piję robię się brutalnie szczera.
00:17:28:Uważam, że bardzo cierpisz|z powodu nieudanego małżeństwa z Marie Eleną,
00:17:34:i dlatego próbujesz zatracić się powierzchownym seksie.
00:17:37:Powierzchownym seksie?
00:17:39:Masz o sobie tak niskie mniemanie?
00:17:41:Nie miała na myśli nic złego.
00:17:45:Przecież miasto jest romantyczne,|noc jest ciepła i upojna.
00:17:51:Żyjemy, to nie wystarczy?
00:17:53:Posłuchaj,|przyjechałam tu dotrzymać towarzystwa Cristinie.
00:17:55:Jestem zaręczona.
00:17:57:Mam przystojnego, wspaniałego narzeczonego,|z którym się kocham,
00:18:01:zajmuje on wyjątkowe miejsce w moim sercu
00:18:05:i dobijając cię swoją szczerością, Juanie Antonio,
00:18:07:nawet gdybym była typem kobiety,|która lubi się zabawić,
00:18:09:nie jest nam to pisane.
00:18:11:Jestem zmęczona, nie spałam od 24 godzin
00:18:17:i tym się właśnie teraz zajmę.
00:18:20:A ty?
00:18:22:Pójdę z tobą do pokoju, ale będziesz musiał mnie uwieść.
00:18:32:- Cześć|- Cześć
00:18:36:Wpadłam na szybkiego drinka.
00:18:40:Chcę ci podziękować i wracam do swojego pokoju.
00:18:46:Występowałaś w tym filmie,|który nakręciłaś?
00:18:48:- Czy tam grałam?|- Tak.
00:18:50:- Czemu pytasz?|- Mam nadzieję, że byłaś tam bardziej przekonująca niż teraz
00:18:54:udając, że przyszłaś tu na drinka.
00:18:58:No tak, przyszłam tu,|żeby iść z tobą do łóżka.
00:19:04:więc masz wolną rękę,|chyba że nawalisz.
00:19:07:Nawalę?
00:19:09:- Nawalić... czyli popsuć tą chwilę?|- Właśnie.
00:19:15:Jak mógłbym to zrobić?
00:19:17:Nie wiem, to może byc cokolwiek|zaczynając od niewłaściwych komentarzy
00:19:25:a kończąc na niewłaściwych bokserkach.
00:19:27:Ale wystarczy mi rzut oka|i wydaję mi się, że masz na sobie dobre bokserki.
00:19:33:Bardzo trudno ci dogodzić.
00:19:35:Tak, jestem znana ze swojego braku tolerancji.
00:19:43:Czego pragniesz od życia,|poza facetem we właściwych bokserkach?
00:19:50:Nie wiem.
00:19:54:Ale wiem, że nie spocznę,|dopóki nie znajdę tego, czego szukam.
00:19:58:Czyli?
00:20:06:Czegoś lub kogoś innego, czegoś więcej,
00:20:12:jakiejś przeciwwagi dla niespełnionej miłości.
00:20:20:To znaczy?
00:20:22:To znaczy...
00:20:26:Nie wiem.
00:20:28:Nie wiem, czego chcę,|wiem tylko czego nie chcę.
00:20:33:Jeśli zaraz nie zaczniesz mnie rozbierać,|rozpoczniemy tu dyskusję panelową.
00:20:55:- Coś się stało?|- Wszystko w porządku.
00:20:57:Coś mi zaszkodziło.
00:20:59:Co się dzieje,|mogę coś zrobić?
00:21:03:Nie, nie powinnam już pić.
00:21:05:- O co chodzi?|- Niedobrze mi.
00:21:11:To wrzody albo zatrucie pokramowe,|albo dwa w jednym.
00:21:15:- Musi poczywać, nie może jeść.|- Odpoczywać?
00:21:18:Tak, odpoczywać.
00:21:20:Vicky zaniepokojona przykutą do łóżka Cristiną|chciała wracać do Barcelony.
00:21:22:Nie miała nastroju na dalsze zwiedzanie.
00:21:26:Gdy wyjdzie ze spotkania, może zadzwonić na moją komórkę?
00:21:30:Utknęłam w Oviedo.
00:21:34:Mimo to zajęli się zwiedzaniem.
00:21:36:Tak mi przykro z powodu Cristiny.
00:21:38:Przestań, nie udawaj zatroskanego.
00:21:42:Jestem pewna,|że zachęcałeś ją do picia.
00:21:46:Tak jak to robiłeś w trakcie całej kolacji.
00:21:48:Ja potrafię się powstrzymać.
00:21:50:Nie wspominała, że ma wrzody.
00:21:52:Nie, dlatego że mentalnie jest jeszcze nastolatką
00:21:56:a jako romantyczka, pragnie szybkiej śmierci
00:22:01:krótka chwila uniesienia|i porzuca zupełnie wszelką odpowiedzialność.
00:22:09:Po lunchu,|Juan Antonio zabrał Vicky do starej latarni przy Aviles,
00:22:13:którą Vicky uznała za piękną.
00:22:17:Urodziłem sie tu i to byłby grzech,|gdybym będąc tutaj nie odwiedził swojego ojca.
00:22:25:- Bardzo byś się nudziła?|- Nie.
00:22:29:Myślę, że to pierwsza prawdziwie interesująca|propozycja, jaką mi złożyłeś.
00:22:33:Chętnie zobaczę twojego ojca i jego dom.
00:22:46:- Witaj synu|- Jak się miewasz?
00:22:48:- Bardzo dobrze.|- Dobrze wyglądasz.
00:22:52:To moja przyjaciółka Vicky.|Dzień dobry.
00:22:54:Dzień dobry.|Mój ojciec Julio.
00:22:58:- Ma pan bardzo ładny dom.|- Czuj się jak u siebie.
00:23:02:Jeśli będziemy kontynuować, nie dam...
00:23:04:Było świetnie.|Nie mówi po angielsku.
00:23:08:- Ona mówi tylko troszkę po hiszpańsku.|- W porządku, nieważne.
00:23:10:Wejdźcie.
00:23:12:Mój hiszpański się poprawi.
00:23:16:Ojciec odmawia nauki innych języków,|i to jego problem
00:23:18:Dlaczego?
00:23:20:Bo jest poetą i po hiszpańsku|układa najpiękniejsze zdania.
00:23:26:Ale wierzy w to,|że poeta nie może zanieczyszczać
00:23:29:swoich słów brzmieniem|innego języka niż własny.
00:23:31:To trochę...
00:23:33:To ma sens, rozumiem,|sprawa przekładu i innych rzeczy.
00:23:39:Miałam trochę zajęć z hiszpańskiego.
00:23:41:Nie znam innych języków, czytam dużo lepiej niż mówię.
00:23:45:Może mogłabym je poczytać twojemu ojcu?
00:23:49:- Ale on ich nie upublicznia.|- Czemu nie?
00:23:53:Wyjaśnię ci potem.|Masz ochotę na koniak?
00:23:57:Tak, ale tylko troszkę.
00:24:01:Nalej jej mało.
00:24:03:Wyglądasz na bardzo zdrowego, tato.
00:24:05:Tak, ty też dobrze wyglądasz.
00:24:07:Masz jakieś wieści od Marii Eleny?
00:24:11:Mieszka wciąż z tym architektem w Madrycie.
00:24:14:Ta kobieta była najlepsza.
00:24:16:Do tej pory śni mi się po nocach,|w moim wieku.
00:24:20:Ona odwzajemniała twoje uczucia, tato.
00:24:22:Wielka szkoda- z takim darem od Boga...
00:24:32:Tutaj przychodziłem czytać,|to było moje ulubione miejsce w czasach młodości.
00:24:36:Chciałem zostać piszarzem a nie malarzem.
00:24:40:Malarstwo odkryłem później.
00:24:42:Chciałem też tworzyć muzykę.
00:24:44:Wiedziałem tylko, że miałem w sobie|mnóstwo prawdziwych uczuć.
00:24:48:Musiałem znaleźć jakiś sposób,|żeby je wyrazić.
00:24:52:- Cristina mówi podobne rzeczy.|- Cristina to bardzo ciekawa dziewczyna.
00:24:56:- Usiądziemy?|- Tak.
00:24:57:To powiedz mi,|dlaczego twój ojciec nie chce wydać swoich utworów?
00:25:05:Ponieważ nienawidzi świata i to jego metoda,|żeby się na nim odgryźć.
00:25:11:Tworzy piękne wiersze a potem... wypiera się ich istnienia.
00:25:21:Co sprawia, że jest taki wściekły na ludzką rasę?
00:25:25:Fakt, że po tysiącach lat trwania|nie nauczyła się jeszcze kochać.
00:25:33:/Wrócili do hotelu.
00:25:35:/Cristina czuła się lepiej,|/lecz jej stan był ciągle niepewny.
00:25:37:/Potrzebowała więcej odpoczynku.
00:25:39:/Vicky i Juan Antonio spożywali kolację|/w małej, uroczej restauracji.
00:25:42:/ Vicky była bardziej odprężona niż podczas lunchu|/ i wypiła już sporą ilość alkoholu.
00:25:48:/Tym razem z rozmowy czerpała przyjemność.
00:25:52:Mój ojciec tu ze mną przychodził.
00:26:00:- Słucham?|- Cześć, jesteś już w łóżku, kochanie?
00:26:04:Cześć, nie właśnie przymierzam się do kolacji,|mogę zadzwonić później?
00:26:08:Powiem tylko, że Paul i Marie Anne znaleźli dom,
00:26:12:który podoba im się nawet bardziej|niż ten przy Bedford Hills.
00:26:14:Ach tak?|Trochę przerywa.
00:26:20:Kochanie, oddzwoń,|ten dom jest z basenem i kortem tenisowym.
00:26:24:Możemy oboje brać lekcje u instruktora Paula.
00:26:27:Dobrze.|Oddzwonię, źle cię słyszę
00:26:31:Kocham cię.
00:26:35:Boże, połączenie było fatalne.
00:26:43:Proszę.
00:26:45:Co to za wino?|Jest przepyszne.
00:26:47:Cudowne.
00:26:49:- To był twój narzeczony?|- Tak.
00:26:55:- Dlaczego byłaś taka nerwowa podczas rozmowy?|- Byłam?
00:26:59:Tak, zrobiłaś się cała czerwona.
00:27:03:To pewnie przez wino.
00:27:05:Zdenerwowałby się gdyby wiedział,|że jemy razem kolację?
00:27:08:Nie, w ogóle.|Żartujesz?
00:27:10:Owszem, widok mnie pijącej wino|z innym mężczyzną przy świecach
00:27:16:by mu się nie spodobał,|ale szybko by pojął, że nie ma czym się martwić.
00:27:24:Czy odmówiłbyś kiedyś pokazania|swojej pracy ludziom z powodu gniewu?
00:27:28:Nie, nie jestem podobny do ojca.
00:27:30:Już ci mówiłem,|cenię życie bez względu na okoliczności.
00:27:36:No tak.
00:27:38:- Bardzo bym chciała zobaczyć twoje prace.|- Naprawdę?
00:27:46:Ale dlaczego,|przecież jesteś w stosunku do mnie taka krytyczna.
00:27:50:Poznałam cię lepiej, byłoby ciekawie,|w końcu jesteś malarzem z Katalonii.
00:27:55:Tym się interesuje.
00:27:57:Jak to się stało,|że zainteresowałaś się katalońską kulturą?
00:28:01:W wieku 14 lat zachwycił mnie pewien kościół Gaudiego|a potem było już z górki.
00:28:11:Podobno uwielbiasz też słuchać hiszpańskiej gitary.
00:28:15:Tak, to prawda.
00:28:17:Chciałabyś wybrać się dziś wieczorem|posłuchać cudownej muzyki?
00:28:21:- Wieczorem?|- Tak.
00:28:25:Jest już trochę późno, wstawiłam się nieco winem.
00:28:31:Mówiłaś, że kontrolujesz się po alkoholu.
00:28:35:Poza tym, jutro wyjeżdżamy.
00:28:38:No dobrze.
00:29:39:To było niesamowite.|Dziękuję.
00:29:43:Patrzyłem na twoją twarz|i wyglądałaś na bardzo wzruszoną.
00:29:47:To prawda.
00:29:49:Widziałem cię już taką parę razy.
00:29:51:A Maria Elena też...
00:29:53:Maria Elena też, kiedy widziałem ją wzruszoną.
00:30:01:Ty ciągle ją kochasz.
00:30:04:Nie, nie kocham.
00:30:06:Właśnie to potwierdziłeś.
00:30:08:Ona na zawsze będzie częścią mnie,|jest bardzo ważną osobą w moim życiu
00:30:14:ale coś w naszym związku nie działało.
00:30:20:Co to było?
00:30:22:Nie zdążyliśmy się dowiedzieć.
00:30:32:Powiedziałeś, że na mnie patrzyłeś.|Dlaczego?
00:30:36:- A dlaczego ty patrzyłaś na mnie?|- Patrzyłam?
00:30:40:- Pewnie widziałaś moje łzy.|- Tak
00:30:46:Trochę nie panuję nad sobą.
00:30:48:Patrzyłem na twoją twarz,|bo jest dla mnie piękna.
00:30:51:- Naprawdę?|- Oczywiście
00:30:57:I dobrze o tym wiesz.
00:31:31:/W drodze powrotnej Vicky,|/która o niczym nie powiedziała Cristinie
00:31:34:/była milcząca.
00:31:36:/Cristina natomiast mówiła nerwowo.
00:31:38:Chce was przeprosić za to, że zepsułam cały weekend.
00:31:40:Czuję się zawstydzona i upokorzona.
00:31:44:Nie wiem czy to przez wino, czy małże
00:31:48:Wszystko przez ten wrzód
00:31:50:i całe szczęście,|że potrafiłeś zająć Vicky zwiedzaniem.
00:31:54:Miałam koszmarne przeczucia, bałam się,|że jesteś dla niej wodą na młyn
00:31:58:i do powrotu znienawidzicie się już zupełnie.
00:32:00:Po prostu nie mogłam wstać z łóżka.
00:32:04:/Vicky zaszyła się w bibliotece i zajęła sie pracą.
00:32:08:/Pozbyła się niemądrych myśli|/i skupiła się na swojej pracy dyplomowej.
00:32:12:/Coraz częściej jednak,|/wspomnienia przenosiły ją do Oviedo.
00:32:17:/Cristina w poszukiwaniu nowych środków artystycznych,
00:32:19:/przechadzała się ulicami Barcelony,|/oddając się nowej pasji-fotografii
00:32:25:/święcie wierząc w to,|/że zrobiła z siebie ostatnią idiotkę
00:32:27:/w trakcie zbliżenia z Juanem Antonio.
00:32:31:/48 godzin później Cristina|/przybyła do Vicky z ważną wiadomością.
00:32:35:- Vicky, on do mnie dzwonił.|- Kto?
00:32:39:Juan Antonio, przed chwilą.
00:32:41:- Juan Antonio do ciebie dzwonił?|- Tak, chce się ze mną spotkać.
00:32:45:Zaprasza mnie do winnicy na degustację wina.|Zgodziłam się.
00:32:49:Degustację wina?|A co z twoim wrzodem?
00:32:55:Już wszystko w porządku,|odrobina wina mi nie zaszkodzi.
00:32:57:Najważniejsze, że chce się ze mną spotkać.
00:32:59:- Wspaniale, prawda?|- No tak.
00:33:02:Nie sądziłam, że po tym wszystkim zadzwoni.
00:33:04:Świetnie,|cieszę się z twojego szczęścia.
00:33:10:/Tej nocy nie mogły zasnąć.
00:33:12:/Cristina siedziała w kuchni|/popijała kawę i pisała wiersze
00:33:20:/Vicky zatraciła się we wspomnieniach nocy,
00:33:22:/która stawała się dla niej coraz mniej rzeczywista.
00:33:40:- Słucham?|- Witaj kotku
00:33:42:- Obudziłem cię?|- Nie.
00:33:45:Dopiero zasypiałam.
00:33:49:Wybacz, że dzwonię tak późno,|wyszedłem z biura na świeże powietrze
00:33:51:napić się kawy i wpadłem na świetny pomysł.
00:33:55:Słuchaj...
00:33:57:Tata ma znajomości w ambasadzie|amerykańskiej w Hiszpanii.
00:33:59:Przylecę z samego rana,|popracuję trochę na komputerze
00:34:03:a potem pobierzemy się w Barcelonie.|Mówiłaś, że to romantyczne miejsce.
00:34:05:Wpadniemy tylko szybko do urzędu,|oczywiście powtórzymy to wszystko w Nowym Jorku
00:34:09:Urządzimy wielką imprezę dla rodziny i przyjaciół,|będzie się działo.
00:34:13:Co o tym myślisz?
00:34:15:- O ślubie w Barcelonie?|- Tak, czemu by nie?
00:34:17:Będziemy opowiadać dzieciom o tym,|jak pobraliśmy się w Hiszpanii.
00:34:19:A przyjaciele mojego ojca nam to ułatwią.
00:34:25:Nie wiem co odpowiedzieć.
00:34:27:Nie brzmisz radośnie.
00:34:30:Nie, po prostu mnie zaskoczyłeś.
00:34:34:I tak będziemy mieć ślub jesienią, obiecuję ci.
00:34:38:No właśnie, więc jaki jest sens?
00:34:40:Chodzi o to, że będzie inaczej,|podzieliłem się pomysłem z Kenem i Ellis
00:34:44:Dzwoniłem do nich, też by tak chcieli,|w ich przypadku byłby to Londyn
00:34:48:ale też byli podekscytowani.
00:34:54:Brzmisz, jak byś była przeciwna.
00:34:58:Nie, czemu miałabym być przeciw?
00:35:08:Myślę, że to dobry pomysł.
00:35:10:Świetny pomysł.
00:35:12:Też tak myślę.
00:35:13:Zadzwonię jutro, teraz jesteś zaspana,|podam ci więcej szczegółów.
00:35:17:Bardzo cię kocham.
00:35:55:/Juan Antonio zaprosił Cristinę na degustację win.
00:35:58:/Po czym wrócili do jego domu, wspaniałego miejsca
00:36:00:/które lata temu odkupił od innego malarza.
00:36:02:/Spełniało ono rolę tradycyjnego domu jak i pracowni zarazem.
00:36:06:/Pokazał jej swoje prace, co ją bardzo uradowało.
00:36:08:/Podobały jej się kolory i pazur namiętności|/z jakim nakładał farbę na płótno
00:36:14:/To znacznie skróciło drogę do jego sypialni.
00:36:18:/Opowiadał jej o małżeństwie z Marią Eleną|/ich wielkiej miłości i okropnych kłótniach.
00:36:24:/Powiedział Cristinie, że nie chciał się kochać|z nikim innym w tej sypialni
00:36:28:/aż do do tej chwili.
00:36:30:/Tym razem Cristina powstrzymała sie od wymiotów.
00:37:24:/Juan wyszedł z Cristiną jeszcze kilka razy.
00:37:26:/Wybrali się, aby zobaczyć nową rzeźbę|/autorstwa jego przyjaciela.
00:37:32:/Oprowadził ją po swoich ulubionych zakątkach miasta,|/robili tam zdjęcia.
00:37:36:/Juan Antonio był przyjacielsko|/nastawiony do prostytutek
00:37:38:/uważał je za wdzięczny temat.
00:37:50:/Pobudzał Cristinę do pracy,|/ale ona nie pozwalała mu zobaczyć swoich zdjęć.
00:37:56:/Zabrał ją na lunch z przyjaciółmi,|/którzy byli poetami, artystami i muzykami
00:38:00:/Cristina czuła się wśród nich całkiem nieźle.
00:38:06:/W tym samym czasie,|/w trakcie naukowej eskapady do Park Guell (ogród w Barcelonie),
00:38:09:/- zaprojektowanym przez Gaudiego-,|/który był jednym z czołowych tematów jej pracy
00:38:13:/Vicky miała przypadkowe spotkanie.
00:38:21:- Vicky|- Cześć
00:38:23:- Jak sie miewasz?|- Co tu robisz?
00:38:27:Nic takiego, wykonuję tylko parę szkiców
00:38:31:Nie chcę ci przeszkadzać, więc...
00:38:35:Przeszkadzać?|Jak mogłabyś mi przeszkadzać?
00:38:37:Nie mieliśmy okazji właściwie się pożegnać.
00:38:43:Mogłeś do mnie zadzwonić.
00:38:47:Myślałem nad tym,|ale uznałem że to nie ma sensu.
00:38:52:Tak, ale nie zadzwoniłeś nawet|żeby powiedzieć cokolwiek.
00:38:56:Dziękuję, dobrze się bawiłem.
00:38:58:Nie można się z kimś kochać|a potem po prostu nie zadzwonić.
00:39:02:Chyba,|że jest się bardzo rozczarowanym.
00:39:04:Albo wręcz przeciwnie.
00:39:08:Masz zamiar wyjść za mąż,|nie chciałem zaczynać niczego co mogłoby
00:39:12:prowadzić do komplikacji po obu stronach.
00:39:16:Chodzi o to, że kochaliśmy się|a ty później zapadasz się pod ziemię.
00:39:20:Zdaję sobie sprawę,|że to dla ciebie wiele nie znaczyło.
00:39:26:Gonitwa za drugim człowiekiem ściąga niepokój na ciebie,|a na mnie rozczarowanie.
00:39:32:Potrafiłam cię skrzywdzić po jednej nocy?
00:39:37:Marie Elena mawiała,|że tylko niespełniona miłość może być romantyczna.
00:39:45:No tak.
00:39:49:Prawda jest taka,|że dużo lepiej pasujecie do siebie z Cristiną.
00:39:55:Cristina podoba mi się coraz bardziej.
00:39:59:No więc jestem bardzo szczęśliwy|z powodu ciebie i przyszłego męża.
00:40:05:A ja się cieszę, że jesteście razem z Cristiną.
00:40:11:- Żegnaj|- Żegnaj
00:40:17:/I nadszedł dzień, w którym przyszły mąż Vicky|/przyjechał z Nowego Jorku.
00:40:28:/Juan Antonio jak każdy prawdziwy artysta|/potrzebował u boku kobiety,
00:40:32:/Zaproponował Cristinie,|/żeby się do niego przeprowadziła,
00:40:34:/na co ona chętnie przystała.
00:40:58:- Pracujesz dla Global Enterprise?|- Tak.
00:41:00:Tom Sotter to mój stary przyjaciel.
00:41:02:- Znasz Toma Sottera, grywamy razem w golfa|- Tak?
00:41:04:Mam parę anegdotek,|Tom nigdy mnie nie pokonał.
00:41:05:bo najlepiej to on nie gra.
00:41:23:Mój Boże, jesteś tutaj jakaś odmieniona.
00:41:27:- Co to znaczy?|- Byłaś taka napalona.
00:41:33:A zwykle nie jestem?
00:41:35:Jasne, że jesteś.
00:41:39:To tylko komplement.
00:41:43:Może tutejszy klimat tak na ciebie działa.
00:41:47:Przytul mnie.
00:41:52:- Wszystko dobrze?|- Tak
00:41:56:Co u Cristiny?
00:41:58:- Przeprowadziła się do takiego faceta.|- Szybka jest.
00:42:02:- Tylko mi nie mów, że facet jest torreadorem.|- Nie.
00:42:04:Pisarz, kompozytor,|zblazowany, autodestrukcyjny pseudointelektualista?
00:42:10:Te jej szalone romanse działają mi na nerwy.
00:42:14:Lubię ją, bo jest twoją przyjaciółką.
00:42:16:Ale już ci mówiłem, ona jest nieszczęśliwą kobietą.
00:42:22:Nie może sobie poradzić|z tym swoim pseudoefekciarskim wizerunkiem
00:42:24:artystki, która próbuje się odnaleźć w świecie.
00:42:28:Jej pogarda dla tradycyjnych wartości|jest dla mnie pretensjonalna,
00:42:32:to wszystko wyświechtane frazesy.
00:42:33:Mężczyznom się podoba.
00:42:35:Jest ładna i niezbyt trudno ją zaciągnąć do łóżka.
00:42:39:Ty za to, wymagałaś dużo więcej zachodu.
00:42:47:Ale było warto.
00:42:53:Juan Antonio chce mnie zabrać|do starego wesołego miasteczka,
00:42:57:które ma mi się bardzo spodobać.
00:42:59:Pomyślałam, że moglibyśmy|zjeść razem lunch i się spotkać.
00:43:05:Jutro, lunch?
00:43:07:Nie możemy, mamy już plany.
00:43:09:Popływać łodzią z Markiem i Judy możemy zawsze.
00:43:13:Chciałabym iść z Cristiną i Juanem Antonio.
00:43:15:No to świetnie, widzimy się jutro.
00:43:22:/Dwie pary spotkały się na lunchu.
00:43:24:/W pewnym momencie rozmowy zrobiło się niezręcznie.
00:43:28:/Juan Antonio, którego pochłonęły myśli o Cristinie,|/próbował dotknąć jej stopy pod stołem
00:43:34:/ale przypadkowo dotknął Vicky.
00:43:44:/Wesołe miasteczko wyglądało tak,|/jak w opowieści Juana Antonio.
00:43:46:/Było zabytkowe, urocze|/i roztaczał się z niego widok na całą Barcelonę.
00:44:11:Teraz już wiem, dlaczego tak kochasz narzeczonego,|jest bardzo uroczy.
00:44:15:Tak, to prawda.
00:44:17:Bardzo do ciebie pasuje.
00:44:19:Chyba nie podoba mi się sposób, w jaki to mówisz.
00:44:21:Mam na myśli, to że jest dobrym towarzyszem.
00:44:25:Ty nic nie rozumiesz,|nie mogę teraz na to nic poradzić.
00:44:29:Nie mówię, że nie przeszło mi to przez myśl.
00:44:33:Nie możemy wdawać się znowu|w tą samą rozmowę.
00:44:37:Wszystko toczy się dalej|a moje uczucia do Christiny są coraz głębsze.
00:44:41:To dlaczego pocierałeś moją stopę pod stołem?
00:44:46:- Wcale nie.|- Ależ tak.
00:44:48:Wtedy rzuciłam ci spojrzenie.
00:44:50:To jakaś pomyłka, miałem zamiar dotknąć Cristinę.
00:45:00:Wybacz, przepraszam, pomyliłam się.
00:45:02:To ja się pomyliłem.
00:45:04:Posłuchaj mnie.
00:45:06:Jesteś na początku nowego rozdziału swojego życia,|życia jakiego zawsze chciałaś.
00:45:10:Tak do cholery, wiem ale spotykam ciebie,|spędzamy ze sobą nierozsądny weekend
00:45:18:i teraz nie wiem na czym stoję.
00:45:20:Jestem z Cristiną a ty wychodzisz za mąż za 2 tygodnie.
00:45:26:Tak, wiem i masz rację.
00:45:29:Cristina cię kocha a ja nigdy bym...
00:45:33:Pasujemy do siebie z Cristiną,|ona mówi moim językiem
00:45:37:a my rzucilibyśmy się sobie do gardeł po miesiącu.
00:45:41:- Dobrze?|- Tak.
00:45:43:Może nasze ścieżki przetną się kiedyś znowu,|ale w innych okolicznościach.
00:45:49:Kto wie co się wydarzy?
00:45:51:Masz rację, jestem idiotką
00:45:55:Nie wiem, na co liczyłam.
00:45:59:/I nadszedł dzień ślubu,|/Vicky poślubiła Douga.
00:46:03:/Cristina też tam była.
00:46:05:/Nie przyszła z Juanem Antonio,|/który znalazł jakąś wymówkę.
00:46:09:/Tuż po ceremonii panna młoda i pan młody wyruszyli
00:46:11:/na krótki miesiąc miodowy do Sevilli.
00:46:20:/W tym czasie, do Cristiny zaczęło docierać,|/że może być w związku, którego zawsze szukała
00:46:24:/a takie związki ją w przeszłości omijały.
00:46:28:/Była kochanką fascynującego mężczyny
00:46:30:/artysty, w którego pracę wierzyła.
00:46:34:/Uważała się za specyficzną patriotkę,|/nie zatrutą-w co wierzyła-
00:46:38:/purytańską i materialistyczną kulturą amerykańską,
00:46:42:/do której nie miała cierpliwości.
00:46:46:/Czuła się bardziej europejską duszą,
00:46:48:/spokrewnioną z myślicielami i artystami,|/którzy w jej odczuciu,
00:46:52:/wyrażali jej tragiczny,|/romantyczny i wolnomyślicielski pogląd na życie.
00:47:07:/Przebywając wśród znajomych Juana Antonio,
00:47:09:/miała do czynienia z twórczymi ludźmi z różnych sfer.
00:47:11:/Uwielbiała ich towarzystwo
00:47:13:/i kontynuowała swoje eksperymenty|/ z pisarstwem i fotografią.
00:47:35:- Dobrze się bawiliście?|- Tak, Sevilla zapiera dech w piersiach.
00:47:37:Zostaliśmy trochę dłużej,|żeby spędzić trochę czasu ze znajomymi z Nowego Jorku.
00:47:40:Trochę za dużo czasu...
00:47:42:Jesteś zła, bo rozłożyli nas w brydża.
00:47:44:Ale ja nie znoszę brydża.
00:47:46:Co to jest?
00:47:48:Prosze o uwagę,|Cristina i Juan Antonio wysłali wam ten prezent ślubny.
00:47:52:Gdy dowiedziałam się,|że spotyka się z Juanem Antonio
00:47:54:nie mogłam w to uwierzyć.
00:47:56:Potrzeba nam teraz tylko dobrej kuchennej zastawy.
00:48:00:Chyba mi się to nie podoba.
00:48:25:- Tak?|Tak.
00:48:37:Jak się czuje?
00:48:45:W którym jest szpitalu?
00:48:53:Dziękuję.
00:48:55:O co chodzi?
00:48:57:- Maria Elena próbowała się zabić.|- Co?
00:49:01:Dobrze z nią?
00:49:05:Tak, tak mi się wydaję.|Muszę iść.
00:49:08:Gdzie idziesz?
00:49:10:Jadę do szpitala.
00:49:14:Powinnam jechać z tobą?
00:49:16:Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł,|jest w złym stanie.
00:49:20:Dobrze, zadzwoń, jeśli będziesz chciał,|żebym przyjechała.
00:49:22:- Dobrze?|- Jasne.
00:49:26:/Juan Antonio śpieszył z pomocą w groźną noc.
00:49:34:/Cristina próbowała ponownie zasnąć,|/ale miała złe przeczucia.
00:49:38:/Drzemała niespokojnie,|/lecz zbudziła się o najczarniejszej godzinie.
00:49:52:Robię właśnie kawę,|Wszystko w porządku?
00:49:57:Cristina, przedstawiam ci Marię Elenę.
00:50:05:Czuję się jak kretynka.
00:50:07:Tutaj mówimy po angielsku, proszę cię.
00:50:09:Wstydzę się.
00:50:15:Proszę, nie czuj się tak,|mogę ci coś zaproponować?
00:50:19:Wódki.
00:50:21:Będziesz teraz piła wódkę?
00:50:23:Na lekach?
00:50:27:Jesteś stuknięta, czy co?
00:50:29:Chcę wziąć prysznic, mogę?
00:50:31:- Chcę się pozbyć tych ciuchów.|- Po angielsku.
00:50:33:Marie Elena, jak jesteś tutaj,|mówisz po angielsku.
00:50:35:Chcesz prysznic,|idź tam, do pokoju gościnnego.
00:50:38:Czyli teraz jestem gościem we własnym domu?
00:50:40:Tak, jesteś gościem.
00:50:44:No dalej, proszę cię Maria Elena.
00:50:46:Tam.|Dobrze wiesz, gdzie jest pokój.
00:50:52:- Co jest grane?|- Nic
00:50:56:- Wszystko w porządku?|- Tak mi się wydaje.
00:51:04:Nie ułożyło się jej w Madrycie.
00:51:10:Wróciła dziś sama w nocy autobusem.
00:51:14:Jej świat zamienił się w piekło,|plany spełzły na niczym...
00:51:20:i przedawkowała na dworcu autobusowym.
00:51:21:Mój boże, to straszne.
00:51:23:- Dlatego, musi z nami zostać.|- Co takiego?
00:51:25:Zostanie tutaj?
00:51:27:Musi tu zostać, nie ma pieniędzy|i nikogo kto może się nią zaopiekować.
00:51:35:A ja zawsze byłem jej...
00:51:37:...pomostem do świata realnego.
00:51:41:Rozumiem, ale jak ona może się tu zatrzymać?
00:51:45:Nie można jej zaufać i zostawić tu samej.
00:51:51:I to jest problem,|bo nawet jeśli... niech pomyślę
00:51:55:Nawet gdyby przemeblować mieszkanie...
00:51:57:Może ona potrzebuje pomocy psychiatry.
00:52:01:Miała już wiele złych doświadczeń z lekarzami.
00:52:03:Rozumiem, ale gdzie ona będzie spała?
00:52:04:Tam.
00:52:08:Jak długo tu zostanie?
00:52:12:Cristina, wiem, że o tym nie marzyłaś
00:52:16:Ona musi zostać z nami,|nie ma nikogo innego.
00:52:20:Rozumiem, to tylko chwilowe.
00:52:22:Tak, góra kilka miesięcy.
00:52:24:- Zostanie na kilka miesięcy?|- Przechodziłem już z nią przez to.
00:52:32:Cholera!
00:52:36:Gdybyś tylko widziała, gdy ją poznałem,|jej piękno
00:52:42:odbierało mi oddech,|była utalentowana, genialna, zmysłowa
00:52:48:Wybrała mnie spośród setki facetów,|gotowych sie o nią zabijać.
00:52:51:Byliśmy pewni,|że nasz związek jest doskonały
00:52:55:ale czegoś brakowało.
00:52:59:Miłość wymaga takich idealnych proporcji.
00:53:01:To tak jak z ludzkim ciałem,|może się okazać, że
00:53:05:masz wszystkie witaminy i minerały|ale jeśli brakuje jednego, maleńkiego
00:53:13:składnika, jak...
00:53:15:soli na przykład, wtedy ktoś umiera.
00:53:21:Soli?
00:53:23:Kim ona jest?
00:53:27:Jest kobietą, z którą mieszkam
00:53:31:i musisz mówić po angielsku w jej obecności, proszę cię.
00:53:34:Dlaczego? Ze względu na nią?
00:53:36:Tak, dokładnie.
00:53:38:Nie ufam jej, Juan Antonio.
00:53:42:Jej oczy nie mają jednolitego koloru.
00:53:44:Zawsze miałaś paranoiczne domysły|na temat wszystkich kobiet jakie znałem.
00:53:50:- Jest ładna.|- Prawda.
00:53:54:Myślisz, że będzie dla ciebie wystarczająca?
00:53:56:Jest inteligentna, myśli niezależnie, podobnie jak ty.
00:54:00:- Tak jak ja?|- Tak
00:54:02:Ty ciągle szukasz mnie w innych kobietach.
00:54:06:To nieprawda, Maria Elena.
00:54:08:Parę tygodni temu byłem w Oviedo z kobietą,|która była twoim przeciwieństwem
00:54:10:Amerykanką, z którą przeżyłem coś pięknego.
00:54:16:Więc jesteś w błędzie.
00:54:17:Ciągle szukasz kogoś,|kto będzie kopią tego co miałeś.
00:54:21:Proszę cię, w tym domu mów po angielsku,|tylko o to cię proszę.
00:54:23:Nie odnoś się tak do mnie.
00:54:25:Dlaczego się na mnie tak wściekasz?
00:54:29:Posłuchaj, co ty sobie wyobrażałaś, że się zabijesz?!
00:54:31:Skąd ten durny pomysł przyszedł ci do głowy?
00:54:35:Próbować się zabić, na litość boską?!
00:54:39:Zostań tu do momentu aż znowu staniesz na nogi.
00:54:41:a potem błagam cię, wynoś się z mojego życia.
00:54:45:Ty i ja razem, ocieraliśmy się prawie o doskonałość.
00:54:49:- Jesteś zbyt zniszczona|- A ty to kochałeś.
00:54:51:Zawsze lubiłeś moją zmienność nastrojów.
00:54:57:Czego nam brakowało, Antonio?
00:54:59:Czego brakowało?
00:55:00:Mów po angielsku.
00:55:04:Ona mi do ciebie nie pasuje, nie ufam jej.
00:55:06:Wiesz, że zawsze stoję po twojej stronie.
00:55:10:- Ale nie wtedy, kiedy próbujesz mnie zabić.|- Tylko nie to.
00:55:12:Tak, tak chodzi o ten mały szczegół.
00:55:18:Jesteś podejrzliwa, bo jest teraz moją kochanką,|to oczywiste.
00:55:24:Nie. Widzę, że jesteś zagubiony,|skołowany od kiedy się rozeszliśmy.
00:55:30:Cała twoja gadka o tym, jak to kończysz z kobietami,|wyrzekasz się miłości
00:55:34:a kończysz tracąc głowę nie dla jednej,|ale dwóch amerykańskich turystek.
00:55:55:- Więcej kawy?|- Tak, proszę.
00:56:01:- Przepraszam.|- Nie szkodzi.
00:56:03:- Proszę, cukier.|- Nie, dziękuję.
00:56:11:Pomyślałem, że moglibyśmy pojechać później na wieś,
00:56:13:jest piękna pogoda.
00:56:17:Definitywnie zanosi się na deszcz.
00:56:19:Po angielsku.
00:56:21:Nie, w porządku.
00:56:25:Nie mówisz w ogóle po hiszpańsku?
00:56:27:Nie, studiowałam chiński.
00:56:30:Chiński?
00:56:34:Po co?
00:56:36:Podobało mi się jego brzmienie.
00:56:38:Powiedz coś po chińsku.
00:56:42:Ja?
00:56:50:Twoim zdaniem, to ładnie brzmi?
00:56:54:Może nie tak dobrze, ze względu na moją wymowę.
00:56:58:Dla mnie chiński jest piskliwy,|brzmi jakby ci ktoś robił odwierty w głowie.
00:57:04:Mów po angielsku.
00:57:06:Słyszałeś kiedyś odgłosy w chińskiej reaturacji?|Nie są zbyt przyjazne.
00:57:08:Marie Elena, wystarczy, mów po angielsku.
00:57:12:Wybacz, jestem dziś rozdrażniona,|śniły mi się złe rzeczy.
00:57:19:Chciałabyś pomalować?
00:57:21:- Ty też malujesz?|- Pyta się, czy maluję?
00:57:25:Zapytaj się jego, ukradł mi wszystko,|cały mój styl
00:57:29:Lubi sobie zmyślać takie historyjki.
00:57:31:Twój "Korytarz Grzechu" jest mój.
00:57:35:Nie mówię, że nie miałaś na mnie wpływu
00:57:37:- Wpływu?|- Tak, wpływu
00:57:39:Mówienie, że ukradłem twój styl to już twoje urojenia.
00:57:45:Ok. Malowaliśmy ze sobą przez wiele lat|a ty przejąłeś mój styl
00:57:49:jako swój własny.
00:57:51:To właśnie historia,|którą wymyśliłaś i lubisz rozpowiadać.
00:57:53:choć nie jest prawdziwa.
00:57:55:Zawsze była na wspak z rzeczywistością|a ja nie będę się denerwował.
00:58:00:Co takiego mi mówili w ASP?|Mówili, że jestem genialna
00:58:02:Ja zawsze popierałem twój talent.
00:58:04:Nie talent, nie mówię o talencie,|mówiłam o geniuszu
00:58:08:G-E-N-I-U-S-Z
00:58:10:Byłem bliski zabijania się o twój talent.
00:58:12:Raczej byłeś bliski zabicia mnie krzesłem.
00:58:16:Broniłem się a ty miałaś żyletkę, byłaś pijana,|wpadłaś w furię z żyletką.
00:58:20:To była zazdrość, szalałam za tobą,|zdradziłeś mnie z żoną Agustina.
00:58:26:W życiu.
00:58:28:Tak, twoje oczy mnie zdradziły. Twoje oczy.
00:58:30:Zabiłabyś mnie za moje spojrzenia?
00:58:32:Nie chcę już o tym więcej rozmawiać.|Koniec.
00:58:34:Teraz gdy widzę cię z kimś innym,|nic mi nie jest
00:58:38:Jestem grzeczna, czego więcej chcesz?
00:58:55:/Mijały dni, Cristina obserowała|/Marię Elenę i Juana Antonio
00:58:59:/a jej serce było w większej rozterce|/niż kiedykolwiek wcześniej.
00:59:13:Gdzie byłaś?|Pisałaś?
00:59:15:Próbowałam.
00:59:17:Tak mnie to ciekawi, ona naprawdę uważa,|że ukradłeś jej styl?
00:59:24:Pewnie pożyczyłem od niej więcej|niż jestem w stanie przyznać.
00:59:30:Dlatego jestem taki drażliwy,|kiedy podnosi ten temat.
00:59:36:- Jakoś mi smutno.|- Dlaczego?
00:59:38:Czuję, że nigdy nie będę mogła tak|na ciebie wpływać ani cię inspirować.
00:59:46:- To nieprawda.|- Ale tak się czuję.
00:59:50:Nigdy nie słyszałem tej sonaty fortepianowej,
00:59:54:ale odkąd puściłaś mi to nagranie,|nie mogę przestać jej słuchać.
00:59:58:- Tak?|- Tak.
01:00:00:To mnie uszczęśliwia.
01:00:04:Co?
01:00:06:- Nienajlepszy pomysł, żeby to robić tutaj.|- Że co?
01:00:09:Ostatnio miewa się lepiej,
01:00:13:nie chcę jej zasmucić.
01:00:17:Oczywiście.
01:00:27:Stało się to podczas zajęć z hiszpańskiego,
01:00:29:które Vicky zaczęła kilka tygodni temu,|by poprawić swój hiszpański,
01:00:31:wtedy, poznała Bena.
01:00:33:Młodego człowieka,|który nie mógł oderwać od niej wzroku.
01:00:35:Podrywał ją codziennie.
01:00:39:Nie mogę uwierzyć,|że zatrudnili mnie w konsulacie,
01:00:41:mój hiszpański nie jest doskonały,|mówiąc delikatnie.
01:00:45:- Wcale nie, jest dobry.|- W porządku.
01:00:47:Podoba cię się życie w Barcelonie?
01:00:51:Podobałoby mi się,|gdybym miał tu więcej przyjaciół.
01:00:54:Wczoraj wracałem z plaży przez Park Guell|w poszukiwaniu Gaudiego.
01:00:58:- Chciałabyś zobaczyć film?|- Film?
01:01:02:W środę, po południu.
01:01:06:Tak.
01:01:08:/Seans się udał a Ben udowodnił,|/że jest dobrym kompanem.
01:01:18:/Pewnego popołudnia wpadli do sklepu,|/żeby kupić trochę czereśni
01:01:20:/a kiedy właściciel poszedł na zaplecze odebrać telefon,
01:01:24:/nie mógł sie oprzeć i chwycił ją za rękę.
01:01:28:Nie, przestań.
01:01:32:Nie
01:01:34:Zdajesz sobie sprawę,|że jestem świeżo po ślubie?
01:01:37:Tak, ale sprawiasz wrażenie...
01:01:39:jakbyś zrobiła to zbyt pochopnie,|może nawet tego żałowała.
01:01:45:Dawałam ci to do zrozumienia?
01:01:47:Tak to w każdym razie przeczytałem.
01:01:51:Nie powinnam ci tego mówić.
01:01:55:Uważałam się zawsze za osobę,|która dokładnie wie czego chce.
01:01:59:Ale taka nie jesteś.
01:02:01:Nie, poznałam kogoś innego.
01:02:05:Ale w tą opowieść mnie nie wciągniesz.
01:02:09:Co to za facet?
01:02:11:Ten facet mieszka z moją najlepsza przyjaciółką.
01:02:13:Co ja wygaduję?
01:02:17:Kiedy się słyszę,|nie wierzę własnym uszom.
01:02:19:Po prostu wyszłam za mąż za faceta, którego chciałam.
01:02:22:- Naprawdę?|- Tak mi się wydawało.
01:02:28:Więc, co się wydarzyło?
01:02:30:Wydarzył się jeden przeklęty weekend w Oviedo.
01:02:38:/Cristina, Juan Antonio i Maria Elena|/pojechali rowerami na wieś.
01:02:42:/Maria Elena zadecydowała,|/że ugotują wspólnie obiad,
01:02:44: alegała na to, żeby zebrać świeże jagody.
01:02:56:- To idealne miejsce|- Połóż to.
01:03:00:Możesz?
01:03:02:Co się dzieje?|No co?
01:03:05:Co się stało?|Siadaj.
01:03:09:- Góra czy dół?|- Tutaj.
01:03:17:Pozwól...
01:03:23:- Chcesz aspirynę?|- Tak
01:03:25:Mam aspirynę w torbie
01:03:29:Odpręż się, zaraz wracam
01:03:56:Wszystko odkłada mu się w głowie,|jest taki spięty.
01:04:00:Na zewnątrz jest beztroski,|nic nie ma dla niego znaczenia
01:04:02:życie jest krótkie i bezcelowe,|ale i tak wszystkie jego lęki
01:04:06:odciskają się potem w jego głowie.
01:04:16:Wiedziałaś, że ona gra na pianinie?
01:04:18:- Nie, nie wiedziałam.|- To dlatego macie w domu pianino?
01:04:24:Mogłam być zawodowym pianistą.
01:04:26:Mogła być.|Nikt nie gra Scarlettiego tak ja ona.
01:04:30:Rozumie Scarlattiego, zgadzasz się?
01:04:33:A ty na czymś grasz?
01:04:35:Nie, muszę się pogodzić z tym,|że nie posiadam talentu.
01:04:41:Potrafię docenić sztukę i kocham muzykę, ale...
01:04:45:...to smutne,|bo mam tak wiele do przekazania
01:04:49:a nie mam do tego środków.
01:04:51:- Masz pewnien talent.|- Nie.
01:04:55:Tak.
01:04:57:Jaki mam talent?
01:04:59:- Robisz piękne zdjęcia.|- To prawda.
01:05:01:Robisz zdjęcia i je przede mną chowasz.
01:05:05:To dlatego, że są do niczego.
01:05:07:- Skąd wiesz, że robię zdjęcia?|- Znalazłam je w twoim bagażu.
01:05:11:Przeszukałaś mój bagaż?
01:05:15:No jasne, już pierwszej nocy,
01:05:16:nie ufałam ci, nie wierzyłam, że jesteś tym,|za kogo sie podajesz.
01:05:20:Chciałam wiedzieć kim jest osoba,|która dzieli łóżko z moim byłem mężem.
01:05:24:Co?
01:05:26:Kto wie co mogłam tam znaleźć?|Skąd miałam wiedzieć, że mnie nie skrzywdzisz?
01:05:30:Przecież miałam ochotę cię zabić.
01:05:54:/Następnego dnia Maria Elena|/wyszła z Cristiną na sesję fotograficzną
01:05:56:/Miała wnikliwe oko i wiedziała dużo o sztuce fotografii.
01:06:00:/Nauczyła Cristinę wiele o jej estetyce i niuansach.
01:06:03:/Poradziła jej pozbyć się cyfrowego aparatu|i zastąpić go starym
01:06:07:/dla uzyskania lepszych efektów.
01:06:09:/Mówiła, o tym jak istotne jest posiadanie własnej ciemni,
01:06:11:/że stworzy taką dla Cristiny w piwnicy
01:06:13:/i nauczy ją różnych technik ulepszania swoich zdjęć.
01:06:23:/Uwieczniały na zdjęciach wszystko,|/głupie pieski i dzieci o bladej cerze
01:06:27:/ale najczęstszym tematem|/była Maria Elena we własnej osobie.
01:06:58:/Podczas zakupów Vicky z Dougiem wpadli|/na Adama Tabachnika i Sally
01:07:02:/Adam pracował w branży Douga, byli zaprzyjaźnieni,
01:07:06:/choć w Nowym Jorku nie widywali sie za często.
01:07:08:Nie wierzę.
01:07:10:Dobrze was widzieć.
01:07:12:Każdy program telewizyjny, nawet na żywo|możesz odtwarzać na komputerze
01:07:16:Lecę sobie do Tokio, 12 tys. metrów nad ziemią|i oglądam Metsów na żywo
01:07:24:Niesamowite, nigdy nie jesteś poza zasięgiem.
01:07:26:Nasz nowy dom jest okablowany wszystkim.
01:07:28:Patrzyłem na te nowe japońskie,|szerokoekranowe telewizory plazmowe.
01:07:31:Musisz poznać mojego technika,|jest geniuszem komputerowym.
01:07:35:Wezmę jego wizytówkę.
01:07:37:Właśnie urządziliśmy się w Greenwich,|musicie do nas wpaść
01:07:39:Mamy wspaniałego dekoratora wnętrz,|powinniście go zatrudnić
01:07:43:Jest kreatywny, ale wie kiedy się wycofać.
01:07:45:Urządziliśmy je nowocześnie,|gdzieniegdzie delikatna nutka historii
01:07:49:Uwielbiam takie połączenia, ale te ceny...
01:07:53:Masz pojęcie ile trzeba wydać|na jakiś dobrze skrojony, orientalny dywan?
01:07:55:To prawda, jest taki stary dowcip...
01:07:59:100 tys. za perski dywan...
01:08:14:/Życie Vicky i Douga biegło przewidywalnymi torami,
01:08:16:/aż do pewnego popołudnia,|/kiedy zdarzyło cię coś nieprzewidywalnego.
01:08:34:/Kilka dni później,|/Judy zaprosiła Vicky w ustronne miejsce na kawę.
01:08:40:To co wtedy widziałaś,|nie chcę żebyś o mnie źle myślała.
01:08:46:Nie, to nie jest moja sprawa.
01:08:48:Nie mam romansu ze znajomym Marka.|Nie mam.
01:08:52:Nie podejrzewałam cię o to.
01:08:56:Przyznaję, marzyłam o kimś|kto by się zjawił i mnie z tego wyciągnął,
01:09:03:ale te marzenia nie dotyczyły Jay Lewisa|choć on pewnie by tego chciał
01:09:11:Ale wyciągnął cię, z czego?
01:09:17:Nie kocham Marka już od lat.
01:09:21:Kocham go, ale nie jestem w nim zakochana.
01:09:25:Przykro to słyszeć.
01:09:29:Ciekawe, to samo powiedziałam swojemu psychiatrze.
01:09:37:Co na to twój psychiatra?
01:09:40:Mówi, że...
01:09:42:jestem zbyt przerażona, by działać,
01:09:46:że szukam jakiegoś cudownego rozwiązania,|co jest nierozsądne.
01:09:54:i że romans nie jest żadnym rozwiązaniem.
01:09:58:Wybacz, że zwierzam ci się z tego wszystkiego,
01:10:00:ale poczułam takie upokorzenie, gdy nas zobaczyłaś.
01:10:04:Nie myśl, ze musisz mi się tłumaczyć.
01:10:12:Mark jest cudownym facetem.
01:10:16:Jestem pewna, że wszystkie moje żale to tylko mój wymysł.
01:10:27:Nie moge go zostawić i wiem,|że nigdy tego nie zrobię.
01:10:33:Czemu?
01:10:37:Po prostu nie mogę.
01:10:39:Za bardzo się boję,
01:10:43:stracić to, co mieliśmy.
01:11:03:To dla mnie takie oczywiste,|że ciągle kochacie się z Juanem Antonio
01:11:08:Nasza miłość przetrwa na wieki,|ale nie funkcjonuje jak należy.
01:11:14:Na zawsze pozostaniemy romantykami,|dlatego bo nie możemy się dopełnić.
01:11:18:Może dlatego, że stoję wam na drodze.
01:11:22:albo... sama nie wiem.
01:11:24:Przed tym jak się pojawiłaś,|zadawaliśmy sobie tyle bólu i cierpienia.
01:11:30:Bez ciebie to wszystko nie byłoby możliwe.
01:11:32:Wiesz dlaczego?|Bo jesteś brakującym składanikiem.
01:11:36:Jesteś niewidocznym odcieniem,|który po wymieszaniu na palecie czyni kolory pięknymi.
01:11:42:Nie ciągnie was czasem z Juanem Antonio do seksu?
01:11:48:Pod koniec małżeństwa nie kochaliśmy się
01:11:52:ale te uczucia teraz odżywają, dzięki tobie.
01:11:55:Odżywają na nowo i w głębszy sposób.
01:11:57:Nie miałabym nic przeciwko,|nie chcę stawać pomiędzy wami.
01:12:01:Nie byłabym zła.
01:12:03:Wiem, że nie.
01:12:05:Tak samo jak ja, robi mi się ciepło na sercu,
01:12:07:gdy słyszę co wieczór wasz namiętny taniec ciał.
01:12:11:Słyszę was i jestem szczęśliwa.
01:12:15:/Czy Cristinie nie przeszkadzało to,
01:12:17:/że Maria Elena i Juan Antonio pewnego popołudnia uprawiali seks?
01:12:21:/Dała im wprawdzie swoje błogosłwieństwo,|/lecz później miała mieszane uczucia.
01:12:25:/Nie była tak wyzwolona jak zawsze myślała.
01:12:29:/A sama myśl o tym, że uprawiają se sobą seks|/wywoływała u niej napięcie.
01:12:33:/Potem, z biegiem zdarzeniem rozluźniła się|/i uwolniła się od tych myśli.
01:12:38:/Była dumna ze swojej tolerancji.
01:12:40:Na początku bardzo mi to przeszkadzało,|ale zaczęłam o tym rozmyślać.
01:12:44:Te wszystkie stereotypy o miłości,|co wolno a czego nie,
01:12:48:co jest słuszne i|zgodne z jedynie słuszną poprawnością obyczajową
01:12:52:i dotarło do mnie jak popieprzona jest|większość normalnych związków.
01:12:54:Dzielisz się mężczyzną,|tak jak to robią żony u Mormonów.
01:12:58:Wiem, że to brzmi dziwnie,|ale wszyscy jesteśmy zaanagażowani w jakieś związki.
01:13:02:Wszyscy czegoś potrzebujemy.
01:13:04:Gdyby wszyscy tak robili,|społeczeństwo by się rozpadło.
01:13:06:Nie wchodźmy na grunt imperatywów i kategorycznych osądów.|Skoro u niej to się sprawdza.
01:13:10:Maria Elena uważa,|że jest w życiu jest wiele prawd, nie tylko jedna.
01:13:14:No nie wiem, kochanie, mogłabyś tak żyć?
01:13:16:- Nigdy nie miałam takiej jak Christina...|- Czego?
01:13:20:- Braku kręgosłupa moralnego?|- To jest akurat bardzo poukładane.
01:13:21:- Nigdy nie miałam takiej odwagi.|- Odwagi?
01:13:25:Natępny jej krok to seks z Marią Eleną a potem,
01:13:27:gloryfikacja tego zajścia do rangi|wyższego kulturowo, alternatywnego stylu bycia.
01:13:33:- Ale ja już byłam z nią w łóżku.|- Nie...
01:13:35:- Tak.|- Kiedy?
01:13:37:Juan Antonio i Maria Elena zrobili dla mnie ciemnię.
01:13:41:Oboje zachęcali mnie do robienia zdjęć,|robię się w tym coraz lepsza
01:13:45:Wierzcie mi,|staję się coraz pewniejsza swoich sił.
01:13:49:Jesteśmy w tej ciemni,|pracowałam nad swoimi zdjęciami.
01:13:55:Nigdy bym się tym nie zajęła,|gdyby nie jej inspiracja.
01:15:03:To się stało bardzo naturalnie.
01:15:07:- Nie byłaś zdenerwowana?|- Nie.
01:15:09:Było bardzo czule i delikatnie.
01:15:13:- Podobało ci się?|- Tak.
01:15:19:- To było jednorazowe?|- Tak.
01:15:23:To się po prostu stało,|nie planuję robić tego regularnie.
01:15:29:- Ale skoro ci się podobało...|- Wtedy mi się podobało.
01:15:32:Powiedziałaś o tym Juanowi Antonio?
01:15:34:Oczywiście, nie było się z czym kryć.
01:15:36:Określiłabyś się mianem biseksualistki?
01:15:38:Nie widzę potrzeby szufladkowania wszystkiego,|jestem po prostu sobą.
01:15:42:A po tym wydarzeniu spałam również z Juanem Antonio.
01:15:48:To niezwykła historia.
01:15:50:Tak, niezwykła historia.
01:15:56:Posłuchaj, nie stawiam się tu w roli sędziego.
01:16:02:O czym myślisz?
01:16:06:No nie wiem.
01:16:08:O tym jak szybko mija czas,|lato już prawie się skończyło.
01:16:14:Wkrótce wyjeżdżamy.
01:16:17:A ja myślałem,|że ciągle rozpamiętujesz opowieść przyjaciółki
01:16:21:o jej mrocznym pożądaniu.
01:16:25:A skoro już mowa o ciemni...
01:16:57:/Przez kolejne tygodnie Cristina|/nabierała pewności w sztuce fotografii.
01:17:00:/Juan Antonio z Marią Eleną podsuwali jej pomysły|/i wspierali ją w chwilach zwątpienia.
01:17:06:/Dzięki ich wsparciu, fotografia|/ stawała się największą pasją jej życia.
01:17:10:/Do tego czasu ona,|/ Juan Antonio i Maria Elena byli kochankami.
01:17:28:/Wszystko było idealnie wyważone i dostrojone.
01:17:32:/Maria Elena była spokojna i zrelaksowana.
01:17:36:/Juan Antonio przechodził właśnie|/ bardzo płodny okres w karierze malarskiej.
01:17:40:/Jedynie Cristina,|/gdy ostatnie dni lata dobiegały końca,
01:17:44:/zaczynała doświadczać czegoś znajomego,
01:17:45:/rosnącego niepokoju,|/którego się lękała a który znała zbyt dobrze.
01:17:51:/Nagle rozum zaczął brać górę nad uczuciami.
01:17:55:/Myśli i pytania na temat życia i miłości.
01:17:59:/Niezależnie jak mocno starała się je od siebie odepchnąć,|/nie mogła się ich pozbyć.
01:18:03:/W końcu zebrała się do podjęcia decyzji.
01:18:05:/Pewnego wieczoru, po kolacji ogłosiła coś,|/ co zaskoczyło wszystkich.
01:18:09:/Nie chcę żyć jak moi rodzice,|/nie chcę żyć tak jak żyłam wcześniej.
01:18:13:/Wiem że,|nie mogę żyć w ten sposób przez cały czas.
01:18:17:Mówiłam ci, że tak będzie.
01:18:19:Już dobrze.
01:18:21:- Czego ty chcesz Cristina?|- Czegoś innego.
01:18:25:Czego?
01:18:27:Nie wiem, ale nie tego.
01:18:30:Cristina, to nie jest odpowiedź.
01:18:32:Nie rozumiesz,|dostała już to czego chciała.
01:18:34:Chce czegoś innego, to jej nie wystarcza.
01:18:36:To jakaś choroba, zawsze będzie jej mało.
01:18:38:Nie denerwuj się, proszę.
01:18:40:Możesz mówić po angielsku, ja cię nie rozumiem.
01:18:42:Tej dziewczyny nic nigdy nie zadowoli.
01:18:44:Mów po angielsku, żeby nas zrozumiała.
01:18:46:Wiedziałam, że nas wykorzysta.|Wiedziałam. I to zrobiła.
01:18:52:Wiedziałam!
01:18:54:Dosyć.|Mów po angielsku, żeby nas zrozumiała.
01:19:00:Już wystarczy.
01:19:02:Chroniczne niespełnienie,|jesteś wiecznie niezadowolona.
01:19:08:To poważna choroba.
01:19:10:Nie o to chodzi, Maria Elena.|Nie o to.
01:19:12:Po prostu... Spójrz na mnie.
01:19:13:- Wiesz jak bardzo cię kochamy?|- Ja was też kocham.
01:19:17:Nie, wcale nie.
01:19:19:Kocham, a to nie ma z tym nic wspólnego.
01:19:21:Ty zepsuta gówniaro.|Zepsuta gówniaro.
01:19:23:Proszę...
01:19:25:Wiedziałam, wiedziałam!
01:19:29:Zamknij się teraz, proszę.
01:19:31:Zamknij się. Chodzi o to,|że ona nie spotkała jeszcze odpowiedniej osoby.
01:19:33:Kiedy taką znajdzie-nie ciebie, nie mnie-
01:19:35:jej problem z brakiem spełnienia i szczęścia zniknie.
01:19:43:Nie w tym rzecz.
01:19:47:Gdzie pójdziesz?
01:19:49:Muszę stąd wyjechać na kilka tygodni.
01:19:53:Muszę oczyścić myśli.
01:19:55:To tylko mój problem, to was nie dotyczy.
01:20:00:Podejdź tu.
01:20:06:Bądźmy...
01:20:10:wdzięczni za wszystkie chwile spędzone razem
01:20:18:i wspominajmy się z szacunkiem,
01:20:20:miłością i sentymentem.
01:20:32:/Cristina o wszystkim opowiedziała Vicky.
01:20:34:/Oznajmiła, że wyjeżdża do Francji na parę tygodni,|/żeby wszystko przemyśleć.
01:20:38:/Wróci po nią i wyjadą do Nowego Jorku razem.
01:20:47:Byłaś z Juanem Antonio w tym czasie?
01:20:51:Nic nie zrobię, zapomnij o tym,|musiałam komuś o tym powiedzieć,
01:20:55:staliśmy się sobie bliscy.
01:20:57:- Dlaczego nic z tym nie zrobisz?|- Teraz?
01:20:59:Mam zerwać z Dougiem?|To słodki facet.
01:21:03:Ożenił się ze mną w dobrej wierze.
01:21:05:Mam go zamienić na hiszpańskiego malarza,|przedstawiciela bohemy?
01:21:09:którego łączy namiętny związek z byłą żoną,
01:21:13:który pewnie nie odzwzajemnia moich uczuć,|jeśli w ogóle coś kiedyś czuł.
01:21:17:Kogo ja chcę oszukać?
01:21:19:Ale po to są marzenia.
01:21:21:Na twoim miejscu nie marnowałabym czasu,|ciągnęłabym to dalej
01:21:24:Ale co?
01:21:26:Kochasz go, zrób coś.
01:21:28:Lata będą mijać a ty będziesz tego żałowała, Vicky.
01:21:32:Nie, co ty opowiadasz?
01:21:36:Nie mogę ryzykować wszystkim co mam.
01:21:38:Gdyby Juan Antonio się nigdy nie wydarzył,
01:21:40:byłabym szczęśliwa z Dougiem.
01:21:44:- Szczęśliwa?|- Tak, tak jak planowałam.
01:21:46:Jak głupia mogę być twoim zdaniem?
01:21:48:Patrząc na Douga, widzę Marka.
01:21:50:Moimi rękami chciałabyś|przepisać swój życiorys na nowo.
01:21:56:/Mimo protestów Vicky, Judy zawładnęły myśli
01:21:58:/o doprowadzeniu historii z Juanem Antonio|/do szczęśliwego finału
01:22:02:/Namówiła swoją przyjaciółkę Gabriellę,|/znaną postać w świecie sztuki
01:22:06:/by wydała przyjęcie|/i zaprosiła Vicky oraz Juana Antonio.
01:22:09:/W tym samym czasie, zgodnie z przewidywaniami,|/pod nieobecność Cristiny
01:22:11:/związek Juana Antonio i Marii Eleny|/zawrócił na stare tory destrukcji.
01:22:17:Poświęcam ci cały swój czas, rozpieszczam,|niańczę twoją nerwicę i fobie.
01:22:21:- Moja praca na tym traci.|- Nie moja wina.
01:22:23:Nie moja wina, że twoja praca się wali|i że nie dojrzewasz.
01:22:29:Nie masz pojęcia, jak ciężko mi gdy widzę,
01:22:31:że nigdy nie zdołasz w pełni|rozwinąć swojego potencjału.
01:22:35:Zostaw mnie w spokoju.|Proszę cię, daj mi spokój.
01:22:37:/Tak jak to wcześniej bywało, za obopólną zgodą,
01:22:39:/Maria Elena spakowała się|/i wyprowadziła od Juana Antonio.
01:23:16:Idę sprawdzić co z jedzeniem, przynieść wam coś?
01:23:20:Nie, dziękujemy.
01:23:34:Witaj.
01:23:39:Cześć.
01:23:41:Nie spodziewałem się ciebie tu spotkać.
01:23:45:Tak jak ja, nie sądziłam,|że lubisz przyjęcia.
01:23:49:Gabriella naciskała, bym przyszedł,|jest moją starą znajomą.
01:23:53:Słyszałaś oczywiście,|że nie jesteśmy już razem z Cristiną?
01:23:55:Tak.
01:23:57:- Teraz jesteś ze swoją byłą żoną?|- Nie, Maria Elena też odeszła.
01:24:03:Na chwilę?
01:24:05:To zabawne, jesteśmy sobie z Marią Eleną przeznaczeni
01:24:11:i jednocześnie nie.
01:24:13:To sprzeczność sama w sobie.
01:24:15:Żeby to zrozumieć, potrzeba poety,|na przykład mojego ojca.
01:24:19:Bo ja sam tego nie rozumiem.
01:24:24:A co z tobą?|Wszystko dobrze między tobą i mężem?
01:24:26:Tak, jest cudowny, wspaniały.
01:24:32:Jestem zadowolona z obrotu rzeczy.
01:24:34:Dlaczego nie mogę ci uwierzyć?
01:24:40:Nie bądź konfrontacyjny.
01:24:42:Domyślam się, że masz teraz pusto w łóżku|i wciąż masz do mnie małą słabość
01:24:48:ale przygotowujemy się do wyjazdu|przed weekendem, więc...
01:24:50:Spotkaj się ze mną na lunch.
01:24:54:Za bardzo się boję.
01:25:00:Co?
01:25:02:Coś przerywa, Tom.
01:25:05:Przerywa.
01:25:07:Gdzie jesteś?
01:25:09:Teraz już lepiej, stań w miejscu.
01:25:15:Słyszysz mnie teraz?
01:25:17:Musimy kupić ptaka Markowi i Judy.
01:25:19:Nie, to by było groteskowe.
01:25:23:Jest piękny.
01:25:25:Zawsze chciałem mieć ptaka,|powinniśmy sobie kupić jak będziemy w domu.
01:25:29:- Nowy ptaszek do nowego domu.|- Tak?
01:25:31:Skłaniam się coraz bardziej ku Bedford Hills.|- Co myślisz?
01:25:35:Pewnie, czemu nie.
01:25:39:Poczekaj.
01:25:41:- Słucham?|- Spędź ze mną jutrzejsze popołudnie.
01:25:45:To nie możliwe, wyjeżdżamy przed weekendem.
01:25:50:Za rogiem Calla Tilles i Pedraldes,
01:25:54:podjadę i odbiorę cię w południe.
01:25:58:Nie, marnujesz czas, nie mogę teraz rozmawiać.
01:26:02:Słuchaj, nie jestem typem faceta,|który staje między mężem i żoną.
01:26:06:Nie jestem taki.
01:26:08:Ale Judy dzwoniła do mnie|i powiedziała, że jesteś nieszczęśliwa.
01:26:12:Że bardziej kochasz mnie|niż mężczyznę, którego poślubiłaś.
01:26:16:Nie mogę teraz rozmawiać.
01:26:28:Naprawdę milutki.
01:26:30:Cześć kotku, i co myślisz?
01:26:33:- Kto to był?|- Kto?
01:26:35:Kto dzwonił?
01:26:37:Nauczyciel hiszpańskiego.
01:26:43:Chce zjeść ze mną|pożegnalny lunch jutro w południe.
01:26:47:Dobrze się składa,|zagram rano z Markiem w golfa.
01:28:05:Ostatnio pracuję nad tym.
01:28:11:- Robi wrażenie.|- Tak?
01:28:15:Bardzo ciężko jest wyjaśnić komuś obraz.
01:28:17:Nie musisz, jest fascynujący.
01:28:21:Ten akurat, powienien leżeć odwrotnie.
01:28:29:Bardzo mi się podoba.
01:28:31:- Mogę być z tobą szczera?|- Tak.
01:28:33:Ten tutaj,
01:28:37:jest w nim coś przerażającego.
01:28:41:Ten akurat to dzieło Marii Eleny.
01:28:43:To wyjaśnia panujący tu chaos,|niemalże erotyzm...
01:28:50:Boże, co ja robię?
01:28:52:Nie wiem na co ja liczyłam.
01:28:54:Minęło już sporo czasu od naszej nocy w Oviedo.
01:28:58:Myślałem o niej wiele razy.
01:29:00:Ale raczej nie myślałeś o niej,|gdy kochałeś się z Cristiną i Marią Eleną.
01:29:06:Ja cię nigdy nie okłamałem.
01:29:08:Mówiłem ci od początku, że pociągacie mnie obie.
01:29:14:Nie mogę iść z tobą do łóżka,|nie jestem w tym dobra.
01:29:18:Tamtej nocy nie byłaś zdenerwowana.
01:29:20:Nie byłam wtedy mężatką.
01:29:22:- Ale miałaś nią zostać.|- To prawda, tego chciałam.
01:29:26:Co ja mam teraz robić?|Kochać się z tobą?
01:29:28:a potem udawać, że nic się nie stało,|czy się rozwieść?
01:29:33:Judy Nash powiedziała, że jesteś nieszczęśliwa.
01:29:37:Mówiła o sobie.
01:29:41:Może zrozumiesz swoje uczucia bardziej,|gdy się pokochamy.
01:29:45:Albo i nie.
01:29:47:Nie przeczę, że mnie nie kusi.
01:29:49:Ale to wymagałoby wstrząsu emocjonalnego
01:29:53:a z praktycznego punktu widzenia nie jesteś facetem,
01:29:55:z którym da się zaplanować przyszłość.
01:30:03:Co ty wyprawiasz?
01:30:18:Dosyć, dosyć.
01:30:20:Już dobrze.
01:30:22:Chcesz się zabić?
01:30:24:Nie chcę już żyć, nie chcę do cholery!
01:30:26:Uspokój się, no już.
01:30:28:Nie rozumiesz, nie chcę tak żyć,|nie potrafię tak żyć.
01:30:30:Moja głowa zaraz wybuchnie.
01:30:32:Nie mogę już tego znieść.|Nie mogę.
01:30:36:Oddaj mi pistolet.
01:30:38:Daj mi pistolet do cholery.
01:30:44:Posłuchaj, najdroższa.
01:30:46:Posłuchaj.
01:30:48:Chodź tu, podaj mi rękę.|Już dobrze.
01:30:50:Już dobrze kochana.|Dobrze.
01:30:56:Mój boże, tak mi przykro.
01:31:01:Jesteście oboje pomyleni.
01:31:03:Oboje jesteście totalnie obłąkani.
01:31:05:Jak ja to teraz wyjaśnię mężowi?
01:31:09:Nie mogłabym tak żyć, to nie moje życie.
01:31:15:Co ty robisz z pistoletem w moim domu?
01:31:19:Wciąż nie moge zrozumieć|co twój nauczyciel robił z bronią.
01:31:21:Mówiłam ci, ma kolekcję starej broni palnej
01:31:25:i prezentował mi swoją ulubioną
01:31:27:- Powinniśmy go pozwać.|- A ona wtedy wystrzeliła.
01:31:29:- To jest cholernie nieodpowiedzialne.|- Wcale nie.
01:31:31:- Gdy zdejmą mi bandaże, zostanie tylko zadrapanie.|- A gdyby coś ci się stało?
01:31:35:Co ty mówisz?
01:31:37:Kocham cię tak bardzo.
01:31:39:/Doug nigdy nie poznał prawdy.
01:31:44:/Judy znała tajemnicę i kamień spadł jej z serca,
01:31:46:/że Vicky nie popełniła żadnego głupstwa|/lub też nie została zabita.
01:31:50:/Jako, że Vicky wracała do Nowego Jorku,
01:31:52:/plany ratowania Vicky przed jej własnym losem,
01:31:54:/zostały przez Judy wstrzymane na czas nieokreślony.
01:32:00:/Gdy Cristina wróciła z Antylli,|/Vicky opowiedziała jej wszystko.
01:32:04:/Cristina uznała za smutne to,|/ iż Vicky tak pragnąc Juana Antonio,
01:32:08:/nie była w stanie nic zrobić.
01:32:10:Usunęłabym się na bok.
01:32:12:Wiedziałam, że czujesz coś do niego,|od chwili gdy go ujrzałaś.
01:32:16:Gdybym wiedziała,|co się wydarzy nigdy bym do tego nie dopuściła.
01:32:20:To była przelotna sprawa.
01:32:25:To już koniec.
01:32:55:/Vicky wróciła do domu|/na swój wspaniały ślub z Dougiem
01:32:59:/do domu, który w końcu wybrali,|/by wieść życie, które sobie wymarzyła
01:33:03:/przed wakacjami w Barcelonie.
01:33:07:/Cristina kontynuowała swoje poszukiwania.
01:33:08:/Nadal będąc pewną, tego czego nie chce.
01:33:14:Tłumaczenie ze słuchu: saudado
01:33:18:Odwiedź www.NAPiSY.info