OGÓLNA KONCEPCJA ŚWIATA
Na początku był CHAOS, jako Twórca wszelkiej materii. Stwarzał bezustannie masę, która
stawała się wieczną wraz z powstaniem. CHAOS nie pozwalał uciec materii i zlepiał ją w sobie
tworząc ruchliwe, bezkształtne coś. Trwało by to i może w nieskończoność gdyby nie
przypadek i nieprzewidywalność, które są atrybutami samego CHAOSu. Ruch był w CHAOSie
bo nie było nic poza nim. Przypadek w CHAOSie uporządkował pierwszy LOGOS:
Agdjskaalslszmzbeyqipowh
Bstakslemaoxydgfleiuamcne
Nshajwteumgnrbziwkcmlsie
Vcuemdgafsloqpwkpplancm
Sndmeyaipwgjskqlcpoqbxbs
Powyżej przedstawiona metafora literek ma za zadanie zobrazowanie procesu stawania się
świata na zasadzie przeciwieństw. Ciągi nie tworzących ze sobą sensu znaków- materii w
masie konstytuują przypadkowo, pewne potencjalne aspekty CHAOSu w słowo, LOGOS, prawo
które stanowi pewna wewnątrz spójną zależność na łonie CHAOSu, który jest wewnętrznie
sprzeczny. W wyniku tego procesu CHAOS został oddzielony od pierwotnego LOGOSu.
Idea chaosu implikuje na zasadzie przeciwieństw idee logosu. Zestawienie tych dwóch
aspektów wszechświata w konsekwencji prowadzi do rozpadu chaosu, który cechuje się
nieskończonym potencjałem energetycznym, oraz porządkowanie jego elementów:
Asdfghjklqwertyuiop
Zxcvbnmlkjhgfddsaw
Poiuytrewqasdfghjkll
rty
jkl
rui
LOGOS
Temperatura prędkość długość szerokość wysokość ...
Czas ...
ŚWIAT ..
PUSTAKA .
Proces wiecznego rozpadu chaosu jest zachowany, wraz z jego nieskończonym potencjałem
manifestacyjnym przez logos, który organizując rzeczywistość zakrzywia przestrzeń możliwości
czego efektem jest zapadanie się wszechświata w sobie. Wewnętrzne napięcie powstałe w
wyniku kompetencji chaosu i logosu, zapadanie się w sobie, wyraża się w postaci dążenia
materii do skupiania się, grawitacja. Cały proces jest powtarzany aktualizując rzeczywistość,
iterując ją...
Logos jako pryzmat:
Cały proces stwarzania rzeczywistości może być pojmowany jako działanie od wewnątrz na
zewnątrz, bądz
z zewnątrz do wewnątrz. Wyżej zamieszczony rysunek przedstawia pierwszy z
wymienionych modeli. Został on już przybliżony toteż bazując na nim wyprowadzimy
indukcyjny sposób pojmowania tej ogólnej koncepcji.
Otóż sam Logos, może zawierać się wewnątrz pierwotnego chaosu jako pewna autonomiczna
jednostka. Aby to zobrazować wyobraz
my sobie, że wszystko co postrzegamy jest
bezkształtną, nie mającą sensu masą czegoś. Wszystko co wcześniej postrzegaliśmy odrębnie
zlewa się w jedno, przenika się. Jakakolwiek możliwość działania w tym świecie byłaby
niemożliwa gdyż wszystko byłoby nie ukierunkowane, tym samym nieprzewidywalne. Zatem
cała sensoryka jaką dysponujemy to Logos, który pomaga nam kategoryzować ten chaotyczny
świat. Pryzmat, który konstytuuje nam rzeczywistość. Logos przepisany na człowieka stanowi
istotę jego istnienia, przejawia się jako percepcja oraz apercepcja na najwyższym planie, niżej
jako właściwości i cechy człowieka z których możemy wyodrębnić procesy poznawcze. Wole
stanowi potencjał jaki niesie ze sobą Chaos.
Model ten tłumaczyłby różnice subiektywnego postrzegania świata przez różne formy życia w
tym i człowieka. Można zatem pokusić się o stwierdzenie, że człowiek to Logos dryfujący w
łonie Chaosu.
Frater Raziel 248
Droga Fali