Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Werter,
bohater Cierpień młodego Wertera Johanna Wolfganga Goethego
O utworze z
ródłowym
Werter jest głównym bohaterem powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Go-
ethego Cierpienia młodego Wertera. Pierwsza wersja utworu powstała w 1774 roku,
Cierpienia młodego Wertera, po-
druga w 1787. Powieść powstała w okresie, który w niemieckiej literaturze nosi nazwę
wieść epistolarna (czyli powieść
 burzy i naporu , jest dziełem prekursorskim dla epoki romantyzmu.
w listach) Johanna Wolfganga
Goethego, jest zbiorem listów pi-
sanych przez tytułowego bohate-
Znaczenie postaci
Znaczenie postaci
Znaczenie postaci
Znaczenie postaci
Znaczenie postaci
ra, adresowanych do jego przyja-
W postaci Wertera udało się Goethemu pokazać wszystkie egzystencjalne bolączki lu-
ciela Wilhelma. Wyjątek stanowią
dzi mu współczesnych. Dowodem, nieco makabrycznym, popularności Cierpień& jest
trzy ostatnie listy, z których dwa
fala samobójstw, jaka przeszła przez Niemcy po ukazaniu się książki.
przesłane są do Lotty i jeden do
Współczesnego czytelnika również może postać Wertera zaintrygować. Jako typ
Alberta. Cały ten zbiór zamknięty
wrażliwego i osamotnionego człowieka, który szuka swego miejsca w świecie, próbuje
jest w swoiste klamry   uwagi
znalez
ć miłość i sens istnienia jest Werter postacią uniwersalną.
wydawcy . Tak więc na początku
utworu mamy krótką notę rozpo-
czynająca się od słów: Czego tyl-
CV  biografia
CV  biografia
CV  biografia
CV  biografia
CV  biografia
ko dowiedzieć się mogłem o dzie-
Losy Wertera:
jach biednego Wertera, zebrałem
pilnie i podaję wam tutaj (& ), a na
" Tajemnicza przeszłość. Wyłuskujemy jej strzępy z kilku listownych wzmianek.
końcu  obszerny komentarz na
 Biedna Eleonora , o której Werter wspomina, to zakochana w nim, ale przez niego
temat ostatnich dni bohatera.
niekochana kobieta.
W ten sposób Goethe nadał swo-
" Odpoczynek w wiejskiej okolicy. W miejscowości o nazwie Wahlheim, rozko-
jemu dziełu pozory autentyzmu.
szując się pięknem natury i rozmowami z prostym ludem Werter próbuje stanąć na
nogi po miejskich przeżyciach. Wiemy, że jednym z jego ulubionych zajęć jest czy-
tanie (epopeje Homera, Pieśni Osjana) i rysowanie.
" Spotkanie Lotty. Na balu bohater poznaje Charlottę S., córkę lokalnego komisarza
i narzeczoną Alberta. Niebawem zakocha się w niej bez pamięci.
" Wyjazd z Wahlheim. Werter, świadomy tego, że jego uczucie jest niemożliwe do
spełnienia, ponaglany przez przyjaciela Wilhelma i matkę, wyjeżdża z Wahlheim
i rozpoczyna czynne życie.
" Afront towarzyski. Arystokracja nie życzyła sobie obecności Wertera na swojej
kolacji& dodatkowo pogłębiają się nieporozumienia z przełożonym  nieznanym
nam z nazwiska posłem. Werter żąda dymisji. Uznając, że zawodzi w ten sposób po-
kładane w nim przez matkę nadzieje, pisze o tym w liście do przyjaciela: Widzieć jak
wyścig, który syn jej zaczął, krojąc wprost na tajnego radcę lub posła, urywa się nagle
i oto wraca z konikiem do stajni!
" Depresja. Werter powraca do Wahlheim i zastaje swoją Lottę już jako żonę Alberta.
Nie przestaje jednak kochać swojej damy. Bez szansy na połączenie się z ukochaną,
poniósłszy klęskę w życiu zawodowym, Werter nie znajduje już nawet w przyrodzie
dawnego ukojenia.
" Samobójstwo. Pistolety pożyczył od Alberta. Ubrał się w żółtą kamizelkę i niebieski frak
 strój, który miał na sobie, gdy po raz pierwszy widział Lottę. Pozostawił po sobie długi list
do ukochanej, którego ostatnie słowa brzmią: Są nabite.  Bije dwunasta!  Niech się
stanie! Lotto! Lotto, bądz
zdrowa! Żegnaj! Przestrzelił sobie głowę nad prawym okiem.
Umierał długo i w męczarniach. Skonał dopiero w południe następnego dnia.
" Pogrzeb. Nocą, koło jedenastej, [komisarz] kazał go pogrzebać w miejscu, które sam
sobie wybrał. Stary razem z synami szedł za trumną. Albert nie mógł. Obawiano się
o życie Lotty. Nieśli go rzemieślnicy. Nie towarzyszył mu żaden duchowny.
1
Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Bohater literacki
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Ucz się z
Ważne słowa Wertera
Bratnie dusze
Bratnie dusze
Bratnie dusze
Bratnie dusze
Bratnie dusze
Lotta i Werter kojarzyć się powinni przede wszystkim z innymi literackimi bohaterami
Wilhelmie, czym jest dla naszego serca świat bez
słynnych miłosnych tragedii, a więc
miłości! Czym jest latarnia magiczna bez świa-
tła! Ledwo wstawisz w nią lampkę, ukazują się
" Tristan i Izolda  para nieszczęśliwych kochanków z najsłynniejszego średniowiecz-
najbogatsze obrazy na twej białej ścianie!
nego romansu.
Nie znam już innej modlitwy, jak do niej. W wy-
" Romeo i Julia  główni bohaterowie tragedii Williama Szekspira.
obraz
ni mej nie zjawia się żadna inna postać
W drugiej kolejności losy Wertera powinny nam się kojarzyć ze sztandarowymi tekstami
prócz niej i wszystko wkoło widzę tylko w związ-
polskiego romantyzmu. Przypomnijmy więc sobie ich głównych bohaterów: ku z nią. (& ) Nie widzę cierpieniu temu kresu
prócz grobu.
" Gustaw-Konrad  główny bohater Dziadów Adama Mickiewicza. W III części dra-
matu zjawia się jako duch i opowiada o tragicznej miłości, która doprowadziła go do (& ) zawołałem  człowiek jest człowiekiem,
a ta odrobina rozumu, którą może posiadać,
samobójstwa.
niewiele znaczy, lub nie wchodzi wcale w ra-
" Kordian  bohater dramatu Juliusza Słowackiego. Rozczarowanie miłosne sprawiło,
chubę, gdy szaleje namiętność, a granice czło-
że, tak jak Werter, strzelił sobie w głowę.
wieczeństwa uciskają (& )
(& ) Ceni też mój rozum bardziej niż to serce,
które jest przecież mą jedyną dumą, które jedy-
nie jest z
ródłem wszystkiego, wszelkiej siły,
wszelkiej szczęśliwości i wszelkiej niedoli. Ach,
to co ja wiem, może każdy wiedzieć. Moje serce
mam ja tylko.
Drogi Wilhelmie, jestem w stanie, w którym
musieli się znajdować nieszczęśliwi, o których
sądzono, że są opętani przez złego ducha. Cza-
sem chwyta mnie coś  nie jest to niepokój ani
żądza  jest to jakaś wewnętrzna, nieznana
burza, która grozi rozsadzeniem piersi, dławi
gardło! Biada! Biada! I potem błądzę wśród
strasznych, nocnych obrazów tej wrogiej lu-
dziom pory roku.
Podnieść zasłonę i wejść poza nią, oto wszyst-
ko! Czemuż wzdragać się, ociągać? Dlatego, że
nikt nie wie, jak tam wygląda, i że nikt stamtąd
nie wraca? A może dlatego, że właściwością
naszego ducha jest przeczuwać zamęt i ciem-
ność w tym, o czym nic pewnego nie wiemy?
2