"Hipnoza pieniądza - Czy takie określenie "Ojca Goriot" można uznać za słuszne?"











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Hipnoza pieniądza -
Czy takie określenie "Ojca Goriot" można uznać za
słuszne?"










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   1999-08-17




"Ojciec Goriot"
Balzaka jest powieścią ukazującą społeczeństwo Paryża w pierwszej
połowie XIX w. Wyraźnie widzimy panujący wszędzie kult pieniądza.
Dla Paryżan pieniądz jest jedynym miernikiem i jedyną wartością w
stosunkach ludzkich. Ponadto kapitał to niezbędny warunek zrobienia
kariery życiowej i osiągnięcia wyższego szczebla w hierarchii
społecznej. To, że pieniądze to czynnik od którego zależy w
społeczeństwie wszystko nie ulega wątpliwości. Nikt też nie kryje,
że pieniądze zaspokajają ambicję. Praktycznie wszyscy
bohaterowie powieści Balzaka są pod stałym wpływem hipnozy
pieniądza. Na początku poznajemy panią Vauquer - właścicielkę
pensjonatu, w którym mieszkają główni bohaterowie: Rastignac,
Vautrin i tytułowy Goriot. Pensjonat prowadzi możliwie najniższym
kosztem, tak aby mieć jak najwięcej zysku. Oczywiście każdy chce
mieć możliwie najwięcej zysku, ale wypada oferować chociaż znośne
warunki bytu swoim gościom. Tymczasem klienci gnieżdżą się w
obskurnych norach w okropnych warunkach a stołują się wszyscy przy
jednym stole. To już lekka przesada. W powieści poznajemy
także Eugeniusza de Rastignac, studenta pochodzącego ze zubożałej
rodziny szlacheckiej z południa Francji. Jest on uczciwym, ambitnym
i pełnym młodzieńczych ideałów człowiekiem, wierzącym, że swoją
pracą i wysiłkiem intelektualnym osiągnie wszystko, co będzie
chciał. Chce zdobyć w przyszłości majątek i pozycję, aby pomóc swoim
rodzicom i rodzeństwu. Ponadto chciałby zawdzięczać wszystko samemu
sobie. Szybko jednak orientuje się, że nie będzie w stanie spełnić
swych planów. Wicehrabina de Beausant poucza go, że bez protekcji
bogatej, młodej i wytwornej kobiety nie ma co marzyć o byciu kimś w
paryskim towarzystwie. Jak już wspomniałem, Eugeniusz to młodzieniec
uczciwy, nigdy nie myślał o przestępstwie, aby uzyskać pieniądze na
rzeczy potrzebne do bywania na salonach śmietanki towarzyskiej
francuskiej stolicy. Pan Vautrin to czterdziestoletni
mężczyzna. Jest to człowiek inteligentny, bystry i opanowany,
ponadto miły, każdemu służy radą i pomocą. W rzeczywistości to
bandyta poszukiwany przez policję, szef przestępczego podziemia
Paryża. Jest on zbrodniarzem z powołania. To właśnie on powoduje, że
Eugeniusz tak się zmienia podczas powieści. Odkrywa przed nim
tajemnicę bogactwa większości (jeśli nie wszystkich) osobistości
pojawiających się na balach i cokolwiek znaczących w tym mieście.
Twierdzi, że żadna z paryskich fortun nie została zdobyta w sposób
uczciwy. Mówi o tym chociażby ten cytat: "Tajemnicą wielkich
fortun jest zawsze jakaś zbrodnia, zapomniana bo wykonano ją
schludnie" Ponadto człowiek ten uważa, że "życie jest jak
kuchnia, aby w nim cokolwiek zrobić, trzeba pobrudzić ręce".
Vautrin wierzy, że pieniądz jest wszystkim, czyli środkiem,
celem i motorem wszelkich ludzkich działań. Sam chciałby być bogatym
właścicielem ziemskim, najlepiej w Ameryce, handlować niewolnikami i
żyć jak osobny władca. Dlatego też, wiedząc, że Rastignac potrzebuje
dużej ilości pieniędzy, proponuje mu zabicie w pojedynku brata
Wiktoryny, a następnie poślubienie jej stając się w ten sposób
bogatym. Chciałby mieć także swój udział w zyskach aby zrealizować
marzenia. Eugeniusz ma jednak jeszcze hamulce i zasady moralne.
Vautrin twierdzi, że nie ma złego sposobu ani złej drogi, gdy chodzi
o zrobienie kariery, a zbrodnicze praktyki stosuje się nawet w
rodzinach, tylko świat o nich nic nie wie bo są schludnie wykonane.
Uczy Eugeniusza, że w życiu trzeba być bezwzględnym, chytrym i
posługiwać się podstępem. Radzi mu, aby nie przywiązywał wagi do
tego co mówi, ani do swoich przekonań. Mimo namów ze strony Vautrina
Rastignac ma jeszcze pewne skrupuły moralne i nie chce korzystać z
majątku zdobytego drogą zabójstwa brata Wiktoryny.
Jednocześnie Eugeniusz szybko uczy się posługiwać fałszem,
zawierać odpowiednie przyjaźnie i wykorzystywać możliwości flirtu. W
swych działaniach nie przekracza prawa, jednakże płynnie włącza się
w bezprawie paryskiego środowiska i wnika coraz głębiej w jego
kręgi. Poznaje Delfinę i dalsza jego droga jest od niej coraz
bardziej uzależniona. Rastignac to przykład wpływu
środowiska na kształtowanie się osobowości człowieka. Po pewnym
czasie musi uznać wyższość teorii Vautrina nad swoją własną i nie
prezentuje już prawej postawy wobec życia, bo taka nie ma szans
powodzenia. Eugeniusz zaczyna powoli zgadzać się z następującym
twierdzeniem Vautrina: "Paryż jest śmietnikiem. Ci, co
paćkają się w nim w powozie to uczciwi ludzie, ci, co paćkają się
pieszo to łajdaki. Niech ci się zdarzy nieszczęście zwędzić
cokolwiek, będą cię pokazywali po sądach jako osobliwość. Ukradnij
milion, będziesz figurował w salonach jako cnota"
Jednocześnie Rastignac wciąż ma wyrzuty sumienia, nie chce
się przed sobą przyznać do tego, że upadł tak nisko, że musi
wyciągać pieniądze od zubożałych rodziców. Jego wrażliwość przejawia
się wyrzutami sumienia, umiejętności przeżywania prawdziwych uczuć i
głębokim współczuciu jakie wzbudza w nim los ojca Goriot. W
postaci Eugeniusza de Rastignaca Balzak ukazuje aspiracje ówczesnego
pokolenia, które najróżniejszymi sposobami dąży do zdobycia
pieniędzy, zaszczytów i sławy, droga do kariery prowadzi poprzez
związki z bogatymi damami paryskich salonów. Jednak nie
tylko w postaci Eugeniusza odnajdujemy hipnozę pieniądza. Także
córki tytułowego bohatera Jana Joachima Goriota liczą tylko
pieniądze. Swojego ojca odwiedzają tylko wtedy, gdy chcą wyciągnąć
od niego jakąś kwotę. Wykorzystują ogromną miłość Goriota starając
się ograbić go do reszty. Jednocześnie wstydzą się go, ponieważ jest
on żywym symbolem ich niskiego pochodzenia. Delfina i Anastazja
dawno już zatonęły w sieci paryskich układów, zakłamania i bagna
społecznego. Córki dobrze powychodziły za mąż i nie mogą traktować
ojca na równej stopie. Potwierdza się więc teza Goriota, że:
"Pieniądz to życie, pieniądz może wszystko". Pieniądz może być
przedmiotem wiary jak u Vautrina. Ponadto pieniądz określa drogę
kariery Rastignaca. Eugeniusz dochodzi przecież do wniosku, że dobre
urodzenie niewiele znaczy, gdy się nie ma pieniędzy, a celem jego
powinno być zdobycie kapitału jeżeli chce się on cieszyć pełnią
życia. W walkę o pieniądze wciągnięta zostaje ambicja Eugeniusza i
jej podporządkowane zostaje całe jego postępowanie. To właśnie z
powodu pieniędzy powstaje spustoszenie moralne w sercach Anastazji i
Delfiny - córek Goriota, a miał przecież zapewnić im szczęście, a
jemu ich wdzięczność. Pieniądz jest jedynym miernikiem i jedyną
wartością w stosunkach międzyludzkich i wszystkie postacie w
powieści Balzaka są określane przez stosunek do niego.








Autor: Nieznany

Ocena : 4 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000