Prezentacja postaci literackich w "Powrocie posła"











Wtorek, 25 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marek, Jarosław, Elwira
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Oświecenie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Prezentacja postaci
literackich w "Powrocie posła"










kategoria:   J.polski
zakres:   Oświecenie
dodano:   2000-02-23




PODKOMORZY –
został przedstawiony jako godny naśladowania wzór cnót obywatelskich
i rodzinnych. Swoje proreformatorskie poglądy stara się wdrażać w
życie. Zadbał o wykształcenie synów. Ukształtował ich jako
wrażliwych na potrzeby ojczyzny, pracujących dla jej dobra.
Przykładem może być zaszczytna funkcja posła Walerego.
Podkomorzy to urzędnik ziemski. Cieszy się powszechnym
szacunkiem. Przejawia stałe zainteresowanie sprawami narodu. Z
taktem i cierpliwością znosi wywody Starosty. Stara się zachęcić go
do refleksji nad sytuacją kraju; przytacza wiele argumentów na
poparcie własnych opinii. PODKOMORZYNA – zgodna z poglądami
męża; zwolenniczka reform. Uważa, że wychowanie młodzieży w duchu
miłości ojczyzny jest podstawą sukcesu kraju. To ona wpaja wartości:
dbałość o życie rodzinne, odrzucanie obcych mód i przyzwyczajeń,
rozbudowanie zainteresowań sytuacją ojczyzny. Razi ją popis językowy
Starościny hołdującej cudzoziemszczyźnie. Jest oddana bez reszty
rodzinie. Dba o dom i dobrą atmosferę rodzinną. Jest rozsądną,
kochającą matką i żoną. Ma dobry kontakt z dorosłym synem. Jest
uosobieniem godności, prawości i rozwagi Polski. WALERY – jest
młodzieńcem statecznym, opanowanym, uczciwym, stałym w uczuciach.
Jego postawa wobec aktualnych spraw kraju jest konsekwencją
wychowania w rodzinie dbającej o kształtowanie uczuć patriotycznych.
Troska o sprawy narodowe jest stałym elementem wypowiedzi całej
rodziny Podkomorzego. Walery realizuje ją na polu działalności
politycznej. Jako poseł reprezentuje obóz reform, rozumie ich
konieczność, ma dobrą orientację w sytuacji wewnętrznej kraju.
Popiera dążenie do zniesienia liberum veto, wolnej elekcji i
poddaństwa chłopów. Wyraża radość, że społeczne i polityczne
interesy ojczyzny są w centrum zainteresowania sejmu. Ma nadzieję,
że obrady posłów i jego w nich udział przyniosą owoce w postaci
trwałych zmian, które podniosą rangę Polski na arenie politycznej
Europy. Walery potępia wstecznictwo reprezentantów przeciwnego
obozu. Styl Szarmanckiego, jego próżność, brak zainteresowania
sprawami narodu rażą go i bulwersują. TERESA – (związana duchowo
z obozem patriotycznym), córka Starosty, wychowanka Podkomorzyny.
Mimo, że matka jej umarła, a ojciec nie wywiązywał się ze swych
powinności nie zatraciła równowagi i pogody ducha. W mig umie ocenić
wady i zalety starających się o nią młodzieńców. W Szarmanckim
upatruje lekkoducha, fircyka, próżniaka. Stałego w uczuciach
Walerego darzy sympatią. Teresa pośrednio opowiada się za obozem
reform. Związana jest z domem zwolenników przemian i kocha posła,
który je popiera. Z poglądami reprezentowanymi przez zwolenników
stronnictwa patriotycznego nie zgadzają się przedstawiciele obozu
konserwatywnego. Przeciwstawiają się wszelkim reformom, zmianom.
STAROSTA GADULSKI – wyznawca konserwatywnych poglądów
staroszlacheckich, zwolennik wolnej elekcji, liberum veto,
przeciwnik orientacji w sytuacji politycznej, uparcie trzyma się
starego ustroju, wychwala go. Pozostaje obojętny na sprawy
publiczne. Własny interes przekłada na dobro publiczne. Jest chciwy,
leniwy, kłótliwy, zaczepny. Chce wydać córkę za lekkoducha, byle bez
posagu, byle nie uszczuplić swego majątku. Kompromituje się swoimi
poglądami politycznymi. Jest zdania, że jeśli Polska ma zawierać
sojusze, to tylko z krajami od niej daleko. Niemcewicz demaskuje
ograniczoność horyzontów myślowych konserwatystów, ukazując
jednocześnie nicość szlacheckiej, sarmackiej moralności.
STAROŚCINA I SZARMANCKI – to kosmopolici ulegający wpływom
zagranicznym. „Modna” Starościna wiecznie gada po francusku. Nie
interesuje się domem. Sprawy rodzinne są jej obce. Czytuje
francuskie romanse, wzdycha do nieżyjącego Szambelana. Pragnie
zmienić dobrze prosperujący młyn na wodospad w otoczeniu zieleni.
Starościna jest osobą powszechnie krytykowaną. Odpowiednim
kompanem dla niej okazuje się hołdujący wszystkiemu, co
cudzoziemskie Szarmancki. Jest typowym fircykiem, łowcą posagów.
Imponuje mu lekkie, leniwe życie wypełnione zabawami i
przyjemnościami. Trwoni majątek ojca. Nie trudzi się żadną pracą;
mówi że nie mógłby pracować dla dobra kraju. Sprawy narodowe są mu
obce. Zagraniczne podróże, którymi się przechwala nie były dla niego
powodem głębszej refleksji, ale tylko kolejną przygodą. Jak
postać pana Starosty ma swoje przeciwieństwo w postaci Podkomorzego,
tak przeciwieństwem Szarmanckiego i pani Starościny są Walery i pani
Podkomorzyna. Niemcewicz postaciom negatywnym, przedstawicielom
sarmatyzmu lub „modelowego wychowania” przeciwstawił postaci
pozytywne. Pragnął przez to podkreślić kontrast dwóch światów
polskich, zarówno w zakresie życia politycznego i obyczajowego.
PODKOMORZY – został przedstawiony jako godny naśladowania wzór
cnót obywatelskich i rodzinnych. Swoje proreformatorskie poglądy
stara się wdrażać w życie. Zadbał o wykształcenie synów.
Ukształtował ich jako wrażliwych na potrzeby ojczyzny, pracujących
dla jej dobra. Przykładem może być zaszczytna funkcja posła
Walerego. Podkomorzy to urzędnik ziemski. Cieszy się powszechnym
szacunkiem. Przejawia stałe zainteresowanie sprawami narodu. Z
taktem i cierpliwością znosi wywody Starosty. Stara się zachęcić go
do refleksji nad sytuacją kraju; przytacza wiele argumentów na
poparcie własnych opinii. PODKOMORZYNA – zgodna z poglądami
męża; zwolenniczka reform. Uważa, że wychowanie młodzieży w duchu
miłości ojczyzny jest podstawą sukcesu kraju. To ona wpaja wartości:
dbałość o życie rodzinne, odrzucanie obcych mód i przyzwyczajeń,
rozbudowanie zainteresowań sytuacją ojczyzny. Razi ją popis językowy
Starościny hołdującej cudzoziemszczyźnie. Jest oddana bez reszty
rodzinie. Dba o dom i dobrą atmosferę rodzinną. Jest rozsądną,
kochającą matką i żoną. Ma dobry kontakt z dorosłym synem. Jest
uosobieniem godności, prawości i rozwagi Polski. WALERY – jest
młodzieńcem statecznym, opanowanym, uczciwym, stałym w uczuciach.
Jego postawa wobec aktualnych spraw kraju jest konsekwencją
wychowania w rodzinie dbającej o kształtowanie uczuć patriotycznych.
Troska o sprawy narodowe jest stałym elementem wypowiedzi całej
rodziny Podkomorzego. Walery realizuje ją na polu działalności
politycznej. Jako poseł reprezentuje obóz reform, rozumie ich
konieczność, ma dobrą orientację w sytuacji wewnętrznej kraju.
Popiera dążenie do zniesienia liberum veto, wolnej elekcji i
poddaństwa chłopów. Wyraża radość, że społeczne i polityczne
interesy ojczyzny są w centrum zainteresowania sejmu. Ma nadzieję,
że obrady posłów i jego w nich udział przyniosą owoce w postaci
trwałych zmian, które podniosą rangę Polski na arenie politycznej
Europy. Walery potępia wstecznictwo reprezentantów przeciwnego
obozu. Styl Szarmanckiego, jego próżność, brak zainteresowania
sprawami narodu rażą go i bulwersują. TERESA – (związana duchowo
z obozem patriotycznym), córka Starosty, wychowanka Podkomorzyny.
Mimo, że matka jej umarła, a ojciec nie wywiązywał się ze swych
powinności nie zatraciła równowagi i pogody ducha. W mig umie ocenić
wady i zalety starających się o nią młodzieńców. W Szarmanckim
upatruje lekkoducha, fircyka, próżniaka. Stałego w uczuciach
Walerego darzy sympatią. Teresa pośrednio opowiada się za obozem
reform. Związana jest z domem zwolenników przemian i kocha posła,
który je popiera. Z poglądami reprezentowanymi przez zwolenników
stronnictwa patriotycznego nie zgadzają się przedstawiciele obozu
konserwatywnego. Przeciwstawiają się wszelkim reformom, zmianom.
STAROSTA GADULSKI – wyznawca konserwatywnych poglądów
staroszlacheckich, zwolennik wolnej elekcji, liberum veto,
przeciwnik orientacji w sytuacji politycznej, uparcie trzyma się
starego ustroju, wychwala go. Pozostaje obojętny na sprawy
publiczne. Własny interes przekłada na dobro publiczne. Jest chciwy,
leniwy, kłótliwy, zaczepny. Chce wydać córkę za lekkoducha, byle bez
posagu, byle nie uszczuplić swego majątku. Kompromituje się swoimi
poglądami politycznymi. Jest zdania, że jeśli Polska ma zawierać
sojusze, to tylko z krajami od niej daleko. Niemcewicz demaskuje
ograniczoność horyzontów myślowych konserwatystów, ukazując
jednocześnie nicość szlacheckiej, sarmackiej moralności.
STAROŚCINA I SZARMANCKI – to kosmopolici ulegający wpływom
zagranicznym. „Modna” Starościna wiecznie gada po francusku. Nie
interesuje się domem. Sprawy rodzinne są jej obce. Czytuje
francuskie romanse, wzdycha do nieżyjącego Szambelana. Pragnie
zmienić dobrze prosperujący młyn na wodospad w otoczeniu zieleni.
Starościna jest osobą powszechnie krytykowaną. Odpowiednim
kompanem dla niej okazuje się hołdujący wszystkiemu, co
cudzoziemskie Szarmancki. Jest typowym fircykiem, łowcą posagów.
Imponuje mu lekkie, leniwe życie wypełnione zabawami i
przyjemnościami. Trwoni majątek ojca. Nie trudzi się żadną pracą;
mówi że nie mógłby pracować dla dobra kraju. Sprawy narodowe są mu
obce. Zagraniczne podróże, którymi się przechwala nie były dla niego
powodem głębszej refleksji, ale tylko kolejną przygodą. Jak
postać pana Starosty ma swoje przeciwieństwo w postaci Podkomorzego,
tak przeciwieństwem Szarmanckiego i pani Starościny są Walery i pani
Podkomorzyna. Niemcewicz postaciom negatywnym, przedstawicielom
sarmatyzmu lub „modelowego wychowania” przeciwstawił postaci
pozytywne. Pragnął przez to podkreślić kontrast dwóch światów
polskich, zarówno w zakresie życia politycznego i obyczajowego.








Autor: Aneta

Ocena : 5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000