Streszczenie









POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY




WPŁYW BEZPOŚREDNIEJ REWASKULARYZACJI SERCA NA POPRAWĘ FUNKCJI LEWEJ KOMORY SERCA
P.Kwinecki, M.Jemielity, A.Baszko1,M.Ruchała2 J.Sowiński2 ,A.Ciesliński1, W.Dyszkiewicz.
Klinika Kardiochirurgii i I Klinika Kardiologii1 I.K. oraz Klinika Endokrynologii2 A.M. w Poznaniu

Celem pracy była ocena wpływu leczenia chirurgicznego (CABG) choroby niedokrwiennej na czynność lewej komory (LK) serca, w zależności od jej wyjściowej frakcji wyrzucania (FW) w badaniach nieinwazyjnych. Metoda: Zbadano 58 chorych (ch.) (55M/3K), w wieku 34-68 lat (śr.50,7±8,3). Po kwalifikacji do CABG, wykonywano dodatkowo: test wysiłkowy wg Bruce'a, wentrykulografię radioizotopową (RNV), SPECT z Tc-99m-MIBI (dipirydamol/ spoczynek). W/w badania powtarzano 4 miesiące po operacji. Na podstawie wyjściowej FW w RNV ch. podzielono na trzy grupy: GI-EF<=40% (śr.29,9±9,5) n=15, GII-EF=41-60% (śr.50,9±5,6) n-21 i GIII-EF>60% (śr.65,5±5,5) n=22. Wyniki: Łącznie założono 134 pomosty (śr.2,3). Do pomostowania LAD lub Dgl 48-krotnie (94%) wykorzystano lewą tętnicę piersiową wewnętrzną (LITA). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 3,4% (2ch.wGI). Powikłania: zespół małego rzutu, infekcja rany mostka, zaburzenia rytmu, krwawienie, najczęściej spostrzegano u ch. w GI. U żadnego ch. nie rozpoznano okołooperacyjnego zawału serca. W 3 grupach, 4 miesiące po operacji, spostrzegano istotną poprawę wszystkich parametrów testu wysiłkowego. Istotną statystycznie poprawę FW LK spostrzegano w GIl (p=0,002), zbliżoną do istotności w GI (p=0,07), w GIII FW nie zmieniła się. Najistotniejszą poprawę perfuzji spostrzegano u ch. po pełnej rewaskularyzacji w badaniu SPECT- dipirydamol (GI p=0,008, GII p=0,0001, GIII p=0,0076) i w spoczynku (GI p=0,015). U reszty ch., poprawa perfuzji była nieistotna statystycznie. Zbadano perfuzję w segmentach zaopatrywanych przez LAD, pomostowaną przez LITE. Istotną poprawę uzyskano w tych przypadkach (n=0), w których o zespolenia i obwód naczynia był >=1,5mm.
Wnioski: 1- Rewaskularyzacja bezpośrednia LK istotnie poprawia jej perfuzję i FW. 2- U chorych z niską FW, pomimo większego ryzyka okołooperacyjnych powikłań, CABG istotnie wpływa na poprawę kliniczną funkcji LK. 3-4 miesiące po CABG istotnie poprawia się wydolność fizyczna, niezależnie od FW. 4- Na poprawę perfuzji LK istotny wpływ ma średnica zespolenia tętniczo-wieńcowego.


POWRÓT DO POPRZEDNIEJ STRONY



© Copyright by Polskie Towarzystwo Kardiologiczne 1998-2000