S. Freud: Pisarz a fantazjowanie
- pisarze często zapewniają, że w każdym człowieku kryje się pisarz;
- bawiące się dziecko zachowuje się jak pisarz  porządkuje świat;
- pisarz tworzy świat fantazji, który odgranicza od rzeczywistości;
- człowiek dorosły  zamiast się bawić, fantazjuje, tworzy sny na jawie;
- fantazje człowiek ukrywa, szybciej przyzna się do występków;
- zabawą dziecka kierują pragnienia, aby być dorosłym. Dorosły wstydzi się
fantazjowania jako czegoś niedozwolonego i dziecinnego;
- fantazjowanie zna się dzięki nerwowo chorym;
- cechy fantazjowania  człowiek szczęśliwy nie fantazjuje. To niezaspokojone
pragnienia działają na fantazję, bo każda fantazja jest spełnieniem pragnienia.
Pragnienia są a) ambicjonalne, do wzbogacenia osobowości, b) erotyczne (u młodych
kobiet dominują);
- fantazje dostosowują się do zmieniających się wrażeń życia;
- fantazje oscylują między 3 czasami  s. 513 pragnienie wykorzystuje aktualną
sposobność by nakreślić obraz przyszłości podług wzoru z przeszłości;
- narastanie fantazji  warunki do nerwicy / psychozy;
- stosunek fantazji do marzenia sennego  sny to fantazje;
- a) pisarze czerpiący z zastanego tworzywa, b) pisarze tworzący swobodnie;
- w utworach  niższych  wszystkie te utwory mają bohatera, którego pisarz chroni.
Ten bohater jest też w marzeniach  to Ego;
- w niektórych powieściach psychologicznych bohater opisany jest od wewnątrz, a w
jego wnętrzu jest pisarz i ogląda inne postaci od zewnątrz. To wynik skłonności
pisarza do rozszczepiania Ego na wiele Ego cząstkowych;
- w powieściach ekscentrycznych  bohater jest obserwatorem, przygląda się czynom i
cierpieniom innych postaci;
- s. 516 mity odpowiadają przekształconym pozostałościom wyrosłej z pragnień fantazji,
odpowiadają odwiecznym marzeniom młodej ludzkości;
- nie zainteresowałyby nas fantazje innych ludzi. A utwory pisarzy  owszem.
Tajemnica w ars poetica. Pisarz łagodzi charakter snu na jawie za pomocą
przekształceń i zasłon, jedna nas formalną (estetyczną) przyjemnością  to premia
zachęty / przedsmak przyjemności;
- właściwa rozkosz przeżywania dzieła literackiego  z wyzwolenia się naszej psychiki
z napięć, bo możemy się rozkoszować fantazjami bez wyrzutów i wstydu.