Just in Time
Dostawy na czas według realnego zapotrzebowania
Geneza Just in Time
Just in Time była stosowana w zakładach Toyoty od
czasów powojennych do lat 70.
W latach 80. zaczęto stosować ją w USA i Kanadzie w
przemyśle samochodowym, póz
niej także w Ameryce
Płd. i Środkowej.
Założenia koncepcji Just in Time
Synchronizacja zaopatrzenia z produkcją.
Należy znalez
ć przyczynę istnienia zapasów służących
pokryciu krótkoterminowych różnic między dostawą a
zapotrzebowaniem i w następstwie zlikwidować je.
Produkcja jest inicjowana pojawieniem się popytu,
zatem konieczna jest właściwa jej organizacja,
zorientowana logistycznie.
Założenia Just in Time
- zero zapasów
- krótkie cykle realizacji
zamówień
- małe, często uzupełniane ilości
produktów
- zero defektów (wysoka jakość)
Uwarunkowania zastosowania
Just in Time
- stabilne środowisko (punktualne koleje itp.)
- standardowe produkty z niewieloma wariantami
- produkcja wysokonakładowa, automatyczna i ciągła
o ustalonym poziomie
- niezawodne wyposażenie
- elastyczni pracownicy
- krótkie czasy zmian i przestawiania maszyn
- małe partie materiałów
- małe zmiany i niskie koszty dostaw
- niezawodni dostawcy
- stała, wysoka jakość materiałów
- gotowość rozwiązywania wszelkich problemów
- efektywne metody kontroli
Niektóre zasady Just in Time
- do przedsiębiorstwa należy dostarczać tylko to, co
jest potrzebne, wtedy, kiedy jest potrzebne, i
dokładnie tam, gdzie jest potrzebne
- transport powinien być przystosowany do dostaw i
rozładunku bezpośrednio na linię produkcyjną
- pracownicy powinni być przeszkoleni w wielu
dziedzinach
- wskazane jest planowanie wspólnych
długoterminowych inwestycji z dostawcami
- ekspedycja towarów powinna się odbywać z
pominięciem magazynowania
- powinny być stosowane karty Kanban
Wdrożenie Just in Time
Koncepcja Just in Time przynosi rezultaty w
przemyśle o produkcji seryjnej, w szczególności w
montażu na wielką skalę (przemysł samochodowy).
Pełne wdrożenie Just in Time wymaga od 5 do 7 lat.
Toyota potrzebowała 25 lat na osiągnięcie
racjonalnego systemu Just in Time.
Zalety Just in Time
- poprawa jakości produktów
- eliminacja znacznych powierzchni magazynowych
- ograniczenie ilości sprzętu transportowego
wykorzystywanego w magazynach
- zmniejszenie zatrudnienia
- ograniczenie środków finansowych zamrożonych w
zapasach
- ograniczenie zakresu dokumentacji
- stosowanie standardowych wielkości pojemników
Wady Just in Time
- dostawcy powinni być zlokalizowani w niewielkiej
odległości od siedziby firmy
- zamówienia dotyczą zazwyczaj małych wielkości, co
może utrudniać znalezienie odpowiednich dostawców
- dostawy mogą być konieczne często kilka razy
dziennie
- obsługa eksploatacyjna urządzeń musi być
perfekcyjna
- działania eliminujące przesunięcia pracowników,
błędy, przemęczenie oraz stres powinny być
podejmowane w sposób kreatywny
Kanban (jap. kartka papieru)
/z
r.:jakosc.biz/
Kanban  metoda zarządzania produkcją. Ma za zadanie
sterowanie zapasami.
Karta Kanban to zlecenie produkcyjne i dokument opisujący
zawartość pojemników; przekazuje ona informacje o potrzebie
przepływu materiału podczas produkcji.
W systemie Kanban zlecenie produkcyjne trafia na sam koniec
linii produkcyjnej. Tam zostaje podjęte zadanie produkcyjne.
Pracownik na końcu linii potrzebuje półproduktu
wytwarzanego na poprzednim stanowisku. Półprodukty
pobierane są z pojemnika ze stanowiska poprzedzającego. W
momencie ich pobrania karta Kanban jest odczepiana i
przekazana na stanowisko, z którego pobrano półprodukt. Jest
to sygnałem do rozpoczęcia produkcji półproduktu.
Obecnie systemy Kanban to systemy zinformatyzowane.
Zasada  siedmiu 0
Zasada  siedmiu 0 :
zero braków
zero opóz
nień
zero zapasów
zero kolejek
zero bezczynności
zero zbędnych operacji technologicznych i
kontrolnych
zero przemieszczeń
Przykłady
Firma Harley-Davidson w 1982 r. wprowadziła Just in
Time:
- w ciągu 5 lat zredukowano o 75% czas nastawiania
maszyn
- koszty gwarancji i odpadów zmniejszono o 60%
Literatura
Bernais J., Ingram J., Kraśnicka T., ABC
współczesnych koncepcji i metod zarządzania,
Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w
Katowicach, Katowice 2007, s. 75-80.