Operacje gospodarcze wyra\
one w walutach obcych - wybrane zagadnienia
1. Wycena prowizji pobranej za prowadzenie rachunku walutowego
Jednostka w maju 2007 r. zało\
yła rachunek walutowy. Pod koniec maja 2007 r. bank pobrał prowizję za prowadzenie ww. rachunku - przy czym na
rachunku nie było środków pienię\
nych. Jaki kurs nale\
y zastosować do wyceny ww. prowizji? Do rozchodu walut jednostka przyjęła metodę FIFO,
a ró\
nice kursowe dla celów podatkowych rozlicza zgodnie z art. 24c updof. W czerwcu 2007 r. na rachunek walutowy wpłynęły środki pienię\
ne
z rachunku bie\
ącego. Czy prowizja pobrana na koniec czerwca będzie wyceniona według metody FIFO, czy mo\
e zgodnie z art. 22 ust. 1 updof?
Wycena prowizji w świetle prawa bilansowego
Kwestie związane z wyceną operacji gospodarczych wyra\
onych w walutach obcych reguluje art. 30 ustawy o rachunkowości. W świetle art. 30 ust. 2
ustawy o rachunkowości, zasady wyceny zdarzeń gospodarczych na dzień ich przeprowadzenia są następujące:
Tabela 5
Kurs Rodzaj operacji
kurs kupna walut stosowany przez bank, - sprzeda\
walut
z którego usług korzysta jednostka - zapłata nale\
ności
kurs sprzeda\
y walut stosowany przez bank, - kupno walut
z którego usług korzysta jednostka - zapłata zobowiązań
kurs średni ustalony dla danej waluty przez NBP pozostałe operacje (np. wycena nale\
ności,
na ten dzień, chyba \
e w zgłoszeniu celnym lub zobowiązań z tytułu dostaw i nabyć
innym wią\
ącym jednostkę dokumencie ustalony wewnątrzwspólnotowych, eksportu, importu)
został inny kurs
Nale\
y zauwa\
yć, \
e ustawa o rachunkowości nie wskazuje czy zasady wyceny, o których mowa w art. 30 ustawy o rachunkowości, mają
zastosowanie do jednostek posiadających rachunek walutowy, czy te\
nie. Dlatego te\
- naszym zdaniem - jednostki posiadające rachunki walutowe
mogą stosować powy\
sze zasady do wyceny środków na tych rachunkach.
W świetle przepisów ustawy o rachunkowości, waluty obce mieszczą się w definicji aktywów pienię\
nych (art. 3 ust. 1 pkt 25), a aktywa pienię\
ne
mieszczą się w pojęciu aktywów finansowych (art. 3 ust. 1 pkt 24), z kolei aktywa finansowe są jednym ze składników inwestycji. Stosownie zatem
do art. 35 ustawy o rachunkowości, nabyte aktywa finansowe (a więc tak\
e waluty obce) oraz inne inwestycje ujmuje się w księgach rachunkowych na
dzień ich nabycia według ceny nabycia albo ceny zakupu, je\
eli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne. Natomiast jeśli ceny
nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie są ró\
ne, to ich rozchód wycenia się
według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości, czyli według metody
LIFO, FIFO lub średniowa\
onych kursów.
W świetle powy\
szych wyjaśnień, je\
eli jednostka posiada własne konto walutowe, to do wyceny rozchodu waluty z tego konta mo\
e stosować
metody określone w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 UoR. Przy tym sposobie wyceny nie powstają ró\
nice kursowe od własnych środków pienię\
nych. Nie
będzie równie\
sprzeczne z ustawą o rachunkowości, je\
eli do wyceny rozchodu zastosuje się kurs sprzeda\
y stosowany przez bank, z którego usług
korzysta jednostka. Jednak\
e w tej sytuacji powstaną ró\
nice kursowe od własnych środków pienię\
nych. Jednostki mogą je ustalać przy ka\
dym
rozchodzie waluty, jak te\
raz na koniec miesiąca.
Z treści pytania wynika, i\
jednostka do wyceny rozchodu walut z rachunku bankowego zastosowała jedną z metod określonych w ww. art. 34 ust. 4,
tj. FIFO i właśnie według tej metody powinna wycenić prowizję pobraną przez bank.
Przykład 1
Prowizja bankowa pobrana ze środków zgromadzonych na rachunku walutowym
I. Zało\
enia:
7.000
1. Jednostka posiada rachunek walutowy. Saldo rachunku wynosi:
EUR.
Na saldo składa się:
a) 5.000 EUR wycenione po kursie: 3,84 zł/EUR, co daje kwotę: 19.200 zł
(wpływ 6 lipca),
b) 2.000 EUR wycenione po kursie: 3,79 zł/EUR, co daje kwotę: 7.580 zł
(wpływ 22 lipca).
2. Bank na koniec lipca pobrał prowizję za prowadzenie rachunku
walutowego: 10 EUR.
 3. Zgodnie z ZPK do wyceny rozchodu środków z rachunku walutowego jednostka
stosuje metodę FIFO.
II. Dekretacja:
1. WB - prowizja za prowadzenie rachunku bankowego:
(10 EUR x 3,84 zł/EUR) = 38,40 zł
- Wn konto 40 "Koszty według rodzajów" lub konto zespołu 5
(w analityce: Usługi obce),
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
III. Księgowania:
W sytuacji gdy na rachunku nie ma \
adnych środków, a bank pobrał prowizję za prowadzenie rachunku walutowego, do wyceny tej prowizji - naszym
zdaniem - będzie miał zastosowanie kurs sprzeda\
y. To zdarzenie nale\
y potraktować jak zaciągnięcie kredytu, a póz
niejszy wpływ waluty na to konto
jako jego spłatę.
Przykład 2
Prowizja bankowa pobrana w momencie, gdy na rachunku walutowym nie było środków pienię\
nych
I. Zało\
enia:
1. Jednostka zało\
yła w dniu 15 maja 2007 r. rachunek walutowy.
W dniu 31 maja 2007 r. bank pobrał prowizję za prowadzenie
rachunku w kwocie: 10 EUR.
Jednak\
e w dniu pobrania prowizji jednostka nie posiadała
środków na tym koncie. Kurs sprzeda\
y banku w tym dniu wynosił: 3,85 zł/EUR.
2. W dniu 1 czerwca 2007 r. jednostka przekazała z rachunku
bie\
ącego w PLN kwotę na zakup euro, które następnie wpłaciła
na rachunek walutowy: 1.000 EUR.
Kurs sprzeda\
y banku w tym dniu wynosił: 3,89 zł/EUR.
II. Dekretacja:
1. WB - prowizja za prowadzenie rachunku bankowego:
(10 EUR x 3,85 zł/EUR) = 38,50 zł
- Wn konto 40 "Koszty według rodzajów" lub konto zespołu 5
(w analityce: Usługi obce),
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
2. WB - zakup waluty:
(1.000 EUR x 3,89 zł/EUR) = 3.890,00 zł
- Wn konto 13-1 "Rachunek walutowy",
- Ma konto 13-0 "Rachunek bie\
ący".
3. PK - rozliczenie ró\
nicy kursowej:
[10 EUR x (3,89 zł/EUR - 3,85 zł/EUR)] = 0,40 zł
- Wn konto 75-1 "Koszty finansowe".
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
III. Księgowania:
Wycena prowizji w świetle przepisów podatkowych
W świetle przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, ost. zm.
w Dz. U. z 2007 r. nr 115, poz. 793), zwanej dalej updof, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Je\
eli natomiast wartość
poniesionego kosztu wyra\
onego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest
wy\
sza lub ni\
sza od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, to powstają
odpowiednio dodatnie lub ujemne ró\
nice kursowe (art. 24c ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 updof).
Z uwagi na fakt, \
e kwotę prowizji jednostka poznaje dopiero w momencie otrzymania wyciągu bankowego (czyli moment zarachowania i pobrania
prowizji jest taki sam) uwa\
amy, \
e jej wartość dla celów podatku dochodowego powinna być ustalona według kursu faktycznie zastosowanego, czyli
kursu przyjętego do wyceny rozchodu waluty z rachunku bankowego.
Prowizja ustalona dla celów bilansowych będzie zatem uwzględniana dla celów podatkowych, a ró\
nice kursowe ustalone w przykładzie będą
ró\
nicami podatkowymi.
2. Rozrachunki z pracownikami z tytułu zagranicznej podró\
y słu\
bowej
Pracownik otrzymał zaliczkę w walucie obcej na pokrycie wydatków zagranicznej podró\
y słu\
bowej. Po odbyciu podró\
y słu\
bowej pracownik
zwrócił niewykorzystaną część zaliczki. Jak rozliczyć pobraną zaliczkę? Czy powstaną ró\
nice kursowe?
Wypłata zaliczki
Przepisem, który zobowiązuje pracodawcę do wypłaty pracownikowi nale\
ności na pokrycie kosztów związanych z podró\
ą słu\
bową, jest art. 775
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94, ost. zm. w Dz. U. z 2007 r. nr 89, poz. 589).
Z kolei zasady oraz wysokość nale\
ności wypłacanych w związku z zagraniczną podró\
ą słu\
bową reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania nale\
ności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu
w państwowej lub samorządowej jednostce sfery bud\
etowej z tytułu podró\
y słu\
bowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991, ost. zm.
w Dz. U. z 2005 r. nr 186, poz. 1555). Z treści ż 2 ww. rozporządzenia wynika, \
e pracownikowi z tytułu podró\
y odbywanej w terminie i w państwie
określonym przez pracodawcę, przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdów i dojazdów, noclegów, innych wydatków, określonych przez
pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Na pokrycie niezbędnych kosztów podró\
y i pobytu poza granicami kraju pracownik otrzymuje od pracodawcy zaliczkę. Zaliczkę wypłaca się
w walucie obcej, przy czym za zgodą pracownika zaliczka mo\
e być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości stanowiącej równowartość
przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej.
Jeśli wypłata zaliczki następuje z rachunku walutowego jednostki lub z kasy walutowej, do wyceny rozchodu środków w walucie obcej mo\
na przyjąć
jedną z metod określonych w art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z tym zapisem, rozchód waluty mo\
e nastąpić według zasady FIFO,
LIFO lub kursów przeciętnych. Wybór jednej z tych metod oznacza, \
e wycena rozchodu waluty obcej będzie następować według tzw. kursu
historycznego, tj. kursu, według jakiego wyceniono wpływ walut na rachunek walutowy lub do kasy walutowej.
Rozliczenie zaliczki
Rozliczenia kosztów podró\
y dokonuje się w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, w terminie 14 dni od dnia
zakończenia podró\
y. Do rozliczenia kosztów podró\
y pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki.
Udokumentowania nie wymagają wyłącznie diety oraz wydatki objęte ryczałtami. Je\
eli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było mo\
liwe,
pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.
Przepisy ustaw o podatku dochodowym nakazują koszty wyra\
one w walucie obcej przeliczyć według kursu średniego ogłaszanego przez NBP
z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Taki sposób wyceny wynika z przepisów art. 15 ust. 1 updop i art. 22 ust. 1
updof.
Natomiast w świetle art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości, operacje gospodarcze wyra\
one w walucie obcej przelicza się według kursu
średniego ustalonego przez NBP na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej.
W ustawie o rachunkowości obowiązuje między innymi zasada uproszczeń i istotności określona w art. 4 ust. 4. Zgodnie z tą zasadą, jednostka mo\
e
w ramach przyjętej polityki rachunkowości stosować uproszczenia, je\
eli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na jasne i rzetelne przedstawienie
sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego.
W ramach przyjętych uproszczeń jednostki mogą przyjąć do przeliczeń operacji wyra\
onych w walutach obcych zasady określone dla celów
podatkowych. Jednostki, mogą zatem, do rozliczania kosztów podró\
y słu\
bowej dla celów bilansowych, przyjąć:
- kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli dzień rozliczenia zaliczki lub dzień, w którym
wystawiono poszczególne rachunki (analogicznie jak dla celów podatkowych) - zwracamy jednak uwagę, \
e w tym przypadku powstaną ró\
nice
kursowe,
- kurs, po jakim wyceniono wypłaconą zaliczkę - jest to najprostszy sposób, bowiem nie powoduje powstania ró\
nic kursowych. Naszym zdaniem -
kurs, po jakim wyceniono wypłaconą zaliczkę mo\
e być równie\
stosowany dla celów podatkowych i nie powinien być kwestionowany przez organy
podatkowe.
Nale\
y jednak\
e pamiętać o obowiązku opisania w ZPK metody przyjętej do rozliczania kosztów podró\
y zagranicznej.
Uzupełniająco warto dodać, \
e w sytuacji gdy zaliczkę wypłacono w złotówkach, do rozliczenia kosztów wyra\
onych w walucie obcej mo\
na
zastosować kurs średni NBP ogłoszony dla danej waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji.
Ewidencja w księgach rachunkowych
Sposób ewidencji oraz rozliczenia zaliczki w walucie obcej wypłaconej na zagraniczną podró\
słu\
bową zostanie zilustrowany na poni\
szym
przykładzie.
Przykład 3
I. Zało\
enia:
1. Jednostka wysłała pracownika w podró\
słu\
bową do Niemiec. Na
pokrycie kosztów podró\
y wypłacono pracownikowi z kasy
walutowej zaliczkę w wysokości: 500 EUR,
przeliczoną po kursie: 3,85zł/EUR.
Wartość zaliczki w polskich złotych wyniosła: 1.925 zł.
2. W dokumentacji opisującej zasady rachunkowości zapisano, \
e rozchód waluty
wycenia się według metody FIFO. Jednostka przyjęła, \
e koszty podró\
y słu\
bowej są
wyceniane według kursu z dnia pobrania zaliczki.
3. Z przedło\
onego przez pracownika rozliczenia kosztów zagranicznej podró\
y
słu\
bowej wynika, \
e:
a) pracownikowi przysługują diety w wysokości: 126 EUR,
b) koszty noclegu udokumentowane rachunkami wyniosły:
(limit wynosi 103 EUR x 2 noclegi = 206 EUR), 200 EUR,
c) pozostałe wydatki udokumentowane rachunkami wyniosły: 100 EUR,
d) łączne koszty wyniosły: 426 EUR.
4. Pracownik zwrócił do kasy walutowej niewykorzystaną część
74 EUR.
zaliczki, tj.:
II. Dekretacja:
1. KP - przyjęcie walut do kasy (pobranych z własnego rachunku
walutowego): (500 EUR x 3,85 zł/EUR) = 1.925,00 zł
- Wn konto 10-1 "Kasa walutowa",
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
2. KW - wypłata zaliczki na pokrycie kosztów zagranicznej podró\
y
słu\
bowej - według kursu, po którym przyjęto walutę do kasy:
(500 EUR x 3,85 zł) = 1.925,00 zł
- Wn konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami",
- Ma konto 10-1 "Kasa walutowa".
3. PK - rozliczenie kosztów podró\
y słu\
bowej według kursu
obowiązującego w dniu wypłaty zaliczki:
(426 EUR x 3,85 zł/EUR) = 1.640,10 zł
 - Wn konto 40 "Koszty według rodzajów" lub konto zespołu 5
(w analityce: Pozostałe koszty),
- Ma konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami".
4. KP - zwrot niewykorzystanej zaliczki:
(74 EUR x 3,85 zł/EUR) = 284,90 zł
- Wn konto 10-1 "Kasa walutowa",
- Ma konto 23-4 "Rozrachunki z pracownikami".
III. Księgowania:
3. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w księgach rachunkowych
Jesteśmy podatnikiem VAT UE. Nabyliśmy towar od kontrahenta z Niemiec. Wraz z towarem otrzymaliśmy fakturę. Jak nale\
y wycenić tę fakturę?
Jak ustalić kwotę podatku VAT? Proszę równie\
o podanie ewidencji księgowej.
W świetle art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za
wynagrodzeniem na terytorium kraju. Obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje - zgodnie z art. 20 ust. 5 i 6
ustawy o VAT - 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego
nabycia. W przypadku gdy przed tym terminem podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą
wystawienia faktury. Zatem dla wewnątrzwspólnotowego nabycia dzień wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego jest równoznaczny
z powstaniem obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wią\
e się równie\

z obowiązkiem wystawienia faktury wewnętrznej (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT).
Kwota podatku nale\
nego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowi kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT).
W tym przypadku prawo do obni\
enia kwoty podatku nale\
nego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust.
10 pkt 2 ustawy o VAT). Przy czym warunkiem odliczenia jest związek dokonanego zakupu ze sprzeda\
ą opodatkowaną.
Podatek VAT wykazany w fakturze wewnętrznej podlega ewidencji księgowej, zapisem:
- Wn konto 22-1 "VAT naliczony i jego rozliczenie",
- Ma konto 22-2 "Rozrachunki z urzędem skarbowym z tytułu VAT nale\
nego".
Zasady przeliczania kwot wynikających z faktury zawiera ż 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania
niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970, ost. zm. w Dz. U. z 2006 r. nr 245, poz. 1784). Z ż 37 ust. 1 ww.
rozporządzenia wynika, \
e kwoty wyra\
one w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez
NBP bie\
ącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, je\
eli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany
jest do jej wystawienia. Ponadto - zgodnie z ż 37 ust. 4 ww. rozporządzenia - przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot
wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, je\
eli dokumentują one
czynności, które u podatnika stanowią m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
Dla celów podatku VAT do przeliczenia faktury, o której mowa w pytaniu nale\
y zastosować wyliczony i ogłoszony przez NBP bie\
ący kurs średni
waluty obcej na dzień jej wystawienia przez kontrahenta.
Z kolei przepisy ustawy o podatku dochodowym nakazują koszty wyra\
one w walucie obcej przeliczyć według kursu średniego NBP z ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (tu: dzień wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego). Taki sposób wyceny wynika
z przepisów art. 15 ust. 1 updop i art. 22 ust. 1 updof.
Natomiast ustawa o rachunkowości nakazuje operacje gospodarcze wyra\
one w walucie obcej przeliczać według kursu średniego NBP ustalonego na
dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej (art. 30 ust. 2 pkt 2 UoR), a więc w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie to kurs
z dnia wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego.
W ustawie o rachunkowości obowiązuje między innymi zasada istotności, określona w art. 4 ust. 4. Zgodnie z tą zasadą, jednostka mo\
e w ramach
przyjętej polityki rachunkowości stosować uproszczenia, je\
eli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na jasne i rzetelne przedstawienie sytuacji
majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. W ramach przyjętych uproszczeń jednostki mogą przyjąć do przeliczeń operacji wyra\
onych
w walutach obcych zasady określone dla celów podatkowych. Jednostka mo\
e zatem przyjąć w ZPK zasadę, i\
do wyceny faktur dokumentujących
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów będzie stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu -
analogicznie jak dla celów podatkowych.
Przykład 4
I. Zało\
enia:
1. Polski podatnik VAT UE otrzymał w dniu 27 lipca 2007 r. towar od
niemieckiego podatnika podatku od wartości dodanej. Wartość
transakcji na podstawie faktury wystawionej w dniu 26 lipca
2007 r. wynosiła: 10.000 EUR.
2. Średni kurs NBP w dniu wystawienia faktury, tj. 26 lipca 2007 r.,
wynosił: 3,8057 zł/EUR,
natomiast kurs z dnia poprzedniego, tj. 25 lipca 2007 r., wynosił: 3,7858 zł/EUR.
Zgodnie z ZPK jednostka do wyceny faktur stosuje kurs waluty z ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień ich wystawienia.
3. Równowartość transakcji w polskich złotych dla:
a) podatku VAT wyniosła: (10.000 EUR x 3,8057 zł/EUR) = 38.057 zł,
b) podatku dochodowego i celów bilansowych:
(10.000 EUR x 3,7858 zł/EUR) = 37.858 zł.
4. Polski podatnik wystawił fakturę wewnętrzną, w której wykazał
kwotę podatku VAT (według stawki 22%) w wysokości:
(38.057 zł x 22%) = 8.372,54 zł.
5. W dniu 2 sierpnia 2007 r. dokonano zapłaty za towar z rachunku bankowego
jednostki.
Kurs zastosowany do wyceny rozchodu waluty z rachunku wynosił: 3,8280 zł/EUR.
Równowartość zapłaty w polskich złotych wyniosła:
(10.000 EUR x 3,8280 zł/EUR) = 38.280 zł.
6. Ustalenie ró\
nicy kursowej na rozrachunkach:
[10.000 EUR x (3,7858 zł/EUR - 3,8280 zł/EUR)] = 422 zł.
II. Dekretacja:
1. Zarachowanie zobowiązania wobec kontrahenta zagranicznego:
(10.000 EUR x 3,7858 zł/EUR) = 37.858,00 zł
- Wn konto 30 "Rozliczenie zakupu",
- Ma konto 21 "Rozrachunki z dostawcami".
2. Pz - przyjęcie towaru do magazynu: 37.858,00 zł
- Wn konto 33 "Towary",
- Ma konto 30 "Rozliczenie zakupu".
3. Podatek VAT, według danych z faktury wewnętrznej, który jest
jednocześnie VAT naliczonym i nale\
nym: 8.372,54 zł
- Wn konto 22-1 "VAT naliczony i jego rozliczenie",
- Ma konto 22-2 "Rozrachunki z urzędem skarbowym z
tytułu VAT nale\
nego ".
4. Zapłata zobowiązania za zakupiony towar: 38.280,00 zł
- Wn konto 21 "Rozrachunki z dostawcami",
- Ma konto 13-1 "Rachunek walutowy".
5. Zarachowanie ujemnej ró\
nicy kursowej: 422,00 zł
- Wn konto 75-1 "Koszty finansowe",
- Ma konto 21 "Rozrachunki z dostawcami".
III. Księgowania: