ZJEDNOCZENIE NIEMIEC

Niemcy po Wiośnie Ludów. Wzrost znaczenia Prus - wojna z Austrią.

* Wielkie zagadnienia ludzkości rozwiązuje się nie mowami i uchwałami większości, jak to
błędnie mniemano w latach 1848 i 1849, lecz krwią i żelazem. *
Otto von Bismarck

Przegrana demokratów oraz liberalnej burżuazji w Wiośnie Ludów przywróciła
konserwatywne rządy w wielu krajach niemieckich. Bardziej liberalne stosunki panowały
jedynie w Bawarii i Badenii.
Nie można było jednak zahamować procesów gospodarczych oraz społeczno -
politycznych. W ciągu pierwszej połowy XIX wieku dokonał się w Niemczech proces
umacniania się tożsamości narodowej na gruncie wspólnoty dziejów, kultury i języka. W
latach trzydziestych XIX wieku rozpoczęły działalność różne związki i stowarzyszenia,
które w odezwach i petycjach artykułowały postulaty zjednoczeniowe. W południowych
Niemczech działało Stowarzyszenie Ojczyzny, skupiające wybitnych intelektualistów (
między innymi poeta Henryk Heine ). Szczególnym przykładem ugruntowującej się
niemieckiej świadomości narodowej była Pieśń Niemców, z akcentami wielkoniemieckimi
i nacjonalistycznymi.
W Prusach, najsilniejszym spośród niemieckich krajów, w okresie od 1850 do 1860 roku podwoiła się produkcja węgla,
żelaza i stali. Rozwijały się wielkie zakłady przemysłowe i wzrosła długość linii kolejowych z 3 tysięcy do 11 tysięcy
kilometrów. Berlin stał się najważniejszym węzłem kolejowym Niemiec, miało to dodatkowe znaczenie wobec
wzmożonych obrotów handlowych i zacieśnienia się więzi gospodarczych między poszczególnymi krajami. Nastąpiła także,
jako pochodna tych procesów, reorganizacja Związku Celnego ( 1853 rok ).
Rozwój gospodarczy pośrednio rzutował na umocnienie pozycji politycznej Prus wśród państw niemieckich. Gdy Austria
poniosła klęskę w wojnie z koalicją francusko - pruską wydawało się, że nadszedł czas ponownego podjęcia sprawy
zjednoczenia.

Niemcy na drodze do zjednoczenia



Ośrodki zjednoczeniowe
Związek Niemiecki Skupiający 39 państw na czele z Sejmem Związkowym restytuowanym w 1850 roku Związek Celny
Obejmujący większość państw niemieckich
Ośrodek polityczny Ośrodek ekonomiczny
Austria Prusy

Zwolennikiem kwestii zjednoczenia Niemiec za pomocą czynu zbrojnego był król pruski Wilhelm I. Do realizacji swych
zamierzeń politycznych znalazł doświadczonego polityka, który równie mistrzowski sposób, jak Kamil Cavour, posługiwał
się polityką i siłą. Był Otto von Bismarck, konserwatysta, wywodzący się za starej rodziny junkierskiej.
Bismarck uważany jest za jednego z najwybitniejszych polityków europejskich XIX wieku. Od 1836 roku znalazł się na
służbie króla pruskiego. Konsekwentnie zwalczał wpływy i pozycję Austrii w Związku Niemieckim. W latach 1859 - 1862
przebywał jako poseł pruski w Petersburgu oraz w Paryżu, zdobywając tam duże doświadczenie w dziedzinie polityki
zagranicznej. Mianowany w 1862 roku pruskim premierem i ministrem spraw zagranicznych, podjął walkę z liberałami na
forum sejmu pruskiego, by przeprowadzić reorganizację armii pruskiej i zwiększyć jej liczebność do 300 tysięcy
żołnierzy.
Zjednoczenie Niemiec - według Bismarcka - nie musiało się łączyć z postępem i demokracją. Liberałowie pruscy w
większości poparli zjednoczenie Niemiec przez Prusy kosztem ustępstw od liberalnych zasad, co miało głębokie
konsekwencje w historii Niemiec.
Na przeszkodzie zjednoczenia Niemiec pod egidą Prus stała Austria. Jednym z pierwszych kroków premiera pruskiego była
udana próba izolowania Austrii na arenie międzynarodowej. Przez zawarcie prusko - rosyjskiej Konwencji Alvenslebena
Bismarck zapewnił swemu państwu przyjaźń rosyjską.
W niedługim czasie nadarzyła się sposobność zademonstrowania zreorganizowania armii pruskiej w wojnie z Danią. Wojna
wybuchła w 1864 roku. Jej powodem stały się dwa księstwa Szlezwik i Holsztyn, zamieszkałe przez mniejszość niemiecką
i przyłączone do Danii. Prusy postanowiły interweniować w obronie tejże mniejszości. Do interwencji z ramienia Związku
Niemieckiego włączyła się Austria. Po przegranej król duński musiał oddać oba księstwa pod nadzór zwycięskiej koalicji.
Na podstawie układu z 1865 roku Prusy zajęły Szlezwik, a Austria - Holsztyn.
Wkrótce okazało się, że Bismarck nie zrezygnował ani z aneksji Holsztynu, na którego obszarze znajdował się ważny port -
Kilonia, ani ze zjednoczenia Niemiec. Najważniejszą kwestią dla Prus pozostało wyeliminowanie wpływów austriackich w
Niemczech.
Bismarc lnych". Stanowił też zalążek do zabiegów o koronę królewską w przyszłości, ale koronacją nie był.
Mimo wszystko tzw. Koronacja Bolesława Chrobrego była bardzo ważnym elementem w polityce między Polską a
Niemcami. Drugim istotnym postanowieniem zjazdu było zwolnienie "tybutariusza" Bolesława Chrobrego od powinności,
jakie na nim do tego czasu ciążyły, czyli od płacenia trybutu z ziemi lubuskiej.
Zjazd w Gnieźnie spowodował, że młodym państwem Piastów zaczęły interesować się inne państwa chrześcijańskiej
Europy.
Wydawać by się mogło, że od zjazdu pokój z Niemcami będzie wieczny. Niestety 2 lata później umiera Otton III.
Pozostał obcy dla swych rodaków jak i dla Rzymian. Niemcy widzieli w nim niezdrowego fantastę zdradzającej interesy
własnego królestwa. Dla Polaków zaś był wielkim przyjacielem, który mógł spełnić największe marzenie Mieszka I i
Bolesława Chrobrego
młode państwo Polskie mogło stać się królestwem. Na jego miejsce wstąpił Henryk II
nieprzychylny polityce zgody z Polską narzucił znowu trybut. Rozpoczęła się wojna........


PROCES KSZTAŁTOWANIA SIĘ DEMOKRACJI SZLACHECKIEJ ZA PANOWANIA JAGIELLONÓW
Najważniejszym procesem społecznym w odniesieniu do szlachty były dokonujące się zmiany w obrębie tego stanu .
Doprowadziły one do wykształcenia się silnej gospodarczo i świadomej swych celów średniej szlachty. Struktura
majątkowa szlachty wykazywała znaczne zróżnicowanie terytorialne. Skrajnymi przypadkami sa z jednej strony
Wielkopolska, gdzie ogromną przewag