Formiści polscy  czas powstania kierunku, nazwiska twórców i przykłady ich
dzieł, nazwa kierunku, znaczenie tradycji i nowe sposoby wypowiedzi. Znaczenie
kierunku dla polskiej sztuki nowoczesnej.
1. Nazwa kierunku, czas powstania kierunku, nazwiska twórców i przykłady ich dzieł.
Formiści polscy (Ekspresjoniści polscy) to polska grupa awangardowych artystów założona
1917 roku przez Andrzeja i Zbigniewa Pronaszków i Tytusa Czyżewskiego, działająca do 1922.
A
ączyli elementy sztuki nowoczesnej z tradycjami polskiej sztuki średniowiecznej i ludowej.
Koncentrowali się na problemach formy, zrywając z odtwórczym podejściem do rzeczywistości
w sztuce. Stworzyli również czasopismo o nazwie  Formiści .
Członkowie:
" Tytus Czyżewski: Madonna, Zbójnik, Martwa Natura, Hiszpanka, Martwa natura
z konikiem, Pejzaż z Cagnes
" Jan Hrynkowski:
" Jacek Mierzejewski: Jędruś i jabłka
" Andrzej Pronaszko: Portret żony, Procesja, Mnich, Handlarz instrumentów muzycznych,
Martwa natura z gitarą
" Zbigniew Pronaszko: Gitarzystka, Portret architekta Wasilkowskiego, Dwie nagie, Akt
formistyczny
" Stanisław Ignacy Witkiewicz: Portret Michała Choromańskiego, Bóg Ojciec pierwszy raz
poważnie zastanowił się nad istotą ziemi (nie świata), Kuszenie św. Antoniego II
" Romuald Kamil Witkowski:
" August Zamoyski: Portret Rogera Raczyńskiego, Ich dwoje, Portret Leopolda
Zborowskiego
" Leon Chwistek: Szermierka, Kompozycja stroficzna, Miasto fabryczne, Miasto, Motyle,
Akt kobiecy
" i inni
2. Znaczenie tradycji i nowe sposoby wypowiedzi.
Głównymi kierunkami, na których wzorowali się formiści, były: kubizm, niemiecki
ekspresjonizm i futuryzm. Założenia charakteryzują się umownością i brakiem jedności zarówno
programowej, jak i stylistycznej. Artysta formistyczny zakładał, iż dzieło powinno posiadać
autonomię, a przeciwstawiona naturalizmowi forma jest nadrzędną wartością. Formiści uważali
również, że rzeczywistość jest pojęciem wieloznacznym oraz istnieje wiele odmian rzeczywistości,
takie jak na przykład: rzeczywistość fizykalna, rzeczywistość rzeczy, czy rzeczywistość wyobrażeń.
Przedstawiali również pogląd o podziale sztuki na dwie kategorie. Pierwsza, nadrzędna jest forma,
np. architektura, czy taniec. Zaś druga to treść i forma współistnieją i uzupełniają się wzajemnie, są
nimi na przykład malarstwo i literatura. Odwoływali się również do sztuki średniowiecznej,
ludowej, głównie podhalańskiej, oraz prymitywnej.
3. Znaczenie kierunku dla polskiej sztuki nowoczesnej.
Artyści Ci próbowali stworzyć indywidualną sztukę polską. Znajdowali się tam Ci, którzy
w pojedynkę nie byliby w stanie tworzyć nowej sztuki. Przez co we wspólnocie mieszały się
wszystkie aktualnie ówcześnie nurty  prymitywizm, kubizm, kubizmo-futuryzm rosyjski, czy
klasycyzacja. Zasługą grupy było przetarcie drogi innym zjawiskom awangardowym w sztuce
polskiej, oswojenie odbiorców z nowym językiem sztuki.