Stanisław Michalkiewicz: Pokusy złego (dy)ducha

We wtorek, 21 września, w północno-wschodniej Polsce zatrzęsła się ziemia.
Wstrząsy miały ponoć siłę 4,7 stopni w skali Richtera, zaś epicentrum
znajdowało się w okręgu królewieckim, w okolicach Półwyspu Sambijskiego.



Zaraz tedy pojawiły się pogłoski, że ziemia zatrzęsła się w następstwie
podziemnego wybuchu, który przeprowadzili Rosjanie w ramach przygotowań do
walki o pokój. Starcy wspominali, jak to w roku bodajże 1958 pewnej zimowej
nocy nawet na Lubelszczyźnie pojawiły się zorze polarne, bo Sowieci zdetonowali
na Syberii jakąś car-bombę atomową, wskutek czego w Anglii spadł radioaktywny
deszcz i tamtejsze kobiety napisały do Niny Chruszczowej list, żeby wpłynęła na
męża Nikitę, by się opamiętał. Okazało się jednak, że trzęsienie ziemi miało
przyczynę naturalną. Z jednej strony to wiadomość dobra, bo oznacza, że
decydująca walka o pokój, aczkolwiek oczywiście kiedyś się odbędzie, to może
jeszcze nie teraz. Z drugiej strony, zgodnie z zasadą, że "nie ma przypadków,
są tylko znaki", są powody do niepokoju, bo jużci - taki znak z pewnością nic
dobrego nie zapowiada.

I rzeczywiście. Warto zwrócić uwagę, że trzęsienie ziemi na Mazurach i
Suwalszczyźnie nastąpiło niemal równocześnie z ogłoszeniem przez SLD
rozpoczęcia ofensywy politycznej. Polega ona przede wszystkim na schlebianiu
wszelkim możliwym marginesom społecznym, którym SLD, stręcząc się na ich
obrońcę okazuje ostentacyjne współczucie z powodu ich "wykluczenia", a poza tym
na atakowaniu i prowokowaniu Kościoła. Ciekawe, że podobną ofensywę polityczną
zainicjował przed ponad stu laty we Francji premier Combes. Ówczesna "republika
kolegów" brnęła od skandalu do skandalu i żeby odwrócić uwagę opinii od tej
degrengolady, a przy okazji dodatkowo się nakraść, Combes pozamykał szkoły
prowadzone przez zakony i nakazał rejestrację przedmiotów kultu w kościołach.
Katolicy stawili opór, słusznie podejrzewając, że ta rejestracja to tylko wstęp
do konfiskaty owych dóbr i tak rozgorzała we Francji wojna z Kościołem, która w
gruncie rzeczy nie ustała do dnia dzisiejszego. Lewizna polska, od której
odwrócił się tradycyjny proletariat i która w związku z tym musi szukać sobie
proletariatu zastępczego wśród wspomnianych społecznych marginesów, nie mając
żadnego pomysłu na rządzenie państwem, uczepiła się wojny z Kościołem jak
tonący brzytwy w nadziei, że pozwoli jej to na utrzymanie pozorów życia po
życiu.

Parlamentarzyści SLD rozpoczęli akcję od ogłoszenia dwóch inicjatyw
ustawodawczych: likwidacji Funduszu Kościelnego i liberalizacji tzw. "aborcji",
czyli mordowania ludzi bardzo małych. Obok dobijania ludzi bardzo chorych,
eufemistycznie nazywanego "eutanazją", jest to w tej chwili przebojowa oferta
szermierzy Postępu. Skoro socjalistycznego raju jakoś nie widać, to niech
przynajmniej ludzie pomordują się wzajemnie, a może też będą mieli trochę
satysfakcji. Żeby tej satysfakcji nie mąciły już żadne ograniczenia, autorzy
nowelizacji poszli na całość, wprowadzając m.in. zasadę, że również 15-latka
może poddać się "aborcji" nawet bez konieczności powiadomienia rodziców.

Taka dawka Postępu okazała się jednak za silna nawet dla niektórych socjałów,
więc sekretarz generalny SLD, Marek Dyduch, nie bez pewnej konfuzji,
zapowiedział "zrewidowanie" projektu. Z Funduszem Kościelnym rzecz ma się
jeszcze inaczej. Powstał on w 1950 roku, kiedy rząd skonfiskował nieruchomości
kościelne, a na otarcie łez ustanowił ów Fundusz. Miał on być tworzony z
dochodów, jakie przynosiły rządowi skonfiskowane nieruchomości. Tymczasem
obecnie Fundusz tworzony jest z dotacji budżetowej, która w tym roku wynosi 78
mln zł, więc SLD twierdzi, że nie ma powodu, żeby również obywatele niewierzący
łożyli na potrzeby Kościoła. To oczywiście prawda, ale w takim razie gdzie się
podziały tamte nieruchomości, że nie ma z nich żadnego dochodu; kto je rozkradł
i gdzie schował szmal? Przewodniczący SLD Janik twierdzi, że rząd oddał te
nieruchomości Kościołowi, ale jak wyjaśnił mu abp Gocłowski w telewizyjnej
audycji "Prosto w oczy", rząd Kościołowi oddał tylko nieruchomości
skonfiskowane wbrew przepisom ustawy z 1950 roku, natomiast nieruchomości
skonfiskowanych zgodnie z tamtymi przepisami - nie oddał. Wygląda na to, że
SLD, chociaż ustami prezydenta Kwaśniewskiego za komunizm przeprosił, to
skradzionego portfela nie tylko nie chce oddać, ale jeszcze żąda, żeby
okradziony zapłacił frycowe. Krótko mówiąc, chce po 54 latach dokończyć dzieła
rabunku mienia kościelnego, a potem zapewne doprowadzić do "ostatecznego
rozwiązania" kwestii katolickiej. Zamiarów tych domyślam się na podstawie
rozmowy, jaką w telewizyjnym bufecie odbyłem z posłanką Senyszyn z SLD, która
powiedziała mi, że "z tym duchowieństwem coś przecież trzeba zrobić". Zapytałem
ją, co proponuje - czy gaz, czy raczej Kołymę, ale nie doczekałem się
wyjaśnień, bo posłanka rozejrzała się wokół i zatrzepotała rękami, że niby "nie
trzeba głośno mówić". Czyż w tej sytuacji możemy się jeszcze dziwić, że
zatrzęsła się ziemia?