Twórczość Adama Mickiewicza “chlebem powszednim" dla narodu.
Twórczość Adama Mickiewicza w życiu narodu polskiego.


W klasie ósmej na lekcji języka polskiego poznałem utwór współczesnego poety
Tadeusza Różewicza “Chleb". Chlebem, “który żywi i zachwyca" Różewicz nazywa
poezjÄ™ Mickiewicza.
Uważam, że porównanie twórczości naszego wieszcza do
“chleba powszedniego" jest bardzo trafne, wiele mówiÄ…ce i urasta do miana
symbolu.
Adam Mickiewicz z pewnością był wielkim poetą. Aby się o tym przekonać
wystarczy sięgnąć po największe i najbardziej znane dzieła tego autora, jakim
jest “Pan Tadeusz". Treść tego utworu docieraÅ‚a do serc czytelników przez kilka
pokoleń, nieustannie przemawia do uczuć ludzkich. Poeta był emigrantem, utwory
tworzył na ojczyźnie i dlatego są przepojone wspomnieniami z lat młodzieńczych
poety, nawiązują do losów Polaków, którym nieobce były dzieje ojczyzny. Bolesne
przeżycia zwiÄ…zane z losem emigrantów opisaÅ‚ w “Inwokacji" i epilogu do “Pana
Tadeusza". J dlatego do dzisiaj sÅ‚owa: “Litwo! Ojczyzno moja!" odbierane sÄ…
przez czytelników z wielką czcią.
Dla Polaka chleb jest poczuciem dnia powszedniego. Chrześcijaninowi chleb jest
symbolem głębokiej wiary, dlatego obdarza go ogromnym szacunkiem. Jest z nim do
chwili jego urodzin, przez całe jego życie ziemskie. Różewicz słusznie ten
chleb powszedni utożsamia z poezją Mickiewicza. Porównuje, z pokarmem gdyż jest
to pokarm w dziedzinie kultury, pokarm ducha dla każdego Polaka.
Uważam, że
utwór tego wielkiego poety jest potrzebny ludziom, którzy poznali smak miłości,
tęsknoty, goryczy i bezgranicznej rozpaczy.
Potwierdzeniem tego jest spotkanie z epopejÄ… “Pan Tadeusz" starego czÅ‚owieka
latarnika z noweli Henryka Sienkiewicza. Bohater utworu, emigrant zmęczony
tuÅ‚aczkÄ… po Å›wiecie wreszcie znalazÅ‚ swÄ… życiowÄ… “przystaÅ„". OtrzymaÅ‚ posadÄ™
latarnika i cieszył się, że starość będzie miał spokojną. Był Polakiem,
ojczyzna w jego nikłych wspomnieniach zacierała swe prawdziwe oblicze. J chyba
lata sprawiły, że i przestał tęsknić. Jednak przyszedł ten jeden dzień, w
którym los sprawiÅ‚, że otrzymaÅ‚ książki, a wÅ›ród nich epopejÄ™ pt: “Pan
Tadeusz". Utwór ten obudził wspomnienia o ojczyźnie, o przeżyciach Skawińskiego
i jego doÅ›wiadczeniach caÅ‚ego życia. Starzec czytaÅ‚ : “Litwo! Ojczyzno
moja!(...)". Nasuwały mu się obrazy lasów, rzek, pól, rodzinnej wsi. Pod
wpływem wielkiego poematu Adama Mickiewicza Skawiński marzył o Polsce. Tym
marzeniom towarzyszyły : łzy, szlochanie, oznaki bezgranicznej tęsknoty do
ojczyzny utraconej na zawsze. Lektura “Pana Tadeusza" ,chociaż na moment
pozwalała utracjuszom poczuć się w rodzinnych stronach i doznać smaku nastali,
która w zetknięciu z rzeczywistością przeradzała się w rozpacz.
TwierdzÄ™, że odegraÅ‚ w życiu narodu polskiego i nadal odgrywa rolÄ™ “lekarza
serc".
Poezja Mickiewicza krzepiła Polaków, dodawała odwagi w chwilach decydujących o
losie ojczyzny. Bohater “Pana Tadeusza" Å»yd Jankiel swoim wspaniaÅ‚ym koncertem
granym na cymbałach, dał wyraz patriotycznym uczuciom. Ci co słuchali jego
muzyki rozpoznali tragiczne obrazy z dziejów zniewolonej Polski i ukazywali swą
radość, gdy w dźwiękach wydawanych przez instrument rozbrzmiewała nadzieja , że
w 1812 r. przyniesie rodakom wolność. Marzenia Polaków o wolnej ojczyźnie
wywołały radość, gdy ujrzeli wkraczającego na Litwę gen. Dąbrowskiego i
francuskiego wodza, Napoleona. Zniewolona ludność porzucała domy i podążała za
tymi, którzy wierzyli w odzyskanie niepodległości dla ojczyzny.
Echa powstania listopadowego z 1831 r. docierały do emigrantów polskich. Poeta
pragnął brać udział w walkach o wolną ojczyznę. Dotarł do Wielkopolski. Jednak
nie dane mu było pozostać w ojczyźnie. Stworzył utwór opowiadający o ofiarności
dowódcy Reduty
Ordona. Poemat ten ukazujący zmagania garstki żołnierzy
polskich z przeważającą siłą Rosjan stał się otuchą dla tych , którzy walczyli
o niepodległość ojczyzny. Służył półtora wieku tym ,którym wolność ojczyzny
była i jest sprawą świętą.
W powieÅ›ci pt: “Syzyfowe prace" Stefana Å»eromskiego ukazane sÄ… losy mÅ‚odzieży
polskiej uczącej się pod zaborem rosyjskim. Rusyfikowani młodzieńcy zatracali
swą polskość. Utwory Mickiewicza, które trafiały do ich rąk sprawiały, że mogli
marzyć o wolnej ojczyźnie i mieć swój udział w walce z zaborcami. Pamiętna
lekcja języka polskiego podczas, której Bernard Zygier recytował po polsku
“RedutÄ™ Ordona" Adama Mickiewicza pozostaÅ‚a w pamiÄ™ci uczniów. SÅ‚owa tego
utworu docieraÅ‚y do serc “sztubaków" jak kule. Ci, którzy zwÄ…tpili w wolność
ojczyzny, poczuli rozgoryczenie i ból. Pragnęli włączyć się do walki z
rusyfikatorami.
Bardzo często i dzisiaj utwory Adama Mickiewicza wpływają na zmianę
postępowania ludzi. Uczą miłości do ojczyzny, dbania o nią nawet w czasie
pokoju.
“Chleb" bo tak nazywa poezjÄ™ Adama Mickiewicza współczesny poeta Tadeusz
Różewicz jest bardzo celny. Ma nieprzemijającą wartość, ponieważ zawsze
istnieniu ludzkiego życia będą towarzyszyły uczucia : miłość, wierność,
tęsknoty, rozpaczy, wiary i nadziej.