Co wiemy na pewno:
Stator: 4 rdzenie, Rotor: 12 magnesów
Czym jest Generator Efektu Searla?
Jest to wysoko-sprawny silnik czysto magnetyczny, o otwartej strukturze umożliwiającej
łatwe przystosowanie go do pełnienia funkcji z
ródła energii mechanicznej lub
elektrycznej. Jego działanie klasyfikuje go jako urządzenie "free energy" i "over unity"
(efektywność powyżej 100%) - oznacza to że urządzenie to samo podtrzymuje swój ruch
i dostarcza użytecznej energii. Dodatkowo mogą pojawiać się efekty "utraty ciężaru" z
lewitacją włącznie (oczywiście tylko w czasie działania urządzenia).
Efekty działania urządzenia.
Według posiadanych przeze mnie informacji Generator Efektu Searla może być z
czystym sumieniem określony jako urządzenie telekinetyczne. Oznacza to że do swojego
działania wykorzystuje on efekt telekinetyczny (rozpracowany przez dr inż. Jana Pająka)
czyli efekty magnetyczne drugiej generacji - inercję (przyspieszenie lub opóz
nienie) pola
magnetycznego. Najprościej rzecz ujmując efekt telekinetyczny można nazwać
"odwrotnością tarcia" - tak jak tarcie zamienia ruch na ciepło (obiekt poddany tarciu
zwalnia i rozgrzewa się) tak efekt telekinetyczny zamienia ciepło na ruch (obiekto
poddany efektowi telekinetycznemu przyspiesza i schładza się). W przypadku takiego
urządzenia jak Generator Efektu Searla oznacza to że urządzenie to będzie zdolne do
samodzielnego podtrzymywania swojego ruchu kosztem energii cieplnej otoczenia - tj. w
czasie jego działania wokoło będzie się robiło zimniej (co faktycznie zaobserwowano!).
Innym interesującym efektem jest "utrata ciężaru" urządzenia w czasie jego działania,
która w szczególnych warunkach dochodziła do 100% - urządzenie zaczynało lewitować.
Nie oznacza to jednak żadnej antygrawitacji! Po odwróceniu kierunku obracania się
rolek, zamiast "tracić ciężar" urządzenie "zyskiwało" go! To znów zgadza się z
działaniem efektu telekinetycznego. "Utrata ciężaru" jest wynikiem telekinetycznego
ciągu a ten zależy od kierunku przyspieszenia pola a więc od relacji pola magnetycznego
z kierunkiem obracania siÄ™ rolek.
Kolejny efekt to lokalny spadek ciśnienia i pole elektrostatyczne wokoło urządzenia.
Zdecydowałem się efekty te opisać razem gdyż wydają mi się mieć podobne podłoże - tj.
radialnie (promieniście) działający efekt telekinetyczny który odpycha od urządzenia
zarówno molekuły powietrza jak i ładunki elektryczne. Silne pole elektrostatyczne jest
także przyczyną wytwarzania się ozonu. Warto też dodać że miejscem powstawania tych
efektów jest obszar między rolkami a pierścieniem.
Searl wspomina o pozytywnym wpływie urządzenia na zdrowie. Uległ on swego czasu
ciężkiemu poparzeniu i przebywanie w bliskości urządzenia miało przyspieszyć gojenie.
Z jednej strony pole elektrostatyczne urzÄ…dzenia prawdopodobnie oczyszcza powietrze z
czÄ…stek kurzu a ozon dodatkowo je sterylizuje, z drugiej strony pole telekinetyczne -
wysoce aktywne biologicznie, pozytywnie wpływające na organizmy żywe,
przywracajÄ…ce im zdrowie i wigor.
Rodzaje Generatorów Efektu Searla.
W większości z
ródeł opisuje się dwa rodzaje Generatorów Efektu Searla.
Najbardziej rozbudowaną wersją jest tzw. Generator Trójpierścieniowy.
Jak pokazują ilustracje składa się on z trzech położonych współśrodkowo
(koncentrycznie) pierścieni i trzech zestawów rolek.
Oczywiście nie jest wymagane budowanie od razu tej wersji.
Prostszym urządzeniem jest tzw. Generator Jednopierścieniowy nazywany także Gyro-
Cell.
Jak widać składa się on tylko z jednego pierścienia i jednego zestawu rolek. Już taki
układ jest zdolny do samodzielnego działania.
Generator Trójpierścieniowy to nic więcej niż trzy połączone (zestawione) ze sobą Gyro-
Cell.
Budowa Gyro-Cell.
Gyro-Cell składa się z jednego nieruchomego pierścienia i zestawu wirujących dookoła
niego rolek. Wszystkie te elementy są wykonane z materiału magnetycznego. Układ
biegunów jest przeciwny tj. rolki mają być przyciągane do pierścienia. Jeżeli płasko
leżący pierścień ma na górnej powierzchni biegun północny to rolki mają mieć biegun
południowy.
Bezwzględne rozmiary pierścienia i rolek nie mają większego znaczenia - można
budować urządzenia niemal dowolnej wielkości.
Zupełnie inna sprawa jest z wymiarami względnymi pierścienia i rolek. Stosunek
średnicy pierścienia do średnicy pojedynczej rolki musi być liczbą całkowitą większą
bÄ…dz
równą 12.
Dp
---- = 12, 13, 14 ...
Dr
Dp - średnica pierścienia
Dr - średnica pojedynczej rolki
Wiąże się to z tzw. ścieżkami biegunów magnetycznych jakie muszą się znajdować na
pierścieniu i rolkach. Ścieżki te są rzędami niewielkich (1-2mm średnicy) biegunów
magnetycznych które mają się znajdować na bocznych ściankach pierścienia i rolek.
Ilość tych biegunów też nie pozostaje bez znaczenia.
 Np Nr
----- = ----- = const.
DpĄ DrĄ
Np - ilość biegunów ścieżki na pierścieniu
Nr - ilość biegunów ścieżki na rolce
DpĄ - obwód pierścienia
DrĄ - obwód rolki
Warunek ten oznacza tyle że ilości biegunów na pierścieniu i rolkach są ze sobą
powiązane a odległości liniowe między kolejnymi biegunami ścieżek na pierścieniu oraz
na rolkach muszą być takie same.
Mówiąc prościej - oddziaływanie ścieżek biegunów na rolkach i pierścieniu przypomina
działanie zębatki, tu: "magnetycznej zębatki". A by ta "magnetyczna zębatka" działała
sprawnie jej "zęby" (bieguny ścieżek) musą być rozłożone równomiernie i w
odpowiednich odległościach, odległości te muszą być też takie same na pierścieniu i
rolkach.
Minimalna ilość rolek wymagana dla poprawnego działania ma w/g Searla wynosić 12.
Tutaj pojawiły się pewne problemy. Np. dlaczego poprawną ilością jest 12 rolek a nie np.
13 lub 14? Ile maksymalnie rolek może posiadać generator? Czy istnieją optymalne ilości
rolek?
Na pytania te udało się (przynajmniej częściowo) odpowiedzieć jednemu z moich
znajomych który także zajmuje się tego typu urządzeniami - Adamowi (pozdrowienia i
podziękowania!; usuń zwrot "nospam." z adresu aby napisać).
Przyjmijmy następujące założenia: Stosunek średnic wynosi 12. Ilość biegunów ścieżki
na rolce - 8. Ilość biegunów ścieżki na pierścieniu - 96.
Minimalna ilość rolek w/g Searla - 12. A więc 96/12=8.
A jeżeli rolek jest np. 13? 96/13=7,38...
14? 96/14=6,86...
15? 96/15=6,40...
16? 96/16=6
17? 96/17=5,65...
18? 96/18=5,33...
19? 96/19=5,05...
20? 96/20=4,80...
21? 96/21=4,57...
22? 96/22=4,36...
23? 96/23=4,17...
24? 96/24=4
Przyjmijmy że zalecenie Searla jest poprawne. Jak widać stosunek ilości biegunów na
rolce do ilości rolek jest w takim przypadku liczbą całkowitą. Tak samo jest w przypadku
16 i 24 rolek.
Czy to ma znaczenie?
Wykonałem graficzna analizę:
Ten układ pokazuje ułożenie rolek w sytuacji gdy jest ich 12. Jak widać ułożenie
biegunów ścieżek na obu rolkach jest takie same względem biegunów ścieżki na
pierścieniu.
Ten układ pokazuje ułożenie rolek w sytuacji gdy jest ich 16. Sytuacja niemal identyczna
jak poprzednio.
Ten układ pokazuje ułożenie rolek w sytuacji gdy jest ich 24. I znów ułożenie jest niemal
takie same.
Ten układ pokazuje ułożenie rolek w sytuacji gdy jest ich 20. Mała odmiana - układ
biegunów ścieżek jest inny. Górna rolka jest nieco przesunięta. W danym momencie
ruchu ułożenie rolek względem magnesów ścieżki będzie inne dla każdej rolki. To może
mieć wpływ na pracę urządzenia.
A co jeżeli zmienimy ilość biegunów ścieżek? Np. 5 biegunów ścieżek na rolce i 60 na
pierścieniu? 12 rolek - 60/12=5
13 - 60/13=4,62...
14 - 60/14=4,29...
15 - 60/15=4
16 - 60/16=3,75...
17 - 60/17=3,53...
18 - 60/18=3,33...
19 - 60/19=3,16...
20 - 60/20=3
21 - 60/21=2,86...
22 - 60/22=2,73...
23 - 60/23=2,61...
24 - 60/24=2,5...
Mała niespodzianka. Podana przez Searla minimalna ilość rolek ciągle pozostaje
właściwa. Ale inne ilości rolek już nie. Gdy poprzednio poprawne były ilości 16 i 24 tak
tutaj poprawne są ilości 15 i 20.
Wnioski robocze: 12 rolek jest właściwe dla każdego przypadku niezależnie od ilości
biegunów ścieżek na rolce i pierścieniu. Poprawność innych ilości rolek zależy od ilości
biegunów ścieżek.
Wnioski te nie są jednak do końca poprawne gdyż analizowany przypadek dotyczy
stosunku średnic równego 12.
Dla stosunku średnic równego 12 i zachowanego warunku odpowiedniej ilości biegunów
ścieżek na rolce i pierścieniu (patrz dwa w/w wzory) zawsze poprawna jest ilość 12
rolek. Pozostałe ilości rolek są poprawne jeżeli ilość biegunów ścieżki na pierścieniu
dzielona przez ilość rolek jest liczbą całkowitą.
Idąc dalej tym tokiem myślenia - skoro dla stosunku średnic równemu 12 zawsze
poprawna jest ilość 12 rolek to podobnie będzie w innych przypadkach np. 13, 14 itp.
Ciągle jest jednak niejasne dlaczego stosunek średnic musi być akurat równy lub większy
niż 12. Adam (usuń zwrot "nospam." z adresu aby napisać) zasugerował że może chodzić
o ilość wyzwalanego ruchem rolek efektu telekinetycznego - w innych przypadkach, gdy
stosunek ten jest mniejszy niż 12, ilość ta może być zbyt mała dla podtrzymania ruchu
urzÄ…dzenia.
Powyższe analizy dotyczące zależności między ilością rolek a ilością biegunów ścieżek
są oczywiście tylko teoretyczne. W kontekście działania urządzenia może chodzić o to
aby rolki oddziaływały z pierścieniem "w jednej fazie" - to znaczy zawsze tak samo w
danym momencie ruchu.
Z tego co wiem to rolki w oryginalnym urządzeniu Searla nie były w żaden sposób
łączone mechanicznie. Trzymały się pierścienia wyłącznie za pomocą sił magnetycznych,
właściwe odległości między nimi zapewniało ich wzajemne odpychanie. Searl twierdzi
że w czasie działania urządzenia siły odśrodkowe odpychały rolki od pierścienia na
odległość kilku milimetrów dzięki czemu zanika tarcie. Adam (usuń zwrot "nospam." z
adresu aby napisać) podpowiedział że może to też być sposób kontroli prędkości
obrotowej - wzrost prędkości oznacza wzrost odległości między pierścieniem i rolkami,
ale większa odległość do słabsze oddziaływanie a więc spadek prędkości i zbliżenie się
rolek do pierścienia.
Z drugiej strony mechaniczne połączenie rolek ze sobą umożliwa ich łatwe rozpędzenie
do odpowiedniej prędkości oraz, w razie potrzeby, uzyskiwanie energii mechanicznej z
tego urzÄ…dzenia.
Energię można też uzyskiwać w inny sposób - przystawiając do wirujących rolek cewki.
Zmienne pole magnetyczne będzie indukowało w nich prąd elektryczny. Odpowiednie
zaprojektowanie cewek (ilość zwojów, grubość przewodów, rodzaj rdzenia itp.)
umożliwia uzyskanie prądu elektrycznego o pożądanych parametrach. Można także
pozyskiwać energię z pola elektrostatycznego otaczajacego pracujący generator za
pomocÄ… odpowiednich elektrod.
Searl podał dokładne wymiary małego urządzenia. Trójwymiarowy rysunek Gyro-Cell
pokazany przy omawianiu budowy przedstawia właśnie takią maszynę.
Pierścień: średnica zewnętrzna 300mm, średnica wewnątrzna 250mm, grubość
pierścienia 25mm, wysokość 50mm.
Rolki: średnica zewnętrzna 25mm, średnica wewnętrzna 10mm, wysokość 50mm
(5×10mm).
Dla 8 magnesów ścieżki na rolce optymalne ilości rolek to 12, 16 i 24.
Oczywiście podane parametry można przeliczyć zależnie od swoich potrzeb. Przy
zmianie ilości magnesów ścieżki na rolke należy też przeliczać optymalną ilość rolek.
Searl twierdzi że jego urządzenia są zdolne do samo-uruchamiania się. Roszczin i Godin
musieli jednak swoją maszynę przez pewien czas rozpędzać, zanim weszła w stan samo-
napędzania. Prędkość przy jakiej urządzenie to uniezależniało się od zewnętrznego
zasilania wynosiła ok. 590 obrotów na minutę.
Jak zrobić ścieżki biegunów magnetycznych?
W oryginalnych urządzeniach Searla ścieżki biegunów magnetycznych mają rzekomo
powstawać przez odpowiedni proces magnesowania, polegający na jednoczesnym
oddziaływaniu stałego i szybkozmiennego pola magnetycznego. Jednakże proces ten jest
trudny do przeprowadzenia - wymaga posiadania własnego, odpowiedniego sprzętu itp.
Poza tym ok. połowa tak wykonanych elementów jest wadliwa.
Na poczÄ…tku lat 90 XX wieku dwaj Rosjanie - panowie Roszczin i Godin - wykonali
działajacą replikę urządzenia Searla. Nie zastosowali oni jednak wspomnianej procedury
magnesowania. Ścieżki biegunów magnetycznych wykonali oni metodą bardzo skuteczną
i genialną w swojej prostocie - wywiercili w pierścieniu i rolkach odpowiednie otworki i
wstawili w nie małe magnesy stałe. Metoda ta ma przewagę nad tą o której mówi Searl
gdyż gwarantuje odpowiednią ilość i wielkość biegunów ścieżek, odpowiednie ich
ułożenie, poza tym jest nieporównywalnie łatwiejsza i tańsza. Jedynym jej mankamentem
może być ogromna trudność wiercenia w niektórych materiałach magnetycznych -
niektóre z nich są twarde i kruche. (Z tego co wiem to najłatwiejszy do obróbki będzie tu
alnico.)
Jerzy (usuń zwrot "nospam." z adresu aby napisać) podsunął mi nieco inny pomysł -
ścieżki biegunów można by uzyskać przez nacięcie wąskich kanałów na obwodzie rolek i
pierścieni i umieszczenie w nich małych płaskich magnesów. Nacięcie takich rowków
miało by być wielokrotnie prostsze od wiercenia otworów. Można by bowiem
zrealizować je tarczą do cięcia twardych materiałów i naciąć takie rowki nawet w bardzo
twardych magnesach spiekanych.
Innym rozwiązaniem może być wykonanie nacięć wzdłuż osi rolki bądz
pierścienia.
Kolejny pomysł podsunął mi Anzelm - zamiast wykonywać pierścień i rolki z litych
magnesów można umieścić magnesy na elementach stalowych. Mogło by to wyglądać
następująco: płaski magnes pierścieniowy, przekładka ze stali z nawierconymi otworkami
na ścieżki biegunów magnetycznych - znów magnes - druga wstawka ze stali - i znów
magnes (niedługo wykonam rysunek przedstawiajacy ten pomysł).
Następne rozwiązanie przedstawił mi Przemysław Filipek (usuń zwrot "nospam." z
adresu aby napisać). Można wykonać odpowiednie tuleje (pierścienie) z miękkiej stali, w
środek których będą wkładane magnesy a ścianki tych tulei będą miały prostopadłe do
osi otwory na magnesy ścieżek biegunów.
Informacje dodatkowe, hipotezy robocze.
Searl sam produkował stosowane przez siebie w budowanych urządzeniach magnesy.
Wytwarzał z dostępnych w handlu proszków ferromagnetycznych które mieszał z
nylonem i stapiał pod ciśnieniem w elektrycznie podgrzewanej formie. Skład i sposób
wytwarzania klasyfikuje stosowane przez niego magnesy jako magnetodielektryki. Tak
wykonany materiał był następnie magnesowany przez równoczesne oddziaływanie
stałego i szybkozmiennego pola magnetycznego.
Adam (usuń zwrot "nospam." z adresu aby napisać) zbudował SEG o średnicy pierścienia
180mm, zawierający 13 rolek o średniy 13,8mm. Niestety mimo usilnych prób model ten
nie wchodził w stan samo-napędzania. Jak twierdzi Adam - prawdopodobną przyczyną
jest to że im mniejszy jest SEG tym większej prędkości wymaga aby wejść w stan samo-
napędzania. Model Roszczina i Godina miał pierścień o średnicy ok. 75-100cm, stosunek
średnicy pierścienia do średnicy rolki równy conajmniej 12 a w stan samo-napędzania
wchodził przy prędkści 580 obr/min. W tym momencie rolka miała prędkość obrotową
(dookoła własnej osi) zbliżającą się do 7000 obr/min (!!!) i prędkość liniową (po
obwodzie pierścienia) ok. 80-100 km/h. Prawdopodobnie istotny jest ten drugi parametr.
Jeżeli przeliczymy te dane dla urządzenia o średnicy pierścienia 180mm to wychodzi że
dla wejścia w stan samo-napędzania wymagana jest prędkość ok. 3000 obr/min (!!!) czyli
rolka będzie miała prędkość obrotową (dookoła własnej osi) ok. 40000 obr/min (!!!). Jest
to całkowicie nieosiągalne w warunkach amatorskich i conajmniej bardzo trudne w
warunkach laboratoryjnych.
Należało by tu dodać że najmniejszy proponowany przez Searla generator miał by mieć
pierścień o średnicy 300mm. Nie wiem jednak czy Searl zbudował działający model tej
wielkości. Zgodnie z tymi ustaleniami aby wszedł on w stan samo-napędzania musiał by
być rozpędzany do prędkości ok 2000 obr/min.
Uwagi.
Chciał bym tu jeszcze napisać iż uważam że wszelkie komplikowanie budowy tego
urządzenia (i w zasadzie wszystkich urządzeń free energy) jest zupełnie niepotrzebne.
Ważna jest umiejętność poznania i skutecznego użycia najbardziej podstawowych zasad
działania urządzenia. Tak jak wspomniałem - moim zdaniem podstawą działania
urządzenia Searla są właściwe relacje między polami magnetycznymi (efekt
telekinetyczny odkryty przez dr inż. Jana Pająka). Tak więc komplikowanie sposobu
wytwarzania magnesów, magnesowania, struktury rolek i pierścienia itd. jest pozbawione
sensu.
Mimo iż nie dysponuję odpowiednimi funduszami, kontaktowałem się z firmami
produkującymi magnesy na zamówienie. Wykonanie wszystkich magnesów (pierścień i
12 rolek) do urządzenia o średnicy pierścienia 300mm kosztowało by ok. 5000zł. Tak
więc, dla prywatnego konstruktora pozostają raczej standardowo produkowane mniejsze
magnesy.
Inne urzÄ…dzenia, podobne urzÄ…dzenia, nawiÄ…zania.
Kilka lat temu John Bedini zbudował urządzenie które nazwał "Hi-speed Spinner"
opisany na stronie www.keelynet.com/energy/bedhispd.htm.
Urządzenie to przypomina Gyro-Cell ale nie jest zbudowane we właściwych proporcjach
wymiarowych a także nie posiada ścieżek biegunów magnetycznych.
Z magnesów, dostępnych do wysyłkowego kupienia na stronie www.magnesy.pl/cennik/,
złożyłem model Bedini's Hi-Speed Spinner.
Potrzebne magnesy:
1 sztuka MP41×15×10/N35 = 1×22,20zÅ‚
6 sztuk MP15×4,55×8/N35 = 6×2,62zÅ‚ = 15,72zÅ‚
Suma: 37,92zł + 22%VAT = 46,26zł (+koszty wysyłki).
Stosunek średnicy pierścienia i rolki - 2,73(3). Model ten nie spełnia podanej przez
Searla proporcji wymiarów tj. stosunku średnicy pierścienia do średnicy rolki większego
bÄ…dz
równego 12.
Minimalną liczbą rolek, przy których układały się one w równych odległościach na
pierścieniu, była piątka. Cześć rolek dawało już dość stabilny układ. Testowałem to
urządzenie także przy 7 (bardzo stabilne) i 8 rolkach (układ zbyt gęsty - częste utraty
stabilności).
Model ten nie posiada żadnych cech o których pisze Bedini - rolki nie obracały się z dużą
prędkością a cały układ nie podtrzymywał swojego ruchu. Mówiąc prościej - nie działa.
Możliwe przyczyny braku poprawnego działania to (oprócz braku ścieżek biegunów
magnetycznych) złe proporcje wymiarów (czyli za duże rolki lub za mały pierścień) oraz
ew. za mała prędkość rozruchu (urządzenie Roszczina i Godina wchodziło w stan samo-
napędzania dopiero przy odpowiedniej prędkości obrotowej). Następne fazy testów będą
obejmowały pokonanie tych dwóch problemów.
(Przy okazji: Pracując z tak silnymi magnesami jak neodymowe należy bardzo uważać aby przypadkiem
nie skasować sobie dyskietek, dysków twardych, kaset audio i wideo czy kart kredytowych
(bankomatowych, płatniczych etc.) albo nie uszkodzić telewizora bądz
monitora. Magnesów neodymowych
nie należy też upuszczać jeden na drugi gdyż istnieje ryzyko rozpryśnięcia się ich na drobne odłamki które
mogą pechowo trafić np. w oko. A jeżeli nawet magnesy nie rozprysną się to mogą być problemy z ich
rozłączeniem.)
Na koniec muszę dodać że nie gwarantuję działania tego co tu opisuję więc jeżeli ktoś
zdecyduje się to zbudować to powinien wiedzieć że robi to na własne ryzyko.
Jeżeli ktoś mimo tego ostrzeżenia wykona takie urządzenie to proszę o kontakt
(zwłaszcza jeżeli wyniki okażą się interesujące - np. zbuduje działający model Bedini'S
Hi-Speed Spinner).
Mój adres e-mail: [e-mail].
Tam też można kierować dodatkowe pytania co do tego artykułu (czy też ogólniej - strony lub treści na niej
opisywanych).
y
ródła:
UrzÄ…dzenie zbudowane przez Roszczina i Godina:
alexfrolov.narod.ru/russearl.html (angielski)
www.rexresearch.com/roschin/roschin.htm (angielski)
yoda.legnica.tpsa.pl/~pinopa/Konwertor_Ro-Go.html (polski)
Raporty S. Gunnara Sandberga:
www.rexresearch.com/searl/searl.htm (angielski)
www.rexresearch.com/searl/searl2.htm (angielski)
Oficjalna strona konsorcjum badawczego J.R.R. Searla:
www.sisrc.com (angielski)
Strona ściśle związana z działalnością Searla (niestety większość informacji jest dostępna
za opłatą):
www.searleffect.com (angielski)
http://www.rexresearch.com/roschin/roschin.htm#xpresmgfx