Odwołując się do dwóch wybranych utworów uzasadnij, że są one zwierciadłem
czasu, w którym powstały.

"Przedwiośnie" Żeromski przez całe życie twórcze wierzył w niepodległość
Polski. Kiedy w końcu nadeszła, powitał ją z wiarą, że oto spełniły się
nadzieje wielu pokoleń i jego własne o potędze i szczęściu tragicznie
doświadczonego narodu. Dlatego po roku 1918, już od początków kształtowania się
polskiej państwowości, Żeromski włączył się do jej budowy. Chcąć odpowiedzieć
na pytanie: jaka powinna być ta wolna Polska? pisze "Przedwiośnie". Żeromski z
coraz większym niepokojem obserwował scenę społeczno - polityczną w wyzwolonej
Polsce. Dostrzegał rosnące wpływy ideologii komunistycznej, przede wszystkim
wśród młodzieży. Nietrudno było zaobserwować nierówność i wyzysk, klasowy
egoizm posiadaczy, marazm rządzących. Kolejne rządy nie miały żadnej koncepcji
programu reform, który odwróciłby fatalny bieg zjawisk spychających ludność
kraju na dno nędzy i cierpienia. Żeromski zdawał sobie sprawę, że w tej
sytuacji młodzież będzie dawać posłuch propagandzie i agitacji rewolucyjnej.
Młodzi, nie widząc możliwości wyeliminowania panoszącego się zła i
niesprawiedliwości, mogą zawierzyć ideologii komunistycznej, ideologii burzenia
"starego" w nadziei, że to oznaczać będzie "nowe". Żeromski obawiał się, że to
musi skończyć się rozlewem krwi, cierpieniem ludzi, zagładą kultury narodowej.
Marzył o wielkiej idei dla Polski. Powieść "Przedwiośnie" wyrosła więc z
poczucia bezsilności i goryczy, których źródłem była otaczająca rzeczywistość.
Osąd nad Polską powierzył przedstawicielowi młodego pokolenia. Cezary Brayka
jest człowiekiem z zewnątrz. Na polskie problemy nie patrzy przez pryzmat
niepodległościowych zmagań i tęsknot. Wokół niego roztacza się brutalna
rzeczywistość nierozwiązanych problemów społecznych. Dzieje Cezarego Baryki,
szczególnie ewolucja jego poglądów i postawy ideowej, stanowiły głos
ostrzegawczy. W losie Baryki ogniskują się doświadczenia młodej generacji
Polaków, dla których idee ojców stanowiły zamknięty rozdział. Los Baryki został
tak skonstruowany, aby ukazać wielkie niebezpieczeństwo porażenia ideologią
komunistyczną. Był on też głośnym wołaniem o "rząd dusz" młodzieży. Cezary
Baryka mimo rysów indywidualnych jest postacią reprezentatywną dla młodego
pokolenia Polaków tego okresu, poszukujących idei i zadających pytania o
przyszły kształt niepodległego państwa. Jest on postacią z którą mogłoby się
utożsamić wielu ludzi tamtych czasów, stojących wobec rzeczywistych, nękających
ich problemów. "Pieśń o Rolandzie" Utwór powstał w kręgu starofrancuskiej epiki
rycerskiej, tak zwane chanson de geste, czyli "pieśni o czynie". Chanson de
geste to powstałe między XI a XIII wiekiem poematy rycerskie, które opowiadają
o przygodach historycznych i legendarnych bohaterów. Początkowo funkcjonowały
one w przekazach ustnych. Stały się one symbolem zapotrzebowania ludzi na tego
typu utwory, które stanowiły zbiór zasad moralnych i etyczych ich życia. Życie
ludzi średniowiecza wyznaczała religia i dobro ojczyzny, związane jest to z
hierarchią tej epoki gdzie rycerstwo i duchowieństwo zajmują najwyższą pozycję.
W średniowieczu, bo właśnie z tej epoki wywodzi się ten utwór, wzorcami
osobowymi byli: idealny rycerz i władca. Utwór ten opowiada nam o wyprawie
Karola Wielkiego przeciwko saracenom, czyli przeciwko ludziom, którzy byli
innego wyznania. Doskonały rycerz musiał być waleczny, odważny, oddany Bogu,
ojczyźnie i swojemu panu. Celem swego życia doskonały rycerz miał uczynić walkę
w obronie wiary chrześcijańskiej i ojczyzny. Jego postępowanie powinna cechować
duma i dbałość o dobre imię wynikające z podporządkowania się etyki rycerskiej.
Występujetu również wizerunek idealnego władcy. Nie tylko posiada on wszystkie
cechy doskonałego rycerza, ale oprócz tego jest troskliwym, dbającym o swoich
podwładnych królem, ideałem godnym największego szacunku. Wszystkie te cechy
widzimy w postawach Rolanda i Karola z "Pieśni o Rolandzie". W średniowieczu
odbywały się wyprawy krzyżowe i liczne wojny z innowiercami. Tego samego
problemu dotyczy ta właśnie pieśń. Treść utworu przedstawia wyprawę króla
Franków, Karola Wielkiego, do Hiszpanii w roku 778, zwycięstwo nad poganami
oraz wynikła ze zdrady klęska tylniej straży tej wyprawy.