Niezłomni rycerze

















Niezłomni rycerze

Każda epoka kształtuje oraz propaguje wzorce osobowe.
Z tymi określonymi typami zachowań wiąże się bezpośrednio literatura
parenetyczna, która ma za zadanie wskazywać oraz szerzyć wzorce
osobowe typowe dla ludzi sprawujących jakąś funkcję społeczną. W
średniowieczu za taki typ literatury można uważać epikę rycerską.
W okresie średniowiecza na zachodzie Europy rozwinęła się różnorodna
literatura rycerska.
We Francji największą popularnością cieszyły się poematy należące
do grupy "chansons de geste", czyli "pieśni o czynach
godnych upamiętnienia". Opiewały one bohaterskie czyny rycerzy
i ich przygody.
Przykładem i wzorem zarówno średniowiecznego rycerza jest Roland
z eposu pt. "Pieśń o Rolandzie".
Ten starofrancuski anonimowy utwór ma formę poetycką. Powstał w
dobie krucjatowej gorączki, a także atmosfery pielgrzymek do grobu
św. Jakuba w Kanpustelli.
Wypadki zapisane w tej epopei miały miejsce w VIII w. i dotyczyły
walk króla Karola Wielkiego z Saracenami w Hiszpanii.Opowiada ona
o zdradzie Galeona - ojczyma Rolanda, w wyniku której wojska Marsyla
- dowódcy Saracenów - napadają na tylną straż Karola Wielkiego,
gdzie podczas walki ginie Roland.
Tytułowy bohater utworu jest przykładem doskonałego rycerza. Przede
wszystkim jest bezgranicznie oddany wierze chrześcijańskiej a także
władcy oraz ojczyźnie. Służy im lojalnie do końca swych dni.
Jako rycerz jest odważny, mężny, okrutny, brutalny, honorowy oraz
dumny. Broni zawzięcie swego honoru i nie wzywa posiłków, widząc
przewagę wroga. Liczy na własne siły i popełnia błąd, który go drogo
kosztuje. "Gubi" rycerzy i siebie samego. Umiera na wzgórzu
pod sosną, z twarzą zwróconą ku Hiszpanii na znak własnej odwagi.
Resztkami sił żegna się z bliskimi, Karolem Wielkim - jego ukochanym
władcą oraz Francją. "Raz po raz słabnącą ręką uderz się w
piersi. Za grzechy swoje wyciąga ku niebu swoją rękawicę."
Przeprowadza rachunek sumienia, składa hołd lenny wobec Boga. Modli
się również za zmarłych rycerzy. Prosi o wybaczenie.
Śmierć Rolanda jest punktem kulminacyjnym i to ona najlepiej odzwierciedlała,
jak gorąco kochał ojczyznę i ile dla niej zrobił.
Był przykładem dla innych. Postępował tak, jak nakazywał obowiązek
rycerski. Nie wybiegał myślami w przyszłość. Niczego nie robił dla
siebie. Kierowały nim szlachetność, oddanie i bezinteresowność.
Bohater "Pieśni o Rolandzie" był wzorem dla innych rycerzy
z epickich poematów. W Polsce jego postać została wykorzystana przez
Henryka Sienkiewicza w "Krzyżakach". Zbyszko z Bogdańca
jest właśnie takim idealnym rycerzem. Wiele cech wspólnych można
odnaleźć w tych postaciach, w ich charakterach oraz postępowaniu.
Roland nie był postacią tragiczną. Nie był rozdarty wewnętrznie.
Wiedział jak należy postąpić. Jego śmierć nie była porażką, była
zaś zwieńczeniem całego rycerskiego życia.

Autor: Kasia, Katowice





©
Sciaga4u
- Internetowy Serwis Edukacyjny