PRZEPISY SZCZEGÓLNE W
WARUNKACH ZABUDOWY
t.j. Dz.U. z 2012 poz. 145
USTAWA
Z DNIA 18 LIPCA 2001 R.
PRAWO WODNE
Strefy ochronne
Art. 52. 1. Strefę ochronną ujęcia wody, zwaną
dalej "strefą ochronną", stanowi obszar, na
którym obowiązują zakazy, nakazy i
ograniczenia w zakresie użytkowania
gruntów oraz korzystania z wody.
2. Strefę ochronną dzieli się na teren ochrony:
1) bezpośredniej;
2) pośredniej.
Strefa bezpośrednia
Art. 53. 1. Na terenie ochrony bezpośredniej
ujęć wód podziemnych oraz
powierzchniowych zabronione jest
użytkowanie gruntów do celów
niezwiązanych z eksploatacją ujęcia wody.
Strefa pośrednia
Art. 54. 1. Na terenach ochrony pośredniej może być zabronione lub
ograniczone wykonywanie robót oraz innych czynności
powodujących zmniejszenie przydatności ujmowanej wody lub
wydajności ujęcia, a w szczególności:
1) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi;
5) budowa autostrad, dróg oraz torów kolejowych;
6) wykonywanie robót melioracyjnych oraz wykopów ziemnych;
7) lokalizowanie zakładów przemysłowych oraz ferm chowu lub
hodowli zwierząt;
8) lokalizowanie magazynów produktów ropopochodnych oraz
innych substancji, a także rurociągów do ich transportu;
9) lokalizowanie składowisk odpadów komunalnych,
niebezpiecznych, innych niż niebezpieczne i obojętne oraz
obojętnych;
13) lokalizowanie cmentarzy oraz grzebanie zwłok zwierzęcych.
Możliwości zakazów
2. Na terenach ochrony pośredniej ujęcia wody podziemnej,
oprócz zakazów lub ograniczeń, o których mowa w ust. 1,
może być zabronione lub ograniczone:
1) wydobywanie kopalin;
2) wykonywanie odwodnień budowlanych lub górniczych.
3. Na terenie ochrony pośredniej ujęcia wody
powierzchniowej, oprócz zakazów lub ograniczeń, o
których mowa w ust. 1, może być zabronione lub
ograniczone:
1) lokalizowanie budownictwa mieszkalnego oraz
turystycznego;
Zagrożenie powodzią
Art. 88f. 1. Mapy zagrożenia powodziowego oraz mapy ryzyka
powodziowego sporządza Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki
Wodnej.
5. Przedstawione na mapach zagrożenia powodziowego oraz mapach
ryzyka powodziowego granice obszarów, o których mowa w art. 88d
ust. 2, uwzględnia się w koncepcji przestrzennego zagospodarowania
kraju, planie zagospodarowania przestrzennego województwa,
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzji o
ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach
zabudowy.
6. Od dnia przekazania map zagrożenia powodziowego i ryzyka
powodziowego jednostkom samorządu terytorialnego, wszystkie
decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzje o
warunkach zabudowy na obszarach wykazanych na mapach zagrożenia
powodziowego, muszą uwzględniać poziom zagrożenia powodziowego
wynikający z wyznaczenia tych obszarów.
Obszary szczególnego zagrożenia
powodzią
Art. 88l. 1. Na obszarach szczególnego zagrożenia
powodzią zabrania się wykonywania robót oraz
czynności utrudniających ochronę przed powodzią
lub zwiększających zagrożenie powodziowe, w tym:
1) wykonywania urządzeń wodnych oraz budowy
innych obiektów budowlanych;
3) zmiany ukształtowania terenu, składowania
materiałów oraz wykonywania innych robót, z
wyjątkiem robót związanych z regulacją lub
utrzymywaniem wód oraz brzegu morskiego, a
także utrzymywaniem, odbudową, rozbudową lub
przebudową wałów przeciwpowodziowych wraz z
obiektami związanymi z nimi funkcjonalnie.
Odstępstwo
2. Jeżeli nie utrudni to ochrony przed powodzią,
dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej może, w drodze decyzji, na obszarach
szczególnego zagrożenia powodzią, zwolnić
od zakazów określonych w ust. 1.
Obszary narażone na
niebezpieczeństwo
Art. 88m. Dla terenów, dla których nie
określono obszarów narażonych na
niebezpieczeństwo powodzi, właściwy
dyrektor regionalnego zarządu gospodarki
wodnej może, w drodze aktu prawa
miejscowego, wprowadzić zakazy, o których
mowa w art. 40 ust. 1 pkt 3, kierując się
potrzebą ochrony wód, lub zakazy, o których
mowa w art. 88l ust. 1, kierując się względami
bezpieczeństwa ludzi i mienia.
USTAWA
Z DNIA 9 CZERWCA 2011 R.
PRAWO GEOLOGICZNE I GÓRNICZE
Dz.U. 2011 r. Nr 163, poz. 981
Znaczenie studium
Art. 7. 1. Podejmowanie i wykonywanie działalności
określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas,
jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości
określonego w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego oraz w
odrębnych przepisach.
2. W przypadku braku miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego podejmowanie i
wykonywanie działalności określonej ustawą jest
dopuszczalne tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona
sposobu wykorzystywania nieruchomości
ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w
odrębnych przepisach.
Obszary górnicze
Art. 104. 1. Obszary i tereny górnicze uwzględnia
się w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w
miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego.
2. Jeżeli w wyniku zamierzonej działalności
określonej w koncesji przewiduje się istotne
skutki dla środowiska, dla terenu górniczego
bądz
jego fragmentu można sporządzić
miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, na podstawie przepisów o
zagospodarowaniu przestrzennym.
STUDIUM A DECYZJA
Wyrok NSA 2009-08-06
II OSK 1250/08
Trafnie jednak wskazano z kolei we
wniesionej kasacji, iż powyższa regulacja nie
oznacza, że decyzje administracyjne
wydawane dla terenów objętych studium
mogą być sprzeczne z jego ustaleniami.
Przeznaczenie terenu w studium nie jest tym
samym, co przeznaczenie terenu w
miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, inne są, bowiem jego skutki.
Doktryna
Według prezentowanego w doktrynie poglądu, a
który skład orzekający w niniejszej sprawie podziela,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego stanowi "swego rodzaju aksjologiczną
podstawę wszelkich działań podejmowanych na terenie
gminy w zakresie planowania i zagospodarowania
przestrzennego. (...) Z treści studium powinny wynikać
lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego.
Skonkretyzowane działania w zakresie zmiany
przeznaczenia terenu, położonego na obszarze gminy,
przewidziane w m.p.z.p. oraz w decyzjach o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu, powinny być
formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami" (T.
Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym. Komentarz, Kraków 2004, s.54).
t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59
USTAWA
Z DNIA 28 WRZEŚNIA 1991 R.
O LASACH
Lasy ochronne
Art. 15. Za lasy szczególnie chronione, zwane dalej "lasami
ochronnymi", mogą być uznane lasy, które:
1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem,
powstrzymują usuwanie się ziemi, obrywanie się skał lub
lawin;
2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych,
regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach
wododziałów;
3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych
piasków;
4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;
5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i
stanowiska roślin podlegających ochronie gatunkowej;
6) mają szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe lub dla
obronności i bezpieczeństwa Państwa;
7) są położone:
a) w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10
km od granic administracyjnych miast liczących ponad 50
tys. mieszkańców,
b) w strefach ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony
uzdrowiskowej w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach
ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1399, z 2007 r. Nr 133, poz. 921 oraz z
2009 r. Nr 62, poz. 504),
c) w strefie górnej granicy lasów.
Ustanowienie
Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze
decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego
charakteru, na wniosek Dyrektora Generalnego,
zaopiniowany przez radę gminy - w odniesieniu do lasów
stanowiących własność Skarbu Państwa.
1a. Starosta, po uzgodnieniu z właścicielem lasu i po
zasięgnięciu opinii rady gminy, w drodze decyzji, uznaje las
za ochronny lub pozbawia go tego charakteru - w
odniesieniu do pozostałych lasów.
2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch
miesięcy od dnia otrzymania wystąpienia o jej wyrażenie. W
razie upływu tego terminu uważa się, że rada gminy nie
zgłasza zastrzeżeń.
Zmiana na użytek rolny
Art. 13. 2. Zmiana lasu na użytek rolny jest
dopuszczalna w przypadkach szczególnie
uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:
1) w stosunku do lasów stanowiących własność
Skarbu Państwa decyzję wydaje dyrektor
regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na
wniosek nadleśniczego;
2) w stosunku do lasów niestanowiących własności
Skarbu Państwa decyzję wydaje starosta na
wniosek właściciela lasu.
t.j. Dz.U. Nr 121, poz. 1266 ze zm.
USTAWA
Z DNIA 3 LUTEGO 1995 R.
O OCHRONIE GRUNTÓW ROLNYCH I
LEŚNYCH
Zgody
Art. 7. 1. Przeznaczenia gruntów rolnych i
leśnych na cele nierolnicze i nieleśne,
wymagającego zgody, o której mowa w ust.
2, dokonuje się w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego,
sporządzonym w trybie określonym w
przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.
2. Przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne:
1) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III,
jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego
przeznaczenia przekracza 0,5 ha - wymaga
uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Gospodarki
Żywnościowej,
2) gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu
Państwa - wymaga uzyskania zgody Ministra
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa lub upoważnionej przez niego osoby,
5) pozostałych gruntów leśnych
- wymaga uzyskania zgody marszałka województwa
wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej.
Obszar
WSA w Lublinie 2010.09.30
II SA/Lu 308/10
Kryterium obszarowe, o którym mowa w
przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z 1995 r. o
ochronie gruntów rolnych i leśnych odnosi się
jedynie do działki, która ma zmienić swoje
przeznaczenie z gruntu rolnego lub leśnego
na grunt przeznaczony na inne cele bez
wliczania w to obszaru, z którego została
uprzednio wydzielona.
t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.
USTAWA
Z DNIA 16 KWIETNIA 2004 R.
O OCHRONIE PRZYRODY
Obszar chronionego
krajobrazu
Art. 23. 1. Obszar chronionego krajobrazu
obejmuje tereny chronione ze względu na
wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych
ekosystemach, wartościowe ze względu na
możliwość zaspokajania potrzeb związanych
z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną
funkcją korytarzy ekologicznych.
Wyznaczenie obszaru
2. Wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu następuje w
drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego
nazwę, położenie, obszar, sprawującego nadzór, ustalenia
dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy
właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub
jego części, wybrane spośród zakazów wymienionych w
art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony.
Likwidacja lub zmiana granic obszaru chronionego
krajobrazu następuje w drodze uchwały sejmiku
województwa, po zaopiniowaniu przez właściwe miejscowo
rady gmin, z powodu bezpowrotnej utraty wyróżniającego
się krajobrazu o zróżnicowanych ekosystemach i
możliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i
wypoczynkiem.
Zakazy
Art. 24. 1. Na obszarze chronionego krajobrazu mogą być
wprowadzone następujące zakazy:
2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na
środowisko;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzez
bę
terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem
przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub
przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową,
naprawą lub remontem urządzeń wodnych;
8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m
od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z
wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących
prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub
rybackiej;
9) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 200 m
od linii brzegów klifowych oraz w pasie technicznym brzegu
morskiego.
t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276 ze zm.
USTAWA
Z DNIA 29 LISTOPADA 2000 R.
PRAWO ATOMOWE
Uzgodnienie
Art. 36. 1. Organ właściwy do wydania decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu przeznaczonego pod budowę obiektu
jądrowego na podstawie przepisów ustawy z
dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr
80, poz. 717, z póz
n. zm.) wydaje tę decyzję
po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa
Agencji w zakresie bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej.
Art. 54. Organ właściwy na podstawie ustawy, o
której mowa w art. 36, do wydania decyzji w
sprawie ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu przeznaczonego
pod budowę składowiska wydaje tę decyzję
po uzyskaniu pozytywnej opinii Prezesa
Agencji w zakresie bezpieczeństwa
jądrowego i ochrony radiologicznej oraz
ochrony fizycznej.
USTAWA
Z DNIA 28 LIPCA 2005 R.
O LECZNICTWIE UZDROWISKOWYM,
UZDROWISKACH I OBSZARACH
OCHRONY UZDROWISKOWEJ ORAZ O
Obszary uzdrowiskowe
Art. 38 Trzy rodzaje stref ochronnych ochrony
uzdrowiskowej, oznaczone literami "A", "B" i "C":
strefa "A", dla której procentowy udział terenów zieleni
wynosi nie mniej niż 65%, obejmuje obszar, na
którym są zlokalizowane lub planowane zakłady
lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa
uzdrowiskowego, a także inne obiekty służące
lecznictwu uzdrowiskowemu lub obsłudze pacjenta
lub turysty, w zakresie nieutrudniającym
funkcjonowania lecznictwa uzdrowiskowego, w
szczególności: pensjonaty, restauracje lub kawiarnie
strefa "B", dla której procentowy udział terenów zielonych
zieleni wynosi nie mniej niż 55 %, obejmującą 50%,
obejmuje obszar przyległy do strefy "A" i stanowiący jej
otoczenie, który jest przeznaczony dla niemających
negatywnego wpływu na właściwości lecznicze uzdrowiska
lub obszaru ochrony uzdrowiskowej oraz nieuciążliwych w
procesie leczenia dla pacjentów - obiektów usługowych,
turystycznych, rekreacyjnych w tym hoteli, rekreacyjnych,
sportowych i komunalnych, budownictwa mieszkaniowego
oraz innych związanych z zaspokajaniem potrzeb osób
przebywających na tym obszarze lub objęty granicami
parku narodowego lub rezerwatu przyrody albo jest lasem,
morzem lub jeziorem;
strefa "C", dla której procentowy udział
terenów biologicznie czynnych wynosi nie
mniej niż 45%, obejmuje obszar przyległy do
strefy "B" i stanowiącą jej otoczenie,
obejmującą obszar stanowiący jej otoczenie
oraz obszar mający wpływ na zachowanie
walorów krajobrazowych, klimatycznych oraz
ochronę złóż naturalnych surowców
leczniczych;
Obligatoryjny plan
Art. 38b. Gmina, która na podstawie decyzji
ministra właściwego do spraw zdrowia
uzyska potwierdzenie możliwości
prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego na
swoim obszarze, sporządza i uchwala
miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego dla strefy "A" ochrony
uzdrowiskowej, na zasadach określonych w
odrębnych przepisach, w terminie do 2 lat od
dnia otrzymania tej decyzji.
Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.
USTAWA
Z DNIA 23 LIPCA 2003 R.
O OCHRONIE ZABYTKÓW I OPIECE
NAD ZABYTKAMI
Park kulturowy
Art. 16. 1. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii
wojewódzkiego konserwatora zabytków, na
podstawie uchwały, może utworzyć park
kulturowy w celu ochrony krajobrazu
kulturowego oraz zachowania wyróżniających
się krajobrazowo terenów z zabytkami
nieruchomymi charakterystycznymi dla
miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej.
2. Uchwała określa nazwę parku kulturowego, jego
granice, sposób ochrony, a także zakazy i
ograniczenia, o których mowa w art. 17 ust. 1.
3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), w uzgodnieniu z
wojewódzkim konserwatorem zabytków, sporządza plan
ochrony parku kulturowego, który wymaga zatwierdzenia przez
radę gminy.
4. W celu realizacji zadań związanych z ochroną parku kulturowego
rada gminy może utworzyć jednostkę organizacyjną do
zarządzania parkiem.
5. Park kulturowy przekraczający granice gminy może być
utworzony i zarządzany na podstawie zgodnych uchwał rad gmin
(związku gmin), na terenie których ten park ma być utworzony.
6. Dla obszarów, na których utworzono park kulturowy,
sporządza się obowiązkowo miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego.
USTAWA
Z DNIA 7 MAJA 1999 R.
O OCHRONIE TERENÓW BYA
YCH
HITLEROWSKICH OBOZÓW ZAGA
ADY.
DZ.U. NR 41, POZ. 412 ZE ZM.
Obowiązek planu
Art. 5. 1. Gmina ma obowiązek sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla obszaru Pomnika Zagłady i
jego strefy ochronnej.
2. Miejscowe plany zagospodarowania
przestrzennego oraz decyzje o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu dla
obszarów położonych w granicach, o których
mowa w ust. 1, wymagają uzgodnienia z
ministrem właściwym do spraw administracji
publicznej kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego.
Wiadomości
1) Jaki jest wpływ istnienia regulacji
szczególnych na możliwość wydania decyzji
lokalizacyjnych?
2) Jakiego rodzaju przepisy (ustawy,
rozporządzenia, akty prawa miejscowego)
stanowią przepisy szczególne?
Zadania
1) Znajdz
w swojej gminie obszary, na których
obowiązują przepisy odrębne mające wpływ
na zagospodarowanie terenu.
2) Scharakteryzuj z
ródło przepisu odrębnego 
wskaż miejsce jego publikacji.